ตกกลางดึก
กู่ฉิงซานและฉานนู่เดินไปตามลำธารเพื่อมุ่งสู่บ้านอิฐแดง
เขาเจอผู้คนบางส่วนระหว่างทาง เมื่อเห็นฉานนู่ พวกเขาล้วนยินดีและกระตือรือร้นที่จะให้ฉานนู่นำทาง
ฉานนู่รู้สึกเช่นกันว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร นางจึงนำทางให้คนเหล่านี้
แต่ความล่าช้าดังกล่าวกินเวลานานพอสมควร
เพื่อป้องกันไม่ให้นางถูกใช้เป็นชายชรานำทางชั่วคราว ฉานนู่จึงกลับสู่รูปลักษณ์เดิมชั่วคราว
น่าเสียดายที่ไม่มีใครถามทางอีกก็จริง แต่มันทำให้เกิดอีกปัญหาขึ้นมา
“น้องสาว เจ้างามเหลือเกิน ทำไมถึงมาติดตามเด็กขี้โรคคนนี้กันล่ะ”
“ใช่ แม่คนงาม มากับพวกข้าดีกว่า”
“นี่ ดูเหมือนพวกเราจะเกิดมาคู่กันนะ ถ้าไม่อยากให้เขาตาย ตามพวกข้ามาดีกว่า”
ชายร่างกำยำหลายคนที่ยืนอยู่ตรงลำธารส่งรอยยิ้มชั่วร้ายมาให้
ฉานนู่มองกู่ฉิงซาน
“ฆ่า!” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
“ได้ นายท่าน”
ดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพกลายเป็นภาพติดตาก่อนหายไปในราตรี
นางแอ่นหวนกลับ!
ตราดารา!
ฟันจันทรา
ดึงเงา!
ฉานนู่ปรากฏขึ้นห่างออกไปหลายสิบฟุตพร้อมดาบยาวก่อนจะตกลงไปในลำธารอย่างสง่างาม
ด้านหลังนาง แสงดาบจันทราสีขาวเบ่งบานในราตรีอันมืดมิดราวกับกล้วยไม้งามงด
ชายหลายคนไม่มีเวลาตอบสนอง พวกเขาถูกฟันมือและขาก่อนตกลงไปในลำธาร
หลังจากนั้นพวกเขาก็แผดเสียงกรีดร้องน่าสะพรึงออกมา
กู่ฉิงซานเมินพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจขณะเดินไปหาฉานนู่
“ทำไมไม่ฆ่าพวกมันล่ะ” เขาถาม
ฉานนู่ตอบว่า “ให้เวลาไตร่ตรองหน่อยน่ะ”
กู่ฉิงซานพยักหน้าก่อนไม่ถามอะไรอีก
ทั้งสองยังคงเดินไปบ้านอิฐแดง เสียงกรีดร้องเหล่านั้นที่ดังไล่หลังมาค่อยๆ เลือนรางจนไม่ได้ยิน
หลังจากผ่านไปหลายไมล์ ฉานนู่ลังเลสักพัก จากนั้นกล่าวว่า “นายท่าน โลกนี้ไม่ใหญ่นัก ดังนั้นจิตเทพของข้าจึงสามารถปกคลุมได้แทบทั้งหมด”
กู่ฉิงซานรู้ว่านางมีบางอย่างจะพูด ดังนั้นเขาจึงถามว่า “แล้วไงต่อ”
“ข้าพบความอยุติธรรมเข้าน่ะ” ฉานนู่ตอบ
“โห ความอยุติธรรมแบบไหนล่ะ”
“ยกตัวอย่างก็… เหมือนที่เจอเมื่อครู่และก็การกลั่นแกล้งกับการเป็นทาสทุกรูปแบบ”
“ว่าต่อ”
“ในเมื่อข้าเห็นมันแล้ว ข้าก็ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น”
“อืม”
ฉานนู่หันศีรษะมามองเขา ”นี่มันหมายความว่ายังไงหรือ นายท่าน”
