ตอนที่ 1444 สุดขอบฟ้าไพศาล! โดย Ink Stone_Fantasy
“ฮ่าๆๆ เย่หยวน ในที่สุดเจ้าก็ต้องถึงฆาตในเงื้อมมือข้า! ผลวิญญาณเต๋าเป็นของฉินเทียนผู้นี้!”
เสมือนว่าเขากำลังจะได้รับผลวิญญาณเต๋ามาเป็นของตนแล้ว ฉินเทียนรู้สึกตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบไม่
แต่กระนั้นโดยรอบเคียงกาย กลับปรากฏลูกไฟจำนวนมากขึ้นต่อเนื่อง ยามนี้เป็นเรื่องยากยิ่งที่จะก้าวย่างออกไปต่อเบื้องหน้า
พลังวิญญาณที่เปี่ยมล้นภายในผลึกมณีลึกล้ำหมื่นปีทรงพลังเข้าขั้นวิปลาส รัศมีกลิ่นอายของฉินเทียนยังทวีความบ้าคลั่งต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน
“ย๊ากก!”
ฉินเทียนตะโกนกู่ร้องสุดเสียง รัศมีแรงกดดันพุ่งทะยานเฉียดฟ้าย่านสวรรค์สุดขอบพิภพในอึดใจเดียว!
แรงกดดันที่เพิ่มทวีเป็นกลิ่นอายแห่งสุดยอดขุมพลังอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าอย่างชัดแจ้ง
สายตาที่จับจ้องของฉินเทียนลึกล้ำเฉียบคม ดาบยาวในมือกระชับแน่นยามนี้บิดพลิ้วประดุจอสรพิษโฉบเฉี่ยวจู่โจมใส่ลูกไฟโดยรอบด้วยความเร็วดั่งสายฟ้าฟาด
“พร๊วดด!”
แม้เขาจะทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าได้แล้ว แต่ลูกไฟเหล่านี้ยังคงทรงพลังเกินรับมือ พวกมันยังสร้างความเสียหายจนได้รับบาดเจ็บหนักถึงอวัยวะภายใน
ฉินเทียนพยายามระงับอาการบาดเจ็บสุดกำลัง และปราดรุกเดินหน้าไปต่อ
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ฉินเทียนก้าวข้ามขีดจำกัดผ่านมาได้ เขาในยามนี้กล่าวได้ว่าทรงพลังไร้เทียมทาน แม้เขาจะก้าวย่างเดินหน้าไปได้อย่างแช่มช้า ทว่าแต่ละก้าวกลับมั่นคงดั่งหินผา!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไปอาการบาดเจ็บของฉินเทียนกลับสาหัสมากขึ้นเรื่อยๆและหนักขึ้นเจียนจะทานทนไหว
ในอีกด้าน ความเร็วของต้วนเฟยช้าลงอย่างชัดเจน เขาแทบมิอาจทะลวงฝ่าแนวด้านโจมตีของเหล่าลูกไฟได้อีกแล้ว
“พร๊วดด!”
ฉินเทียนกระอักพ่นเลือดสดคำโตตลอดเส้นทาง ขณะนี้ในที่สุดเขาก็เดินมาถึงตรงหน้าผลวิญญาณเต๋าเป็นที่เรียบร้อย!
กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์แห่งเต๋าเข้ากระทบสัมผัสกายา ทำเอาฉินเทียนรู้สึกสุขใจแทบขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น
ชวิ้ง! ชวิ้ง! ชวิ้ง!
ฉินเทียนชักดาบยาวเข้าปะทะตัดสายลมสะบั้นลูกไฟนับหลายสิบ บริเวณใกล้เคียงด้านซ้ายมือพุ่งโฉบเข้าหยิบผลวิญญาณเต๋าทันทีเสมือนอสรพิษงับเหยื่อ
ตอนนี้มันอยู่ในมือแล้ว!
หัวใจของฉินเทียนแทบกระโจนพุ่งออกจากลำคอ!
นี่คือผลวิญญาณเต๋า!
ตราบใดที่เขากลืนมันลงไป วันที่เขาจะสามารถทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ยิ่งใกล้มาถึงแค่เอื้อมเท่านั้น!
