ตอนที่ 362
ซ่งห้าวซวน กำลังนั่งอยู่ที่บาร์ แสงไฟหมุนอยู่ตลอดเวลาและท่าเต้นที่เย้ายวนใจของเด็กสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า เธอไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น แต่ทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมา
มองลงไปเห็น ตู้เจียเสว๋ นั่งอยู่ตรงนั้น เขาอดที่จะโกรธไม่ได้ ” แกต้องการอะไร ? แกไม่มีโอกาสใช้ประโยชน์จากการตรวจสอบได้ เอาพวกมันไปเก็บไว้ก่อนไหม ? มันมีอะไรที่ได้มาง่ายๆบ้าง ! “
ตู้เจียเสวีย รู้สึกหงุดหงิดและอธิบายว่า ” เมื่อผมได้รับข่าวพวกมันนำข้าวของออกไป ผมถูกพวกมันทุบตีด้วย ไม่ใช่เพราะผมไม่ต้องการหยุดมัน แต่ผมหยุดมันไม่ได้ ! “
พูดจบ ตู้เจียเสว๋ ยื่นมือออกมา ก็เห็นรอยแผลขีดข่วนบนฝ่ามือของเขา คราบเลือดบนฝ่ามือสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน !
ซ่งห้าวซวน จ้องมองไปที่เขาแล้วใช้เท้าเตะ ” ไม่ใช่เพราะแกไร้ประโยชน์รึไง ? แกไม่สามารถมองหาที่ปลอดภัยได้
ปล่อยให้พวกมันเอาไป นี่ต้องโทษฉันใช่ไหม ? “
เท้าของเขาซ่งห้าวซวน เตะตรงไปที่หน้าอกของตู้เจียเสว๋ ตู้เจียเสว๋นั่งบนเก้าอี้และร่างกายของเขาก็ล้มลงไปข้างหลัง เขาต้องการที่จะยืนขึ้น แต่เขาก็โซเซแล้วล้มลงไปกับพื้นพร้อมเก้าอี้ในมือของเขาถูกพื้นอีกครั้ง แผลถูกกระแทกกับพื้น ทำให้เขาอดที่จะหายใจเข้าลึกๆ ไม่ได้ !
ตู้เจียเสว๋กุมหน้าอกของเขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้น เพราะกลัวว่าจะเผชิญหน้ากัน แล้วความเกลียดชังภายในจะถูกเปิดเผย ! อาการบาดเจ็บที่มือที่จริงแล้วเขาใช้มีดกรีดมันออกมาเอง และไม่ได้บาดเจ็บรุนแรงอะไร แต่เลือดไม่ใช่ของเขา ! แต่ถึงแม้จะมีอาการบาดเจ็บเล็กน้อยก็ตาม เขาพยุงร่างกายแล้วล้มลงไปที่พื้นอีกครั้งก็ยังทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก !
คิดว่าตนเองจะใช้แรงของอีกฝ่ายลุกขึ้นไป ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่มีความหวัง เมื่อก่อนพี่ชายและน้องชายร่วมมือกัน ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นแค่ลมผ่าน ! อีกคนปฏิบัติต่อตัวเองเหมือนสุนัขจะสั่งให้มาหรือไปก็ได้ !
อย่ารังแกคนอายุน้อยที่ยากจน สักวันหนึ่ง ฉันตู้เจียเสว๋ จะกลับมาอีกแน่นอน !
เมื่อคิดอย่างนี้ ตู้เจียเสว๋ยังคงนั่งอยู่บนพื้นโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง
ได้ยินซ่งห้าวซวนตะคอกใส่ ” ออกไป อย่าให้ฉันเจอแกอีก ! “
ตู้เจียเสว๋นึกถึงความอัปยศอดสูของหานซิ่นก็เกิดความเศร้าโศกในใจ เขากำลังจะลุกขึ้นด้วยมือทั้งสองข้าง ทันใดนั้นเห็นธนบัตรสีแดงลอยอยู่ต่อหน้าต่อตา ก็ได้ยินซ่งห้าวซวนล่าว ” นี่สำหรับค่ารักษาพยาบาลของแก ไอ้โง่ โง่เหมือนควายจริงๆ ! “
ตู้เจียเสว๋รู้สึกอับอายและหน้าแดงมาก เขาเงยหน้าขึ้นมองซ่งห้าวซวนและเห็นว่าซ่งห้าวซวนหัวเราะ เขายิ่งโกรธมากขึ้นแต่เขาก็หันไปเห็นชายร่างใหญ่สองคนที่ยืนอยู่ข้างๆซ่งห้าวซวน เขายังคงยึดมั่นอยู่ แต่จิตใจของเขากำลังคิดถึงคนที่ทำงานหนักสามารถมีชีวิตตามค่าแรงเพื่อลิ้มรสความกล้าหาญของเยว่เจี๋ยสามพันคนที่สามารถทำลายหวู่ได้ !
