SPH:บทที่ 14 โกงข้อสอบ
ในมุมเงียบตรงบันได เย่หยูหดแขนขวากลับมาและปิดแสงสีที่ออกมาจากแว่น
นี่มันเป็นแว่นจริงหรอ?
เย่หยูมองของที่อยู่ในมือเขา
มันเป็นกระจกเรียบๆพร้อมด้วยกรอบแว่นบางๆ มันดูประณีตและดูดีมาก
แม้ว่าแว่นตาคู่นี้จะดูดีมาก แต่เย่หยูก็รู้สึกผิดหวังนิดหน่อย เขาคงไม่ได้แว่นปกติ ใช่ไหม?
“ติ๊ด!”
ขอแสดงความยินดีกับโฮสที่ขโมยของสำเร็จ คุณได้รับ 50 พลังเต๋าเพิ่ม
เขาได้ยินเสียงจากระบบในความคิด ในใจของเย่หยูเต็มไปด้วยความคาดหวัง คะแนนเต๋า 50
คะแนน แว่นตาคู่นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ
“ระบบ แว่นตานี้คืออะไร?” เย่หยูถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น”
จากโลกโคนัน ยอดนักสืบ แว่นตาอันประณีตของด็อกเตอร์อากาสะเป็นการรวบรวมของ
เครื่องมือนำทาง แสงสีแดงที่มองได้ไกล กดเจาะระดับจุลภาค การแปลภาษา วีดิโอภาพถ่าย
เทคโนโลยีลึกลับของแว่นนี้ความสามารถสุดเจ๋งและก็ยังดูเจ๋งอีกต่างหาก! “
เย่หยูนิ่งตะลึง สุดยอด ด็อกเตอร์อากาสะของฉัน!
“คุณต้องการดึงวิญญาณของมันออกมาไหม?” เสียงของระบบดังขึ้น
เย่หยูกดปุ๋มดึงโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
“ติ๊ด!”
“คำขอสำเร็จ ขอแสดงความยินดีกับโฮสสำหรับการได้รับทักษะประจำตัว คือเป็นปรมาจารย์ด้านภาษา!”
รัศมีแสงสีกุหลาบออกมาจากแว่นแล้วเข้าไปในความคิดของเย่หยู
หลังจากนั้นสักพัก เย่หยูเปิดตาดู เขาเห็นแสงไฟกระพริบผ่าน
ปรมาจารย์ด้านภาษา: มีความชำนาญภาษาของทุกประเทศ
เรียกได้ว่าเป็นมนุษย์นักแปลเคลื่อนที่!
เย่หยูตะลึงงัน เป็นการเริ่มต้นที่เกรี้ยวกราดอะไรอย่างนี้!
การได้สวมแว่นอันใหม่นี้
เย่หยูกลับมายังห้องเรียนอย่างมีความสุข เขาอดไม่ได้ที่จะยอมรับว่า
แว่นตาที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัยคู่นี้กลายเป็นแว่นตาคู่ใจของเขา
“เอ่อ? เย่หยูไปซื้อแว่นตานี้มาจากไหนหนะ มันดูเก๋มาก!”
ฮันเสวี่ยมองไปยังแว่นตาอันใหม่ของเย่หยูในขณะที่เธอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“นี้มันเหมือนของอย่างหนึ่งของโคนัน ด็อกเตอร์อากาสะ นี่คือของขวัญจากเขา!” เย่หยูยื่นมือ
ออกไปดันกรอบแว่นที่อยู่บนจมูกของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม
แคร๊ง! แคร๊ง!
เสียงกระดิ่งตอนเย็นดังในห้องเรียน และอาจารย์อู่ซูชุน อาจารย์วิชาภาษาอังกฤษเดินกลับเข้ามา
ในห้องเรียน เขาวางกระดาษขอสอบลงบนโต๊ะเรียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า
“คราวนี้ ผลสอบของพวกเราค่อนข้างดี โดยเฉพาะเย่หยู เขามีการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัด ครั้งนี้เธอได้คะแนนสอบที่ยอดเยี่ยม! “
“ว้าว…”
“คะแนนยอดเยี่ยม?” เกรดของเย่หยูที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้มันกลับออกมาได้คะแนนดีหรอ?
