SPH:บทที่ 36 ช่วยถังถัง
“ฮ่าฮ่า ฉันไม่ปล่อยให้แกตามฉันหรอก! กินหอก!”
ชายหัวล้านหยุดสนใจเย่หยูและหัวเราะอย่างชะล่าใจ
“เด็ก! ตอนนี้มันแค่โชคดี! ฉันอยากจะเห็นว่ามันยังจะหนีได้ไหม!”
ชายหัวล้านอีกคนที่ถือปืนขณะกำลังจะเหนี่ยวไก
ปัง!ปัง!ปัง!
แฝดหัวล้านทั้งสองถือปืนแล้วเล็งไปที่เย่หยูคนกำลังไล่ตามพวกเขาอยู่ข้างหลัง แล้วกระหน่ำสาดกระสุนอย่างไร้ความปราณี
อย่างไรก็ตาม ลูกกระสุนเหล่านั้นยิงไม่โดนเย่หยูเลย เขาหลบพวกมันได้หมด
เย่หยูรู้ว่านี้เป็นความสามารถของร่างจิตวิญญาณดาบของเขาและหากเขาตกอยู่ในอันตราย ร่างกายของเขาจะตื่นตัวแจ้งล่วงหน้า! นอกเหนือจากการคำนวณที่แม่นยำของเขาแล้วเขายังเป็นผู้รู้เหตุการณ์การล่วงหน้าด้วย! ร่างกายของเย่หยูเบาราวกับปลาที่กำลังว่ายน้ำและคอยหลบกระสุนอย่างว่องไว
ปัง!ปัง!ปัง!
เสียงของกระสุนที่ถูกยิงออกมา ทำให้พื้นถนนที่อยู่ด้านหลังเป็นรูพรุน ในทางตรงกันข้ามเย่หยูยังก้าวไปข้างหน้าและตามหลังไปอย่างใกล้ชิด!
แฝดหัวล้านยังคงสาดกระสุนต่ออัตโนมัติ เขาแสดงอาการพึงพอใจอย่างมากตั้งแต่แรกจนตอนนี้รู้สึกน่ากลัวมาก เขามองไปยังเย่หยูที่หลบกระสุนราวกับบเขาเป็นปีศาจ!
แครก!แครก!
ชายหัวล้านเพียงพึ่งฟื้นจากอาการช็อคหลังจากที่พบว่าปืนในมือกระสุนไม่เหลือแล้ว เขาร้องเสียงประหลาดออกมาและถอยกลับเข้าไปในรถ
เมื่อมองไปยังชายสองคนที่สั่นเทาและชุ่มไปด้วยเหงื่อ ชายร่างบางขมวดคิ้ว
“นี่พวกแกทั้งสองทำอะไรเนี่ย? ทำไมยังฆ่ามันไม่ตาย!”
เมื่อชายหัวล้านได้ยินเจ้านายเขาด่า เขาตัวสั่นและพูดว่า
“บ-บอส ,มันเป็นปีศาจ! พวกเราไม่สามารถยิงมันได้!”
ชายหัวล้านอีกคนรีบพยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว
“บอส! มันเหมือนคาดการณ์บางอย่างล่วงหน้าได้ บ้าเอ้ย! ฉันยิงมันไม่ได้!”
เมื่อชายร่างบางได้ยินคำตอบของชายร่างใหญ่ทั้งสอง เขายกมือขึ้นแล้วตบไปที่ชายทั้งสอง
พั๊ว!พั๊ว!
ใบหน้าของชายกำยำทั้งสองก็บวมป่องขึ้นมาทันที
“พวกขยะเอ้ย! ถ้าแกยิงมันไม่ได้ พวกเราก็ต้องป่วนมัน อย่าให้มันตามมาได้!”
ชายหัวล้านทั้งสองมองไปที่บอสด้วยสายตาที่เย็นชาและไม่มีทางเลือกพวกเขาเลยลดหัวลงไปเปลี่ยนเป็นแม็กกระสุน พวกเขายื่นตัวออกไปนอกหน้าต่างต้องการจะโจมตีเย่หยู
เมื่อเห็นชายหัวล้านทั้งสองหลบไป เย่หยูก็หยิบเอาไพ่โป๊กเกอร์ออกมา ใบหนึ่งถืออยู่ในมืออีกใบหนีบไว้ที่นิ้วของเขา
เย่หยูรู้ว่าเขาไม่สามารถปกป้องตัวเองได้และรู้สึกว่าพลังของยันต์ไล่ลมที่เขาใช้ไปหนึ่งครั้งกำลังจะหมด เขาจะต้องตามพวกมันให้ทันก่อนที่พลังจะหมด
เมื่อเห็นชายหัวล้านทั้งสองปรากฏตัวอีกครั้ง สายตาของเย่หยูก็เปล่งประกายไปด้วยแสง นี่เป็นโอกาสดี!
เฟี้ยว!
