บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 482
“คำพูดของคุณช่างน่าประทับใจมากเลยค่ะ คุณวิทแมน แต่แย่หน่อยนะคะ เพราะฉันไม่ใช่เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด” เธอปฏิเสธก่อนจะหัวเราะเยาะอย่างแดกดัน “และถึงแม้ว่าฉันจะเป็นเมเดลีน ฉันก็คงไม่มีทางยกโทษให้คุณ หรือให้โอกาสแก่คุณอีก”
ความหวังในดวงตาของเขาถูกบดขยี้จนแหลกสลาย ขณะที่หัวใจของเขาก็ทิ้งดิ่งลงอย่างหนักหน่วงด้วยเช่นกัน
อันที่จริงไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะได้รับคำตอบแบบนี้กลับมา แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเขาได้ยินคำปฏิเสธของเธอ คำพูดเหล่านั้นก็ให้ความรู้สึกเหมือนมีดที่เฉือนหัวใจของเขาอยู่ดี
เฟลิเป้รีบไปยังที่เกิดเหตุทันที หลังจากที่เขาเห็นการถ่ายทอดสดทางออนไลน์
เขาเดินฝ่าผู้คนมากมาย และเดินไปอยู่ข้าง ๆ เมเดลีน ใบหน้าที่ดูอ่อนโยนและสุภาพอยู่เสมอของเขาเต็มไปด้วยความโกรธในขณะนี้
เขาประสานมือของตนเองเข้ากับมือของเมเดลีนต่อหน้าทุกคน สายตาของเขาแสดงถึงความเอาชนะและความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ขณะที่มองไปยังเจเรมี่
“เจเรมี่ อย่าบังคับให้วีล่ารับคำขอโทษและความรักที่หลอกลวงของนาย เธอไม่ใช่อดีตภรรยาของนาย เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด คนที่นายเคยปล่อยปละละเลยและทำให้เธอเสื่อมเสีย เธอคนนี้คือคู่หมั้นของฉัน วีล่า ควินน์”
เฟลิเป้ดูเหมือนกำลังเอ่ยปากเตือนเจเรมี่
แต่ในทางกลับกัน นี่กลับเป็นครั้งแรกที่เมเดลีนเห็นถึงความโกรธและความก้าวร้าวที่ชัดเจนบนใบหน้าของเฟลิเป้
“เพื่อเห็นแก่สายสัมพันธ์ของเรา ครั้งนี้ฉันจะไม่ถือสานาย และกรุณาเคารพในศักดิ์ศรีของตนเองด้วย”
หลังจากพูดจบเฟลิเป้ก็จับมือของเมเดลีนเอาไว้แล้วเดินจากไป
ก่อนที่เธอจะเดินตามเฟลิเป้ไป เมเดลีนไม่ได้หันไปมองเจเรมี่สักนิด ถึงอย่างนั้น ในขณะที่เธอเริ่มก้าวขา เธอก็รู้สึกถึงมือที่คุ้นเคยกำลังจับมืออีกข้างของเธอเอาไว้
เธอหยุดเดินในทันที ส่งผลให้เฟลิเป้เองก็ต้องหยุดเช่นกัน เฟลิเป้ขมวดคิ้วด้วยความยุ่งยากใจ เมื่อเขาเห็นเจเรมี่กำลังจับมือเมเดลีนอยู่
“ปล่อยวีล่า”
เจเรมี่ไม่สนใจเฟลิเป้ และเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเมเดลีน
ในขณะที่เขาเห็นว่าเธอกำลังมองเขาด้วยสายตาเย็นชานั้น เจเรมี่ก็โน้มตัวลงไปใกล้หูของเธอ ก่อนจะพูดกับเธอ
เขากระซิบบางอย่างใส่หูเมเดลีน และไม่มีใครได้ยินมัน แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็เห็นถึงดวงตาที่สดใสขึ้นในทันทีของเมเดลีน
หลังจากนั้นทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ รวมถึงเฟลิเป้ก็ได้ยินเจเรมี่พูดขึ้นสี่คำว่า “ฉันจะรอเธอ”
มันเห็นได้ชัดว่า เขาพูดคำพวกนั้นกับเมเดลีน
ในขณะที่เจเรมี่กำลังหันหลังกลับ เมเดลีนก็ปล่อยมือของตัวเองที่จับไว้กับมือของเฟลิเป้ออกโดยที่ไม่มีใครคาดคิด
ในขณะนี้สีหน้าของเฟลิเป้เปลี่ยนไป “วีล่า?”
ดวงตาของเมเดลีนเต็มไปด้วยคำขอโทษ และความวิตกกังวล “ฉันต้องขอโทษคุณด้วย เฟลิเป้ ฉันต้องไปจริง ๆ มีบางอย่างที่สำคัญเกิดขึ้น ฉันจะติดต่อคุณไปในภายหลัง”
เฟลิเป้ไม่มีโอกาสหยุดเธอเอาไว้ ก่อนที่เมเดลีนจะรีบร้อนเดินออกไป
เมื่อดูจากทางที่เธอกำลังเดินเข้าไปนั้น มันก็ชัดแล้วว่าเธอตามเขาไป
ฝูงชนทั้งหลายได้รับความชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้
นี่ยังเพิ่มความน่าสงสัยให้กับพวกเขาด้วยว่า วีล่า ควินน์ จะเป็นภรรยาที่เจเรมี่ทอดทิ้งในตอนนั้น เมเดลีน ครอว์ฟอร์ดหรือเปล่า
ภายหลังจากที่เจเรมี่ขึ้นรถไปแล้ว เขาก็เห็นว่าเมเดลีนกำลังตามหลังเขามาผ่านทางกระจกมองหลัง
เขามีความสุขเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสมเพชด้วยเช่นกัน
ในเวลานี้ เขาทำได้เพียงใช้วิธีนี้เท่านั้น เพื่อซื้อเวลาให้เธอได้อยู่กับเขา
สุดท้ายแล้ว เขาก็คือคนที่ทำสิ่งนี้เพื่อตัวเขาเอง
ในขณะที่เขายังคงติดอยู่กับความคิดของตัวเองนั้น เมเดลีนก็ได้เปิดประตูรถและขึ้นมานั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารเรียบร้อยแล้ว
“เจเรมี่เลิกอ้อมค้อมกับฉันได้แล้ว พาฉันไปหาลูกเดี๋ยวนี้” เมเดลีนออกคำสั่งในทันที
เจเรมี่มองไปยังใบหน้าด้านข้างที่สวยสดงดงามของเมเดลีน พร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า “ฉันสัญญาเอาไว้แล้วว่าจะพาเธอไปหาลูกวันนี้ เพราะฉะนั้น ฉันจะทำตามสัญญาแน่นอน”
เมเดลีนหัวเราะเยาะหลังจากได้ยินแบบนั้น “เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ใครบางคนก็มีเคยสัญญาว่าจะปกป้องและดูแลฉันตลอดไป สุดท้ายแล้วเป็นไงล่ะ?”
เธอถากถางด้วยสีหน้าเย็นชาและพูดขึ้นว่า“เจเรมี่ อย่าทำให้ฉันเสียเวลา หากว่านายไม่ให้ฉันเจอลูกของฉันแล้วละก็ ฉันจะไม่เชื่ออะไรที่นายพูดอีก”
“ได้ ฉันจะพาเธอไปหาลูกของเราเดี๋ยวนี้”