“โยม”
เซี่ยปิงยิ้มออกมาเล็กน้อย “พระพุทธเจ้าเคยกล่าวไว้ว่ารูปคือความว่างเปล่า ความว่างก็คือรูป ไม่ว่าจะมีหรือไม่มี สุดท้ายแล้วมันมีความแตกต่างกันมากหรือไม่? ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนเป็นจิตปรุงแต่งทั้งนั้น”
ใบหน้าของเขาเหมือนกับแสดงความเมตตา เป็นเหมือนกับพระภิกษุสงฆ์ที่ได้รับการตรัสรู้
ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างก็กัดมุมปาก อันที่จริงพวกเขาไม่เข้าใจว่าเซี่ยปิงกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่
“จิตปรุงแต่งอะไรของเจ้า พูดภาษาคนกับข้า!”
ได้ยินเช่นนี้ ทหารหัวนกก็มีสีหน้าที่มืดมนราวกับถ่าน เดือดระอุขึ้นมา รู้สึกโมโหอย่างมาก “สุดท้ายแล้วบนตัวของเจ้ามียันต์ของดินแดนไม้มังกรหรือไม่? นี่เจ้ากำลังยั่วโมโหพวกเราอย่างนั้นหรือ?!”
สิ่งที่เขาเกลียดชังที่สุดก็คือพระหัวโล้นที่ไร้ยางอายเช่นนี้ มักที่จะพูดคำที่คนอื่นไม่เข้าใจ ทำเหมือนกับว่าตนเองเข้าใจความท่องแท้ของทุกอย่าง ทว่าความเป็นจริงก็เป็นการพูดคำกำกวมออกมาให้คนอื่นคล้อยตามเท่านั้น
“เอาล่ะ หากพูดให้ง่ายก็เป็นจริงอย่างที่ว่า อาตมามียันต์ของดินแดนไม้มังกรจริงๆ” เซี่ยปิงพูดออกมาอย่างซื่อตรง
ทหารหัวนกคนนั้นก็มองไปที่เซี่ยปิงด้วยสีหน้าที่สงสัย “นี่เป็นความจริงหรือ? เจ้ากำลังโกหกอยู่หรือไม่?”
“อาตมาเป็นพระผู้ถือศีล จะโกหกโยมได้อย่างไรกัน”
เซี่ยปิงนำยันต์ของดินแดนไม้มังกรออกมาจากร่างกาย ทำให้ทหารหัวนกคนนั้นตกใจอย่างทันควัน
สายตาของผู้คนที่อยู่รอบๆก็เป็นประกาย พวกเขาก็สัมผัสได้ว่ายันต์นี้แอบแฝงไปด้วยออร่าที่ลึกลับ เหมือนกับมีออร่าที่เชื่อมโยงกับดินแดนไม้มังกรอยู่ ทำปฏิกิริยาตอบสนองกับสวรรค์และโลก
ผู้คนจำนวนมากก็มองเซี่ยปิงด้วยสายตาที่อิจฉา ทำไมเจ้าพระสงฆ์หัวโล้นนี่ถึงได้โชคดียิ่งนัก ไม่คาดคิดว่าจะครอบครองยันต์ของดินแดนไม้มังกรได้ ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร ก็ไม่สามารถครอบครองมาได้
อีกทั้งก็มีบางคนที่ฉายแสงแห่งความละโมบออกมาจากดวงตา ปรารถนาที่จะฉกชิงยันต์แผ่นนี้ไปจากร่างกายของเซี่ยปิง
ทว่าพวกเขาก็ลังเลใจกับการที่มีทหารคุ้มกันอยู่รอบๆประตูเมือง ไม่กล้าที่จะทำอะไรวู่วาม เพราะว่าถึงอย่างไรดาวไม้มังกรนั้นก็มีกฎระเบียบที่เข้มงวดมาก มีคนเพียงน้อยนิดเท่านั้นที่จะกล้าละเมิดฝ่าฝืนกฎระเบียบของดาวไม้มังกร