หากเป็นเช่นนั้นจริง เขาจะกลายมาเป็นยอดเซียนแห่งมหาพิภพถงเทียนขนานแท้!
กระทั่งเจ้าเมืองหลวงหวู่เมิ่งยังต้องก้มศีรษะให้เขาและเรียกขานเขาว่า‘นายท่าน!’
เสาะค้นบนมหาพิภพถงเทียน ผลวิญญาณเต๋ามีค่าหาประเมินได้ไม่!
ใครก็ตามที่ได้เห็นมันต่างต้องหวั่นไหวมากแรงปรารถนาไร้สิ้นสุด!
วูบ!
ในขณะฉินเทียนฝันหวานอยู่นั้นเอง พลันปรากฏสายลมโฉบวูบหนึ่ง วัสัยทัศน์เบื้องหน้าพร่าเบลอไร้สาเหตุ
ผลวิญญาณเต๋าหายไปแล้ว+
ในช่วงเวลานั้นเอง เสมือนราวกับฉินเทียนที่เพิ่งขึ้นสวรรค์กลับดิ่งพสุธาลงเหวนรกทันใด
เห็นได้ชัดแจ้งผลวิญญาณเต๋าอยู่ในกำมือเขาแล้ว แต่กลับถูกโฉบชิงไปต่อหน้าต่อตา!
ชั่วขณะเสี้ยวอึดใจ มันเป็นความเร็วสุดน่าเหลือเชื่อ ที่แม้แต่ฉินเทียนยังจับสัมผัสไม่ทัน
“เร็วมาก! เมื่อครู่เกิดอันใดขึ้น?”
“ไม่รู้! สายตาข้าจับจ้องอยู่ที่ผู้อาวุโสสูงสุดตลอด แต่ร่างของเขาอันตรธานหายไปเมื่อใดกลับไม่ทราบ!”
“ผู้อาวุโสสูงสุดเป็นค้นคว้าผลวิญญาณเต๋าไปได้? แล้ว…แล้วเขาอยู่ที่ใดกัน?”
“ฮ่าๆ มันใกล้แล้ว! ตอนนี้ความหวังทุกอย่างของข้าสูญสิ้น! อีกไม่นานพวกเราจะตายกันหมด!”
…
สิ่งหนึ่งที่ยืนยันได้แน่นอนคือฉินเทียนมิได้ผลวิญญาณเต๋าไปครอง ผู้คนของวังเทวะรัตติกาลฉายที่เห็นแบบนั้นต่างก็ฉีกยิ้มกว้างกันใหญ่
ณ ทีแรก หัวใจของแต่ละคนเต้นระรัวแทบกระโดดออกจากลำคอ เพราะคิดว่าผลวิญญาณเต๋าจำพรากตกอยู่ในมือของฉินเทียนเสียแล้ว
แต่ไม่มีใครคิดใครฝันเลยว่า สถานการณ์จะเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเช่นนี้ และเป็นผู้อาวุโสสูงสุดที่ฉกฉวยแย่งไปจากมืออีกฝ่ายโดยตรง
บูม! บูม! บูม!
ทันทีทันกำแพงหินโดยรอบบริเวณเกิดเสียงระทึกกึกก้อง โดยรองระเบิกวินาศสูญเป็นแถวยาว
“จันทร์สลาย!”
คมดาบนี้รวดเร็วเหลือเชื่อ เย่หยวนเร่งดับลูกไฟที่ไล่หลังอย่างรวดเร็ว
มือข้างหนึ่งของเขาถือผลไม้ไว้ลูกหนึ่ง นั้นก็คือผลวิญญาณเต๋า!
“เย่หยวน ข้าจะฆ่าแก! เราสองมิอาจอยู่ร่วมแผ่นฟ้าเดียวกันได้!”