( ไม่ว่าจะยากเพียงใดจงอย่าท้อถอย )
ตู้เจียเสว๋หยิบแบงก์หนึ่งร้อยขึ้นมา ไม่ได้พูดอะไร หันหลังให้แล้วออกไป
ซ่งห้าวซวน จ้องมองไปที่ตู้เจียเสว๋และตะโกนอย่างเย็นชา ” ไอ้ไก่อ่อน ! “
” ห้าวซวน วันนี้คุณมาเร็วจัง ! “
เมื่อซ่งห้าวซวน ได้ยินเสียงนี้ เขาก็ยิ้มทันที เขาหันไปมองและเห็นชายคนหนึ่งอายุสามสิบกว่าๆ ถือแก้วค็อกเทลสีน้ำเงินเอาไว้ในมือแล้วก็เดินเข้ามา
ซ่งห้าวซวน รีบทักทายอย่างว่องไว ” ผมเพิ่งมาถึงได้ไม่นาน คุณชายจั๋ว คราวนี้มันเป็นความผิดพลาดของผม ผมขอโทษจริงๆ ! “
คุณชายจั๋วเขย่าค็อกเทลเบาๆ ในมือ เอาแก้วมาใกล้ปลายจมูก และสูดดมแล้วส่ายหัวเล็กน้อย ” ช่างเถอะ ไม่โทษคุณหรอก ในเรื่องนี้ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะเด็ดขาด เดิมทีคิดว่าพวกเขาจะอยู่ที่นั่นซักพัก แล้วจะไปค้นหา เฮ้ๆ ลูกพี่ลูกน้องของคุณ เขาไปได้กลิ่นตุๆรึไง ! “
” คุณชายจั๋วพูดติดตลก แต่มันเป็นแค่ลูกนอกสมรส และยังไม่ยอมรับญาติ ถึงแม้ว่าสิ่งที่เกี่ยวข้องกับในเครือญาติน่ะเหรอ ? ไม่ว่าในกรณีอะไรไม่มีทางที่จะเปลี่ยนตัวตนของลูกนอกสมรสไปได้หรอก ! ” ซ่งห้าวซวนพูดเหยียดหยาม
คุณชายจั๋วพยักหน้า ” หวังว่าจะเป็นแบบนั้น ! “
ซ่งห้าวซวนเอื้อมมือออกไปเชิญคุณชายจั๋วนั่งลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เช็ดโต๊ะอย่างขยันขันแข็ง เขาได้พบกับผู้หญิงสองคนที่มาพร้อมกับไวน์
คุณชายจั๋ว โบกมือ ” พวกคุณไปเที่ยวกันก่อน ! “
ผู้หญิงสองคนนั้นเต็มไปด้วยความสุข เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะผิดหวัง ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนว่า ” คุณชายจั๋ว เอาใจยากจริงๆ ! “
คุณชายจั๋ว มองดูผู้หญิงสองคนที่ด้วยความเหน็ดเหนื่อยแล้วหันไปมองไปที่ซ่งห้าวซวน ” ห้าวซวน ขอบคุณคุณนะ คราวนี้หากคุณไม่รายงานทันเวลา ผมไม่สามารถรู้ข่าวแบบนั้นได้เลย ! “
ซ่งห้าวซวน อดหัวเราะไม่ได้ ” สมบัติของโลกมีคนที่มีคุณธรรมเสมอมา คิดว่ามันควรเป็นพลังวิเศษของหยางโป สมบัติดังกล่าวขอแค่มาอยู่ในมือคุณชายจั๋ว เพื่อให้สอดคล้องกับพระประสงค์ของพระเจ้าก็ถือว่าดีแล้ว ! “
ฮ่าฮ่า คุณชายจั๋ว หัวเราะ ” ห้าวซวน พูดดีช่างเป็นคำที่วิเศษจริงๆ ! สมบัติของโลกถูกครอบครองโดยผู้มีคุณธรรมใช่นี่คือความจริงแม้ว่าคุณจะเดินทางไปรอบโลกมันก็ยังเป็นความจริง ! “
พวกเขาพูดคุยและหัวเราะไปพักหนึ่ง คุณชายจั๋ว มองขึ้นไปที่ซ่งห้าวซวน ” คุณแน่ใจได้ยังไงว่ามันเป็นหยกแท้ ? ” ถ้ามันเป็นของปลอมล่ะ ? “
ซ่งห้าวซวนลังเลแล้วส่ายหัว ” เป็นไปได้ยากมาก คุณอาจไม่รู้จักหยางโปมากนัก ระดับการระบุของเขานั้นไม่ธรรมดาเลย คุณเห็นข่าวแล้วว่าสำนักมรดกทางวัฒนธรรมพูดว่าอะไร พวกเขายินดีร่วมมือกับเรา !