“ไม่มีทาง นี้มันเป็นพัฒนาที่ยิ่งใหญ่จริงๆ”
“มันน่าจะมาจากการลอกคนอื่น รึเปล่านะ?”
เมื่อได้ยินว่าเย่หยูได้คะแนนสอบดี นักเรียนก็เริ่มพูดคุยกัน
บางคนอิจฉา แต่พวกเขาส่วนใหญ่ไม่เชื่อกัน!
อย่างไรก็ตาม ฮันเสวี่ยรู้ว่าเย่หยูไม่ได้โกงสักนิด แม้ว่าเธอจะรู้สึกประหลาดใจที่เย่หยูได้คะแนน
เต็ม แต่เธอก็ดีใจกับเขาด้วยความจริงใจ
“เย่หยู เธอไม่ได้โกหกฉันจริงๆ นี้มันเป็นคะแนนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ นายทำได้ยังไง?”
เมื่อได้ยินเสียงประหลาดใจของฮันเสวี่ย ปากเย่หยูกระตุก
ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันทำได้ยังไง
ตอนนี้เขานึกหาคำตอบ ขอบคุณความสามมารถความจำในการคำนวณที่น่าประหลาดและทักษะเฉพาะตัวของเขา ปรมาจารย์ด้านภาษา เย่หยูรู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะทำคะแนนออกมาได้ดีขนาดนี้ แววตาของเย่หยูเป็นประกาย
เขารู้ว่ามีบางคนวางแผนทำร้ายเขา อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเย่หยูก็ทำใจของเขาให้สบาย ด้วยความเชี่ยวชาญด้านภาษานี้ วิชาอังกฤษจึงกลายเป็นเหมือนของเด็กเล่น
การสมรู้ร่วมคิดครั้งนี้อาจจะล้มเหลว!
“เย่หยูโกง!”
เสียงตะโกนดังก้องห้องเรียน ทำให้การสนทนาของนักเรียนหยุดลง
นักเรียนรอบๆทั้งหมดหันไปมองที่มาของเสียง
นั้นก็คือ โอวหยางหยู! โอวอยางหยูยืนขึ้นช้าๆ
และจ้องกลับรอบๆเขา เขาพูดอย่างดูถูกอีกรอบว่า
“เย่หยูโกง! เขาไม่มีทางทำคะแนนออกมาได้ดีแน่!”
บรรยากาศเงียบสักพัก จากนั้นก็เหมือนระเบิดลง
“โกงหรอ?”
“เย่หยูจะกล้าโกงจริงหรอ? มันมีการลงโทษที่หนักอยู่นะ!”
“ฉันแค่สงสียว่าเขาทำคะแนนออกมาได้ดีได้ยังไง มันแสดงออกมาว่าเขาโกงไร้ยางอายสิ้นดี! “
“ใช่แล้ว เราควรลงโทษเขาหนักๆ เขาโกงจริงๆ”
คำพูดของโอวหยางหยูเหมือนก่อให้เกิดคลื่นระรอกใหญ่ นักเรียนทั้งหมดรอบๆก็เริ่มประณามเย่
หยู สายตาของเย่หยูเฉยเมยและไร้อารมณ์นิดหน่อย
แต่ฮันเสวี่ยเหมือนกำลังจะร้องไห้
“นายพูดไร้สาระ! เย่หยูไม่ได้โกง!”
ฮันเสวี่ยพยายามอธิบายนักเรียนที่กล่าวหาอย่างร้อนรน จากนั้นเธอก็มองไปยังโอวหยางหยูที่กำลัง
พึงพอใจและตะโกนด้วยคามโมโหว่า
“โอวหยางหยู เอาอะไรมาพูดว่าเย่หยูโกง!”
“โอ้ หลักฐานอะไรนะหรอ?”
โอหยางหยูจ้องไปยังเย่หยูและพูดอย่างเหยียดหยามว่า
“ก็ด้วยผลคะแนนที่ออกมาดียังไงละ!”
