สมบัติวิญญาณอัสนีรึ? ทุกคนตกตะลึง!
ยู่จางหายใจเร็ว
“ไม้เทวะห้าธาตุ หรือว่ามันจะเป็นวัตถุดิบอัสนีที่ใช้สร้างสมบัติวิญญาณ? แม้ว่าท่านลุงช่างที่เสนอรางวัลให้กับคนที่ได้มันในดินแดนพรสวรรค์ทั้งสิบแปดมายี่สิบปี ก็ไม่มีใครได้มันมาเลย ศิษย์พี่ ท่านได้สิ่งที่น่าประทับใจกับสำนักเข้าแล้ว! สิ่งนี้มีค่ายิ่งกว่าสมุนไพรสายฟ้ามากนัก!”
สิ่งที่ไม่คาดคิดนี้ทำให้ทั้งสองที่มาจากตำหนักศีลหวนคืนดีใจมาก และซือหยูกับอีกสองคนก็แอบเริ่มมองหาสมุนไพรสายฟ้าเมื่อได้ยินนางพูด
ทันใดนั้นพวกเขาก็พบว่าสองมุมของตำหนักใหญ่ทั้งซ้ายขวามีถังน้ำอยู่ข้างละหนึ่งถัง!
หยางยี่เต๋าตะโกนเสียงดัง
“อย่าแตะต้องมัน!”
เขาพูดและบินไปยังถังน้ำทางขวาอย่างรวดเร็ว น้ำในถังนั้นแห้งเหือดเป็นเวลานานแล้ว มีเพียงแค่เศษดินแตกที่เหลืออยู่ มันไร้ซึ่งสมุนไพรวิญญาณ
หยางยี่เต๋าสีหน้าเปลี่ยนไปและบินไปยังถังน้ำด้านซ้าย เขาพบชั้นวารีที่ยังหลงเหลือที่ทำให้ดินยังคงชุ่มชื้น และมันยังมีต้นไม้สูงหนึ่งต้นกับต้นเตี้ยอีกสองต้นเติบโตอยู่ด้วย ทั้งหมดมีสามต้น ลำต้นของทั้งสามล้วนมีห้าสี
มันคล้ายกลับวัชพืชตามทางอย่างมาก สิ่งเดียวที่ต่างก็คือลำต้นมีอยู่ห้าสี และมันยังมีพลังสายฟ้าที่เข้มข้นอย่างมาก
“สมุนไพรสายฟ้า! สองต้นที่กำลังโตกับต้นโตเต็มที่!!”
ยู่จางตกใจมาก
“พวกเราหาสมุนไพรสายฟ้าที่ร่ำลือเจอแล้ว!”
หยางยี่เต๋าดีใจมาก จากนั้นเขาก็สีหน้าเคร่งเครียด
“มีต้นโตเต็มที่แค่ต้นเดียวเองรึ? มันยังห่างไกลจากเก้าต้นที่ข้าต้องการ+”
ยู่จางยิ้มอย่างน่าหลงใหล
“ท่านอาจารย์บอกว่าโอกาสที่จะเจอเก้าต้นนั้นมีน้อยมาก ถ้าเราหาต้นที่โตเต็มที่ได้สักต้น ท่านอาจารย์จะช่วยศิษย์พี่ทำชุดเกราะ แม้่มันจะไม่ใช่ชุดที่ดีที่สุด ผลของมันก็วิเศษมากอยู่ดี! และศิษย์พี่ยังมีลำดับห้าธาตุอยู่ มีโอกาสตั้งเยอะที่ศิษย์พี่จะป้องกันวิบัติสวรรค์ได้”
หยางยี่เต๋าผ่อนคลายลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น
“ข้ามีแค่ทางเลือกเดียวเท่านั้น อย่างที่เจ้าว่า”
เขาพูดและหยิบพลั่วหยกขุดเอาสมุนไพรสายฟ้าทั้งสามออกมาเก็บไว้ทั้งหมด จากนั้นเขาก็มองตำหนักใหญ่อีกครั้ง หลังจากที่ตรวจสอบว่าไม่มีสมบัติใดอีก เขาก็พูดออกมา
“พวกเขาจะแบ่งอะไรที่ยังเหลืออยู่ก็ได้ที่นี่”
กังต้าเหล่ยรีบพุ่งไปยังถังน้ำทั้งสองดว้ยสีหน้าไม่พอใจ มันเคยมีสมุนไพรสายฟ้าอยู่สามต้น แต่ในตอนนี้มันถูกหยางยี่เต๋าเอาไปหมดแล้ว
ส่วนซือหยูนั้นกำลังใช้ความคิด จากนั้นกังต้าเหล่ยก็จ้องมองเขาอย่างแปลกใจ ซือหยูนั้นหยิบเอาถังน้ำทั้งสองและรินเอาดินทั้งหมดออกมา
“น้องหิมะทมิฬ เจ้าทำอะไรอยู่รึ…”
กังต้าเหล่ยไม่เข้าใจเลย แต่สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ในดินอันชุ่มชื้นนั้นมีเมล็ดหนึ่งของสมุนไพรสายฟ้าที่ยังไม่โผล่พ้นดิน!
