แต่หลินเฉิงก็โบกมือแล้วพูด“ฉันไม่ได้อยากมีส่วนร่วมในการขายยาสูบหรือของมึนเมาอยู่แล้ว
ฉันจะได้รับบุหรี่จำนวนมากขนาดนี้มาจากไหนเรื่องนั้นช่างมันก่อนนอกจากเรื่องของราคาบุหรี่เทียนยี่ที่ขายให้กับสำนักงานแลกเปลี่ยนแล้ว ฉันต้องขายอีกเท่าไหร่เพื่อให้เท่ากับค่าธรรมเนียมแรกเข้า 300,000 หยวน? ”
ได้ยินแบบนั้นเลาฟางเองก็เห็นด้วยเขาจึงไม่คิดมากอีกต่อไป พวกเขาเดินไปยังที่นั่งที่ใกล้กับเวทีประมูลมากที่สุด พวกเขาก็เห็นชายวัยกลางคนคนหนึง ส่วมแว่นตากรอบดำและผมที่หวีจัดทรงอย่างงดงาม ยืนอยู่ข้างๆ เวทีประมูล เลาฟางก็พูดขึ้น “เห็นชายคนนั้นไหม? เขาคือ ฟู จือเฉอ เป็นผู้รับผิดชอบในการติดต่อผูู้ขายทั้งหมด” ตามคำแนะนำของเลาฟางเมื่อหลินเฉิงกวาดสายตามองอย่างระเอียดเขาก็เห็นชายวัยกลางคนผู้นั้น เว้นเขากำลังพูดคุยกับผู้หญิงที่ดูเหมือนเป็นผู้ช่วยบางครั้งคราว ส่วนที่เหลือก็พูดทักทายกับทุกคนที่ทักทายเขาก่อน
หลังจากที่เห็นแล้วหลินเฉิงก็รีบลุกขึ้น ขอให้เลาฟางจองที่นั่งนี้ไว้ให้เขา เขากำลังจะเดินตรงไปหาฟูจือเฉอ
เลยทันที!
“เดี๋ยวสิรอก่อน!”
เห็นหลินเฉิงกำลังจะจากไปเลาฟางก็ตกใจ เขาดึงแขนหลินเฉิงเอาไว้ก่อน “นายจะทำอะไรหนะ? นายคงไม่ไปเสนอขายอะไรกับชายคนนั้นใช่ไหม?”
“ทำไมถึงไม่ควรหละ?”
เมื่อถูกยึดตัวไว้หลินเฉิงก็หยุด ก่อนที่จะหันไปหาเลาฟางอย่างสงสัยก่อนที่จะพูด “ตามขั้นตอนแล้วก็ต้องแบบนี้ไม่ใช่หรอ?”
“มันไม่ใช่แบบนั้นไง!” เห็นใบหน้าอันสับสนของหลินเฉิงเลาฟางก็โบกมือปฏิเสธ “ปัญหาของมันก็คือ เขาประมูลกันแต่ของราคาสูง นายมีสมบัติอะไรซ่อนไว้ ถึงกล้าไปหาเขาตรงๆ ขนาดนั้น?”
ได้ยินแบบนี้หลินเฉิงก็เข้าใจทันทีเขาไม่ได้บอกใบ้อะไรให้เลาฟางฟังเลย เขาถึงได้ห้ามหลินเฉิงไว้
เมื่อเขาคิดเสร็จแล้วเขาก็หยิบกล่องยาสีขาวขึ้นมาและโบกมันให้เลาฟางเห็น ก่อนที่จะเก็บเข้าไปในกระเป๋าเหมือนเดิม
เห็นแบบนั้นดวงตาของเลาฟางก็เป็นประกายขึ้นมาหลังจากที่นิ่งอยู่นาน เขาก็พูดอย่างอดไม่ได้ “บ้าจริง ของชิ้นนั้นแม้แต่ฉันยังไม่มีปัญญาหามาได้เลย…”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ยิ้มและถามกลับไปอย่างอิ่มเอมใจ “ของชิ้นนี้พอที่จะทำพวกเขาตื่นเต้นเหมือนได้เห็นดอกไม้ไฟไหมหละ?”
