ตอนที่ 74 อย่าล้อเล่นกับผม
โชคดีที่เล็กที่สวมเสื้อเชิ้ตเรียบง่ายและกางเกงยีนส์เดนิม ซึ่งทําให้เขาอุ้มเธอได้ง่ายขึ้นโดยไม่ต้องคิดมากว่าเสื้อของเธอจะเลิกขึ้นในขณะที่เขาอุ้มเช่นนั้น
เล็กซี่ขยับตัวเล็กน้อยราวกับพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมแขน เธอพึมพํากับกลิ่นน้ําหอมที่ชวนให้หลงใหลเบาๆของเขา
“ เหม็นอ่า…”
“ เฮ้ คุณผู้หญิงอย่ามาล้อเล่นกับผมตอนนอนหลับได้ไหม จิ๊ ผู้หญิงคนนี้นี่จริงๆเลย…” คิ้วของอีธานกระตุกเมื่อได้ยินความคิดที่จริงใจของเธอ แต่ไม่จําเป็น อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทําให้เขางุนงง เธอจะบอกเขาว่าเธอมีกลิ่นแอลกอฮอล์เหรอ?
แรงเยอะและไม่เหมือนเธอคนเดิม หากจะให้เขาพูด คงไม่เหมือนที่ท่าทางสง่างามตามปกติของเธอ แต่ก็น่าตกใจ แม้ว่าเป็นเช่นนั้นอีธานก็ไม่ได้รู้สึกขัดตาอะไรเลย แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกผิ ดหวังคือความจริงที่ว่า เล็กซี่สะเพร่าและอาจจะไปทําตัวแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นเช่นกัน
ระหว่างทางไปยังห้องชุดส่วนตัวของประธาน ซึ่งเป็นของอีธานลู่แต่เพียงผู้เดียว ทายาทของตระกูลลู่ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมแกรนด์ อีธานก็ได้พบกับผู้จัดการของโรงแรม
“ น – นายน้อย!” ชายวัยกลางคนสะดุ้งเมื่อเห็นอีธานลู่อยู่ที่โถงทางเดิน เขากําลังอุ้มผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้จัดการแสดงความเคารพทันทีด้วยการโค้งคํานับขณะที่เขากล่าวกับอีธานและอธิบาย
” ผมได้รับแจ้งว่านายน้อยอยู่ในห้อง ดังนั้นผมจึงมาตรวจสอบว่าขาดเหลืออะ ไรหรือเปล่านะครับ”
” ผู้จัดการคัง อย่าให้พ่อรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ “ ด้วยเหตุผลบางอย่าง บุคลิกที่เสเพลของอีธานเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาพูดด้วยน้ําเสียงเตือน
เมื่อรับรู้คําพูดที่หนักแน่นจากอีธานลู่ ผู้จัดการคังก็กลืนน้ําลายเต็มปากขณะที่เขาพยักหน้า “ ครับนายน้อยลู่”
อีธานลู่พิจารณาร่างที่ถูกข่มขู่ของผู้จัดการ เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นความหวาดกลัวที่มีต่อเขาและเดินต่อไปยังจุดหมาย ผู้จัดการคังก้าวออกไปโดยอัตโนมัติในขณะที่โค้งคํานับและปล่อยให้เจ้านายหนุ่มเข้าไปในห้องของเขา
เมื่อมองไปที่หลังกว้างของอีธานในขณะที่อุ้มผู้หญิงคนหนึ่งไว้ในอ้อมแขน ความอยากรู้อยากเห็นของผู้จัดการก็ดึงดูดตัวตนของผู้หญิงคนนั้น