พรึ่บ–
สายลมรุนแรงพัดเข้ามา เขาคือหยางยี่เต๋าที่มองดูทุกสิ่งอย่างลับๆ เมื่อเขาเห็นสิ่งแปลกๆก็รีบพุ่งเข้ามา
เมื่อเขาเห็นต้นที่กำลังเติบโตก็ตาลุกวาว เขากำลังงจะหยิบเอาต้นนั้น แต่ซือหยูก็พูดออกมา
“เจ้าพูดว่าเจ้าจะให้ข้าสองในสิบส่วนเป็นการชดเชย ข้าอยากได้มันจริงๆ เจ้าจะให้ข้าได้หรือไม่?”
หยางยี่เต๋าปฏิเสธโดยไม่ลังเล
“สมุนไพรสายฟ้าจำเป็นกับข้ามาก เจ้าเอาของอย่างอื่นไปได้สองในสิบส่วน แต่สมุนไพรสายฟ้า ข้าไม่ยอมแน่”
เขาไม่พูดอะไรอื่นและเอาสมุนไพรสายฟ้าไปอย่างไร้เหตุผล ซือหยูกับอีกสองคนโกรธแค้นอย่างถึงขีดสุด
แต่หยางยี่เต๋านั้นก็แข็งแกร่งมาก พวกเขาทำได้แค่โกรธแค้นแต่ไม่กล้าจะพูดอะไร
“เอ…”
จู่ๆยู่จางก็พบว่าในดินที่รินออกมานั้นมีสิ่งที่ขนาดเท่ามูลหนูอยู่บ้าง มันเล็กและกลมอวบ
“นี่มันเมล็ดสมุนไพรสายฟ้า!”
ยู่จางดีใจที่จำมันได้ แต่จากนั้นสีหน้านางก็หม่นหมองไป
หยางยี่เต๋าตกใจในครั้งแรกเช่นกัน แต่จากนั้นเขาก็ละสายตาไป
“ส่วนเมล็ดพวกนั้น เจ้าเอาไปเถอะ”
กังต้าเหล่ยแอบกำหมัด เขาพูดกับซือหยูด้วยความหงุดหงิด
“เมล็ดสมุนไพรสายฟ้าเป็นของธรรมดา ไม่ยากที่จะหาในจิวโจวและไม่มีค่ามากนัก เพราะว่านอกจากพื้นที่พิเศษาอย่างเขาจักรพรรดิสายฟ้าแล้วก็เป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะเติบโตในโลกภายนอก! อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเพาะเลี้ยงสมุนไพรสายฟ้าได้สำเร็จ! สมุนไพรสายฟ้าทั้งหมดที่เติบโตล้วนโตในสภาพแวดล้อมพิเศษ การมีเมล็ดไม่ได้หมายความว่าจะได้ต้นของมัน”
ไม่มีใครปลูกมันสำเร็จมาก่อนรึ? ซือหยูมองไปทางอื่น จากนั้นเขาก็ขุดเอาเมล็ดมาจากดิน ทั้งหมดมีอยู่สิบเมล็ด เขาเก็บมันอย่างดีในกล่องหยก
จากนั้นทุกคนก็ค้นหาตำหนักสายฟ้า แต่ก็ไม่มีของมีค่ามากนัก
หลังจากที่ยืนยันแล้วว่าค้นหาทุกอย่างจนหมด หยางยี่เต๋าก็หมดความสนใจในทุกสิ่ง เขามองซือหยูกับอีกสองคนที่เหลือ
“ถ้าเช่นกันพวกเราก็แยกย้ายได้แล้ว เจ้าสามคนดูแลตัวเองได้! ไปกันเถอะยู่จาง”
ยู่จางประสานหมัดให้กับทั้งสามคน จากนั้นก็เหลือเพียงแค่พวกซือหยูสามคน
“พี่ต้าเหล่ย ภารกิจยังไม่เสร็จสิ้น เราจะทำอย่างไรกันดี?”
