มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 408
เขาจอดรถยนต์ระบบขับเคลื่อนสี่ล้อไว้ที่ด้านนอกสถานีรถไฟ อย่างที่คาดไว้ มันดึงดูดความสนใจอย่างมากมาย ยังมีสาว ๆ บางคนที่มาที่นี่เพื่อถ่ายรูปในโทรศัพท์ของพวกเธออีกด้วย
ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นรถที่มีราคามากกว่าสามแสนดอลลาร์เลยทีเดียว!
“โอ้ ว้าว! G500 ที่นี่ในมณฑลเงียบสงบนี้เหรอ? ใครอยู่ข้างในกัน? ต้องเป็นเด็กที่ร่ำรวยบางคนแน่!”
“ให้ตาย…เฮ้ ฉันดูเป็นไงบ้าง? ถ้าหากว่าเขาลงจากรถมา และตกหลุมรักฉันเมื่อแรกเห็นล่ะ? ฉันจะทำไงดี?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เลิกหลงตัวเองได้แล้ว!”
“สาว ๆ ไปที่นั้นและกล่าวทักทายกันเถอะ!”
สาว ๆ กระซิบกระซาบในหมู่กันเอง และหัวเราะคิกคักออกมาเสียงดังเป็นครั้งคราว
และในขณะนั้นเอง หญิงชราคนหนึ่งที่อายุแปดสิบปีได้เข้ามาหาพวกสาว ๆ และกล่าวขึ้นมา “ใครก็ตามที่เป็นเจ้าของรถคันนั้นต้องร่ำรวยสุด ๆ เลยนะ ใช่ไหม?”
“แน่นอนสิค่ะ! G500 คันนั้นราคามากว่าสามแสนดอลลาร์เลยนะ! ว่ายังไงค่ะ คุณยาย? หวังจะจับคนสำคัญหรือเปล่า? เขาอาจจะเป็นเจ้านายหนุ่มบางคนก็ได้ ถึงกระนั้น…” สาว ๆ หัวเราะกันอย่างร่าเริง
“ฉันแก่แล้วไงล่ะ? ฉันยังคงมีสิทธิมากพอที่จะอ่อยเล่น ๆ ไปทั่วอยู่ดี ฮึ่ม!” หญิงชราตอบกลับอย่างกำปั้นทุบดิน
เมื่อพูดไปงั้น เธอก็เริ่มเดินกะโผลกกะเผลกไปที่รถ สาว ๆ จึงติดตามหลังเธอไป
เริ่มมีฝูงชนมากขึ้นอยู่ด้านนอกของสถานีรถไฟ ผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ มาชุมนุมกับเพื่อดู
ด้านในของรถ เจอรัลด์สูดหายใจเข้าลึก นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาเคยทำการแสดงตัวเช่นนี้
เขามักจะทำให้ตัวเองไม่เป็นที่สนใจมาก่อนหน้านี้อยู่เสมอ เขายอมรับว่ามีความตื่นเต้นกับช่วงเวลาที่ตกเป็นเป้าสายตาในบางครั้งบางคราว
เขาจะบรรยายความรู้สึกเหล่านี้อย่างไรดี? เขารอคอยมาสามปีสำหรับช่วงเวลาแบบนี้ เขาจะทำการแถลงการณ์—ไม่ใช่เกี่ยวกับว่าเขาดีเยี่ยมแค่ไหน แต่เกี่ยวกับว่าเขาจะเอาคืนทุกอย่างที่เขาเสียไปได้อย่างไร!
