เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 410 นอนเถอะ
แอเรียนไม่ค่อยอยากริเริ่มพูดคุยกับเขาเท่าไหร่ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขามีปฏิสัมพันธ์กันบ่อยครั้งมากกว่าครึ่งแรกของชีวิตพวกเขาด้วยซ้ำ มาร์คตอบคำถามของเธออย่างสุดความสามารถ “เกี่ยวกับแจ็คสันน่ะ ภาพถ่ายของเขาที่ไนต์คลับถูกถ่ายและโพสต์ลงทางออนไลน์ ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร”
ดวงตาของแอเรียนเบิกกว้าง “ภาพถ่ายเสื่อมเสียเหรอ? ครั้งที่แล้วคุณก็ไปที่สถานที่เหล่านั้นกับแจ็คสันและเอริกไม่ใชเหรอ? มีคนถ่ายรูปคุณหรือเปล่า?”
มาร์คจ้องมองเธอและพูดอย่างร้อนรนว่า “ฉันไปที่นั่นเพื่อดูบรรยากาศ พวกเขาไปที่นั่นเพื่อความสนุกสนาน มันไม่เหมือนกัน แม้ว่าจะมีใครถ่ายรูปฉันไว้ มันก็จะไม่น่าสนใจอยู่ดี”
หลังจากที่ทานอาหารมื้อเย็นเสร็จมาร์คก็กลับไปที่ห้องนอนของเขาและส่งข้อความหาอีธาน “เป็นฝีมือของนายใช่ไหม?”
เขาได้รับคำตอบทันที “มีหลักฐานก่อนแล้วค่อยมาว่าผมนะ”
เรื่องนี้ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น ดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่จะต้องไปติดตามมัน อย่างไรก็ตามมีแนวโน้มว่าอีธานจะเป็นผู้กระทำความผิดเพราะเขาถือว่าแจ็คสันเป็นคู่แข่งในเรื่องความรักของเขา สุดท้ายแล้วมาร์คก็ได้แต่เตือนอีธาน “หยุดสร้างความเดือดร้อนให้คนรอบตัวฉันซะ”
เมื่อเวลาเลยสามทุ่มไปแล้ว แมรี่ก็พบว่าแอเรียนยังคงอยู่ที่ห้องนั่งเล่นโดยไม่มีท่าทีว่าจะกลับไปที่ห้องนอน
เมื่อแอเรียนรับรู้ได้ถึงแววตาที่จ้องมองของแมรี่ แอเรียนก็ถามว่า “ทำไม…ครั้งนี้มีอะไรอีก? คุณจะทำความสะอาดหลอกไฟอีกแล้วเหรอ?”
ครั้งนี้แมรี่ไม่ได้ใช้ข้ออ้างใด ๆ เธอพูดอย่างเชื่องช้าว่า “เธอควรไปนอนได้แล้ว”
ทันใดนั้นแอเรียนก็เริ่มรู้ว่าแมรี่หลอกให้เธอใช้เวลากับมาร์คโดยใช้ข้ออ้าง เช่น ทำความสะอาดไฟและเครื่องปรับอากาศ ท้ายที่สุดแอเรียนไม่สามารถมีลูกได้อีกต่อไป เพื่อรักษาสถานะของเธอในครอบครัวเทรมอนต์เธอต้องทำให้มาร์คพอใจ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่ได้เข้ามาในความคิดของแอเรียน แต่แมรี่คิดเช่นนั้นอย่างแน่นอน! ถ้าแอเรียนไม่กลับไปที่ห้องของเธอ เธอรู้ว่าแมรี่อาจจ้องมองเธอเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในท้ายที่สุดเธอก็หยิบโทรศัพท์ของเธออย่างอ่อนแรงและมุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบน
เมื่อเธอเข้าไปในห้องนอน เธอได้รับข้อความจากแมรี่ซึ่งมีลิงก์ไปยังเว็บไซต์ เธอคลิกที่มันเพื่อดูว่ามันคืออะไร อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอเห็นเนื้อหาของเว็บไซต์เธอก็ปิดหน้าต่างอย่างกระวนกระวาย เธอไม่ได้คาดหวังว่าแมรี่จะเปิดใจกว้างขนาดนี้ ลิงค์นั้นเป็นบทความเกี่ยวกับเซ็กส์และความถี่ที่คู่สามีภรรยาควรมีเซ็กส์เพื่อรักษาความมั่นคงของความสัมพันธ์
แอเรียนนับจำนวนครั้งที่เธอและมาร์คได้ทำมันโดยสัญชาตญาณและเธอก็พบว่ามันต่ำไปอย่างน่าสมเพช เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกวู่วาม ทำไมทุกคนถึงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้?
“ยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้” มาร์คถามทันทีเมื่อเขาเปิดประตูมาเจอแอเรียน
“ไม่ได้ทำอะไร… ฉันเพิ่งมาถึง ฉันจะไปนอนละ” แอเรียนเดินก้มหัวผ่านเขาไป
มาร์คไม่ได้สังเกตเห็นความตื่นเต้นของเธอจึงไปที่ห้องทำงานของเขาก่อนจะกลับเข้ามาที่ห้องนอน เมื่อเขาเห็นว่าแอเรียนเข้านอนไปแล้วเขาจึงเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง หลังจากที่เขาถอดเสื้อผ้าเสร็จเขาก็เดินไปปิดไฟก่อนที่จะขึ้นเตียงไปนอนข้าง ๆ เธอ “อีกสองวันฉันจะพาเธอไปเที่ยวนะ เธออยากไปไหน?”
“มันร้อนเกินไป ฉันไม่อยากไปไหน” แอเรียนพูดด้วยเสียงพึมพัม
มาร์คคิดไตร่ตรองอยู่พักนึงก่อนจะพูดว่า “ไปที่ ๆ อากาศดีกว่ากัน เราหนีฤดูร้อนได้ มันเป็นโอกาสที่หาได้ยากนะ นาน ๆ ทีฉันจะว่างบ้าง ถ้าตัดสินใจที่จะไม่ไปก็อย่ามาเสียดายที่หลังนะ”
แอเรียนไม่อยากจะนึกภาพการต้องไปเที่ยวกับเขาสองต่อสองเลย ทริปนั้นจะต้องทรมานแน่ ๆ “ฉันจะไม่เสียดายแน่นอน ฉันไม่อยากไป”
มาร์คเหมือนจะไม่พอใจ “ถ้างั้น ฉันไปคนเดียวก็ได้”
แอเรียนไม่ได้ตอบเขา เธอไม่สนใจว่าเขาจะไปคนเดียวหรือเอาผู้หญิงคนอื่นไปด้วย
อย่างไรก็ตาม ยิ่งแอเรียนไม่สนใจมาร์คก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น “เธอช่วยมีอารมณ์โรแมนติกบ้างได้ไหม?”
แอเรียนยังคงเงียบ ตัวเธอไม่มีแม้เศษเสี้ยวของความโรแมนติกอยู่ในตัว และไม่ใช่ว่ามาร์คจะไม่รู้เรื่องนี้นะ เธอไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุยเพราะหัวเธอคิดถึงแต่บทความที่แมรี่ส่งมาให้
จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอที่อยู่ข้างหมอนก็ดังขึ้นและหน้าจอก็สว่างขึ้นทำให้เห็นใบหน้าและลำคอของเธอในความมืด แสงยังสะท้อนให้เห็นใบหน้าที่หงดหงิดของเธอ ด้วยความกลัวว่าแมรี่จะส่งสิ่งที่น่าอายกว่าอันเก่านั้นมาเธอจึงไม่กล้าเช็คโทรศัพท์ต่อหน้ามาร์ค เธอกลับหลับตาลงและแกล้งหลับ
ในไม่กี่วินาทีหน้าจอก็ดับไป แต่จู่ ๆ มาร์คก็ขยับตัวและหยิบโทรศัพธ์ของเธอ
แอเรียนคว้ามือเขาโดยสัญชาตญาณและถามว่า “คุณจะทำอะไร?!”
ในขณะนั้น หน้าอกของมาร์คติดกับหน้าอกของแอรียนและแขนของมาร์คก็อยู่เหนือใบหน้าของเธอ เธอรับรู้ได้ถึงความอุ่นของแขนเขาที่ปลายจมูกของเธอ
มาร์คคิดว่าปฏิกิริยาของเธอค่อนข้างไร้สาระ “ตอนนอนอย่าเอาโทรศัพธ์มาวางไว้ใกล้เกินไปสิ”
แอเรียนนึกว่าเขาจะเช็คโทรศัพธ์ของเธอและกลัวว่าเขาจะไปเห็นลิงค์ที่แมรี่ส่งมาให้ หลังจากที่เธอได้ยินสิ่งที่เขาพูดเธอก็คว้าโทรศัพธ์ของตัวเองคืนและวางมันไว้ที่โต๊ะข้างเตียงใกล้ออกไปนิดนึงอย่างเชื่อฟัง
เมื่อแอเรียนยกตัวขึ้น คอที่เปลือยเปล่าของเธอถูกับแขนด้านในของมาร์ค ความอ่อนนุ่มทำให้เขาไม่สามารถชักแขนออกได้ กลิ่นหอมของผมของแอเรียนลอยเข้าจมูกของเขา ดวงตาของเขามืดลงทันที
เมื่อแอเรียนนอนลงเธอพบว่ามาร์คยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิม เธอขยับแขนของเขาที่ลอยอยู่เหนือหน้าของเธอออกและพูดว่า “นอนเถอะ”
มาร์คสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เขาจะดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขาและจับติ่งหูของเธอด้วยริมฝีปากของเขา
แอเรียนตัวแข็งถื่อ ความรู้สึกจั๊กจี้ทำให้เธอเอียงศีรษะไปข้างนึงและพยายามจะหนีโดยไม่รู้ตัว มันทำให้ริมฝีปากของมาร์คประกบลงบนแก้มของเธอ เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาบนผิวของเธอ