947 ฉันคือสายลับ
“ทําไม?” หลู่ซิ่วเฟิงถามด้วยความสงสัย
“เขาไม่มีแรงจูงใจให้ทําแบบนั้น”หวูซานพูด“เขาอยู่ในหมู่บ้านก็มีความสุขดีอยู่แล้วทําไมเขาต้องส่งคนออกไปฆ่าคนมากมายที่ข้างนอกนั่นด้วย?เขาหวังจะทําไปเพื่ออะไร?อีกอย่างเขา
ยังสนับสนุนและปกป้องสิ่งที่ถูกส่งต่อมายังรุ่นสู่รุ่นของหมู่บ้านมานับร้อยปีอย่างแข็งขันเขา
ต้องการส่งต่อมรดกไปยังรุ่นต่อๆไปเหมือนอย่างที่คนรุ่นก่อนเคยทํามาเขาพยายามหลีกเลี่ยงการ
มีปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอกให้มากที่สุดเพื่อให้หุบเขายังคงความงดงามเอาไว้เหมือนเดิม”
จากที่เขาพูดมาดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักเดี๋ยวซีเหอเป็นอย่างดี
“ขอบคุณมากครับ”หลู่ซิ่วเฟิงพูด
“อืม พวกคุณก็กลับไปเถอะที่นี่จะเสียงดังเกินไปแล้ว”หวูซานโบกมือไล่
“ครับ หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไปรบกวนคุณมากเกินไปนะครับ”หลู่ซิ่วเฟิงชะงักไปก่อนที่เขา
จะเขียนเบอร์โทรลงไปในกระดาษ“ถ้าต้องการอะไรก็โทรหาผมได้เลยนะครับ”
“อืม ไปได้แล้ว”
ความจริง วันนี้ที่หวูซานพูดกับหลู่ซิ่วเฟิงถือว่าเขาพูดเยอะกว่าปกติมากด้วยนิสัยของเขาแล้ว
ในหนึ่งเดือนเขาอาจพูดน้อยกว่านั้นด้วยซ้ำ“ขอบคุณมากครับ”
หลู่ซิ่วเฟิงลุกขึ้นยืนและคํานับให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินออกไป
“ผู้กองหยางผู้กองหลู่เราตามจับผู้ต้องสงสัยสองคนนั้นไม่ได้ครับ”
“มีกันตั้งหลายคน แต่ก็ยังตามจับเขาไม่ได้”หลู่ซิ่วเฟิงจุดบุหรี่สูบ เรื่องนี้ไม่ได้ทําให้เขาโมโหเพราะเขาคิดเอาไว้อยู่แล้ว
“นั่นสิ พวกเขาดูเหมือนจะรู้จักป่าแถวนี้ดีมากพอเข้าไปในป่าได้ไม่นานพวกเราก็ตามพวกเขาไม่ทันแล้ว”
“อืม แจ้งไปยังผู้เกี่ยวข้องทุกคนที่อยู่เขตและหมู่บ้านใกล้ๆถ้าเจอตัวพวกเขาเมื่อไหร่ให้รีบแจ้งมาทางเราทันที”
“ครับ”
หยางกวนเฟิงและหลู่ซิ่วเฟิงเจอกับเมี่ยวเฉิงถางที่อยู่ในบ้านไม้ไผ่เป็นครั้งที่สองครั้งนี้พวกเขาได้เห็นตัวตนจริงๆของเขา
“เราพบกันอีกแล้วนะ”
“พวกคุณจับเขาได้รึเปล่า?”
“ไม่ได้ พวกเขาหนีไปแล้ว”
เมี้ยวเฉิงถางแอบโล่งอกอยู่ลึกๆในใจถึงยังไงพวกเขาก็เคยอยู่หมู่บ้านเดียวกันและเป็นเพื่อนบ้านกันมาก่อนแต่เขาไม่เห็นด้วยกับวิธีการของเมี่ยวเทียนชวนลึกๆแล้วเขาก็หวังว่าอีกฝ่ายจะถูกจับและได้รับโทษตามกฎหมายถึงเมี่ยวเทียนชวนจะล้มเหลวหรือตายไปเขาก็ไม่ควรจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนั้น
“คิดดีแล้วใช่ไหม?”
“ครับ”
“เรามาคุยกันหน่อยไหม?”
“ที่นี่เลยเหรอครับ?” เมี่ยวเฉิงถางถาม“ผมว่ามันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่นะครับ”
“นายกลัวว่าพวกเขาจะกลับมางั้นเหรอ?”
“ใช่”
“ก็ได้ งั้นเราไปคุยกันที่อื่นแทน”
การปฏิบัติการครั้งใหญ่จบลงทันทีที่เริ่ม
“เฮ้อ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”คนที่มารอรับการรักษาต่างตกใจและไม่ต้องบอกว่าพวกเขากลัวมากขนาดไหน
“ใครจะไปรู้ล่ะ? บางทีพวกเขาอาจจะมาจับคนร้ายก็ได้”
“นี่ ลองดูสิว่าใช่พวกเขารึเปล่า”มีคนค้นหาข่าวที่ถูกโพสเมื่อไม่นานมานี้
“อาชญากรที่ทางการต้องการตัวอยู่ที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”
“มันก็อาจจะเป็นไปได้เพราะที่นี่อยู่ไกลมาก
“พระเจ้าคนตายไปมากกว่า 20 คน!”
“มันเป็นข่าวที่ไม่มีแหล่งที่มามันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้”
เรื่องที่เกิดขึ้นและข่าวที่ได้รับทําให้หลายคนที่อยู่ภายในหมู่บ้านเอะอะเสียงดังกันพักใหญ่ในภูเขาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
เมี่ยวเทียนชวนกับเมี่ยวชิงชานกําลังหลบซ่อนอยู่บนยอดเขา
“เราสลัดพวกเขาหลุดรึยัง?”
“อืม” เมี่ยวเทียนชวนมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างภูเขาเขากําลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ไม่รู้ว่าเฉิงถางจะปลอดภัยรึเปล่า”
“เขาไม่เป็นอะไรหรอก”เมี่ยวเทียนชวนพูด
“ไม่เป็นไร? แล้วตํารวจจะไม่จับตัวเขาไปเหรอ?”
“ไม่หรอก” เดี่ยวเทียนชวนพูด
“นายคาดเดาไม่ได้หรอกว่าคนเราคิดอะไรอยู่บ้าง”
เมี่ยวเฉิงถางหยางกวนเฟิงและหลู่ซิ่วเฟิงกําลังนั่งอยู่ภายในห้องสอบสวนของสถานีตํารวจเขตเหอ
“เอาล่ะ พูดมาได้แล้ว”หลู่ซิ่วเฟิงพูด
“ผมขอบุหรี่สักมวนได้ไหมครับ?”เมี่ยวเฉิงถางถาม
“เอาไปสิ”หลู่ซิ่วเฟิงส่งบุหรี่ให้เขา
เมี่ยวเฉิงถางพูดทุกอย่างที่เขารู้ออกไปจนหมดเปลือก
“แบบนี้ก็แสดงว่าเมี่ยวเทียนชวนอยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมทั้งหมดเลยใช่ไหม?”
“ผมไม่รู้ว่าเขาหาคนเดียวหรือมีคนอื่นช่วยเขามาตั้งแต่ต้น”เมี่ยวเฉิงถางพูด“ตอนที่เกิดเรื่องครั้งล่าสุดผมกับเดี่ยวชิงชานอยู่ในหมู่บ้าน ก่อนที่เราสองคนจะออกมาจากหุบเขาหรือแม้กระทั่งตอนที่พวกเราออกมาแล้วพวกเราไม่เคยรู้เลยว่าเมี่ยวเทียนชวนจะเสียสติได้ขนาดนี้เขาบ้าไป
แล้ว เขาพร้อมท่าทุกอย่างเพื่อให้ได้แก้แค้น”
“แล้วทําไมอยู่ๆเขาถึงได้กลับไปที่หุบเขา?เขาก็น่าจะรู้ดีว่าถ้าเขากลับไปเขาก็อาจจะตายได้ง่ายๆแล้วทําไมเขาถึงยังกลับไป?”
“ตอนนั้นเขาอาจจะรู้ตัวว่าตัวเองกําลังจะตายก็ได้เขาก็เลยอยากกลับไปเห็นที่ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเรียกว่าบ้านเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะจากโลกนี้ไป
“เขากําลังจะตายเหรอ?”
“ใช่ เขาถูกพิษ มันเป็นพิษที่เขาได้รับเมื่อหลายปีที่แล้วในตอนที่เขาหนีออกไปจากหมู่บ้านมันเป็นพิษที่รุนแรงมากแต่เขาก็ยังอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้”
“เป็นฝีมือของเมี่ยวซีเหอใช่ไหม?”
“ไม่ใช่เขา แต่เป็นคนอื่น”เมี่ยวเฉิงถางพูด
“ทั้งที่พวกนายต่างก็ใช่แซ่เดียวกันและอยู่หมู่บ้านเดียวกันแต่พวกนายก็ยังมาต่อสู้กับพวก
เดียวกันอีก” หลู่ซิ่วเฟิงพูดด้วยน้ําเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์
“ความขัดแย้งเกิดขึ้นได้ทุกที่ที่มีคน”เมี่ยวเฉิงถางพูด“มันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว”
“เอาล่ะงั้นมาพูดกันต่อ เขาอยู่มาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง?”
“เขาอาจจะเจอยาวิเศษก็ได้”
ยาวิเศษ?”
