ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 ขั้นมา และการปรากฏตัวของ เซนจู ฮาชิรามะ โฮคาเงะ รุ่นที่ 1 โลกแห่งนี้ก็อยู่อย่างสงบสุขมาโดยตลอด เพราะไม่มีใครกล้าที่จะเริ่มสงคราม จนกระทั่ง ฮาชิรามะ ตาย
ใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 1 มี 4 คาเงะ ได้เสียชีวิตลงในสงครามครั้งนั้น
ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 2 ได้ต่อสู้กับ มิซึคาเงะ รุ่นที่ 2 อย่างดุเดือดจนเสียชีวิตไปทั้งคู่
โฮคาเงะ รุ่นที่ 2 และ ไรคาเงะ รุ่นที่ 2 ก็เสียชีวิตในสงครามนี้เช่นกัน
ส่วนใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 เหล่า คาเงะ ไม่ได้ร่วมต่อสู้ในสงครามครั้งนี้ ยกเว้นแต่ ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 3 ดังนั้นในสงครามครั้งนี้จึงไม่มี คาเงะ เสียชีวิต
เมื่อมาถึงตอนนี้ ระบบของแต่ละหมู่บ้านก็เข้าสู่ความมั่นคง มีการกระจายอำนาจไปยังหน่วยงานต่าง ๆ เช่น การแต่งตั้ง ผู้บัญชาการหน่วยลับ , ผู้ช่วยของ คาเงะ คนพวกนี้ทำให้พวกเขาสามารถควบคุมกองทัพในการต่อสู้ได้ดียิ่งขึ้น
หลังจากนั้นไม่มาน คาเงะ คนต่อไปที่ตายก็คือ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 !
และสิ่งที่เหลือเชื่อที่สุดก็คือเขาไม่ได้ถูกฆ่าตายในสนามรบ แต่เขาตายอยู่ในหมู่บ้านตัวเอง เขาตายใน หมู่บ้านซึนะ !
มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ!
แม้ว่าจะมี คาเงะ อยู่หลายคนในประวัติศาสตร์ แต่ก็ไม่มีใครตายในหมู่บ้านของตัวเอง
ไนโตะ สามารถจัดการฆ่า คาเสะคาเงะ ได้เพียงลำพัง ภายใต้สายตาที่จับจ้องของ นินจาซึนะ จำนวนนับไม่ถ้วน!
ไม่ใช่แค่นินจาเท่านั้น แม้แต่ ผู้อาวุโส ก็รู้สึกตกตะลึงเช่นกัน
พวกเขาทั้งหมดตกใจ
ก่อนหน้านี้ พวกเขาทุกคนกำลังรอดูการโต้กลับของ คาเสะคาเงะ อย่างใจจดใจจ่อ เพราะพวกเขาคิดว่า คาเสะคาเงะ จะสามารถฆ่า ไนโตะ ได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
แต่ก็ไม่มีใครได้เห็นสิ่งนั้น!
ในขณะนี้ ความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่พวกเขารู้สึก พวกเขามองไปที่หลุมบนพื้นดินและ ไนโตะ ที่ยืนอยู่ที่นั่น
“ท่านคาเสะคาเงะ…ตายแล้วเหรอ?!”
“ไม่! มันเป็นไปไม่ได้”
พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่า คาเงะ ของพวกเขา จะมาเสียชีวิตต่อหน้าพวกเขาอยู่กลางหมู่บ้าน ด้วยฝีมือของ ไนโตะ!
ณ ตอนนี้
ไนโตะ ยืนอยู่ที่นั่นและมองดูหลุมขนาดใหญ่บนพื้น
“คาเสะคาเงะ ท่านแข็งแกร่งจริง ๆ ฉันไม่สามารถทำลายการป้องกันที่สมบูรณ์แบบของท่านได้ด้วยดาบของฉัน”
ตอนแรก ไนโตะ คิดว่าเมื่อพลังสั่นสะเทือนของเขามาถึงขั้นที่ 4 เขาจะสามารถทำลายทุกสิ่งได้ด้วยหมัดของเขา
เพราะ ไนโตะ มั่นใจว่าถ้าเข้าต้องต่อสู้กับ โอโนกิ อีกครั้งในตอนนี้ เขาจะสามารถทำลาย คาถาธุลี ได้โดยใช้แค่หมัดของเขาเท่านั้น
แต่ตอนนี้ก็ดูเหมือนว่ามันจะยังเป็นไปไม่ได้ แม้ว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นแล้วก็ตาม
ที่สุดแล้ว คาถาธุลี ก็เป็นขีดจำกัดสายเลือดที่แข็งแกร่งที่สุด
แต่พลังของ ไนโตะ ยังคงสามารถพัฒนาขึ้นไปได้อีก และสักวันหนึ่งเขาอาจจะสามารถทำลายมันได้ด้วยหมัดของเขาก็เป็นได้
ตราบใดที่การเติบโตของเขายังคงดำเนินต่อไป เขาจะสามารถทำลายทุกสิ่งได้ด้วยหมัดเดียว!
