หลังจากหาต้นตอของปัญหาแบบคร่าวๆหลินเฉิงก็ถอนหายใจให้กับความยากของการทำความเข้าใจนี้ และในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมพวกผู้มีอำนาจและเจ้าพนักงานชั้นสูงถึงปฏิเสธการใช้ยาเสริมกำลังแบบกว้างขวางแบบนี้
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะทางผู้บริหารจะเป็นกังวลถ้าทำให้ยาเสริมกำลังถูกใช้แพร่หลายโดยตรง พลังวิเศษของผู้คนที่อยู่อาศัยจะสูงมากขึ้น จนอาจจะกระทบกับความมั่นคงในตำแหน่งหน้าที่ของพวกเขาได้ นอกจากนี้ก็เป็นเพราะจำนวนยาที่เก็บไว้มันมีน้อยเกินไป
แต่หลังจากทุกอย่างแล้วก็ไม่มีอะไรที่เขาทำได้ โดยที่ไม่พูดอะไร หลินเฉิงก็ได้รับตัวยาเสริมกำลังในระดับสมบรูณ์อยู่แล้ว ต่อให้เขาไม่อยู่ในขั้นสมบรูณ์เขาก็ไม่สนใจเกียวกับการเลื่อนขั้นของตัวเองอยู่ดี “เอาหน่ะอย่างน้อยก็ไม่มีเหตุผลอะไร วันนี้ฉันจะเอายาเสริมกำลังนั้นสัก 6 กล่องเลย!”
“เห้!นายจะเอายานั้นเกือบครึ่งโหลแล้วยังมาบอกว่าตัวเองจนอีกหรอ? พวกเขาบอกว่าปริมาณกับคุณภาพมันจะลดลงแต่ราคาแพงขึ้นนะ!”
“แล้วยังไง?ยังไงเราก็หาเงินกันมาได้ตั้งหลายตังค์ก็ใช่มันหาความสุขซะสิ นายไม่อยากเสริมพลังตัวเองแล้วจริงๆ หรอ?”
“ใช่แล้วตอนนี้ต่อให้พูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ ยังไงก็คำนวนเงินเก็บทั้งหมดว่ามันจะพอที่จะซื้อยาทั้งหมดนั้นไหม…”
หลังจากที่ระบายความโกรธออกมาแล้วผู้คนก็กลับมาได้สติ ร่วมรวมเหตุผลในการมาครั้งนี้ พวกเขาเข้าใจว่าพลังของมันนั้นลดลง แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงความจริงข้อนี้ได้ ที่พวกเขาต้องการจะให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น ยังไงๆ พวกเขาก็ต้องประมูลแย่งกันเพื่อให้ความฝันของตัวเองนั้นเป็นจริงขึ้นมาอยู่ดี
เห็นผู้คนเลิกด่าทอแล้วสาวชุดแดงก็ลูบหน้าตัวเอง และเปลี่ยนสีหน้ากลับมา ใบหน้าจองเธอกลับมาเด็มไปด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง “รอบนี้มียาเสริมกำลังทั้งหมด 24 ขวด แบ่งเป็นการประมูลย่อยทั้งหมด 4 ชุด เราจะเริ่มการประมูลยาเสริมกำลังชุดแรกเลยในตอนนี้ เริ่มต้นที่ตั๋วทะเลน้ำเงินจำนวน 1,000,000 ใบ!”
“เอาสิ!1.1 ล้านเลย!”
“1.2ล้าน!”
“1.3ล้าน!”
“1.5ล้าน!”