“ฆ่าให้หมดได้เลย”
ขณะกู่ฉิงซานกล่าว เขากำลังคิดถึงแผนที่ดวงดาว
ในแผนที่ดวงดาว ดาวคนคู่คือจุดเริ่มต้น กู่ฉิงซานต้องออกจากที่นี่ ผ่านโลกลับหลายใบ ท้ายที่สุดกลับสู่โลกเก้าร้อยล้านชั้น
แผนที่ดวงดาวคือแผนสำรองที่เตรียมไว้ล่วงหน้าโดยผู้สร้างปฐพี
สิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่นี้สามารถมองเห็นอนาคตได้ ทุกสิ่งที่มันเตรียมไว้ต้องมีความหมายลึกล้ำอย่างแน่นอน
โชคดีที่สิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่นี้อยู่ข้างเขา
แสงสว่างเจิดจ้าวูบไหวทั่วลำธารจนดึงดูดความสนใจของกู่ฉิงซาน เขาหยุดคิดชั่วคราว
ดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพเหาะมาจากไกลๆ ก่อนมาอยู่ตรงหน้ากู่ฉิงซาน
“นายท่าน ข้าฆ่าเสร็จแล้ว”
เสียงของฉานนู่มาจากดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพ
กู่ฉิงซานถือดาบยาวก่อนแช่น้ำในลำธารเชี่ยวกราก
โลหิตถูกชะล้าง
ดาบยาวกลับมาเจิดจ้าเหมือนลำธารฤดูใบไม้ร่วงอีกครั้ง
ฉานนู่ปรากฎตัวขึ้น กล่าวอย่างสบายๆ ว่า “นายท่าน ข้าพบสิ่งหนึ่งเข้า”
“อะไรหรือ”
“ทำไมพวกเราไม่อยู่บนดาวคนคู่ไปเลยล่ะ พละกำลังของทุกคนถูกผนึกไว้ ข้าก็สามารถดูแลนายท่านตอนอยู่ที่นี่ได้ ไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย”
กู่ฉงซานหัวเราะแล้วตอบว่า “เจ้าจะมาเป็นเต่าหัวหดไม่ได้ หากมีใครบางคนทำลายโลกขึ้นมาจะทำยังไง”
หลังจากพูดจบ ความคิดหนึ่งพลันวูบไหวในใจ
คนขี้ขลาด…
ตอนแรก เขาไปสมาคมหมัดเหล็กจากสำนักร้อยบุปผา หลังจากมาถึงโลกสวรรค์ดึกดำบรรพ์จากสมาคมหมัดเหล็ก เขาก็ได้พบกับเต่าวิญญาณ
เต่าส่งเขาเข้าสู่ภาพซ้อนทับแห่งยุค
น่าเสียดายที่เต่าไม่สามารถตามเขาไปโลกโบราณที่แท้จริงได้
เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะมีชีวิตอยู่ได้จนถึงหมื่นปีหรือเปล่า
หลังจากได้ฟังคำพูดของกู่ฉิงซาน ฉานนู่อดที่จะตกตะลึงไม่ได้
ใช่แล้ว ขนาดตัวตนทรงพลังอย่างผู้สร้างปฐพีเผชิญกับอุบัติเหตุเข้า นับประสาอะไรกับโลกนี้
ฉานนู่กล่าวอย่างท้อแท้ว่า “ดูเหมือนนายท่านจะมีเรื่องให้วุ่นวายเสมอเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก การเอาชีวิตรอดไม่ใช่เรื่องง่าย วันสิ้นโลกแค่ทำให้กระบวนการนี้เร่งด่วนขึ้นมาเท่านั้น อีกอย่าง การแข็งแกร่งขึ้นคือสิ่งจำเป็น เมื่อวันสิ้นโลกสิ้นสุดและทุกสิ่งจบลง พวกเราสามารถหาสถานที่พักผ่อนหย่อนใจได้นับร้อยปี”
