บัญชามังกรเดือด บทที่ 472 ความหลงใหลในชายทะเล
ฉินเทียนมองดูผู้หญิงคนนั้นช่วยพยุงซาโรขึ้นรถคลาสสิก เธอเข้าไปฝั่งที่นั่งคนขับ สตาร์ทรถ และขับออกนอกเมืองไปอย่างช้าๆ
เขารู้สึกแปลกในใจ
ถ้าต้องย้ายเพราะตน ตนก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ
ก็แค่การออกแบบเดียวไม่ใช่เหรอ ไม่จำเป็นต้องหนีเลย
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็เตรียมที่จะรีบตามไปบอกซาโรว่าไม่ต้องหลบหนี
เขาจะรีบไปทันที และต่อไปจะไม่มารบกวนอีก
แต่เมื่อออกมาจากประตู ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ในตอนนั้นสีหน้าของซาโรดูเศร้าเล็กน้อย และในตะกร้าในมือของหญิงสาวมีกิ่งดอกไม้และผลไม้สด
ดูเหมือนจะไปเซ้นไหว้ใครมากกว่า
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ฉินเทียนก็ควบคุมความเร็วของเขาและเดินตามหลังไป
ความเร็วของรถนั้นสม่ำเสมอ มันค่อย ๆ ออกจากเมืองและขับไปตามแนวชายฝั่งประมาณสิบกิโลเมตร ที่นี่ไกลมากแล้ว
ในตอนกลางวันคนก็มาน้อย
รถถูกจอดไว้ที่ฝั่ง หญิงสาวคนสวยถือตะกร้า และพยุงซาโรค่อยๆเดินทีละก้าวไปที่ชายหาด
ลมทะเลค่อนข้างแรง และชุดของผู้หญิงคนนั้นปลิวไปตามร่างกายของเธอ รูปร่างของเธอดูแล้วสัดส่วนดีมาก
ตามที่คาดคิด
พวกเขาน่าจะมาที่ชายหาดเพื่อสักการะญาติของพวกเขา
แน่นอนว่าเวลานี้ไม่เหมาะที่จะวิ่งไปขอให้ออกแบบแผนผังให้ แต่ฉินเทียนไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้เจอซาโรในครั้งนี้
หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง เขาก็เอนหลังลงบนหินก้อนใหญ่อย่างเงียบ ๆ แสร้งทำว่าเจอกันโดยบังเอิญ
ภายใต้ลมทะเลและแสงจันทร์ หาดทรายอันเงียบสงบ หญิงคนนั้นปูผ้าผืนหนึ่งลงบนพื้น หยิบของในตะกร้าออกมาแล้ววางอย่างระมัดระวัง
ในหมู่สิ่งของเหล่านั้นมีไวน์แดงหนึ่งขวดและแก้วสองแก้ว
“อลิส ขอบคุณที่ทำทุกอย่างเพื่อฉัน”
“ถ้าเดลลารู้ก็จะต้องตื้นตันแน่ๆ ”ซาโรกล่าวอย่างจริงใจ
ฉินเทียนคิดว่าผู้หญิงจากอาณาจักรมังกร มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่าอลิส
แต่ใครคือเดลลา?
ได้ยินเพียงเสียงกระซิบของอลิสเท่านั้น: “ท่านอาจารย์ เมื่อเทียบกับสิ่งที่ท่านทำ สิ่งที่ฉันทำไปนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก”
“ฉันรู้ว่าการตายของภรรยาคุณทำให้คุณเสียใจมาก และโทษตัวเอง”
“อย่างไรก็ตาม คุณประกาศเกษียณเพื่อภรรยาของคุณ และใช้เวลาทั้งคืนที่นี่กับเธอในช่วงเวลานี้ของทุกปี”
“เธออยู่บนสวรรค์ ก็จะรับรู้ถึงความรักอันลึกซึ้งของคุณแน่นอน”
อาจารย์ ภรรยา?
ฉินเทียนตกตะลึง!