“อ่า…” เห็นใบหน้าอันโดดเด่นของหลินเฉิงเลาฟางก็ไม่ได้กลับมาใจแข็งดั่งเดิม และพูดอย่างเต็มไปด้วยความรู้สึก “ตื่นเต้นหรอ? ฉันว่าพวกเขาน่าจะฆ่ากันเลยมากกว่า!”
“ฉันหละเชื่อในสิ่งที่นายพูดตอนนี้จริงๆ!”
มีของดีมากมายจริงๆที่ซ่อนอยู่ในตัวชายคนนี้ บางอย่างไม่เคยมีใครเห็นแม้แต่รูปถ่ายด้วยซ้ำไป ยิ่งเป็นยาเสริมกำลังแล้วด้วย ตั้งแต่หลินเฉิงหยิบยาขึ้นมา เขาก็ไม่คิดอะไรแล้ว มันเป็นสิ่งที่ยังไงก็จำเป็น!
ยังไงก็ตามหลังจากที่เขาโชวมันให้เลาฟางดูชายคนนี้ก็ไม่ได้ว่าอะไร แม้ว่ามันจะหายาก แต่ก็อยู่ในขอบเขตที่ประมูลได้ และเหมาะสมมากๆ
“งั้นฉันขอผ่าน!” ไอลีนโนเวล
เห็นเลาฟางสงบสติอารมณ์ลงไปแล้วหลินเฉิงก็หันกลับไปทางเวทีเดินไปหาฟูจือเฉอ
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเลาฟางก็ดึงแขนเสื้อของเขาอีกครั้ง เขาก็หันกลับไปหาอย่างสงสัยมากกว่าเดิม “งั้นฉันขอ….”
เห็นใบหน้าของเลาฟางเขากำลังจะพูดอะไรที่นายอายออกมา แต่หลินเฉิงก็เข้าใจในสิ่งที่เขาจะสื่อทันที ด้วยริ้มฝีปากที่ยกขึ้น เขายิ้มและพูด “พี่ใหญ่ นายเป็นคนที่เก่งและมีความสามรถ ไม่ใช่ว่านายเคยใช้มันแล้วหรอ?”
“ใครบอกกันไม่เคย!”
เลาฟางส่ายหน้า“ฉันก็แค่คนที่มีพลังตื่นขึ้นมา ไม่ได้เสริมแกร่งอะไรมาเป็นพิเศษทั้งนั้นแหละ พูดตรงๆ เลยนะไม่ปกปิด ฉัน….”
“ก็ได้ฉันเข้าใจแล้ว!”
ก่อนที่เลาฟางจะพูดดจบหลินเฉิงก็โบกมือห้ามไว้ก่อน ก่อนที่จะหยิบยาขึ้นมาอีกกกล่องให้กับเลาฟางไป “กล่องนี้สำหรับพี่ฟางโดยเฉพาะ ไม่ต้องห่วง ฉันเองก็เป็นคนที่เข้มงวดมาก เราจะไม่พูดเรื่องนี้อีก”
เมื่อรับยามาเลาฟางก็ทั้งตื่นเต้นและจริงจังมาก
ตอนนี้หลินเฉิงก็อธิบายต่อ“แต่พี่ฟางเองก็ไม่ได้มีอะไรแย่ จนถึงตอนนี้ มันคือวันสิ้นโลก มีข้อเรียกร้องมากมายดังนั้นฉันจึงต้องทำแบบนี้เป็นครั้งคราว…”
“ไม่ต้องอธิบายหรอกฉันเข้าใจดี..”
ยังไงก็ตามหลินเฉิงก็ขั้นจังหวะเลาฟางก่อน“เพราะแบบนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อประมูลด้วย!”