เย่หยูสะบัดข้อมือทั้งสองข้างในเวลาเดียวกันเขาก็ปล่อยพลังออกมาทั้งหมด ด้วยความสามารถในการคำนวณที่ยอดเยี่ยมของเขา เขาสามารถยิงโดนข้อมือกับปืนที่แกว่งไปมาทั้งสอง! ไพ่
โป๊กเกอร์หมุนเร็วราวกับสายฟ้าฟาดและคมกริบราวกับใบมีด
“อ้าา!”
เมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ของมือของทั้งสอง ชายทั้งสองก็ร้องออกมาอย่างตกใจปืนที่อยู่ในมือของก็หล่นลงพื้นทันที
ทันใดนั้นชายหัวล้านทั้งสองก็กลับเข้าไปในรถกุมข้อมือไว้ ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดจากความเจ็บปวดและพวกเขาก็เหงื่อชุ่มทั้งตัว
ไพ่โป๊กเกอร์ของเย่หยูตัดข้อมือไปได้มากกว่าครึ่ง เหลือไว้เพียงชิ้นเนื้อเล็กน้อย
“เกิดอะไรขึ้น!”
ชายร่างผอมถามด้วยอาการช็อคขณะมองไปยังคนทั้งสองที่น่าอนาถใจ
หนึ่งในชายหัวล้านพักอยู่สักพักจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า
“มันคือไพ่โป๊กเกอร์! มันตัดข้อมือของพวกเรา!”
ถังถังที่นอนคดตัวอยู่ข้างหลังเบาะรถ เมื่อได้ยินเสียงไพ่โป๊กเกอร์ก็ตาก็เบิกกว้างทันทีและส่ง
เสียงร้อง อืออือ ออกมา
ถังถังรู้ นั้นคือพี่ใหญ่คิง โพดำที่กำลังมาช่วยเธอ!
ก่อนหน้านี้ เย่หยูได้ให้ไพ่โป๊กเกอร์กับถังถังซึ่งมันเป็นแบล็คพีชเค
ถังถังยังคงเก็บไพ่อันนี้ไว้เสมอ แต่เมื่อเธอโดนจับก่อนหน้านี้ ชายร่างบางก็โยนเธอขึ้นรถ
ในเวลานี้ เธอรู้สึกได้ว่าเย่หยูกำลังมาหาเธอ ดังนั้นเย่หยูจึงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ อืออือ “
ชายร่างบางเห็นถังถังไม่น่าไว้วางใจ เขาจ้องไปที่เธออย่างดุร้ายและตะโกนอย่างโหดเหี้ยมว่า
“อยู่นิ่งๆ! ถ้าแกร้องอีกครั้งละก็ ฉันจะตัดแกเป็นชิ้นๆ”
ชายรางผอมจ้องไปยังถังถังด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดเหมือนคนตายจากความกลัวและด้วยท่าทางที่เด็ดเดี่ยว
มันเป็นคำสั่งจากผู้บริหาร พวกเขาต้องได้มันมา!
เสียงกระจกที่แตกละเอียดสามารถทำให้โจรทั้ง 4 คนในรถตกใจได้
เย่หยูได้กระโดดเข้ามาในรถกับโจรทั้ง 4 คนเรียบร้อยแล้ว
อย่างไรก็ตาม เย่หยูไม่ได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยและควบคุมการใช้พลังจิตอย่างเต็มที่
เขาใช้มือและเท้าทั้งสองหลบการโจมตีจากชายร่างบาง และในเวลาเดียวกันเขาก็เตะไปยังชายหัวล้านทั้งสองทางด้านข้าง
ภายใต้แรงกระแทกอย่างหนัก ชายหัวล้านทั้งสองที่อยู่ด้านข้างเย่หยูและประตูด้านข้างทั้งสองของรถก็กระเด็นออกไป
ชายร่างบางรู้สึกช็อค ช่างเป็นทักษะที่เกรี้ยวกราดมาก เขาไม่ได้สนใจลูกน้องที่ไม่ได้อยู่บนรถ
แล้ว เขาเพียงยกปืนขึ้นแล้วยิงไปที่เย่หยู
ปัง!
ด้วยความช่วยเหลือของการคำนวณที่ยอดเยี่ยมของเขา ก่อนหน้านี้ที่ชายร่างบางเปิดยิงเขา เย่หยูก็ได้ใช้กล้ามเนื้อเคลื่อนไหวเพื่อคาดการณ์ทิศทางของกระสุน
เย่หยูเอียงหัวและกระสุนที่กำลังแผดเผาปัดผ่านไปยังด้านข้างเย่หยูโดยปราศจากความเสียหายแม้แต่น้อย
“อ้า!”
