โอหัง!
ยิ่งใหญ่!
บ้าคลั่ง!
ทุกคนก็มองด้วยสายตาโมโห ในสายตาเหมือนจะมีไฟลุกออกมา!
ไม่เห็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่3คนอยู่ในสายตา ไม่เห็นพวกเจ้าสัวใหญ่ทั้งหลายอยู่ในสายตา มันบ้าอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย!
คนบ้านี่ กลับกล้าด่าพวกเขากลับมาทุกคน!
บอกว่าพวกเขาเป็นขยะ เป็นพวกหมาแมวบ้านนอก!
เคยเห็นคนบ้ามาก่อน แต่ไม่เคยเห็นคนบ้าแบบนี้!
หานเฟิงไฟโกรธลุกท่วมฟ้า จิตอาฆาตเต็มเปี่ยม!
กระโดดขึ้นเวทีประลอง พูดเสียงดังว่า “เย่เซิ่งเทียน ขึ้นมา มาสู้กันให้ตายไปข้างหนึ่ง!!”
“กู หานเฟิง จะกระทืบมึงให้ตายทั้งเป็น!!”
“ดีมาก!ศิษย์พี่ใหญ่สุดยอด!”
“ศิษย์พี่ใหญ่ อย่าให้มันตายง่ายๆ นะครับ!”
“ศิษย์พี่ใหญ่ ทรมานมันให้ตาย!!”
คนของสำนักพลังบวกพากันตะโกน
เย่เซิ่งเทียนบ้ามากไปแล้ว!
ยั่วให้ทุกคนโมโห!
หานเฟิงนั้น อายุ30ก็ได้เป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ล้วนเป็นอัจฉริยะของทั้งต้าเซี่ย
ตอนนี้ถูกลูกเขยที่เกาะเมียกินมาดูถูก
อย่าว่าแต่หานเฟิงเลย แม้แต่คนอื่นๆ ในเหตุการณ์ ก็ล้วนโมโหเหมือนกัน!
“กูหลี่เสี่ยวเซิงอยู่วงการนี้มา40ปี อายุ40ได้เป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ เจอกับพวกบ้าพลังอวดเก่งแบบนี้มากมาย ไม่รู้ว่าฆ่าพวกใจกล้าไปเท่าไรแล้ว มึงเป็นคนแรกที่ทำให้กูโมโหได้ถึงขนาดนี้!”
หลี่เสี่ยวเซิงพูดเสียงเย็น
“ไอ้ขยะ”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มเย็น แล้วค่อยๆ ขึ้นเวทีไป
“นี่มึง!!!”
หลี่เสี่ยวเซิงสะอึก โกรธจนตัวสั่น!
เขาเป็นถึงปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ว่าฯเจอหน้ายังต้องเกรงใจ เป็นรองหัวหน้าสมาคมบู๊เจียงหนาน แต่กลับถูกคนมาพูดแดกดันแบบนี้ มาด่าว่าเป็นขยะแบบนี้ไม่หยุด นี่มันเป็นความอัปยศใหญ่หลวงมาก!
หม่าเทียนหยาง ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อีกคนก็ด่าเสียงขรึมออกมาว่า “เย่เซิ่งเทียน นี่คือการอบรมสั่งสอนจากตระกูลมึงหรือ? ต่อให้พวกกูไม่ใช่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่ก็ยังเป็นผู้อาวุโสของมึง มึงควรจะเคารพ!มาพูดจาไม่ให้เกียรติแบบนี้หลายครั้ง มึงรู้สำนึกผิดไหม!!”
“ไอ้ขยะ”
เย่เซิ่งเทียนด่าออกมาเป็นเสียงเย็น
“มึงอยากตายรึไง!!”
หม่าเทียนหยางเอามือตบโต๊ะลุกขึ้น โมโหมาก
ต่อให้เขาไม่ใช่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่ก็เป็นอาวุโสในโลกบู๊ ไปที่ไหนก็มีแต่คนให้เกียรติ ยิ่งกว่านั้นตอนนี้เขาเป็นถึงปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่
ตอนนี้กลับมาถูกอายุน้อยกว่ามาด่าทอดูถูกเหยียดหยามต่อหน้าคนอื่น!
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหานเฟิงจะสู้เป็นตายกับเขาล่ะก็ ตอนนี้เขาก็จะขึ้นไปฉีกร่างของเย่เซิ่งเทียนด้านบน
“มึงบ้าอะไรวะ? บริษัทหัวหยวนถูกสมาคมการค้าเจียงหนานของกูปิดไป รับความรู้สึกนี้ไม่ได้ล่ะสิ? ตอนนี้คุกเข่าให้กู โขกหัวขอโทษกูต่อหน้าทุกคน ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่หานจะมึงได้ตายสบายๆ หน่อย!”
“ต่อหน้าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม ไม่มีที่ให้มึงมาอวดดี!เย่เซิ่งเทียน ขอเพียงมึงโขกหัวคำนับกู หลังจากมึงตาย กูจะโอกาสรอดแก่คนในครอบครัวมึง!”
เจ้าสัวหลายคนของสมาคมการค้าเจียงหนาน ใช้อำนาจข่มคนอื่น น้ำเสียงร้ายกาจ
วันนี้จะต้องให้เย่เซิ่งเทียนคุกเข่าคำนับให้ ถึงจะได้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา
ไม่อย่างนั้น ต่อให้ฆ่าเย่เซิ่งเทียน ก็มีแต่บารมี ไม่ได้ศักดิ์ศรีกลับมา
อย่างไรเสีย คืนนี้สมาคมการค้าเจียงหนานกับสมาคมบู๊เจียงหนานร่วมมือกัน ทั้งในแถบเจียงหนานนี้ มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ต่อให้จัดการฆ่าเย่เซิ่งเทียนตาย คนอื่นๆ ก็คิดแค่ว่าพวกเขาให้อำนาจบีบบังคับคนอื่น มันดูไม่ค่อยดีเท่าไร
แต่ขอเพียงเย่เซิ่งเทียนโขกหัวคำนับลงไป มันจะไม่เหมือนกัน พวกเขาสามารถฆ่าเย่เซิ่งเทียนได้ภายใต้คุณธรรมอันสูงส่ง คนอื่นก็จะปรบมือเห็นด้วยกับสิ่งที่ทำ
เย่เซิ่งเทียนพูดนิ่งๆ ว่า “หานเฟิง ให้กูลงมือฆ่ามึง มึงยังไม่มีสิทธิ์ มันจะเลอะมือกู มึงฆ่าตัวตายเอาเถอะ”
อะไรนะ!!
เจ้าสัวทั้งหลายของสมาคมการค้าเจียงหนานก็มีสายตาเหมือนจะฆ่าคน แต่เย่เซิ่งเทียนไม่สนใจพวกเขาเลย!
ไม่มองเลยเสียด้วยซ้ำ!
นี่มันต้องเป็นการเหยียดหยามถึงขั้นไหน!
แต่คำพูดของเย่เซิ่งเทียนกลับทำให้ไฟโกรธลุกโชนขึ้นอีก!