หลังจากที่สิ้นเสียงประกาศของฉีฮองความอัดอั้นของผู้ใช้พลังข้างล่างเวทีก็ถูกปลดปล่อยออกมา แม้ว่าจะมีจำนวนของผู้ประมูลน้อยลง แต่เธอก็รู้สึกดีกว่าที่แล้วๆ มา เธอค่อยๆ ประกาศราคาที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
เพียงพริบตาเดียวราคายาเสริมกำลังชุดแรกก็พุ่งขึ้นสูงภึง 1.7 ล้าน โดยเหล่าผู้ที่โหยหามัน ยังไงก็ตามราคาของมันในตอนนี้ก็ใกล้ถึงจุดอิ่มตัวแล้ว คนที่คอยดันราคาก็น้อยลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายข้อเสนอที่ดีที่สุด คือ 2.3 ล้าน ที่ถูกเสนอโดยคนในห้อง 201
เมื่อเห็นผลการประมูลเป็นเช่นนี้หลินเฉิงก็เข้าใจเลยว่ายาทั้ง 24 ขวด ทำไมถึงต้องประมูลถึง 4 ครั้ง เพราะยังไงๆ ยาเสริมพลังก็จำเป็นสำหรับผู้มีพลังวิเศษ ถ้าพวกเขาขายที่เดียวหมดเลย 24 ขวด มันจะไม่แฟร์สำหรับเหล่าคนธรรมดาทั่วไป ไอลีนโนเวล
แต่ถ้าประมูลที่ละขวดมันก็จะค่อนข้างเสียเวลา เพราะงั้นการจัดแบ่งแบบนี้จัดได้ว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว
หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลินเฉิงก็เห็นยาทั้งสี่ชุดถูกประมูลออกไปโดยผู้มีอธิพลที่ต่างคนไป ทั้งในชั้นที่สองและชั้นที่หนึ่ง ราคาก็ใกล้เคียงกันราวๆ 2.4 ล้าน ผู้คนที่ไม่สามารถสู้ราคาได้ ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง พวกเข้าก็มีสีหน้าที่แย่ และแสดงความไม่พอใจออกมา
เมื่อการแข่งขันครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลงการประมูลของวันนี้ก็สิ้นสุดลงไปด้วย หลังจากที่ยืนยันแล้วว่าจะไม่มีการแสดงปิดท้าย ผู้คนก็เริ่มทยอยเดินกลับกัน ไม่นานนักทุกคนก็เดินจากไป ทิ้งไว้แค่ลานโล่งๆ
ในขณะที่ทุกคนในชั้นแรกกำลังจะเดินออกไปจนหมดหลินเฉิงก็กำลังจะนำเลาฟางและหลิงเหมิงเดินลงไปยังชั้นล่าง แต่ประตูห้องเขาก็ถูกเปิดออกมาเสียก่อน เขาเห็นฟูจือเฉาเดินเข้ามาพร้อมกับสาวชุดแดงและเซี่ยวยู
“ขอแสดงความยินดีกับคุณฟางด้วยครับ!ครั้งแรกก็ได้ของดีเลย เป็นการเริ่มต้นที่ดีนะครับ ยินดีด้วย ยินดีด้วย!”
เขารีบเดินเข้ามายืนข้างหน้าพวกเขาทั้งสามและแสดงความยินดี
“ไม่ไม่ ไม่ ผมก็ไม่คิดว่าจะชนะในราคาที่สูงขนาดนั้น ยังไงผมก็ไม่ใช้พระเจ้าสักหน่อย!”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็โบกมือและรีบพูด“และท้ายที่สุด เราก็ได้เงินกว่า 6 ล้านหยวน ต้องขอบคุณ คุณนายฉีฮองด้วย ทั้งหมดเป็นเพราะคุณช่วยไว้” “ขอบคุณค่ะคุณหลิน…”
ได้ยินคำชมจากหลินเฉิงเธอก็ส่ายหน้า “มันเป็นงานของฉีฮองเองและ…”
“และผู้คนก็ทำเงินมากมายร่วมกับคุณ!”