หลังจากนั้นเข้าหันไปยังฟูจือเฉาและสบตากันพอดี
“สวัสดีค่ะมีอะไรให้ดิฉันรับใช้ไหมค่ะ?”
ก่อนที่หลินเฉิงจะไปหาเขาผู้ช่วยก็หยุดเขาไว้ก่อน
หลินเฉิงก็พยักหน้า“ฉันมีของมาประมูล แต่ฉันต้องไปคุยกับเขาโดยตรง”
หลินเฉิงหยิบกล่องยาสีขาวขึ้นมาโบกให้ฟูจือเฉาดู “ฉันไม่รู้ว่าไอเจ้านี้วางประมูลได้ไหม?” “เซี่ยวหยูเธอไปตรงอื่นที่กำลังวุ่นวายนะ ตรงนี้ฉันจัดการเอง!”
เห็นยานั้นดวงตาของฟูจือเฉาก็แวววับทันทีเขารีบบอกให้ลูกน้องไปจัดการกับส่วนอื่น เธอก็เดินออกไปอย่างสงสัยเธอเปิดทางให้กับหลินเฉิง
เมื่อหลินเฉิงมาถึงตัวฟูจือเฉาก็มองไปรอบๆ และเห็นว่าไม่มีใครกำลังสนใจพวกเขา และเขาก็ถามอย่างรีบร้อน “ให้ฉันเรียกพี่ชายว่าอะไรดี? สิ่งที่พี่หยิบขึ้นมานั้น…”
“หลินเฉิง!”
ได้ยินเสียงและใบหน้าชัดๆหลินเฉิงก็หัวเราเบาๆ “ไม่ผิดหรอก มันเป็นของที่นายคิดนั้นแหละ! ”
“จุ๊ๆ…”
เห็นหลินเฉิงพูดเสียงดังเล็กน้อยฟุจือเฉาก็เตือนให้ลดเสียง “ดีเลย พี่หลิน! มันยากมากเลยนะที่ทีมค้นหาจะเจอพวกมันสักชิ้น นายไปหามาจากไหนหละนั้น?” หลินเฉิงส่ายหน้าและถาม“บ้านประมูลแห่งนี้ต้องการรู้ที่มาของสินค้าด้วยหรอ?”
“ไม่ครับไม่!”
เห็นหลินเฉิงไม่พอใจฟูจือเฉาก็รีบปฏิเสธ “ตราบใดที่มันคือของดี ที่มาไม่สำคัญ! พวกเราแค่สงสัยนิดหน่อย”
“งั้นไม่เป็นไร!”
หลินเฉิงก็หัวเราหึๆและหยิบมันออกมา กว่า 5 กล่อง วางเรียงกันต่อหน้าฟูจือเฉา “ฉันกำลังรีบอยู่ตอนนี้ เลยเอามาได้แค่ 5 กล่อง นายจัดการเรื่องนี้ให้ฉันหน่อยได้ไหม?”
เห็นยาวิเศษวางเรียนกันเป็นแถวฟูจือเฉาก็แปลกใจมาก ชายแปลกหน้าลึกลับคนนี้มียานี่หนึ่งกล่องเขาก็อึ้งแล้ว เขาไม่คาดคิดว่าจะมีอีกมากขนาดนี้!
หลังจากที่รับยานั้นไปเขาก็ตรวจสอบมันอย่างละเอียด เขาหยิบแว่นขยายขึ้นมาส่อง เขากำลังทำมันอย่างตั้งใจ แต่ความตื่นเต้นบนใบหน้าก็ไม่อาจจะปกปิดไว้ได้หมด ดวงตาของหลินเฉิงเห็นการแสดงออกนั้นอย่างชัดเจน! มันสำคัญมากสำหรับผู้คน โดยเฉพาะผู้ชาย
——————————-SC: บทที่ 301 ห้องวีไอพี