“เป็นยันต์ของดินแดนไม้มังกรจริงๆ”
เมื่อเห็นยันต์นี้ ทหารหัวนกก็พยักหน้า เขาเคยเห็นยันต์เช่นนี้มาก่อนแล้ว สามารถที่จะบอกได้ว่าเป็นของจริงหรือไม่ “เยี่ยมมาก ในเมื่อเจ้ามียันต์อยู่จริงๆ จากนั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมใดๆเพื่อเข้าเมือง ไม่จำเป็นที่จะต้องลงทะเบียนข้อมูลเช่นกัน”
“ยิ่งไปกว่านั้นก็จะมีคนที่จัดการดูแลเรื่องที่พักของเจ้า เจ้าสามารถรออยู่ในดาวไม้มังกรแห่งนี้จนกว่าจะถึงเวลาเปิดของดินแดนไม้มังกรได้ รอให้ได้เข้าไปตามล่าหาสมบัติในดินแดนไม้มังกร ทะยานขึ้นสู่สวรรค์”
“การที่อยู่ที่นี่ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องใดๆ ดาวไม้มังกรไม่อนุญาตให้มีการต่อสู้ใดๆเกิดขึ้น ผู้ที่ฝ่าฝืนจะต้องกลายเป็นที่หมายหัวของเผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วนในทางตะวันตกของจักรวาล สามารถสังหารโดยที่ไร้ความปราณี ไม่มีใครกล้าที่จะสร้างปัญหาในดาวไม้มังกรแห่งนี้ ทีนี้ก็ตามข้ามาเถอะ”
จากนั้นเขาก็โบกมือกับเซี่ยปิงและนำทางเซี่ยปิงเข้าไปในเมืองของดาวไม้มังกร
“เข้าใจแล้ว”
เซี่ยปิงก็ไม่ได้ลังเล ติดตามทหารหัวนกเข้าไป ทั้งสองคนบินออกไป บินเป็นระยะทางหลายพันกิโลเมตร ในที่สุดก็มาถึงเขตของวิลล่าในย่านชานเมือง
“ที่นี่เป็นวิลล่าอิสระ ก่อนที่จะถึงเวลาเปิดของดินแดนไม้มังกร เจ้าสามารถพักอาศัยอยู่ที่นี่ได้” อย่างรวดเร็ว ทหารหัวนกก็ได้นำทางเซี่ยปิงมาสู่วิลล่าอิสระแห่งหนึ่ง
เห็นเพียงแค่ว่าวิลล่าแห่งนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่มากกว่าสามไร่ มีศาลาน้ำตก มีหินประดับสวนมากมาย มีสระน้ำ มีสนามกีฬาและสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ในขณะเดียวกันก็มีพลังฉีธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์อย่างมาก พื้นที่รอบๆมีค่ายกลรวบรวมวิญญาณที่ถูกติดตั้งไว้อยู่ อีกทั้งยังอยู่ที่จุดของชีพจรวิญญาณเช่นกัน
นี่ก็ทำให้วิลล่าแห่งนี้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการบ่มเพาะ มีพลังฉีธรรมชาติที่เข้มข้นกว่าที่อื่นๆกว่าสิบเท่า
เซี่ยปิงมองออกไปที่สภาพแวดล้อมโดยรอบ รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก จากนั้นก็ได้ถามขึ้นมา “ใช่สิ ดินแดนไม้มังกรจะเปิดขึ้นเมื่อไหร่หรือ?”
