หลังจากที่หลินฟานและชูหยุนเยว่มอบความอบอุ่นให้กันแล้ว พวกเขาก็เดินทางมาที่ร้านอาหารจูเหอด้วยกัน
และเนื่องจากเพิ่งผ่านวันปีใหม่ไปได้ไม่นาน ในร้านจึงยังมีโคมสีแดงติดอยู่
ควบคู่ไปกับสะพานขนาดเล็กที่มีสายน้ำไหลผ่าน กระเบื้องสีเขียวกับอิฐสีแดง ทำให้ทั่วทั้งร้านเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความโบราณ
จากนั้น ทั้งสองก็ได้สั่งอาหารและพูดคุยกันอยู่ซักพัก
ซึ่งต่อมา โทรศัพท์มือถือของหลินฟานก็สั่นเล็กน้อย
12:00!
ซองแดงปรากฏขึ้น!
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 2 หยวน 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 1,000 หยวน 】
…………
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับ บริษัทรักษาความปลอดภัยเฟยหลง 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 19,999 หยวน 】
…………
หลังจากที่หลินฟานได้เปิดซองแดงจนครบ อาหารอันโอชะต่างๆก็ถูกนำมาเสิร์ฟทีละจาน
ทั้งคู่พอใจกับอาหารมื้อนี้อย่างมาก
จากนั้น ชูหยุนเยว่ก็ได้กลับไปที่บริษัทเพื่อจัดการกับเรื่องโลชั่นของเธอต่อ
ส่วนหลินฟานก็ได้มายังปานหลงวิลล่า
“ติ๊ง!”
แต่ในขณะที่หลินฟานกำลังเดินเข้าไปข้างในวิลล่านั้น โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้นมา
“ใช่คุณหลินหรือเปล่าครับ” เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นผ่านทางโทรศัพท์
“ใช่ ฉันเอง” หลินฟานพูด
“คุณหลิน สวัสดีครับ ฉันชื่อหวางเซิงหลี่ เป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทรักษาความปลอดภัยเฟยหลง คุณสามารถมาที่บริษัทเฟยหลงเพื่อออกคำสั่งและแนะนำงานได้ตลอดเวลา…” หวังเซิงหลี่กล่าวอย่างเคารพ
บริษัทรักษาความปลอดภัยเฟยหลง?
นี่มันบริษัทที่เขาเพิ่งได้รับจากการเปิดซองแดงเมื่อกี้ใช่หรือไม่
แนะนำงาน?
ดวงตาของหลินฟานขยับเล็กน้อยและพูดว่า “ที่บริษัทเฟยหลงพอจะมีรถบรรทุกอยู่หรือเปล่า”
“มีครับ บริษัทของเรามีรถบรรทุกหลายประเภทเลย!” หวังเซิงหลี่กล่าว
หลินฟานกล่าวต่อ “งั้น ให้ใครก็ได้ขับรถบรรทุกสองคันมาที่ปานหลงวิลล่าในเมืองเป่ยหน่อยสิ คุณรู้จักใช่มั้ย”
“รู้ รู้ครับ! คุณหลินวางใจได้เลย ฉันจะรีบส่งคนไปที่ปานหลงวิลล่าเดี๋ยวนี้!” เสียงที่เปล่งออกมาของหวังเซิงหลี่นั้นทรงพลังอย่างยิ่ง
ซึ่งหลังจากที่หลินฟานกดวางสายโทรศัพท์ เขาก็ได้ไปซื้อถังพลาสติกขนาดใหญ่มาจำนวนมาก
จากนั้น เขาก็ใช้เงินมูลค่า 50 ล้านหยวนเพื่อซื้อบิวตี้โลชั่น 5,000 ลิตรจากระบบ ซึ่งต่อมา เขาก็ทำการเทโลชั่นทั้งหมดลงไปในถังพลาสติก
และหลังจากนั้นไม่นาน หลินฟานก็เริ่มมองเห็นรถบรรทุกสองคันจากระยะไกล
จากนั้น ชายที่มีใบหน้าเป็นเอกลักษณ์ก็เดินเข้ามาหาหลินฟานอย่างรวดเร็วและกล่าวด้วยความเคารพ: “สวัสดีครับ คุณหลิน! ฉันชื่อหวังเซิงหลี่ เป็นคนที่คุยโทรศัพท์กับคุณ”
“คุณหวัง สวัสดี” หลินฟานกล่าว
หวังเซิงหลี่รีบพูด “ไม่ต้องสุภาพกับฉันก็ได้ คุณหลินเรียกฉันว่าเสี่ยวหวางเถอะ”
อายุของหวังเซิงหลี่น่าจะมากกว่า 40 ปี
ให้เขาเรียกว่าเสี่ยวหวาง?