ขณะที่ฉินเทียนเข้าสะบั้นลูกไฟต่อเนื่อง พลางคำรามอย่างดือดดุใส่เย่หยวนสุดบ้าคลั่ง
ถูกฉกฉวยไปต่อหน้าภายในมือ เพลิงพิโรธของฉินเทียนเดือดปะทุสุดขีดเกินใครจะจินตนาการออก
แต่กระนั้นอย่างไร เขามิอาจทราบเลยว่า ไฉนเย่หยวนถึงรวดเร็วปานนั้น
เห็นได้ชัดแจ้งว่า อีกฝ่ายยืนอยู่ห่างจากผลวิญญาณเต๋าในมือเขามาก แต่เสี้ยวพริบตาต่อมากลับฉกฉวยไปได้ราวกับข้ามมิติมาขโมย
คล้ายแย่งชิงเนื้ออันโอชาออกจากปากเสือโดยตรง จนทุกคนมิอาจตอบสนองได้ทันท่วงที!
จนถึงตอนนี้ก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังยืนแข็งค้าง ขากรรไกรค้างเติ่งด้วยความตกตะลึง
เย่หยวนร่อนลงจอดประชิดติดพื้นดินอย่างปลอดภัย ในขณะเดียวกันโยนลูกที่อยู่ในมือเล่นหยอกล้อไปมาพลางกล่าวกับฉินเทียนว่า
“เจ้าเองก็มีส่วนเอี่ยว รออยู่ตรงนั้นจนว่าข้าจะมาคิดบัญชีสักครู่! หนี้แค้นระหว่างเราสองชำระทบต้นทบดอกให้เสร็จสรรพภายในวันนี้!”
เมื่อกล่าวจบ เงาร่างเย่หยวนกระตุกเท้าวูบเคลื่อนทะยานออกไปอีกครั้ง
ไม่นานนัก ร่างของเย่หยวนก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งข้างกายไป๋เฉิน ก่อนจะยื่นผลวิญญาณเต๋าให้พร้อมกล่าวว่า
“กินซะ!”
ไป๋เฉินจับจ้องภาพฉากตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสุดใจ ก่อนจะส่ายหัวรัวเร็วดั่งลั่นกลองและกล่าวว่า
“ไม่มีทาง! ของล้ำค่าเช่นนี้ท่านอาจารย์เย่ควรได้มันไปครอบครองหลังเรื่องทุกอย่างเสร็จสิ้น! แล้วท่านจะมาให้ข่ากินง่ายๆเช่นนี้ได้อย่างไร?”
หากกินผลวิญญาณเต๋าเข้าไปก็เท่ากับว่า เขาจะสามารถควบคุมสรรพสิ่งในดินแดนแห่งนี้ได้!
แต่เย่หยวนกลับยอมมอบมันให้แก่เขาโดยง่ายเช่นนี้?
ไป๋เฉืนย่อมทราบรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายก่อนหน้า แม้เขาจะมองกาเคลื่อนไหวของเย่หยวนไม่ทัน แต่แรงระเบิดก่อนหน้าเหนือฟากฟ้าก็ทำให้ทราบทันทีว่าเกิดการปะทะครั้งใหญ่
ทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไป๋เฉินด้วยความอิจฉา รวมไปถึงเหล่าเซียนของฝ่ายวังเทวะรัตติกาลฉายเองก็เช่นกัน
หากกินผลวิญญาณเต๋าเข้าไปก็จะสามารถควบคุมทั้งดินแดนแห่งนี้ได้
พวกเขาจะมีพลังอำนาจอันเหลือล้นอยู่ในกำมือ ไป๋เฉินจะสามารถควบคุมความเป็นความตายของสรรพสิ่งได้ดั่งใจนึก
แล้วใครกันที่จะไม่ต้องการ?
เย่หยวนคลี่ยิ้มอย่างแผ่วเบาและกล่าวว่า
“สิ่งนี้มิได้ก่อเกิดประโยชน์อันใดให้ข้าเช่นกัน แต่หากเจ้ากิน เจ้าจะสามารถควบคุมฟ้าดินได้ดั่งใจนึก!”
ดวงตาของไป๋เฉินโพล่งเบิกกว้าง เขากล่าวด้วยความตื่นตะลึงว่า
“มันจะไร้ประโยชน์ได้อย่างไร? ก็ท่านบอกว่าหากกินไปแล้วจะสามารถควบคุมฟ้าดินได้!”