“สองวันหลังจากนี้”
ทหารหัวนกได้ตอบกลับไป “ดังนั้นจึงยังไม่จำเป็นต้องกังวลก่อนชั่วคราว สามารถเดินเตร่ไปในดาวไม้มังกรในช่วงเวลาเหล่านี้ได้ ดาวเคราะห์ดวงนี้ก็เป็นดาวเคราะห์ค้าขายที่มีชื่อเสียง สามารถที่จะซื้อขายสมบัติที่หายากและล้ำค่าต่างๆนาๆได้ ที่นี่มีพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจมากมาย หากเจ้ามีความมั่งคั่งที่เพียงพอ ดาวเคราะห์ดวงนี้ก็เป็นเหมือนกับสวรรค์ สามารถที่จะแสวงหาความสุขและความเพลิดเพลินใจได้มากมาย”
“แน่นอนว่าหากปราศจากเงินทอง ก็ควรอาศัยอยู่ภายในวิลล่าแห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องไปที่ใด การที่นอนดูทีวีอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกัน เพราะว่าถึงอย่างไรในดาวเคราะห์แห่งนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของมีค่า ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดก็ต้องใช้เงิน”
เซี่ยปิงพยักหน้า บ่งบอกว่าตนเองเข้าใจ
“เอาล่ะ คงจะมีเพียงเท่านี้ หลังจากนี้หากเจ้ามีเรื่องอะไรล่ะก็ สามารถมาตามหาข้าได้”
หลังจากที่พูดทิ้งท้าย ทหารหัวนกก็ได้เดินทางจากไป หลงเหลือเพียงแค่เซี่ยปิงที่อยู่ในวิลล่าแห่งนี้
………………
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ทหารหัวนกคนนี้ก็ได้เดินทางออกไปจากวิลล่า ทว่าเขาไม่ได้บินกลับไปที่กำแพงเมืองในทันที แต่กลับเปลี่ยนทิศทาง มาถึงที่คฤหาสน์ขนาดใหญ่และหรูหราแห่งหนึ่ง
จากนั้นเขาก็เข้ามาถึงที่ห้องหนังสือของคฤหาสน์หลังนี้และพูดคุยกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
“นายน้อย”
ทหารหัวนกพูดรายงานออกมา “ในที่สุดหลังจากทำการเสาะหาในหลายวันนี้ ข้าก็พบตัวนักบ่มเพาะอิสระที่ถือครองยันต์ของดินแดนไม้มังกร นี่คือผู้คนของเผ่าพันธุ์อรหันต์ ตอนนี้ข้าได้จัดเตรียมให้เขาพักผ่อนในวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียง จากนี้ควรจะทำอย่างไรต่อไป?”
“เยี่ยม เยี่ยมมาก”
ได้ยินเช่นนี้ ชายหนุ่มที่สวมใส่ชุดสีเหลืองคนนี้ก็เผยสายตาที่น่าสะพรึงกลัวออกมา “ดินแดนไม้มังกรนั้นเป็นดินแดนลี้ลับที่ดำรงอยู่มาตั้งยุคสมัยโบราณ ข้างในมีโอกาสและสมบัตินับไม่ถ้วน มีความลับที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ หากมีบางคนที่สามารถเข้าไปได้ จะทะยานขึ้นฟ้าได้อย่างแน่นอน”
“น่าเสียดายที่ในแต่ละครั้งจะมียันต์เพียงแค่หนึ่งล้านแผ่นเท่านั้นที่ถูกกระจายออกไป ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังกระจายไปทั่วทั้งจักรวาล ต่อให้ส่วนใหญ่จะกระจายอยู่ในทางตะวันตกของจักรวาล ทว่าก็ยังคงมีบางส่วนที่กระจายไปในภูมิภาคอื่นๆของจักรวาล การที่ต้องการจะครองครองยันต์นี้สักแผ่นนั้น ทำได้เพียงแค่พึ่งพาโชคดวงเท่านั้น”