หลินฟานไม่สามารถเรียกได้จริงๆ
“ฉันขอเรียกคุณว่าพี่หวางนะ” หลินฟานพูด
“อย่าเลย มันไม่คู่ควรกับคนอย่างฉันหรอก” หวังเซิงหลี่ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถึงเขาจะรู้สึกดีใจ แต่เขาก็รู้สึกหวาดกลัวเช่นกัน
ท้ายที่สุด หลินฟานก็ได้ตัดสินใจเรียกชื่อเต็มๆของเขาแทน และหวังเซิงหลี่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร
“หวังเซิงหลี่ คุณช่วยส่งโซลูชันเหล่านี้ไปยังบริษัทฮัวจือดีที่อยู่ในอาคารเฟยหยางให้หน่อยสิ คุณรู้จักใช่มั้ย” หลินฟานกล่าว
“คุณหลิน ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่มีที่ใดในเจียงเป่ยที่ฉันไม่รู้จัก! รับรอง ฉันจะทำภารกิจที่คุณมอบหมายให้สำเร็จ!” หวังเซิงหลี่ตบหน้าอกของเขา
และด้วยความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคน บิวตี้โลชั่นขนาด 5,000 ลิตรจึงถูกบรรจุขึ้นไปในรถบรรทุกได้อย่างรวดเร็ว
……………..
ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของหลินฟานได้สั่นเล็กน้อย
และคนที่ส่งข้อความเข้ามาก็คือแฟนของเขา ฉินหยู่ซวน
ซึ่งปกติ หลินฟานจะติดต่อกับฉินหยู่ซวนทางวีแชทเกือบทุกคืน
แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนไม่เคยส่งข้อความหากันในตอนกลางวันเลย
ฉินหยู่ซวน : หลินฟาน ฉันอยากเจอนายจังเลย
หลินฟาน: ได้สิ วันนี้ฉันไม่มีอะไรทำพอดี แล้วเราก็ไม่ได้เจอกันนานแล้วด้วย
ฉินหยู่ซวน: นายจะมาหาฉันจริงๆนะ!
เห็นได้ชัดว่า… ฉินหยู่ซวนกำลังมีความสุขอย่างมาก
ซึ่งในตอนนี้ หลินฟานก็ได้กดซื้อตั๋วชั้นเฟิร์สคลาสเรียบร้อยแล้ว
จากนั้นเขาก็ขับลัมโบร์กินี่และตรงไปที่สนามบินอย่างรวดเร็ว
และเมื่อเขามาถึงยังสนามบิน โทรศัพท์มือถือของหลินฟานก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“โอ้พระเจ้า! หลินฟาน คุณส่งบิวตี้โลชั่นมาเยอะมากๆเลย!” ทันทีที่กดรับสาย เสียงอันตื่นเต้นของชูหยุนเยว่ก็ดังขึ้นมาทันที
หลินฟานกล่าวว่า “เพียงพอหรือเปล่า”
ชูหยุนเยว่ตะโกนตอบทันที: “พอสิ! มันมากเกินไปด้วยซ้ำ! เราเพิ่งทำการวิเคราะห์บิวตี้โลชั่นและพบว่ามันมีประสิทธิภาพและมีเอฟเฟกต์ที่ส่งเสริมความงามมากกว่าพันเท่าของผลิตภัณฑ์ความงามที่มีทั้งหมดในโลก!”
“มากกว่าพันเท่า! รู้ไหม? พระเจ้า! ฉันแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลย!”