เขาไม่ได้เหลือบไปเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น เพราะเธอหันหน้าซุกเข้ากับหน้าอกของอีธานและผู้จัดการคังก็ตกใจมากกับการปรากฏตัวของอีธานซึ่งทําให้เสียสมาธิในจุดที่เขาควรโฟกัส
ถ้าหากไม่รู้อะไรแล้วล่ะก็ ผู้จัดการคังคงคิดว่าอีธานก็คงเหมือนกับที่คนอื่นมองเขาทั่วไป อย่างไรก็ตาม เขาได้เห็นแล้วว่าอีธานลู่มีความสามารถมากมายนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการต่อสู้แย่งชิงอํานาจของตระกูลลู่
“ ให้ตายสิ ฉันไม่เห็นอะไรเลย ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” ผู้จัดการคังถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่ออีธานเข้าไปในห้องชุดประธานของเขา เขามั่นใจว่าตัวเองไม่ได้รู้เรื่องอีธานและไม่รู้อะไรเลย
ในกรณีนี้ ถ้าพ่อของอีธานรู้ว่าผู้จัดการทั้งไม่ได้แจ้งเรื่องที่ลูกชายของเขาพักค้างคืนที่สาขาของพวกเขาแล้วล่ะก็ อีธานก็จะสนับสนุนเขาอย่างแน่นอน สิ่งนี้แสดงให้เห็นเพียงว่าผู้จัดการคังเข้าข้างหัวหน้าตระกูลลู่ในอนาคตแล้ว
ห้องชุดประธานนั้นยิ่งใหญ่และโอ่อ่า มันใหญ่มาก! สิ่งอํานวยความสะดวกทั้งหมดเป็นเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดที่ยังไม่เคยใช้งาน และการเข้าพักในห้องใดห้องหนึ่งเหล่านี้จะต้องเสียเงินครึ่งล้านต่อคืน
ประตูห้องนอนกระจกถูกเปิดออก พร้อมกับจดจําใบหน้าของเจ้าของสถานที่นี้ เมื่อเปิดออกก็เผยให้เห็นห้องนอนขนาดมหึมาที่มีขนาดใหญ่กว่าสตูดิโออพาร์ตเมนต์มาตรฐานถึงสองเท่า
อีธานเดินตรงไปที่เตียงที่ไม่ได้ปรับขนาด เขาวางเธอลงเบาๆ ราวกับว่าเธอเป็นสิ่งที่มีค่า และเปราะบางที่สุดในโลก
“ เฮ้ อย่าทําอะไรบ้าๆกับเธอนะ!” ชูรูเตือนขณะที่อีธานจ้องมองเล็กซิโดยไม่พูดอะไร เธอไม่ ต้องการใช้ทักษะของเธอโดยไม่ได้รับการอนุมัติจากเล็กซี่ แต่ถ้าแย่กว่านั้นคือแย่ที่สุดเธอจะใช้ทัก ษะทั้งหมดของเธอเพื่อเอาชนะเขา
* ผมยอมเสี่ยงเพื่อคุณเลยนะ แต่ช่างมันเถอะ ” อีธานพึมพําขณะที่มีรอยยิ้มเล็กๆเกิดขึ้น ที่ข้างริมฝีปากของเขา
เขาขยับเท้าของเล็กซี่ที่ห้อยอยู่นอกเตียง และถอดรองเท้าผ้าใบออก เขาไม่เคยทําแบบนี้มาก่อน แต่ราวกับว่าสัญชาตญาณของเขาบอกว่าเขาควรทําอะไร
“หืม!” เล็กซี่บ่นในขณะที่เธอขยับเล็กน้อย ดวงตาของเธอค่อยๆเปิดออก แต่สายตาของเธอพร่ามัว เธอเห็นร่างที่ยืนอยู่ใกล้ๆเท้าของเธอ ดังนั้นเล็กซี่จึงพยุงร่างอันหนักอึ้งของเธอให้นั่ง
เล็กซี่มองไปที่อีธานอีกครั้ง เธอขยี้ตาของเธออย่างหนัก เมื่อเห็นท่าทางห้าวที่คุ้นเคยของเขา เธอยิ้มสดใสแสดงให้เห็นถึงฟันขาวของเธอ
“คุณเองหรอกเหรอ! ฉันนึกว่าเป็นคนอื่นซะอีก ฮิฮิ”