ปรากฎว่าอลิสคนนี้ก็เหมือนกับแอนโทนี่เป็นลูกศิษย์ของซาโรด้วย เดลลาที่ตายแล้ว ซึ่งเป็นภรรยาของซาโร
นอกจากนี้ซาโรเกษียณก็เพราะภรรยาของเขาเสียชีวิต
เห็นดวงตาคู่นั้นของชายชราซาโรได้จากระยะไกลว่ามีน้ำตาไหลออกมา ฉินเทียนก็ประทับใจในความรักที่จริงใจนี้มาก
หลังจากนั้นซาโรและอลิสก็ยังพูดบางอย่างด้วยเสียงต่ำ ล้วนเกี่ยวกับเดลลา
ฉินเทียนรู้ดีว่าไม่ว่าในด้วยเหตุใด เขาก็ไม่ควรจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป
ด้านหนึ่งเขาไม่ควรฟังความเป็นส่วนตัวของคนอื่นลับหลัง
นอกจากนี้ เขาจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าซาโรในคืนนี้ เพื่อไม่รบกวนผู้อื่นในช่วงเวลาอันศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ ด้วยเรื่องทางโลก
เมื่อเทียบกับผู้เคร่งศาสนอย่างซาโร เขายังรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนธรรมดาคนหนึ่ง
เขาตัดสินใจ ว่าจะไปเยี่ยมซาโรอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ และนำเรื่องที่จะขอร้องไปพูดคุย
หากซาโรยังคงไม่ยอม เขาจะกลับทันทีโดยไม่พูดอะไรอีก
ที่ดินหรูอี้นั้น ไม่เอาแล้ว
ขณะที่เขากำลังจะจากไปอย่างเงียบ ๆ เขาได้ยินอลิสกระซิบมาแต่ไกล: “ท่านอาจารย์ ตามกฎเก่า ฉันจะให้เวลากับท่านกับอารจารย์แม่”
“อย่าดื่มไวน์เยอะนะ ”
“ฉันจะไปรอท่านในรถ”
เธอเอาผ้าห่มห่มให้ซาโร ยืนขึ้น เผชิญหน้ากับทะเลที่ไร้ขอบเขต สางผมของเธอ หันกลับมาและเดินไปที่รถที่อยู่ริมถนน
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกค้นพบ ฉินเทียนทำได้เพียงอยู่นิ่งๆเท่านั้น
เมื่อเห็นอลิสเข้าไปในรถคลาสสิกที่จอดอยู่ริมถนน ฉินเทียนก็ตระหนักถึงปัญหา
บนชายหาดนี้ มีเพียงหินก้อนใหญ่ที่เขาซ่อนตัวอยู่เท่านั้น ส่วนที่เหลือของบริเวณนี้นั้นว่างเปล่า
รถที่จอดอยู่ริมถนน สามารถมองเห็นชายหาดที่กว้างใหญ่
หลังจากที่อลิสขึ้นรถ ถ้าเธอหลับก็จะไม่เป็นไร แต่ถ้าเธอไม่นอน แต่มองดูชายหาดผ่านหน้าต่าง แล้วถ้าตนเดินออกไปก็จะถูกเธอพบเข้า
หากเป็นแบบนั้น จะน่าอายเกินไป
ตนเป็นถึงผู้นำของวิหารเทพ ซึ่งเขาไม่เพียงแอบตามเท่านั้น แต่ยังแอบฟังด้วย
รถอยู่ห่างจากหินที่เขาซ่อนตัวไกลกว่าสิบเมตร ประตูรถถูกปิด หลังจากที่อลิสเข้าไปแล้ว ก็ไม่มีเสียงใดๆอีก
เขายังไม่สามารถบอกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังหลับอยู่หรือว่าเธอกำลังซ่อนตัวอยู่หลังหน้าต่างและเฝ้าดูอย่างเงียบๆ
ถ้าเป็นอย่างนั้น…
มีเส้นสีดำบนใบหน้าของฉินเทียน หรือควรอยู่ที่นี่เพื่อรออลิสลงจากรถ แล้วค่อยเดินจากไปดีไหม?
จากการสนทนาของเธอกับซาโรในตอนนี้ ต้องรอจนถึงรุ่งสางไหม?
