ภูเขาพังทลาย ผู้คนในหมู่บ้านต่างพากันวิ่งหนีก้อนหินที่กำลังตกลงมาเหมือนเม็ดฝน
ในขณะนั้น พวกเขาทุกคนตกใจมาก
มีคนกำลังโจมตี ไรคาเงะ และทำให้ ไรคาเงะ กระเด็นออกไปได้!
ซุ่มโจมตีงั้นเหรอ?
แม้ว่าจะเป็นการซุ่มโจมตี แต่ ไรคาเงะ ก็ไม่น่าจะถูกโจมตี และกระเด็นไปอย่างแรงจนชนเข้ากับภูเขาถึง 2 ลูกแบบนี้
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขามั่นใจ นั้นก็คือมีใครบางคนบุกเข้ามาในหมู่บ้านของพวกเขาและเขาคนนั้นก็กำลังต่อสู้อยู่กับ ไรคาเงะ!
“ศัตรู!”
“ศัตรู!”
ในที่สุด นินจาคุโมะ ก็ตั้งสติได้และด้วยสีที่น่าที่ตกใจ พวกเขาก็ตะโกนและส่งข้อความไปยังทั้งหมู่บ้าน
ในไม่ช้าหมู่บ้านทั้งหมดก็ตกอยูในความโกลาหล
ในขณะที่พวกเขาตะโกนอยู่นั้น ไนโตะ ก็ได้พุ่งเข้าหา ไรคาเงะ แล้ว
สาเหตุที่ทำให้เขาสามารถโจมตี ไรคาเงะ ได้นั้นก็คือ ไนโตะ ใช้พลังอย่างเต็มที่ แม้ว่า ไรคาเงะ จะรู้สึกได้ถึง พลังสั่นสะเทือน ของ ไนโตะ แต่ ไรคาเงะ ก็ไม่สามารถต้านทานได้และถูกโจมตีในที่สุด
มันไม่ใช่แค่หมัด แต่มันเป็นพลังสูงสุดของ ไนโตะ !
ในการเผชิญหน้ากับผู้ชายอย่าง ไรคาเงะ ไนโตะ ไม่คิดจะเก็บพลังของเขาไว้และใช้พลังทั้งหมดของเขาในการต่อสู้
ฟิ้ว!!
ไนโตะ รีบวิ่งตรงไปยังเนินเขาแรกที่ถูกทำลายจากนั้นก็วิ่งต่อไปยังภูเขาที่ 2 ที่ถูก ไรคาเงะ ชน
มีรูขนาดใหญ่ในภูเขา มันใหญ่มากจนดูเหมือนเป็นถ้ำ ไรคาเงะ ติดอยู่ในนั่นภายใต้กองหิน เขากัดฟันไว้แน่น
น่าอายจริง ๆ!!
ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่มีรอยแผลบนร่างกายของเขาเลย
ทันใดนั้นสายฟ้าพุ่งปะทุขึ้นรอบ ๆ ตัวเขาและทำลายก้อนหินที่ทับตัวเขาอยู่จนเขาหลุดออกมาได้ เขายังรู้สึกมึนงงอยู่ แขนของเขายังคงชาอยู่จากการปะทะกันครั้งสุดท้าย
“คนที่สามารถทำแบบนี้ได้ คงไม่ใช่ใครนอกจาก…ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ!”
ไรคาเงะ สามารถเดาตัวตนของ ไนโตะ ได้ในทันที
ท้ายที่สุดแล้ว ความโดดเด่นของพลังของ ไนโตะ นั้นก็เป็นที่รู้จักกันดีในทุก ๆ หมู่บ้าน แล้วทำไมคนอย่าง ไรคาเงะ จะไม่รู้
อย่างไรก็ตาม ไรคาเงะ ก็ไม่คิดว่า ไนโตะ จะแข็งแกร่งขนาดนี้ แข็งแกร่งจนสามารถทำให้เขากระเด็นได้!
อาภรณ์สายฟ้า ทำให้ ไรคาเงะ แข็งแกร่งขึ้น และแน่นอนว่า ไรคาเงะ ยังไม่ได้ใช้ศักยภาพสูงสุดของเขา!
เขายังไม่ได้ใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา!
“นี่เป็นแผนที่พวกมันใช้ในการตอบโต้เรางั้นเหรอ? พวกมันคิดว่าการส่งปีศาจน้อยตัวนี้มาจะเพียงพอที่จะทำให้ฉันกลัวได้งั้นเหรอ!”
ไรคาเงะ ตะโกนออกมา และหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
หลายปีมาแล้วนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ ไรคาเงะ ต้องมานอนกองกับพื้นในสนามรบ ซึ่งทำให้เขารู้สึกละอายใจเล็กน้อย
แต่เมื่อ ไรคาเงะ กำลังจะโจม ไนโตะ กลับ เขาก็ต้องหยุดทันที
เพราะมีคนมาถึงข้างหน้าของเขาแล้ว
ก็คือ ไนโตะ นั้นเอง!
“ฮึ!”
การที่เห็น ไนโตะ มาอยู่ตรงหน้า ไม่ได้ทำให้ ไรคาเงะ ประหลาดใจเลย เพราะเขารู้อยู่แล้ว
ไนโตะ ไม่กลัว ไรคาเงะ แล้วคุณคิดว่า ไรคาเงะ จะกลัว ไนโตะ ไหม?
เขาเป็น ไรคาเงะ ที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของ หมู่บ้านคุโมะ!