นินจาซึนะ ไม่รู้ว่า ไนโตะ กำลังคิดอะไร สิ่งเดียวที่พวกเขารู้ก็คือ ไนโตะ ได้ทำลายการป้องกันของ คาเสะคาเงะ ได้และฆ่าเขาไปเรียบร้อยแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็จะไม่ยอมแพ้
“ผู้บัญชาการหน่วยลับถูกฆ่าไปแล้ว แถมตอนนี้ คาเสะคาเงะ ก็ตายไปอีก…ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อีกแล้ว”
ไนโตะ มองไปรอบ ๆ อย่างไม่แยแสพวกเขา ตลอดเวลาที่เขาต่อสู้ เขาได้แต่คิดว่าเขาควรจะฆ่า คาเสะคาเงะ แล้วทำลายหมู่บ้านนี้ทิ้งดีหรือเปล่า
ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามดังมาจากระยะไกล มันทำให้ ไนโตะ ประหลาดใจเล็กน้อย
นั่นมัน…
………….
ห่างออกไปจากบริเวณที่ต่อสู้
ในห้องมืดที่ซ่อนอยู่ใน หมู่บ้านซึนะ มีชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่
เขาคือ พลังสถิตร่าง !
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถควบคุมจักระของ 1 หางได้ เขาเป็นเพียงภาชนะบรรจุเท่านั้น และถ้า ซึนะ ต้องการใช้พลังของ 1 หาง พวกเขาก็ต้องทำลายผนึก!
ในขณะนี้ นินจาคนหนึ่งก็เดินมาถึง พลังสถิตร่าง จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมาประสานอินและคลายผนึกของ พลังสถิตร่าง ออก ทันใดนั้นจักระจำนวนมหาศาลก็ไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ตู้ม!!!
ทันทีที่เขาคลายผนึก จักระที่รุนแรงก็ระเบิดออกมาและทำลายสถานที่นั้นทันที
“ฮ่าๆๆๆ! ในที่สุดฉันก็ออกมาได้สักที!”
เกือบจะในทันทีร่างกายของ 1 หางก็หลุดออกมาจากกรง และนินจาที่คลายผนึกก็ใช้วิชาหลบหนีออกจากที่นั่น
วินาทีต่อมา 1 หาง ก็จ้องมองลงไปที่ พลังสถิตร่าง ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขา
ชายผู้นั้นดูอ่อนแอมากและเขาก็พูดได้ด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า “จงไปฆ่าศัตรูซ่ะ”
1 หาง ยังคงมองไปที่เขาโดยที่ไม่สนใจคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย
ในเวลาต่อมา 1 หางก็หัวเราะออกมาเสียงดังและพูดแดกดันออกมาว่า “ว้าว ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นั้นเป็นเหตุผลที่ปลอยฉันออกมางั้นเหรอ ฉันไม่สนใจเรื่องของมนุษย์หรอกน่ะ แต่เห็นแก่ที่พวกแกอุส่าปล่อยฉันออกมา ฉันจะเสียสละเวลาสักแปปหนึ่งฆ่าศัตรูให้ก็แล้วกัน แล้วหลังจากนั้นก็ถึงตาพวกแก!”
หลังจากที่เขาหัวเราะ เขาก็กลายเป็นร่างสัตว์หางขนาดใหญ่ที่น่ากลัว
ตู้ม!!
พื้นดินพังและสถานที่ก็เริ่มสั่นไหว และทรายจำนวนมากก็ไหลออกมาจนทั้วบริเวณนั้น
นินจาที่คลายผนึก มีสีหน้าที่กลัวมากเมื่อเขาเห็นภาพนี้ เขาต้องการจะหนีออกไป แต่ทรายก็จับตัวเขาได้และบดขยี้เขาไปพร้อมกับอาคารนับไม่ถ้วนที่อยู่รอบ ๆ
ทันใดนั้น 1 หางก็กระโดดไปตรงกลางหมู่บ้านมาอยู่ตรงหน้า ไนโตะ
ไนโตะ ดูประหลาดใจเล็กน้อย ขณะที่เขามองไปที่ 1 ห่างที่มาอยู่ต่อหน้าเขา
“ฉันเกือบจะลืมคุณไปแล้วนะเนี่ย”
“ว๊ากฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แกเป็นคนที่ทำให้เจ้าพวกนั้นเดือนร้อนจนต้องปล่อยฉันออกมาสินะ”
1 ห่าง มองไปที่ ไนโตะ และหัวเราะเสียงดัง
ในเวลาต่อมาอิ 1 ห่าง ก็กวาดสายตาที่น่ากลัวไปรอบ ๆ สถานที่นั้น ผ่านไปยัง นินจาซึนะ ที่ดูเหตุการณ์อยู่
“นั่นมัน…นั่นมัน 1 หาง นี่น่า!”
“พวกเขาปล่อย 1 หางออกมาแล้ว นี้มันเลวร้ายสุด ๆ”
นินจาซึนะ ทุกคนกระโดดถอยออกไปทันทีที่พวกเขาเห็นร่างอันใหญ่โตของ 1 หาง ร่างของเขาใหญ่มากจนเงาของมันปกคลุมไปทั่วทั้งหมู่บ้าน และ นินจาซึนะ ก็ไม่มีทางที่จะต่อสู้กับเขาได้