ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 416

ฮาร์วีย์เดินไปที่ประตูวิลล่าด้วยท่าทางเยาะเย้ย

ในห้องนั่งเล่นของวิลล่า เอลล่ามองดูเหตุการณ์ตรงหน้า โดยไม่รู้ว่าเธอควรทำตัวยังไง

เหตุการณ์ตรงหน้าเหมือนในภาพยนตร์ และเป็นเพียงแค่การแสดงละครเท่านั้น เธอไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะทำเพื่อเธอในวันนี้

ประตูที่ล็อกในตอนแรกเริ่มเปิดออก ฮาร์วีย์เดินเข้ามา

แคร็ก แคร็ก…

ไม้เบสบอลในมือของเจนเซ่นกระแทกพื้นเบา ๆ จากนั้นเขาก็ยกมันขึ้นและชี้ไปทางที่ฮาร์วีย์

“ฉันอยู่นี่แล้ว ปล่อยเธอไปซะ!” ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา

“ใครบอกว่าฉันจะปล่อยเธอไปถ้าแกมาที่นี่?”

“ฮาร์วีย์ แกยังไม่รู้สถานการณ์ตรงหน้าแกอีกงั้นเหรอ? ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริง ๆ”

เจนเซ่นมองฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าเย็นชา

เขาไม่เข้าใจได้ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ที่อยู่ข้างหน้าเขาถึงทำให้ควินตัน ยอร์ก สนใจ

คืนนี้เขาเพิ่งได้รู้ว่าฮาร์วีย์เป็นแค่ลูกเขยของตระกูลชนชั้นสองในนิอัมมี่

คน ๆ นี้ดึงดูดความสนใจของตระกูลยอร์กได้ยังไง?

“แล้วคุณต้องการอะไร?”

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว มันจะง่ายสำหรับเขาที่จะจัดการถ้าเจนเซ่นอยู่คนเดียวที่นี่

แต่ตอนนี้เอลล่าก็อยู่ที่นี่ด้วย เขากลัวว่าเขาจะพลาดพลั้งเผลอทำร้ายผู้หญิงไร้เดียงสาคนนี้

“ฉันต้องการอะไรงั้นเหรอ? แกควรถามตัวเองมากกว่าว่าไปทำให้ใครขุ่นเคือง?!”

เจนเซ่นถ่มน้ำลายออกมาด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยาม “แกเป็นแค่ลูกเขยของตระกูลชนชั้นสอง แต่กลับให้ฉันมาจัดการคนอย่างแก แกต้องภูมิใจในตัวเองแล้วล่ะ!”

“ตอนนี้แกต้องคุกเข่าลงและตามฉันมาดี ๆ แล้วฉันอาจจะปล่อยผู้หญิงคนนี้ไป!”

ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ แล้วพูดว่า “ตามคุณไป? ไปที่ไหน?”

“ที่ไหนนั่นเหรอ? แน่นอนว่ามันต้องเป็นที่บัควู้ดไงล่ะ!” เจนเซ่นดูน่ากลัวทันที “หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วมากับฉัน! รถอยู่ข้างนอก!”

เจนเซ่นรู้สึกตื่นเต้นมาก งานที่ดูเหมือนยากมากกำลังจะเสร็จสิ้น

เขาอดไม่ได้ที่จะอวดตัวเองว่าเขามีพรสวรรค์จริง ๆ

“บัควู้ด?” ฮาร์วีย์เข้าใจแล้วและถอนหายใจออกมาเบา ๆ “เจนเซ่น ฉันขอถามคุณหน่อย ถ้าฉันเดาไม่ผิด คนของตระกูลยอร์กสั่งให้คุณจัดการกับฉันใช่ไหม?”

“และในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตระกูลด้านการแพทย์ที่เรียกว่าคาร์ลสันเป็นเพียงสุนัขรับใช้ของตระกูลยอร์ก”

“ให้ฉันเดา การพาฉันกลับไปที่บัควู้ดเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงที่คุณมาที่นิอัมมี่ใช่ไหม? รวมทั้งการสัมมนาทางการแพทย์ครั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่คุณและเอลล่ามาเจอฉัน…”

“ตอนแรกคุณวางแผนที่จะเชิญแขกทุกคนที่เข้าร่วมงานสัมมนาให้ไปที่บัควู้ดเพื่อเข้าร่วมงานในนามของการเผยแพร่โครงการวิจัยทางการแพทย์ และคุณต้องการหลอกให้ฉันไปที่บัควู้ดด้วยใช่ไหม?”

“แล้วยังไง… แกรู้ได้ยังไง?” เจนเซ่นพูดด้วยความตกใจ

นี่คือสิ่งที่เขาวางแผนไว้แต่แรก เขาเป็นสุภาพบุรุษ เขาไม่ต้องการใช้วิธีรุนแรงใด ๆ ตราบเท่าที่เขาสามารถทำให้ฮาร์วีย์ไปที่บัควู้ดได้

เหตุการณ์นี้คือทางเลือกสุดท้ายของเขา

สำหรับข้อเท็จจริงที่ว่าตระกูลคาร์ลสันเป็นสุนัขรับใช้ของตระกูลยอร์กมีเพียงไม่กี่คนในบัควู้ดที่รู้เรื่องนี้

ลูกเขยเจ้าเล่ห์คนนี้รู้ได้ยังไง?

“พวกตระกูลยอร์กสั่งคุณใช่ไหมว่าคุณต้องพาฉันไปที่บัควู้ดไม่ว่าจะต้องจ่ายเงินไปเท่าไหร่ก็ตาม?” ฮาร์วีย์ถามอีกครั้ง

“แกรู้ได้ยังไง!”

เจนเซ่นชะงัก

ฮาร์วีย์พูดราวกับว่าเขาอยู่ในที่เกิดเหตุในวันนั้น

“คุณเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมพวกตระกูลยอร์กถึงระมัดระวังในการจัดการกับคนอย่างฉัน?”

ฮาร์วีย์ยิ้ม

“คุณลืมไปแล้วเหรอว่าฉันใช้นามสกุลอะไร?”

“นามสกุลของแกคือ ยอร์ก…” ในตอนแรกเจนเซ่นไม่ได้เอะใจกับชื่อของฮาร์วีย์ แต่ในเวลานี้ จู่ ๆ เขาก็นึกถึงบางอย่างที่เป็นไปไม่ได้ ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

“เป็นไปไม่ได้… เป็นไปไม่ได้… เป็นไปได้ยังไง… ฉันเคยเห็นคนที่มีชื่อเสียงทั้งสี่แห่งยอร์กแล้ว… แก…มันเป็นไปไม่ได้!”