ปัง!ปัง!ปัง!
เมื่อเห็นห้องเรียนเละเป็นโจ๊ก อาจารย์วิชาอังกฤษอู่ซูชุนยืนอยู่ตรงโพเดียมแล้วตบโต๊ะ
“เงียบ!”
“เงียบได้แล้ว!”
นักเรียนี่กำลังถกเถียงกันอยู่หยุดมองไปที่เย่หยูซึ่งยังคงแสดงอาการเหมือนเดิม คือ มองด้วยสายตาที่เหยียดหยาม
“โอวหยางหยู เธอมีหลักฐานอะไรว่าเย่หยูโกงข้อสอบ? “
“นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย”
อู่ซูชุนมองลึกไปยังโอวหยางหยูในขณะที่เขาพูดด้วยโทนเสียงต่ำ
“แน่นอน ผมมีหลักฐาน!” มุมปากของเขาหยักขึ้นอย่างเย้ยหยัน
“ตอนผมกำลังตอบข้อสุดท้าย ผมก็เห็นโพยของเย่หยู”
โอวหยางหยูหันหน้าไปมองเย่หยู ความจองหองและความพึงพอใจบนหน้าเขา มันเกือบจะ
ปกปิดไม่อยู่
“จากที่ผมเห็น เย่หยูตอบพลาดไปหลายข้อ เขาควรจะเลือกช้อยส์ Aจากคำถามข้อ 15 แต่เขากลับ
เลือกช้อยส์ B จากนั้น…”
หลังจากที่โอวหยางหยูพูดจบ นักเรียนรอบๆก็เงียบสักพักก่อนจะเริ่มกระซิบกัน
“โอวหยางหยูพูดถูก เย่หยูตอบข้อนี้ผิดจริงๆ!”
“ใช่ เย่หยูเขาทำผิด เขาจะเลือกช้อยส์ C จากข้อ 23!”
“ดูสิ นี่มันคำถามธรรมดาๆ เย่หยูยังทำผิดเลย!”
“เอ่อ? ทำไมฉันเลือกตอบเหมือนเย่หยูหละ” ภาษาอังกฤษของเพื่อนร่วมชั้นก็มีอยู่อย่างจำกัดเช่นกัน
เมื่อได้ยินการถกเถียงของนักเรียนรอบๆ
โอวหยางหยูมองไปยังเย่หยูอย่างจองหอง ราวกับว่าเขากลับมากลายเป็นผู้ชนะ
“เย่หยู มีอะไรจะพูดเพื่อตัวเองหน่อยไหม?”
“เห้อ เห้อ” เย่หยูยิ้มบางๆ พยักหน้าและพูดว่า
“ว้าว…”
เมื่อนักเรียนได้ยินสิ่งที่เย่หยูพูด ห้องเรียนก็เกิดความโกลาหลในขณะที่มองไปยังเย่หยูด้วยความ
เหยียดหหยาม
สีหน้าของฮันเสวี่ยเริ่มซีดเผือด เธอเบิกตาขึ้นในขณะที่พูดด้วยความกังวลว่า
“เดี๋ยว! โอวหยางหยู สิ่งที่เธอพูดว่าเย่หยูทำผิด แล้วเขาจะมีคะแนนดีได้ยังไง? มันจะต้องมีอะไร
ผิดพลาด เย่หยูไม่ใช่คนขี้โกง! “
หลังจากที่ฮันเสวี่ยพูดจบ เธอหายใจเร็วและแรงแล้วมองไปยังเพื่อนร่วมชั้นของเธอและอาจารย์วิชาอังกฤษอย่างคาดหวัง
“ใช่แล้ว หากเย่หยูโกงจริง เขาจะสามารถตอบคำถามถูกต้องแน่นอนได้อย่างไรหากเขาตอบ
ผิด…”
“เอ่อ เป็นไปได้ไหมว่าเย่หยูไม่ได้โกง? แล้วจะตัดสินปัญหานี้ยังไง?”
