บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 464
มาเดลีนเข้าใจถึงความไม่พอใจที่มีของเขา สุดท้ายแล้ว ชื่อเสียงมากมายจะแก้ไขบาดแผลและความเจ็บปวดของครอบครัวที่ถูกทำลายไปได้ยังไง?
เฟลิเป้หันหน้ากลับมามองมาเดลีน แววตาที่ไม่เป็นมิตรของเขาได้หายไปอย่างรวดเร็วเหลือเพียงแค่ความอ่อนโยนเท่านั้น
“วีล่า จากนี้เป็นต้นไปทุกอย่างจะเป็นของเรา”
มาเดลีนยิ้มรับและพยักหน้า “มันเป็นของคุณต่างหาก มันเป็นทรัพย์สินของตระกูลวิทแมน ฉันไม่เคยต้องการครอบครองบริษัทนี้ ตอนนี้มันกลับมาหาคุณแล้ว ของทุกอย่างมันจะกลับไปหาเจ้าของที่ถูกต้องของมันเสมอ”
เฟลิเป้ตกใจมาก “นี่เธอไม่ต้องการมันเหรอ?”
“สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดตอนนี้ก็คือการที่เห็นเจเรมี่หมดหวังจนไม่เหลืออะไรต่างหาก” มาเดลีนพูดกับเขาพร้อมกับขมวดคิ้วของเธออย่างใช้ความคิด
“แต่ว่านะ มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ฉันสามารถแฮกคอมพิวเตอร์ของเจเรมี่ได้อย่างง่ายดายในการโอนหุ้นและข้อมูลสำคัญของเขาออกไป คือเหมือนว่าเขาจงใจให้ฉันทำแบบนั้น”
“นี่เธอกำลังจะบอกว่าเขารู้ว่าเธอจะทำแบบนี้แต่เขาเลือกที่จะไม่พูดเพื่อหยุดคุณงั้นเหรอ?” เฟลิเป้ขมวดคิ้ว
มาเดลีนนิ่งเงียบและใช้ความคิด คำพูดในวันนั้นของเเจเรมี่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ ‘คนที่ฉันรักมาตลอดคือเธอ’
“วีล่า วีล่า?”
“หืม?”
มาเดลีนได้สติของตัวเองกลับมาอีกครั้งเมื่อเธอมองเข้าไปในดวงตาที่อ่อนโยนราวกับพระอาทิตย์ที่ให้ความอบอุ่นและอ่อนโยนเสมอของเฟลิเป้
เฟลิเป้ถามด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”
“เฟลิเป้ คุณอย่าทำร้ายคฤหาสน์วิทแมนได้ไหม?” มาเดลีนถามด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
เฟลิเป้ขมวดคิ้วและมองมาเดลีนอย่างเคร่งขรึมก่อนที่จะจับไหล่ของเธอ “วีล่า อย่าได้หลงกลชายชราคนนั้น ในตอนนั้น เพื่อที่จะได้มรดกของวิทแมนมาครอบครองเขาวางแผนที่จะฆ่าพ่อแม่ของผม มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาไม่ใช่คนดี”
ได้ยินดังนั้น เธอก็ได้แต่เงียบ
‘คุณปู่เป็นคนโหดร้ายที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่เขาต้องการงั้นเหรอ?
‘ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทำไมเขาถึงดูแลคนนอกอย่างฉันด้วยจิตใจโอบอ้อมอารี?
‘เขาจำได้แม้กระทั่งเมื่อฉันกลับมาเพื่อแก้แค้น แต่เขาก็ยังสนับสนุนฉัน’
“วีล่า” น้ำเสียงอ่อนโยนของเฟลิเป้ได้เข้ามาสัมผัสในหูของเธอราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ
เมื่อเธอได้สติของตัวเองกลับมาก็เห็นว่าเฟลิเป้ได้จับมือเธออยู่
ชายคนนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย
“วีล่า คุณเอาแต่พูดว่าผมเป็นคนช่วยคุณมาตลอดสามปีนี้ แต่คุณไม่รู้เลยว่าเป็นคุณต่างหากที่ช่วยผมมาตลอด”
“หืม?” มาเดลีนไม่เข้าใจสิ่งที่เฟลิเป้พูด
เฟลิเป้ไม่ได้อธิบายอะไรมากกับคำพูดของเขา เขาเพียงจับมือเธออย่างนุ่มนวลพร้อมกับสายตาที่เริ่มเร่าร้อนกว่าเดิม
“ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี พรเดียวที่ผมอยากขอคงจะหนีไม่พ้นในสิ่งที่ผมหวังไว้ว่าคุณจะแต่งงานแล้วเป็นภรรยาของผม ผมจะดูแลและห่วงแหนคุณตราบชั่วชีวิตนี้ ผมจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคุณและลิลลี่ลูกสาวของเรา วีล่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม?”
มาเดลีนรู้ดีว่าเฟลิเป้ชอบเธอมาโดยตลอด เพียงแต่นอกเหนือความกตัญญูและความชื่นชมที่มีต่อเขาแล้ว เธอไม่มีความรู้สึกอื่นใดในทางโรแมนติกให้กับเขาเลย
แต่กระนั้น เธอบอกกับตัวเองเสมอว่าหากวันใดที่เฟลิเป้เลยขอเธอแต่งงาน เธอจะไม่ปฏิเสธเขา เพราะนั่นถือเป็นการตอบแทนเรื่องทุกอย่าง
หลังจากที่ไต่ตรองเรื่องนี้แล้ว เธอได้เรียกสติของตัวเองกลับมาอีกครั้ง
มาเดลีนยิ้มเมื่อเธอมองเฟลิเป้ที่กำลังคาดหวังกับคำตอบต่อไปนี้
ในจังหวะที่เธอกำลังจะตอบตกลงนั้น น้ำเสียงเคร่งขรึมและเอาแต่ใจได้ดังขึ้นจากทางเข้าห้องทำงาน “เธอไม่ต้องการแต่งงานหรอกนะ”
มาเดลีนรู้สึกประหลาดใจในน้ำเสียงนั้น จากนั้น เธอเงยหน้าขึ้นแล้วได้เห็นท่าทางเย็นชาของเจเรมี่ขณะที่เขาก้าวเดินมาหาเธอเหมือนมีอำนาจบางอย่างครอบงำอยู่