เย่หยวนยิ้มกล่าวเป็นคำตอบ
“สรรพสิ่งบนผืนพิภพ เจ้าต้องมีแพ้มีชนะบ้างผสานรวมกันไป! แม้ว่าผลวิญญาณเต๋านี้จะมีสรรพคุณน่าประทับใจ แต่ตราบใดที่กินลงไปแล้ว มันจะเข้าลบล้างความสามารถเฉพาะตัวไป หรือกล่าวได้ว่าการบ่มเพาะพลังจะยากขึ้นเป็นพันหมื่นเท่าหากเปรียบกับคนทั่วไป! หากไม่เกิดอุบัติเหตุอันใด ผู้ที่กินผลนี้เข้าไประดับพลังจะหยุดอยู่แค่อาณาจักรนภาสวรรค์ไปชั่วชีวิต! เว้นเสียแต่…คนเหล่านั้นจะพาบพบกับผลวิญญาณเต๋าที่ระดับชั้นสูงกว่านี้!”
คนที่บังเอิญพาบพบเข้าไปผลวิญญาณเต๋า รับเป็นโชคท้าทายสวรรค์ยิ่งในชั่วชีวิตหนึ่ง
แต่การจะพานพบมันอีกครั้งเป็นคำรบสอง โดยปกติแล้วมันแทบไม่มีทางเป็นไปได้!
และความทะเยอทะยานของเย่หยวนเองก็มิได้หยุดอยู่แค่ระดับพลังเล็กๆอย่างอาณาจักรนภาสวรรค์แน่นอน แต่เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น!
เย่หยวนมิได้เจตนาเร้นซ่อนเห็บเสียงอันใด ฉินเทียนที่กำลังพัลวันอยู่กับบรรดาลูกไฟที่พุ่งเข้าจู่โจมเองก็ได้ยินเช่นกัน
‘แค่อาณาจักรนภาสวรรค์?’วาจานี้ใช้ได้ดี!
อาณาจักรนภาสวรรค์ บนมหาพิภพถงเทียน กล่าวได้ว่าในบรรดาเซียนหลายร้อยล้านคนจะเสาะหาพบสักคนหนึ่ง!
แต่สหายหนุ่มคนนี้กลับใช้วาจาช่างเหยียดหยามยิ่งนัก!
“ดังนั้นเจ้าต้องไตร่ตรองให้ดี หากเจ้ากินผลวิญญาณเต๋าลูกนี้เข้าไป ชั่วชีวิตนี้ของเจ้าจะไม่สามารถทะลวงข้ามอาณาจักรนภาสวรรค์ได้อีกตลอดกาล อาณาจักรนภาสวรรค์นี้แม้จะนับเป็นยอดเซียนระดับสูงในมหาพิภพที่อยู่ภายนอก แต่ก็ยังไม่ถือเป็นขุมพลังไร้เทียมทานที่แท้จริง”
เย่หยวนเอ่ยขึ้นน้ำเสียงเย็น
ด้านข้างฉินเทียนอีกฝั่ง เสียงหายใจของโม่หยุนหอบตระหนี่ถี่สั้นดังรุนแรง
เมื่อเห็นไป๋เฉินยังคงลังเลใจทำอะไรไม่ถูก เขาก็อดเอ่ยปากกล่าวมิได้
“เจ้าเด็กโง่! เจ้ายังมัวรออะไรอยู่อีก! นี่นับเป็นโชคดีครั้งใหญ่ที่ท่านเย่หยวนมอบให้เจ้า! แล้วเจ้าไม่เห็นรึว่าผู้บุกรุกนั้นต้องการสิ่งนี้เพียงใด! เจ้ารีบกินผลวิญญาณเต๋านั้นเร็ว!”
ไป๋เฉินสะดุ้งเฮือก ก่อนจับจ้องไปที่เย่หยวนด้วยแววตาอันแน่วแน่ ก่อนจะคุกเข่าลง
ตึง! ตึง! ตึง!
ไป๋เฉินโขกศีรษะกระแทกพื้นสามทีให้เย่หยวน
“ขอบพระคุณยิ่งในบุญคุณอันล้นเหลือของท่านอาจารย์ หลังจากที่ข้าทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรนภาสวรรค์ได้แล้ว ไป๋เฉินคนนี้จักต้องตอบแทนบุญคุณแน่นอน!”
ไป๋เฉินกล่าววาจาหนักแน่น
…………………………………