คุณชายจั๋วพยักหน้า ” นี่ก็เป็นเรื่องจริงเหมือนกัน “
” แต่ผมได้ยินมาว่า เขาได้มีส่วนร่วมในการบันทึกรายการสมบัติ ทางช่องสถานีโทรทัศน์กลางเมื่อสองวันก่อน หากไม่มีความสามารถ เขาจะขึ้นไปได้ยังไง ? ” ซ่งห้าวซวนกล่าว
คุณชายจั๋วพยักหน้า ” เอาล่ะ ! ไม่เป็นไรตราบใดที่คุณมั่นใจและเอาตราหยกสืบบัลลังก์มาได้ คุณก็มั่นใจได้ผมจะสนับสนุนธุรกิจของครอบครัวซ่งในอนาคตอย่างแน่นอน ! “
” เฮ้ ขอบคุณคุณชายจั๋ว ! ” ซ่งห้าวซวนเหมือนสุนัข ยิ้มโค้งคำนับขอบคุณ
” คุณชายจั๋ว คุณวางแผนอะไรเอาไว้ ? ถ้าจับเขามามันไม่ง่ายเลยนะ ! ” ซ่งห้าวซวนกล่าว
คุณชายจั๋วมองออกไป ” คุณมีวิธีรึเปล่า ? “
” มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการฉกฉวยหรือต้อนเขาออกมา ไปที่ห้องของเขาเพื่อขโมยมันและสุดท้ายก็จ่ายเงินให้ แต่กลัวว่าราคาของ ตราหยกสืบบัลลังก์จะสูงเกินไป ! ” ซ่งห้าวซวนกล่าว
คุณชายจั๋วโบกมือ ” คุณแค่รอดู ! สิ่งที่ผมอยากได้ยังไงก็หนีฝ่ามือของผมไปไหนไม่ได้อยู่ดี ! “
….
หยางโปได้ยินเสียงเคาะอีกครั้ง เขาไม่ได้ตั้งใจจะเปิดประตูและทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนจากด้านนอก
” คุณหยาง ผมมาจากสำนักโบราณวัตถุมาหาคุณที่นี่แล้ว ! “
หยางโปมองไปที่ ลัวย่าวหัว ทั้งคู่ต่างก็ประหลาดใจภายในระยะเวลาอันสั้น พวกนั้นก็เตรียมตัวมาอย่างดีและหาคนมามากมาย นี้ช่างผิดปกติจริงๆ !
อารมณ์ของลัวย่าวหัว นั้นยิ่งหนักมากขึ้น !
หยางโปขานรับ เขาเดินเท้าเปล่าไปและไม่กลัวที่จะใส่รองเท้า เดินไปที่ประตูเมื่อเปิดประตูนิรภัยอีกครั้ง ก็เห็นชายคนหนึ่งสวมแว่นยืนอยู่ด้านนอกประตู ” สวัสดีคุณหยาง ผมอยากรู้สถานการณ์ของคุณสักหน่อย “