“กล่าวคือ ต่อให้เอาบิวตี้โลชั่นอันนี้ไปเจือจาง 100 เท่า แต่ผลลัพธ์ของมันก็ยังดีกว่าผลิตภัณฑ์เพิ่มความงามในท้องตลาดอย่างมาก!”
“โลชั่นของเราจะต้องฮิตในทันทีอย่างแน่นอน!”
เมื่อชูหยุนเยว่พูดถึงเรื่องนี้ น้ำเสียงของเธอก็สูงขึ้น และเธอก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
หลินฟานกล่าวว่า “ถ้าโลชั่นใกล้หมดก็แจ้งให้ฉันทราบได้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะส่งไปให้คุณใหม่”
หลังจากที่ทั้งสองคุยกันอีกสองสามคำ หลินฟานก็กดวางสาย
จากนั้นหลินฟานก็ทำการตรวจสอบทรัพย์สินของตัวเองก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่องบินจากทางเดินวีไอพี
เจียงเป่ยอยู่ห่างจากเมืองชางไห่เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น
และหลินฟานก็กำลังนอนอยู่บนที่นั่งอันกว้างขวางของชั้นเฟิร์สคลาส เขาหลับสบายอย่างมาก
ซึ่งเมื่อหลินฟานมาถึง เขาก็เดินออกมาที่หน้าสนามบินและทำการเรียกรถแท็กซี่
หลินฟานมาถึงมหาวิทยาลัยชางไห่ตอน 4 โมงเย็น
หลินฟานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความไปหาฉินหยู่ซวน
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉินหยู่ซวนจะไม่ว่าง
เธอจึงไม่ได้ตอบกลับมา
หลินฟานก็ได้ไม่สนใจอะไร
ครั้งล่าสุดที่เขามายังมหาวิทยาลัยชางไห่เพื่อฉลองวันเกิดให้ฉินหยู่ซวน เขานั่งเฮลิคอปเตอร์มา และอยู่แค่ตรงสนามเด็กเล่นเท่านั้น เขายังไม่เคยเข้าไปในมหาวิทยาลัยแห่งนี้เลย
ซึ่งเมื่อเขาเห็น.
อาคารส่วนใหญ่ของมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยจะค่อนข้างสูงและทันสมัย
แต่อาคารของมหาวิทยาลัยชางไห่จะให้ความรู้สึกถึงความเป็นประวัติศาสตร์ของมนุษย์
หลินฟานเดินดูไปเรื่อยๆ และกว่าที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็เดินมาถึงห้องเรียนที่มีนักศึกษานั่งอยู่เต็มห้อง
สิ่งนี้…
ทำให้หลินฟานอดไม่ได้ที่จะนึกถึงชั้นเรียนของหูเทียน
เป็นไปได้ไหมว่าอาจารย์ในชั้นเรียนนี้ที่หาวิทยาลัยชางไห่จะเป็นผู้หญิงที่สวยเหมือน กับอาจารย์หูเทียน?
เดี๋ยวก่อน… วันนี้มันวันสุดสัปดาห์ไม่ใช่หรอ?
ทำไมถึงมีเรียนกันนะ?
หลินฟานเดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยความสงสัยและนั่งในตำแหน่งที่เหลืออยู่ตรงมุมห้อง
“กริ๊ง!”
หลังจากที่เสียงกริ่งดังขึ้น ทั้งห้องเรียนก็เงียบลงในทันที
ในความคาดหวังของหลินฟานและนักศึกษาหลายคน ศาสตราจารย์หญิงผมสั้น อายุประมาณ 40 ปี ก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ พร้อมกับหนังสือเรียน
หลินฟานอดไม่ได้ที่จะแสดงความสงสัยออกมาบนใบหน้าของเขา
หน้าตาธรรมดามาก
เข้ามาแล้วจะออกไปก็ไม่ได้ด้วยสิ
นอกจากนี้ หลินฟานก็ยังไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน
ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจนั่งอยู่ในห้องเรียนนี้ต่อไป
ศาสตราจารย์หญิงไม่ได้สนใจหลินฟาน เธอเริ่มต้นหลักสูตรการสอนของเธอ