เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 440
พูดจบ ลู่ฝานก็ก้าวออกไปด้านนอก เหล่าลูกน้องตระกูลลู่ก็รีบตามไป สายตาแฝงไปด้วยเลือดร้อน
พวกเขารู้ว่าลู่ฝานจะทำอะไร และเป็นสิ่งที่พวกเขาอยากทำเหมือนกัน
เวลาแก้แค้นมาถึงแล้ว！
ถึงแม้ลู่หมิงจะบาดเจ็บทั้งตัว แต่ตอนนี้ก็ลุกขึ้นมาเหมือนกัน เดินออกไปเหมือนกัน
ลู่เฮ่าหรานก็จับลู่หมิงไว้ แล้วพูดว่า “เจ็บไปทั้งตัวแล้ว ไม่ต้องไปแล้ว”
ลู่หมิงพูดนิ่งๆ ว่า “ผมยังสู้ไหว”
พูดจบ ก็ดิ้นออกจากมือของลู่เฮ่าหราน แล้วก็ก้าวยาวเดินตามไป
ทุกคนรีบเดินออกไปจากตระกูลลู่
สิบกว่าคนล้วนมีสีหน้าอาฆาต เดินอย่างยิ่งใหญ่อยู่บนถนนในเมืองเจียงหลิน
เวลานี้เป็นเวลาดึกสงัด พอได้ยินเสียงดังด้านนอก บางคนก็เปิดหน้าต่างออกมาดูด้านนอก
พอพวกเขาเห็นว่าคนพวกนี้มีรังสีอาฆาตกันขนาดนี้ และพอรู้ว่าเป็นคนตระกูลลู่ ก็ตกใจกันหมด
“คนตระกูลลู่ คนตระกูลลู่ยังมีเหลือรอด หรือว่าตระกูลโม่จะแพ้แล้ว?”
“คนที่เดินนำมาคือใคร? คุ้นหน้าคุ้นตามาก”
“ลู่ฝานนี่เอง พระเจ้าช่วย ลู่ฝานแห่งตระกูลลู่กลับมาแล้ว！”
……
เสียงแอบกระซิบกระทราบเข้ามาในหูของลู่ฝาน ลู่ฝานก็ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย เดิมมุ่งหน้าไปยังตระกูลโม่อย่างเดียว
ดวงจันทร์ดับคืนฆ่าคน สายลมวนวันวางเพลิง
พอพวกเขามาถึงหน้าประตูตระกูลโม่ ก็พบว่าประตูของตระกูลโม่ปิดสนิท ด้านในกลับมีเสียงวุ่นวายดังออกมา
พลังปราณบนตัวของลู่ฝานก็ปล่อยออกมา แล้วก็ต่อยประตูตระกูลโม่กระเด็นไป
แม้แต่กำแพงบ้านที่ติดกับประตูก็ถูกทำลายไปด้วย พลังที่ลู่ฝานใช้โจมตีไปครั้งนี้ มันน่ากลัวมากจริงๆ
พอจ้องมองดู ก็เห็นว่าตระกูลโม่วุ่นวายกันไปหมด มีคนไม่น้อยหอบหิวห่อผ้าน้อยใหญ่ ท่าทางเหมือนกำลังจะหนี
ดูเหมือนว่าตระกูลโม่จะรู้ข่าวไว้เหมือนกัน ลูกน้องของตระกูลโม่ที่ไปตระกูลลู่ได้ถูกลู่ฝานฆ่าตายทีละคนจนหมดเกลี้ยง มีเพียงคนเดียวที่ยังไม่ได้ฆ่าตาย ก็คือโม่หยุนเฟยที่ถูกจับมัดโยนใส่บ่อขี้
แต่คนที่อยู่เฝ้าตระกูลโม่กลับรู้ข่าวแล้วคิดหนี ดูเหมือนว่าจะมีคนคอยปล่อยข่าวให้พวกเขา
เสียงตกใจดังขึ้น เหล่าลูกน้องของตระกูลโม่ก็รีบวางห่อผ้าในมือลง แล้วชักดาบออกมาโจมตีใส่ลู่ฝาน
ลู่ฝานหลบทันโดยไม่ได้ก้าวขาใดๆ ลูกน้องตระกูลโม่ที่มีพลังน้อยนิดพวกนี้ ถูกพลังทับตัวจนลุกไม่ขึ้น ไม่มีทางเข้าใกล้ตัวลู่ฝานได้
“ช่วยด้วย คนตระกูลลู่มาแล้ว”
“ไปประตูหลัง รีบหนีออกไปทางประตูหลัง！”
เสียงตื่นตกใจกลัว เสียงตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง ลู่ฝานก็มองภาพตรงหน้านิ่งๆ ความเยือกเย็นในสายตา
ตระกูลลู่ก็เคยเผชิญกับเคราะห์ภัยแบบนี้เหมือนกันสินะ พอคิดถึงเรื่องนี้ ลู่ฝานก็เริ่มฉุกคิดในใจ สายตาก็เย็นชามากขึ้น
พลังได้เปลี่ยนไป ทันใดนั้นลูกน้องสองคนของตระกูลโม่ที่ถูกพลังกดตัวไม่ให้ขยับ ก็ถูกพลังที่มากกว่าเดิมบีบลงไปจนตายทั้งเป็น เลือดออกทั้งเจ็ดทวาร
“ฉันขอสู้ตาย！”
เหล่าลูกน้องของตระกูลโม่ก็บุกเข้ามาอีกครั้ง แต่คนตระกูลโม่ส่วนใหญ่กลับถอยหลังหนีไปด้านหลัง
พอเปรียบเทียบแบบนี้ ก็ยิ่งเห็นความแตกต่างของตระกูลโม่กับตระกูลลู่
เผชิญกับเคราะห์ภัยเหมือนกัน คนตระกูลลู่ส่วนใหญ่จะยอมตายเพื่อตระกูล แต่ตระกูลโม่กลับหนีตายเสียส่วนใหญ่
ครั้งนี้ ไม่ต้องให้ลูกฝานลงมือ ลูกน้องตระกูลลู่บุกเข้าไปกี่คน ก็จัดการได้หมด
ทันใดนั้น นักบู๊สองคนก็โผล่เข้ามาจากที่ลับ พลังระดับแดนปราณในขึ้นไป
“หมัดอู๋เซี่ยง！”
หมัดถูกต่อยไป ตาย！
พวกเขาเพิ่งได้ปรากฏตัวออกมา ก็ถูกลู่ฝานต่อยตายเสียแล้ว ร่างกระเด็นออกไปหลายเมตร จริงๆ แล้วลู่ฝานก็ได้สังเกตพวกเขามานานแล้ว
ลูกหมิงเดินมาข้างๆ ลู่ฝาน แล้วถามเบาๆ ว่า “เจ้าบ้าน จะทำอย่างไรกับคนตระกูลลู่? ฆ่าทั้งเด็กทั้งผู้หญิงและคนอ่อนแอหมดเลยไหม?”
ลู่ฝานตอบนิ่งๆ “ตัดรากถอนโคน ฆ่าให้หมดเลยแล้วกัน！”