“ข้าตวนมู่คังในฐานะนายน้อยของเผ่าพันธุ์นกเก้าเศียร ไม่คาดคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้ครอบครองยันต์ของดินแดนไม้มังกร ช่างเป็นเรื่องที่ไร้สาระสิ้นดี หนำซ้ำยังเป็นบุคคลที่ต่ำต้อยเหล่านี้อีกที่ได้ครอบครองยันต์นี้มา ช่างไม่ยุติธรรมจริงๆ”
เขามีสีหน้าที่ไม่เต็มใจยอมรับอย่างมาก รู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้
“ถูกต้อง พวกขยะและพวกคนชั้นต่ำเหล่านี้ ต่อให้จะได้ครอบครองยันต์ของดินแดนไม้มังกรไปก็เปล่าประโยชน์ ด้วยพลังอำนาจที่อ่อนแอของพวกเขานั้น การที่เข้าไปในดินแดนไม้มังกรก็มีแต่จะเป็นการรนหาที่ตายเท่านั้น เป็นปลาตัวเล็กที่เข้าไปเป็นอาหารของปลาตัวใหญ่”
ทหารหัวนกก็พยักหน้า เห็นด้วยอย่างมาก
“พูดถูกแล้ว ดังนั้นข้าจะต้องได้ยันต์ของดินแดนไม้มังกรมา เข้าไปในดินแดนไม้มังกรแทนที่ฝ่ายตรงข้าม นี่ก็เป็นการที่จะช่วยให้เจ้ามดปลวกนั่นมีชีวิตอยู่ต่อได้ บางทีในตอนนั้นเขาก็อาจจะรู้สึกขอบคุณข้าที่ได้ช่วยชีวิตสุนัขของเขาไว้”
ตวนมู่คังนายน้อยของเผ่าพันธุ์นกเก้าเศียรก็ได้พูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ
“ในเมื่อนายน้อยตัดสินใจแล้ว จากนั้นแน่นอนว่าลูกน้องผู้นี้ก็จะทำตามหน้าที่ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี”
ทหารหัวนกก็พูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “ข้าสัมผัสได้ว่าอย่างน้อยคนๆนี้ก็อยู่ในระดับแกนทอง มีพลังอำนาจที่ไม่ธรรมดา เป็นผู้คนของเผ่าพันธุ์อรหันต์ บางทีอาจจะจัดการได้ไม่ง่ายนัก”
“ยิ่งไปกว่านั้นในดาวไม้มังกรแห่งนี้ก็ไม่อนุญาตให้ใครต่อสู้กันเด็ดขาด หากพวกเราพยายามสังหารเจ้าบุคคลของเผ่าพันธุ์อรหันต์นี่ล่ะก็ บางทีอาจจะก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมาได้ เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราเผ่าพันธุ์นกเก้าเศียรอาจจะไม่สามารถรับมือกับปัญหาที่ตามมาได้”
เขาเป็นกังวลถึงจุดๆนี้อย่างมาก
“ไม่จำเป็นต้องกังวลไป”
ตวนมู่คังกวักมือ “ในจุดๆนี้ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว ภายในวิลล่าแห่งนั้นมีค่ายกลยับยั้งที่ข้าได้ติดตั้งเอาไว้ เมื่อใดที่เริ่มต้นทำงาน ทันใดนั้นจะสามารถปิดกั้นพื้นที่รอบๆ กลายเป็นพื้นที่หวงห้ามที่ผ่านเข้าออกไปไม่ได้”
“ในตอนนั้นไม่ว่าข้าจะจัดการอะไรในพื้นที่หวงห้ามแห่งนั้น ก็จะไม่มีใครค้นพบ จะสามารถสังหารเจ้าพระหัวโล้นของเผ่าพันธุ์อรหันต์นี้ได้อย่างง่ายดาย จะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
บนใบหน้าของเขาเผยความดุร้ายออกมา ออร่าจิตสังหารกำลังหมักหมมอยู่ทั่วร่าง
“สมกับที่เป็นนายน้อยจริงๆ ช่างเป็นแผนการที่สมบูรณ์แบบ ข้าจะดำเนินการทันที”
ทหารหัวนกก็เข้าใจได้อย่างกะทันหัน รู้สึกชื่นชมนับถือ จากนั้นก็ดำเนินตามแผนการทันที