“เอาเถอะ ข้าหวังว่าสักวันจะเป็นอย่างนั้น”
…
หลังจากไปตามทางที่แผนที่ดวงดาวบอก กู่ฉิงซานและฉานนู่ก็มาถึงบ้านอิฐแดง
พวกเขาพบสิ่งสำคัญที่เรียบง่ายในห้อง
ตุ๊กตาหุ่นเชิด
ขณะถือตุ๊กตาหุ่นเชิดนี้ไว้ ทั้งสองเดินไปตามลำธารจนสุดทาง พวกเขาเห็นบ่อน้ำแห้งบ่อหนึ่ง
ขณะยืนอยู่หน้าบ่อน้ำแห้ง กู่ฉิงซานถามว่า “ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวอยู่ตรงไหน”
“นางกำลังพักผ่อนอยู่ตรงลำธารห่างออกไปสี่ร้อยไมล์”
ฉานนู่ปล่อยจิตเทพออกไปก่อนกล่าวเช่นนั้น
“ดี ไปกันเถอะ”
กู่ฉิงซานและฉานนู่กระโดดลงไปในบ่อน้ำแห้ง ระเบิดกำแพงเมื่อมาถึงก้นบ่อ ก่อนมาถึงห้องสมบัติ
ในห้องสมบัติ สมบัติทุกชิ้นถูกเอาไปแล้ว เหลือหีบหินเพียงไม่กี่ใบเท่านั้น
ความจริง นี่เอาไว้หลอกคนอื่นเท่านั้น มันไม่เคยมีสมบัติอยู่ที่นี่มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
หน้าที่ที่แท้จริงของที่นี่คือการนำไปสู่โลกลับ
กู่ฉิงซานนับจากทางซ้ายก่อนมายืนหน้าหีบหินใบที่ห้า
ใช่แล้ว นี่คือหีบ
น่าเสียดาย ขนาดของหีบสามารถรับได้เพียงคนเดียวเท่านั้น
กู่ฉิงซานมองฉานนู่
ฉานนู่กลายเป็นดาบยาวแต่โดยดี กู่ฉิงซานถือเอาไว้แล้วเหน็บกับเอวของตัวเอง
กู่ฉิงซานกระโดดเข้าไปในกล่อง ปิดฝาลงแล้วหยิบตุ๊กตาหุ่นเชิดออกมา
เดิมตุ๊กตาหุ่นเชิดขยับไม่ได้ แต่ไม่ช้า มันเริ่มพูดออกมา
“หืม? ข้าตื่นขึ้นมาแล้วหรือ”
ตุ๊กตาหุ่นเชิดเงยหน้าขึ้นแล้วมองรอบข้างก่อนกล่าวด้วยความเหลือเชื่อ “ผ่านมาหลายปีแล้ว ในที่สุดก็มีใครบางคนหาเส้นทางลับไปสู่โลกวิญญาณธาตุได้แล้ว”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ขอบคุณ ช่วยพาข้าไปทีสิ”
“เจ้าจะกลับมาที่นี่หรือเปล่า”
“กลับมาสิ”
ตุ๊กตาหุ่นเชิดพยักหน้า ถอดขาไม้ข้างหนึ่งออกก่อนวางบนฝ่ามือของกู่ฉิงซาน
“ถ้าเจ้าอยากกลับมาจากโลกวิญญาณธาตุ ให้บีบขาไม้ซะ”
“เข้าใจแล้ว”
ตุ๊กตาหุ่นเชิดกระโดดออกจากฝ่ามือก่อนตกลงไปในหีบ
มันเคาะที่ไหนสักแห่งในหีบ
กลไกบางอย่างในหีบคล้ายกับทำงานก่อนเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรงทันที
ม่านแสงปกคลุมทั่วกล่อง
กู่ฉิงซานรู้สึกถึงพลังอันมหาศาลมาดึงร่างกายของเขา ทันใดนั้นก็ถูกดูดเข้าไปในความว่างเปล่า
เพียงพริบตา เขาหายไปจากโลกใบนี้
อีกด้าน
ห่างออกไปสี่ร้อยไมล์