เย่หยูหลบกระสุนแต่ชายที่มีรอยแผลเป็นจากมีดโดยยิงไปที่หัวไหล่
รถสั่นขึ้นมาทันทีและปืนในมือของชายร่างบางก็ตกพื้น อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงสามารถทรงตัวได้แล้วหยิบมีดออกมาจากเอวแล้วแทงไปที่เย่หยู
อย่างไรก็ตาม เย่หยูไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย เขากวัดแกว่งหมัดและเริ่มสู้กับชายร่างบาง
หลังจากที่ได้ใช้เวลาเรียนรู้จากซิงเหมิงเช่นเดียวกันกับการฝึกท่าออกกำลังกายอย่างหนัก เย่หยูได้พัฒนาศักยภาพจิตวิญญาณแห่งดาบของเขาอย่างหนัก
รวมกันกับการคำนวณขั้นเทพของเขานั้นเป็นเหมือนการการโกงดีๆนี้เอง เขาจึงสามารถปราบชายร่างบางได้อย่างราบคราบ
ยิ่งชายร่างบางสู้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกช็อคมากเท่านั้น นี่มันปีศาจประเภทไหนกันเนี่ย!? เขาเริ่มรู้สึกช็อคขณะที่เย่หยูเริ่มสู้
ดวงตาของเย่หยูสว่างขึ้นและเขาก็คว้าโอกาสไว้ มือขวาของเขา ปลายนิ้วราวกับหอกที่แทงเข้าไปยังอกของชายร่างบาง
ปัง!อะเฮือก! *
ปลายนิ้วของเย่หยูราวกับปลายหอกที่ทำให้อกของชายร่างบางเป็นรู
ในเวลาเดียวกัน พลังงานจิตวิญญาณดาบหมุนรอบๆเขาอัตโนมัติอย่างรุนแรงทำให้
เสื้อผ้าบนหลังของชายร่างบางฉีกขาดออกหลังจากที่หัวใจถูกบดขยี้
ฟู่!
ชายร่างบางพ่นเลือดออกมาเต็มปาก ใบหน้าของเขาซีดและนอนอยู่บนรถโดยปราศจากร่องรอยการมีชีวิต
ในเวลานี้ ชายที่มีรอยแผลเป็นจากมีดก็ไม่สามารถควบคุมความเร็วของรถได้นาน เขาชนเข้าไปริมถนนที่สายกั้น
เย่หยูรีบคว้าเอาตัวถังถังที่สลบ เปิดประตูรถและกระโดดออกไป
เพราะเธอถูกปกป้องโดยเย่หยู ถังถังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรหลังจากที่กระโดดลงจากรถ
ในขณะที่เย่หยูยนขึ้นปล่อยถังถังจากการผูกมัด รถที่ชนเข้าไปที่สายกั้น ก็ส่งเสียงดังออกมาก่อนที่จะพลิกไปที่ถนนของอีกฝั่ง
อี๊ดอ๊าด!
รถตำรวจสองสามคันที่มีเครื่องหมายเบรคยาวหยุดอยู่ข้างหลังเย่หยู
ประตูรถเปิดอัตโนมัติและตำรวจเจ็ดถึงแปดนายก็ลงมา รวมถึงลู่ชิงซินและฮันเสวี่ย
“เย่หยู! เป็นอะไรนึเปล่า?”
ฮันเสวี่ยรีบวิ่งไปข้างเย่หยูแล้วจับมือเย่หยู เธอเกือบจะร้องไห้
เมื่อเห็นฮันเสวี่ยแสดงอาการเจ็บปวด เย่หยูก็ปลอบเธอ
“เสี่ยวเสวี่ย ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล!”
“หมายความว่ายังไง โอเคหนะ? นายเลือดไหล!”
ฮันเสวี่ยมองไปที่รอยเลือดบนอกของเย่หยูและหยุดน้ำตาไหลไม่ได้
เย่หยูก้มลงมองและเห็นรอยเปื้อนเลือดบนอกของเขา มันเป็นเลือดที่กระเด็นออกมาจากชายร่างบางจนเปื้อนเสื้อของเย่หยู
“ฮันเสวี่ย ผมไม่ได้บาดเจ็บ นี่ไม่ใช่เลือดผม”
“ถังถัง!”
ทันทีที่ดวงใจของลู่ชิงออกจากรถ เขาเห็นถังถังยืนอยู่ข้างๆเย่หยู เขารีบวิ่งเข้าไปหาและสำรวจร่างกายถังถังอย่างละเอียด
เมื่อลู่ไฮหยวนเห็นลูกสาวปลอดภัย เขาก็สงบลง
ก่อนจะเดินไปหาเย่หยู เขาก็เดินเขาไปปลอบลูกสาวเขาก่อน จากนั้นจึงคำนับเขา
“ขอบคุณ! ถ้าไม่มีคุณ ถังถังคงจะถูกลักพาตัวไป!”
เย่หยูมองไปที่ชายภูมิฐานวัยกลางคนด้วยความสงสัยและถามว่า
“คุณไม่ต้องสุภาพก็ได้ คุณเป็นใครครับ?”
ชุยอิงที่ยืนอยู่หลังลู่ไฮหยวนก้าวเข้าไปหาเย่หยู
“นี่คือพ่อของถังถังและยังเป็นสารวัตรของสำนักงานตำรวจของเมืองหมิง!”
เมื่อเย่หยูได้ยินเขาก็รู้สึกเลื่อมใสอย่งลึกซึ้ง เขารู้ว่าลู่ไฮหยวนเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ใช้ทุกเวลาต่อสู้เพื่อที่จะได้อยู่ในตำแหน่งที่สูง เขาเป็นคนตรงไปตรงมา แต่ไม่คิดว่าจะเป็นพ่อของถังถัง