ก่อนที่ฉีฮองจะได้พูดจบฟูจือเฉาก็พูดแทนเธอ“เพราะฉะนั้นไม่ต้องชมพวกเธอมากก็ได้ เซี่ยวหยู…”
หลังจากที่พูดเขาก็หันไปหาผู้ช่วยข้างๆ เธอก็เดินไปข้างนอกและกลับเข้ามาพร้อมกับการ์ดสีดำ ยื่นมันให้กับหลินเฉิง “นี้คือบัตรสมาชิก VIP ของทางเรา ไม่ต้องห่วงไปค่ะ ทางเราไม่ได้มีการจัดอันดับชั้นไปมากกว่านี้ แต่ตราบใดที่คุณมีการ์ดใบนี้ ถ้าคุณต้องการที่จะใช้บริการของพวกเราอีกครั้ง จะมีส่วนลด 15% และห้องรับรองของชั้นสองแห่งนี้ก็จะเปิดตอนรับพวกคุณตลอดเวลา!”
“โอ่ฟังดูดีมากเลยนะ!”
ได้ยินคำอธิบายของฟูจือเฉาหลินเฉิงก็รับการ์ดนั้นมาและสังเกตุดูชัดๆ เป็นงานออกแบบที่ประณีตมากและทำจากวัสดุที่มีค่า ตัวอักษรสีทองทำจากทองคำแท้จารึกไว้ว่า VIP และตัวเลย 3 ตัวเป็นรหัส 007
“007?หมายความว่าตอนนี้มีสมาชิกแค่ 7 คนใช่ไหม?”
เขามองไปยังด้านหลังของการ์ดด้วยความสงสัย
ได้ยินคำถามแบบนั้นฟูจือเฉาก็พยักหน้าและยิ้ม “ใช่แล้ว แม้จะมีคนรวยมากมายในฐานทัพแห่งนี้ และเมื่อเปรียบเทียบกับสถานะการณ์ปัจจุบันแล้ว คนรวยก็น่าจะมีมากขึ้นเรื่อยๆ แต่บัตรสมาชิกของทางเราไม่ได้ทำให้คนรวยธรรมดาๆ !!”
พูดจบเขาก็ดันแว่นขึ้น“แม้คุณหลินจะมาที่นี่เป็นครั้งแรก แต่ก็ทำให้เราทราบซึ้งนัก ฟูจือเฉาคนนี้กลัวว่าฐานทัพทะเลน้ำเงินแห่งนี้จะไม่สามารถหาคนที่เก่งและมากความสามารถแบบคุณได้อีกแล้ว! และเหตุผลของการจัดระบบสามาชิกVIPของทางบ้านประมูลแห่งตลาดมืดและตลาดหลักทรัพ ก็เหมือนๆ กัน มันไม่สำคัญว่าเราจะมีเงินมากน้อยขนาดไหน แต่การที่มีสหายที่มากความสามารถแบบนี้ย่อมสำคัญกว่า!”
เห็นท่าทีอันมั่นใจของฟูจือหลินเฉิงก็ยิมให้ “เรื่องความสามารถมันดูยากที่จะหยังถึงไปหน่อย แต่ฉันเข้าใจว่าพวกนายน่าจะหมายถึงเหวยเก๋อสินะ ฉันยังมีเหลืออยู่บ้าง แต่ถ้าให้ฉันพูดตามตรงฉันยังมียาอีกหลายแขนง! เช่น ยาแก้ไข้ แก้เจ็บคอ แก้อักเสบ เพราะฉะนั้นยาพวกนี้มันไม่สำคัญสำหรับฉันสักเท่าไหร่ ตราบใดที่ราคายังงามแบบนี้ ฉันจะฝากไว้กับพวกนายก็ได้…”
“เชื่อพวกผมเถอะถ้าเป็นเรื่องนี้ไว้ใจบ้านประมูลของเราได้เลย!”
ได้ยินคำว่ายาจากปากของหลินเฉิงฟูจือเฉาก็ดีใจมาก เขาจึงพูดต่ออย่างรีบร้อน
———————-SC: บทที่ 316 “จินซาน”