หญิงสาวร่างสูงนั่งขัดสมาธิบนต้นไม้ใหญ่ขณะครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อยู่เงียบๆ
“เจ้าอยากตอบแทนหรือ งั้นก็ส่งดาบศักดิ์กับดาบพิภพมาเสียสิ”
“ดาบของข้าคงยกให้เจ้าไม่ได้ แต่ข้าสามารถใช้พวกมันเพื่อช่วยเจ้าได้”
…
บัดซบ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเชื่อผู้คนจนกระทั่งถูกทิ้งในหุบเหวจนกลายเป็นสัตว์ประหลาด
นางจะไม่มีวันเชื่อคำโกหกของมนุษย์อีกต่อไปแล้ว
หญิงสาวร่างสูงกำหมัดแน่น
ในเวลาเดียวกัน
อีกด้าน
ในสวรรค์ดึกดำบรรพ์ของยุคนี้
ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างเงียบงัน
ร่างนี้คล้ายกับคุ้นเคยกับที่นี่ มันมองรอบข้างก่อนเหาะไปทางประตูขนาดมหึมาที่ลอยอยู่บนท้องนภา
ผ่านไปสักพัก
เสียงของเต่าดังขึ้น
“ทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่ ทุกสิ่งในโลกนี้มันจบลงแล้ว พลังงานโกลาหลอยู่ทุกหนแห่ง หากเจ้าอยู่ที่นี่จะเป็นอันตรายได้”
“เจ้าจำข้าได้งั้นหรือ” หญิงสาวตัวน้อยถาม
“แน่นอน ถึงแม้สภาพของเจ้าจะเปลี่ยนไปเพราะวิชาบางอย่าง แต่ข้ารู้ว่าเจ้าก็คือเจ้า” เต่าวิญญาณตอบ
ตรงกันข้าม หญิงสาวตัวน้อยใบหน้าเนียนราวกับหยกยืนอยู่กลางอากาศ
นางมีท่าทีสูงส่งที่ดูไม่เหมาะกับอายุและหน้าตาที่น่ารักของนาง ถึงจะดูจริงจัง แต่มันก็ออกแนวเสแสร้งมากกว่า
“เมื่อไม่นานมานี้ ข้ารู้สึกถึงบางสิ่งในใจก็เลยทำการคำนวณดู ข้าพบว่าโลกสวรรค์ดึกดำบรรพ์เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในอดีต แต่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ไม่ได้มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงใดๆ กับทั้งประวัติศาสตร์”
“นี่เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก เพราะใครก็ตามที่เปลี่ยนอดีตจะถูกลบล้างโดยแรงเฉื่อยมหาศาลของประวัติศาสตร์กับกฎเกณฑ์แห่งมิติและเวลา ทว่าเห็นได้ชัดว่าประวัติศาสตร์เปลี่ยนไปแล้ว ผลที่ได้ ทุกสิ่งที่ปรากฏในเส้นเวลานี้จึงปกติและไม่มีการแปรเปลี่ยน”
“ดังนั้นข้าถึงต้องมาดู อย่างไรเสีย ซากปรักหักพังของตำหนักสวรรค์เมฆาวิเวกยังอยู่ที่นี่”
เซี่ยเต้าหลิงกล่าวอย่างจริงจัง
เต่าวิญญาณเผยอารมณ์ออกมาก่อนกล่าวช้าๆ ว่า “เรื่องนี้มันค่อนข้างยาว แต่สรุปง่ายๆ คือเป็นหัวหน้าคนต่อไปของเจ้าที่เดินทางผ่านมิติและเวลาจนย้อนกลับไปอดีตยังไงล่ะ”
“ว่าไงนะ!”
………………………