นักเรียนรอบๆมีปฏิกิริยาเช่นกัน และอู่ซูชุนก็ย่นคิ้ว ก้มลงมองกระดาษข้อสอบเย่หยู
เหมือนเห็นเพื่อนร่วมห้องและอาจารย์เปลี่ยนไป ฮันเสวี่ยก็รู้สึกดีขึ้นและพูดต่อว่า
“ฉันนั่งอยู่ข้างเย่หยู ฉันสามารถรับประกันได้ว่าเย่หยูไม่ได้โกง มันต้องเป็นการคำนวณที่ผิดพลาดแน่!”
สายตาเย่หยูกวาดไปมองที่โอวหยางหยูที่อยู่ตรงข้าม แล้วตาก็เปล่งประกาย ดูเหมือนบทเรียน
ครั้งล่าสุดยังไม่พอสินะ!
เมื่อโอวหยางหยูได้ยินฮันเสวี่ยพูดแบบนั้น ไม่เพียงแต่เขาที่รู้สึกผิดหวัง แต่กลับมีรอยยิ้มกว้างบน
ใบหน้าเขา เขาเชิดหน้าขึ้นราวกับว่ากำลังถือไข่มุกแห่งปัญญาอยู่ในมือ
“ค่อก ค่อก!”
โอวหยางหยูกระแอมคอของเขาให้โล่ง
“นี่คือความฉลาดของเย่หยู! คุณรู้รึเปล่า ว่าการโกงหนะไม่จำเป็นต้องโกงในระหว่างที่สอบ เพราะมันสามารถทำหลังจากที่สอบเสร็จได้ยังไงหละ!”
“อาจารย์อู่ คุณดูกระดาษข้อสอบของเย่หยูเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? อาจารย์เจออะไรบ้างรึเปล่า?”
โอวหยางหยูยิ้มในขณะที่ถามอู่ซูชุนในขณะที่มองลงไปยังกระดาษของเย่หยูหลังจากนั้นสักพัก อู่ซูชุนก็เงยหน้าขึ้น มองไปยังเย่หยูด้วยสายตาที่สับสน
“เย่หยูไม่ได้ทำอะไรผิดเลยในกระดาษข้อสอบ จริงๆเขาควรจะได้คะแนนเต็ม!”
หวา~
เมื่อได้ยินอู่ซูซุนพูดเช่นนั้น อาจารย์รู้สึกราวกลับหยดน้ำลงไปในน้ำมันร้อนๆ ซึ่งทำให้มันระเบิด
อย่างสมบูรณ์!
“อะไร…นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
“ใช่ ฉันก็ไม่เข้าใจอะไรเลย…”
นักเรียนหลายคนหมดปัญญาที่จะพูดว่าเย่หยูโกงหรือทำอะไรผิด
“อย่าบอกนะว่า เป็นไปได้ที่เย่หยูจะแอบเปลี่ยนข้อสอบหลับจากที่สอบเสร็จ!?”
มีนักเรียนบางคนตะโกนออกมาเสียงดัง
“ทุกคน ฟังฉัน! ” โอวหยางหยูโบกมือเพื่อหยุดการถกเถียงของพวกนักเรียนขณี่พูดเสียงดังว่า
“เย่หยูตอบคำถามผิด แต่ตอนนี้กระดาษข้อสอบมันออกมาคะแนนเต็มจริง ดังนั้นมีเพียงคำตอบเดียวแล้ว!”
โอวหยางหยูชี้นิ้วไปยังเย่หยูแล้วพูดว่า
“เย่หยูใช้ประโยชน์ตอนพักเรียนเพื่อแอบไปเปลี่ยนข้อสอบอย่างลับๆและดูคำตอบ!”
“เย่หยู!”
โอวหยางหยูหันหลังกลับไปมองเย่หยูด้วยสายตาที่ลุกโชนทันที ด้วยสายตาที่ดูไร้กังวลของเขาและพูดว่า
“บอกพวกเรามา นายอยู่ที่ไหนช่วงพักเรียน? บอกฉันมา ทำไมพวกเราถึงไม่เห็นนายช่วงพักเบรค?”