เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 449
วิชาที่ว่า ก็คือวิชาของผู้ฝึกชี่
แบ่งระดับขั้นเหมือนกับนักบู๊ วิธีการเรียกก็ไม่ต่างกัน แบ่งเป็นคาถาระดับคน คาถาระดับทิพย์ คาถาระดับดิน คาถาระดับฟ้า
ก่อนที่จะไปสถาบันสอนวิชาบู๊ วิชาก่อชี่เป็นวัตถุ ห้าธาตุกลายสัตว์ที่ลู่ฝานฝึก ล้วนเป็นคาถาระดับคนของผู้ฝึกชี่ ไม่ถึงระดับทิพย์เลย
มีเพียงค่ายกลทำลายห้าธาตุค่ายเล็กกับพิฆาตฟ้าดิน สองวิชานี้ที่ถือว่าถึงคาถาระดับทิพย์ นอกจากนี้ ลู่ฝานก็ไม่ได้อะไรจากวิชาของผู้ฝึกชี่เลย
แต่แบบนี้ก็ไม่เลวแล้ว
ไม่เหมือนกับวิชาของนักบู๊ วิชาของผู้ฝึกชี่นั้นหายาก
ปกติจะสืบทอดกันปากต่อปาก อาจารย์ถ่ายทอดให้ศิษย์ พ่อให้ลูก ไม่ค่อยเขียนลงหนังสือวางไว้ในห้องสมุด
พูดได้ว่า ทักษะคาถาระดับทิพย์เล่มหนึ่งเอาไปขาย มีราคาแพงกว่าวิชาระดับดินเสียอีก
ไม่มีทางเลือก ใครให้ผู้ฝึกชี่ที่เป็นคนรวยล่ะ
บวกกับผู้ฝึกชี่มีจำนวนน้อย ของที่หายากย่อมมีราคาแพง เพราะหลักการนี้แหละ
ส่วนวันนี้ วิชาที่หวูเฉินถ่ายทอดให้กับ สูงกว่าระดับทิพย์เสียอีก
ลู่ฝานรู้สึกได้ว่ามีอักษรยันต์โดยสัญลักษณ์ลึกลับมากมายเข้ามาในหัวของเขา ตัวอักษรที่อ่านไม่ออก ไหลเข้ามาในหัวของเขากลายเป็นค่ายกลราวกับลายน้ำ
พอวิชาทั้งชุดไหลเข้ามาในหัวของเขาหมดแล้ว ทันใดนั้นเอง ลู่ฝานก็รู้สึกว่าพลังปราณทั้งตัวของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง
พลังฟ้าดินโดยรอบๆ ก็กลายเป็นพลังมืดๆ มาล้อมรอบมือของเขาอย่างกับคุ้มคลั่ง
ลู่ฝานรู้สึกว่าหัวของตนเองปวดมาก มันปวดเหมือนกับมีคนเอากรวยแหลมมาแทงเข้าไปในหัว แล้วก็วนไปวนมาทั้งหัว
“ตั้งสติกลั้นลมหายใจ อดกลั้นต่อความเจ็บปวด แล้วอ่านวิชาให้ดี！”
เสียงของหวูเฉินดังขึ้นในหัวของลู่ฝานเหมือนกับสายฟ้า
ทันใดนั้นเอง สมาธิของลู่ฝานก็นิ่งลง ไม่คิดเรื่องอื่นๆ พยายามอ่านวิชาที่อยู่ในหัว
ความเจ็บปวดก็ค่อยๆ หายไป ทุกครั้งที่ลู่ฝานเห็นตัวอักษรนั้นชัดเจน หรือเข้าใจหนึ่งประโยค ความเจ็บปวดก็จะหายไปนิดหนึ่ง
และตอนที่ลู่ฝานอ่านวิชาชุดนี้หมดแล้ว ทันใดนั้น ความเจ็บปวดก็หายไป สิ่งที่มาแทนที่ก็คือความเย็นสบาย ไหลจากหัวลงมาสู่แขนขา ความสบายนี้ ชวนเคลิบเคลิ้มอย่างมาก เป็นสบายออกมาจากกระดูก เหมือนได้ขึ้นสวรรค์
ครู่ใหญ่ ลู่ฝานถึงออกมาจากความสบายตัวนั้น
ถึงว่ามีคนพูดไว้ พอตอนที่ได้วิชา ก็จะไม่สนใจข้าวปลาอาหาร ให้ตายในตอนเย็นเลยก็ได้ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
หวูเฉินมองดูการแสดงของลู่ฝาน ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ลู่ฝานก็ทนความเจ็บปวดได้ และอ่านวิชาได้จนจบ ผลสัมฤทธิ์นี้ ต่อให้อาจารย์เคร่งครัดแค่ไหน ก็พอใจแน่นอน
ตอนนั้นที่เขาฝึกวิชาชุดนี้ ใช้เวลาไปตั้งหนึ่งวันเต็มๆ
ลู่ฝานๆ ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ตอนนี้ในดวงตาทั้งสองของเขา มีแสงสีเงินแฝงอยู่ด้วย
ไม่นาน แสงนั้นก็เก็บกลับไป ลู่ฝานการหดตัวของรูม่านตา พูดชมเชยว่า “เป็นวิชาที่พิสดารมาก เริ่มจากวิญญาณของคนได้ น่ากลัว รุนแรงมาก”
อ่านจบไปหนึ่งรอบ ลู่ฝานก็พอเข้าใจวิชาชุดนี้คร่าวๆ แล้ว
วิชานี้ ชื่อว่า วิชาชิงวิญญาณ
สามารถควบคุมจิตใจคน ควบคุมสติ และทำลายจิตได้
ถ้าฝึกได้เยอะแล้ว แค่ยกมือก็สามารถเอาชีวิตคนได้ วิชานี้ไม่เหมือนกับวิชาอื่น ไม่ต้องการพลังฟ้าดินมากนัก ใช้แค่พลังในตัวเท่านั้น
หวูเฉินยิ้มพูดว่า “เป็นอย่างไรบ้าง รับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของวิชาหรือนัง วิชานี้ เป็นวิชาป้องกันตัวที่ผู้ฝึกชี่ทั้งหลายอยากได้ ถ้าไม่ใช่เพราะระดับพลังที่จะฝึกวิชานี้มันสูง และจะถูกพลังสะท้อนกลับอย่างรุนแรงล่ะก็ ถูกเผยแพร่ไปนานแล้ว ตลก วิชาแบบนี้กลายเป็นวิชาที่หายสาบสูญไม่มีการสืบทอด แต่ว่าตั้งแต่วันนี้ไป วิชานี้จะรุ่งเรืองด้วยเงื้อมมือของนาย”