หลังจากรอสักครู่ รถคลาสสิกที่จอดอยู่ข้างถนนก็เงียบมาตลอด
ฉินเทียนอดคิดไม่ได้ว่า อลิสคงหลับอยู่ในรถ
แม้ว่าเธอจะไม่ได้นอน ถ้าเขารีบวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด เธอก็จะเห็นเพียงภาพลางๆเท่านั้น
เมื่อเธอได้สติ ตนก็หายไปแล้ว สำหรับเธอแล้ว น่าจะเป็นแค่ตาฝาด
หลังจากตัดสินใจแล้ว เขาก็ค่อยๆ ถ่ายเทกำลังภายในไปที่ขาและเท้าผ่านเอวและดวงตาของเขา
ในเวลานี้เขาเป็นเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่พร้อมที่จะพุ่งตัว
เตรียมพร้อมสำหรับการดีดออก
ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังเกิดขึ้นในคืนที่ห่างไกล
ในไม่ช้า รถออฟโรดก็คำรามราวกับสัตว์ร้ายในตอนกลางคืน
ฉินเทียนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาเตรียมใช้ประโยชน์จากรถออฟโรดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของอลิสและจากไปอย่างเงียบๆ
แต่ใครจะรู้ว่ารถออฟโรดกลับมาจอดข้างรถคลาสสิค
ชายต่างชาติร่างสูงสองคนลงมาจากรถ คนหนึ่งผมบลอนด์ คนหนึ่งหัวโล้นสีดำ
ด้วยสายตาที่ดุร้าย พวกเขากระโดดลงไปที่ชายหาดและรีบตรงไปที่ซาโรที่อยู่ริมทะเล
“พวกคุณเป็นใคร?”
“อย่ามารบกวนอาจารย์!”
ประตูรถคลาสสิกถูกผลักเปิดออก อลิสกระโดดลงไปพร้อมกับตะโกนเสียงดัง
เธอไม่ได้นอนจริงๆ
เมื่อได้ยินเสียงนั้น เขาหันกลับมาและเห็นสาวสวย รูปร่างได้สัดส่วน ดวงตาของฆาตกรทั้งสองเป็นประกายขึ้นทันที
ในเวลานี้ซาโรที่อยู่ไกลออกไปก็ถูกรบกวนด้วย เขาพูดเสียงดังว่า “อลิส เกิดอะไรขึ้น”
เมื่อรู้สึกไม่ดีเขาก็รีบเดินออกไป
นักฆ่าสองคนมองหน้ากัน ยื่นมือออกไปพร้อมกัน หยิบปืนของตนออกมา
ชายผิวดำหัวล้านเล็งปืนในมือไปที่ซาโร
คนผมสีบลอนด์เล็งไปที่อลิส
“อย่าขยับ”
“ไม่อย่างนั้นฉันยิงแน่”
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้ซาโรและอลิสตกตะลึง
“พวกคุณเป็นใคร อยากจะทำอะไร” อลิสถามด้วยความตกใจ
ซาโรยังคงพูดด้วยเสียงดัง: “พวกแกจะมาปล้นเงินเหรอ?”
“ฉันจะให้เงินทั้งหมดของฉัน ถ้าพวกแกไม่ทำร้ายเรา!”
นักฆ่าผิวดำถ่ายรูป และมองไปที่ซาโรแล้วยิ้ม: “ซาโร ห้าล้านเหรียญ อยู่ในมือแล้ว”
ชายผิวขาวผมบลอนด์ ในตาสีฟ้ายิ้มและพูดว่า “ยังมีสาวสวยเป็นของรางวัลอีก”
“เพื่อน อย่าเพิ่งฆ่าเขาสิ”
เขามองไปที่อลิส กลืนน้ำลาย แล้วพูดว่า “มีคนใช้เงินห้าล้านเหรียญเพื่อซื้อชีวิตของเขา”
“ถ้าไม่อยากให้เขาตายก็ได้ ฟังคำสั่งของฉัน ถอดเสื้อผ้าออกซะ”