ฮ่าา…
เจอรัลด์สวมแว่นกันแดด และดึงกุญแจรถออกมาจากเครื่องยนต์
ถึงเวลาที่จะทำการเปิดตัวของเขาแล้ว
ตูม ตาม! เมื่อเขาเปิดประตูรถ เขาดูเหมือนจะชนกับบางอย่างเข้า ครู่ต่อมา ก็มีเสียงร้องของความเจ็บปวดยิ่ง
หญิงชราผมขาวคนหนึ่งนอนแผ่หลาบนพื้นด้านนอก ไม้เท้าของเธอยังคงกลิ้งออกไปจากเธอ
ให้ตายเถอะ! เจอรัลด์จ้องมองด้วยความช็อก
“ชายหนุ่ม อ่า… ฉันหวังว่ารถของเธอคงไม่เป็นไรนะ…” หญิงชราพึมพำด้วยความตกใจกลัว เธอยังคงนอนคว่ำอยู่บนพื้น
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน?” ใครบางคนมาถึงสถานที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ฝูงชนก็เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน
“ฮ่า! เธอคิดว่าเกิดอะไรล่ะ? เมื่อชายหนุ่มคนนั้นเปิดประตูรถเขา เขาชนหญิงแก่คนนั้นล้ม—แต่ฉันเห็นว่าเธอนอนรออยู่ก่อนแล้ว…และรีบเดินไปข้างหน้าพอดีกับที่เขากำลังจะออกมาจากรถ! มันคือการหลอกลวง!”
“เป็นงั้นเองเหรอ!”
แต่ผู้ชมคนอื่น ๆ มาถึง ก็ไม่ได้สนใจว่าจริง ๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น
“ให้ตาย ผู้ชายคนนั้นจะสะเพร่าขนาดนี้ได้อย่างไร? การซ่อมรถ G500 นั้นแพงหูฉี่เลยทีเดียวนะ!” ใครบางคนเอ่ยขึ้นมา
รู้สึกรำคาญ เจอรัลด์ก้าวออกมาจากรถเพื่อช่วยเหลือหญิงชราคนนั้นให้ยืนขึ้น
“อย่าแตะต้องฉัน! ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ! ฉันล้มลงเอง!” หญิงชราคนนั้นร้องห่มร้องไห้ “ฉันอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีลูกชายหรือลูกสาวเลย…ฉันแค่ไม่สามารถชดใช้ให้เธอสำหรับรถของเธอได้!”
“ฮึ่ม! อย่ากังวลไปเลย คุณผู้หญิง! การเป็นคนร่ำรวยไม่ได้ทำให้เขาไม่สามารถแตะต้องได้! แม้แต่คนร่ำรวยก็ต้องจ่ายเงินสำหรับการทำให้คนได้รับบาดเจ็บ! เขาเปิดประตูรถและชนคุณล้ม ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกหรือ? วางใจเถอะ คุณผู้หญิง—พวกเราจะทวงความยุติธรรมให้คุณเอง!” มีคนหนุ่มสาวเลือดร้อนบางคน ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธจัด
ไม่นาน ตำรวจก็มาถึงที่เกิดเหตุ และแยกย้ายฝูงชนไป
แม้ว่าหญิงชราคนนั้นได้พยายามวางแผนใส่ร้ายเขา แต่มันก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขาชนเธอล้มด้วยมือของเขาเอง เธอถูกส่งไปที่โรงพยาบาล และเจอรัลด์ก็ถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจดังนั้นพวกเขาจึงจดบันทึกปากคำจากเขา อะไรทำนองนั้น
เจอรัลด์แทบจะน้ำตาร่วง ทำไมเรื่องอะไรแบบนี้ต้องเกิดขึ้นด้วย?
ใช่เวลาประมาณสี่สิบนาทีในการจัดการทุกอย่าง เจอรัลด์ยังให้เงินบางส่วนกับหญิงชราคนนั้นอีกด้วย
เมื่อออกจากสถานีตำรวจมา เขาก็ได้รับสายจากกีย่า “ไม่ใช่ว่านายพูดว่านายจะมารับฉันจากสถานีรถไฟหรอกเหรอ? นายอยู่ไหนล่ะ?”
“โอ! ฉันกำลังไปเดี๋ยวนี้แหละ!” เจอรัลด์พูดรัวอย่างตะกุกตะกัก
“ช่างเหอะ! ฉันอยู่ในรถแท็กซี่แล้ว กำลังมุ่งหน้าไปยังที่พักของนาย!”