ไนโตะ มอง ไรคาเงะ อย่างใจเย็น เขาไม่จำเป็นต้องถาม ไรคาเงะ ว่าทำไมเขาถึงออกคำสั่งให้ไปลักพาตัว คุชินะ
ไม่จำต้องถามเรื่องไร้สาระแบบนี้ เพราะนี่คือสงคราม!
เมื่อเผชิญหน้ากับ ไรคาเงะ อีกครั้ง ไนโตะ ก็กำหมัดและต่อยออกไป
ตู้ม!!!
แต่ ไรคาเงะ ก็สามารถหลบได้ทัน และทันใดนั้นภูเขาที่อยู่ด้านหลัง ไรคาเงะ ก็ระเบิดออกครึ่งลูก
ก้อนหินขนาดใหญ่จำนวนมากตกลงมาจากภูเขาและกลิ้งไปทั่วทิศทางและก็มีส่วนหนึ่งที่กลิ้งไปทางหมู่บ้าน
เมื่อ นินจาคุโมะ เห็นดังนั้น พวกเขาก็กระโดดเข้าหาก้อนหินเหล่านั้นและทำลายพวกมัน ก่อนที่พวกมันจะกลิ้งไปทำความเสียหายให้หมู่บ้านและชาวบ้าน
ทันใดนั้น เงาของ ไรคาเงะ และ ไนโตะ ก็ปรากฏออกมาให้ทุกคนได้เห็น
ทั้ง 2 กำลังเผชิญหน้ากันอยู่
สายฟ้ารอบ ๆ ร่างของ ไรคาเงะ กำลังปะทุราวกับว่ามันเป็นไฟสีน้ำเงินที่กำลังลุกโชนจนเป็นเสื้อคลุมสายฟ้าที่เขาสวมอยู่ มันเป็นพลังป้องกันที่น่ากลัวจริง ๆ และด้วยร่างที่แข็งแกร่งของเขา แม้แต่คาถานินจาระดับ S ก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้!
จักระที่เพิ่มขึ้นรอบตัว ไรคาเงะ น่ากลัวมาก
ออร่าจักระของ ไนโตะ ไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับ ไรคาเงะ
แต่อย่างไรก็ตามก็เหมือนเช่นเคย ไนโตะ มีแรงกดดันจักระที่ไม่อาจอธิบายได้ ซึ่งทำให้รู้สึกแข็งแกร่งกว่า ไรคาเงะ
เขาดูเยือกเย็นกว่า ไรคาเงะ!
“นั่นมัน…ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโน!”
“เป็นเขาจริง ๆ! โคโนฮะ โจมตีเรา!”
นินจาคุโมะ ดูหวาดกลัวมาก เมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าของ ไนโตะ
ในขณะนั้น นินจาตรวจจับ ก็ตะโกนบอกคนอื่น ๆ ว่า
“ไม่ใช่ มีแค่เขาคนเดียว ไม่มีร่องรอยของ นินจาโคโนฮะ คนอื่นเลย!”
“เขามาคนเดียวงั้นเหรอ?!”
ครู่หนึ่ง นินจาคุโมะ ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกโกรธมาก
เรื่องที่ ไนโตะ บุกเขาไปใน หมู่บ้านซึนะ เพียงคนเดียว และสามารถฆ่า คาเสะคาเงะ ได้ เป็นที่รู้กันไปทั่วโลก
และตอนนี้ เขากำลังแบบเดียวกันกับ หมู่บ้านคุโมะ อย่างนั้นเหรอ?!
เขาคิดว่า คุโมะ อ่อนแอเหมือนกับ ซึนะ อย่างงั้นเหรอ?!
ทันใดนั้น นินจาคุโมะ ที่กำลังเลือดขึ้นหน้าก็เปิดเผยจิตสังหารออกมา และต่างพากันจ้องไปทาง ไนโตะ
ไนโตะ ขี้เกียจเกินไปที่จะให้ความสนใจกับนินจาเหล่านั้น พวกเขาไม่มีค่าพอที่จะเข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ครั้งนี้
แต่นินจาเหล่านั้นก็ไม่ต้องการเฝ้าดูการต่อสู้เพียงเท่านั้น จิตสังหารของพวกเขากระจายไปทั่วสถานที่ เหตุการณ์แบบนี้ทำให้ ไนโตะ รู้สึกเหมือนกับว่าเขากลับมาอยู่ในสนามรบของ มหาสางครามโลกนินจาครั้งที่ 2 อีกครั้ง
แม้แต่ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเมฆมืดที่ทำให้บรรยากาศดูมืนมัว
ฮึ!
ไนโตะ คิดว่า ถ้าเขาอยู่ในสนามรบของ มหาสางครามโลกนินจาครั้งที่ 2 ในตอนนั้นเขาคงต้องไล่ฆ่าศัตรูที่ละคน
แต่ตอนนี้…
ไนโตะ ยืนนิ่งอยู่ในที่เดิมและมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาที่เย็นชา
แม้แต่ ไรคาเงะ ก็ยังรู้สึกหนาวสั่นเมื่อเห็นสายตาของ ไนโตะ แต่เขาก็ไม่ได้กลัว มันเป็นเพียงแค่สัญชาตญาณของเขาที่บอกเขาว่ามีบางสิ่งที่เลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น และเขาจำเป็นต้องหยุดมัน
ไรคาเงะ คิดว่า ไม่ว่า ไนโตะ จะทำอะไร เขาก็จะสามารถหยุดมันได้ด้วยความเร็วของเขา
แต่สิ่งที่ ไนโตะ กำลังจะทำนั้น มันไม่ใช่การโจมตีทางกายภาพ มันเป็นอย่างอื่น!
“คลื่นสั่นสะเทือน…วิญญาณ!!!”