“ป่าในแถบนี้ของยูนนานใต้นั้นหนาทึบ”เมี่ยวเฉิงถางพูด“มีสมุนไพรซุกซ่อนอยู่นับไม่ถ้วนจากบันทึกในอดีตของหมู่บ้านมีสมุนไพรบางตัวที่หายากและเป็นที่รู้กันว่าเป็นยาวิเศษพวกมันทั้งหมดสามารถดึงคนตายให้กลับมามีชีวิตได้เขาก็อาจจะไปเจอพวกมันมาก็ได้”
“อย่างเช่นกล้วยไม่สีเลือดใช่ไหม?”
“ก็อาจจะใช่”
“นายช่วยพวกเราหาตัวพวกเขาได้ไหม?”
“พื้นที่แถบนี้ของยูนนานใต้มีแต่ป่าทั้งนั้น”เมี่ยวเฉิงถางพูด“เมื่อเขาเข้าไปในป่าแล้วมันก็ไม่มีทางที่คุณจะตามหาตัวพวกเขาพบ และผมก็คิดว่าเขาคงจะไม่เชื่อใจผมแล้ว”
“เขารู้ตัวเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“สัมผัสที่หกของเขานั้นเหนือมนุษย์และแม่นยํามากผมเคยเห็นมันมากับตาหลายครั้งแล้ว”
“นอกจากเรื่องนั้นแล้วยังมีเรื่องอะไรอีกไหมที่เรายังไม่รู้เกี่ยวกับเขา? ช่วยบอกพวกเราที”
“ผมขอปากกากับแผนที่หน่อยผมจะวงสถานที่ที่พวกเราไปมาในหลายวันที่ผ่านมานี้มันอาจจะพอช่วยอะไรได้บ้าง”
“ดี”
“อะไรนะ? เขาเป็นสายลับ? คุณแน่ใจเหรอ?”
เจ้าหน้าที่ระดับสูงต่างยินดีเมื่อได้ยินว่าพวกเขาได้ตัวผู้ต้องสงสัยมาคนหนึ่งแต่หลังจากที่ได้คุยกับหยางกวนเฟิงแล้วพวกเขาถึงได้รู้ว่าผู้ต้องสงสัยที่ว่ากลับกลายเป็นสายลับแทน
“ครับแน่ใจเขาเป็นคนที่ติดต่อกับพวกเราตั้งแต่ตอนที่เขายังอยู่ในหุบเขาพันโอสถครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาช่วยเราจับตัวสองคนนั้นมาให้ได้เบื้องบนกําลังจับตามองเรื่องนี้อยู่พวกเขากังวลกันมาก!”
“ครับ”นะ”
หยางกวนเฟิงต้องใช้เวลาสักพักในการยืนยันตัวตนของเมี่ยวเฉิงถาง
“เอาล่ะ ตอนนี้ก็แก้ปัญหาของนายไปได้ชั่วคราว”
“ชั่วคราว? หมายความว่ายังไงครับ?”
“ถ้าเราพบหลักฐานว่านายมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีเรื่องมันก็จะกลายเป็นอีกแบบหนึ่งยังไงล่ะ”
“ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่เคยมีส่วนในเรื่องนั้นเลย”เมี่ยวเฉิงถางพูด“ผมไม่ได้บ้าเหมือนเขา
“ฉันเชื่อนาย และจากการอนุมานของเราก็บอกไปในทางเดียวกัน เรื่องทุกอย่างจะจบได้ก็ต่อเมื่อเราได้ตัวเดี่ยวเทียนชวนเข้าคุก แล้วนายก็ไม่รู้ว่าทางหุบเขาพันโอสถรู้เรื่องนี้มาก่อนรึเปล่า?”
“จริงด้วย แต่ตอนนี้พวกคุณต้องปกป้องผมด้วยเมี่ยวซีเหอกําลังตามหาตัวพวกเราถ้าเขารู้ว่าผมเป็นคนเปิดโปงพวกเขาเขาต้องพยายามฆ่าคนแน่ๆ”
“วางใจเถอะ เราจะดูแลเรื่องความปลอดภัยของนายเอง”
ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเขตอู่ซาน
“ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจับมาได้คนหนึ่ง”“ใช่มีแค่ไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ มันเป็นข่าวที่ถูกปิดเอาไว้”“เป็นใครเหรอ?”
“เมี่ยวเฉิงถาง”
“จริงเหรอ?”
“เราต้องคิดหาทางกําจัดเขาไหม?”เมี่ยวฉางหงถาม
“ไม่ได้เราจะทําอะไรในช่วงวิกฤตแบบนี้ไม่ได้ตอนนี้เราต้องคิดหาทางช่วยพวกเขาจับตัวเมี่ยวเทียนชวนให้ได้โดยเร็วที่สุดไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ต้องจับมาให้ได้แค่รู้ที่อยู่ของเขาก็ถือว่าช่วยได้มากแล้ว”