ซือหยูถามอย่างจริงจังว
ฉินจิวหยางรู้สึกผิดอยู่บ้างเช่นกัน
“ถึงข้าจะรู้สึกขอบคุณผู้เฒ่าจิวกับความเอื้อเฟื้อ ข้าก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย”
กังต้าเหล่ยถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง
“พวกเจ้าสองคนไม่ได้ทำอะไรผิด พวกยอดฝีมือจากจิวโจวแข็งแกร่งกว่าที่เราคิด เราทำอะไรไม่ได้เลย”
“แต่ท่านอาจารย์ก็คิดถึงเรื่องนั้นมาก่อนแล้ว เขาบอกให้ข้าไปหาสมุนไพรสายฟ้าที่อื่นด้วย ที่นั่นไม่อันตรายและข้าก็จะไปหามันด้วยตัวเอง ก่อนหน้านั้นข้าจะขอใช้พลังพวกเจ้า เพียงเท่านี้สิ่งที่ตกลงกันไว้ก็นับว่าสมบูรณ์แล้ว”
ซือหยูเลิกคิ้ว สัญญาระหว่างเขากับชายแก่ขี้เมานั้นคือการช่วยต้นหาสมุนไพรสายฟ้า เพราะนั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขาจะทำได้ แต่ก็น่าเสียดายที่หยางยี่เต๋าทำให้ซือหยูไม่มีเวลาจะช่วยเหลือ
ฟึ่บ–
กังต้าเหล่ยหยิบเอาแผ่นหยกสีขาวบริสุทธิ์ออกมา บนแผ่นหยกนั้นมีลายเส้นอันซับซ้อน
“น้องหิมะทมิฬ อาจารย์บอกว่าเจ้ามีพลังที่มองทะลวงแก่นของวัตถุได้ โปรดใช้พลังนั้นกับแผ่นหยกนี้ด้วย”
ซือหยูตกใจมาก ชายแก่ขี้เมามองเห็นเนตรวิญญาณของเขามานานแล้วรึ? แม้จะไม่เข้าใจ ซือหยูก็ใช้เนตรวิญญาณมองดูแผ่นหยก
“พี่จิวหยาง โปรดใช้วิชาคำสาปกับแผ่นหยกนี้ด้วย”
ฉินจิวหยางไม่เข้าใจอะไรเลย แต่เขาก็ทำมันอยู่ดี
หลังจากเสร็จสิ้น กังต้าเหล่ยเก็บแผ่นหยกเอาไว้และประสานหมัด
“พี่น้องทั้งสอง ข้าต้องไปทำภารกิจที่อาจารย์ข้าสั่ง เราจะแยกกันที่นี่ หวังว่าจะดูแลตัวเองได้นะ”
มาถึงตอนนี้ก็นับว่าซือหยูกับฉินจิวหยางทำตามข้อตกลงจนสำเร็จแล้ว ดังนั้นก็เป็นเวลาที่พวกเขาจะได้เป็นอิสระและหาโอกาสในการเพิ่มพลัง
“เข้าใจล่ะ พี่ต้าเหล่ย ลาก่อน”
ทั้งสามมองไปยังนภาของเขาจักรพรรดิสายฟ้า ประสานหมัดบอกลาต่อกันและมุ่งหน้าไปคนละทิศทาง ผ่านไปครึ่งชั่วยาม กังต้าเหล่ยที่ร่างกายล้อมรอบไปด้วยแสงกลับมาอีกครั้ง
ใบหน้าเขาละอายใจเล็กน้อย เขาถอนหายใจเบาๆ
“พี่สองทั้งสอง ข้าขอโทษ ข้าไม่มีทางเลือกนอกจากโกหกพวกเจ้า!”
เขากลับมายังเขาจักรพรรดิสายฟ้าอีกครั้งและเข้าไปยังตำหนักสายฟ้า จากนั้นเขาก็ยืนอยู่บนแท่นสูงที่เคยมีบัลลังก์ตั้งอยู่ เขาหยิบเอาแผ่นหยกขาวกระจ่างออกมา
เขาหยดโลหิตของตัวเองลงไป จากนั้นเขาจึงมองทะลุทุกสิ่งได้!
“ดวงตาของน้องหิมะทมิฬอัศจรรย์นัก ไม่แปลกใจเลยที่ท่านอาจารย์บอกว่าเขาคือหนึ่งเดียวในทวีปเฉินหลง มันเป็นสมบัติเทพจริงๆ! ข้ายืมพลังมาใช้ด้วยแผ่นหยกนี้ได้ และใช้ได้ไปอีกนาน”
เขามองรอบๆและจับจ้องไปยั้งเบื้องล่าง ด้วยดวงตาที่มองทะลวงทุกสิ่ง เขาเห็นทางลับที่ซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิด!
เขารวมพลังที่ขาและกระทืบจนพื้นแหลกเป็นเสี่ยง ถ้ำมืดปรากฏออกมา กังต้าเหล่ยดีใจและรีบเข้าถ้ำอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปหนึ่งถ้วยชา
เสียงกรีดนภาดังขึ้นอีกครา นั่นคือซือหยูที่กลับมาด้วยความระมัดระวัง!
เขาไปยังที่ที่เขาพบปลาดุกประหลาดและก้มลงมอง เขาพบห้องลับอย่างที่คิดเอาไว้ มันอยู่ลึกในใต้ดิน
เขาเลือกมุมลับและเริ่มแอบขุดดินขึ้นมา