บทที่ 765 เหลือแค่ก้อนสุดท้าย
สำหรับคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น พวกหวงซื่อซินกับโหวเม่าเฟิงย่อมดูแคลน มองแค่ว่าเธออิจฉาเท่านั้น
“เปิดต่อ! ตัดจากตำแหน่งนี้ลงไปเลย!” โหวเม่าเฟิงเปิดปากอย่างมีแผนการในใจ
“ได้ครับเถ้าแก่!” ช่างตัดหยกพยักหน้ารับ ถูๆ มือก่อนจะเริ่มตัดมีดสำคัญนี้
สายตาทุกคนจับจ้องมือของช่างตัดหยก อารมณ์คึกคักของหวงซื่อซินยิ่งแสดงชัดบนใบหน้า
เสียงของเครื่องตัดหยกดังหึ่งๆ…
ช่างตัดหยกผ่าหินหยกออกเป็นสองก้อน เมื่อตัดถึงก้น เขาก็ใช้น้ำล้างเศษฝุ่นหินอย่างระมัดระวัง
ท้ายที่สุดโครงสร้างภายในของหยกดิบชั้นยอดนี้ก็ปรากฏต่อหน้าทุกคนอย่างสมบูรณ์…
ในมือช่างตัดหยกของร้านฮุ่ยชุ่ยคือหินหยกสีเขียวเข้ม โหวเม่าเฟิงตั้งใจใช้แสงแรงสูงของไฟฉายส่องหยก ภายใต้แสงไฟสว่าง หินหยกก้อนนี้งดงามตระการตา มีสีเขียวเข้มจนเหนือบรรยาย
“หยกจักรพรรดิ?!”
เห็นดังนั้น หวงซื่อซินมีสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ไม่เพียงแต่หวงซื่อซิน ช่างตัดหยกของหอหลินหลางหวังฮู่และว่านเฮ่ออวิ๋นก็อดประหลาดใจไม่ได้
เขียวจักรพรรดิเป็นหนึ่งในหินหยกที่มีค่าสูงสุดในการพนันหยกพม่า อีกทั้งเกรงว่าที่ตัดออกมาได้จะมีน้ำหนักถึงกว่าห้ากิโลกรัม!
“ไปเรียกผู้เชี่ยวชาญมาประเมินเร็ว!” โหว่เม่าเฟิงรีบเอ่ยกับคนในร้าน
ได้ยินดังนั้น พนักงานหลายคนออกจากร้านฮุ่ยชุ่ยไปทันที
เวลานี้เซวียลี่กับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยความคับแค้นแล้ว
นี่หยกจักรพรรดิเชียวนะ! แถมยังเป็นหยกจักรพรรดิก้อนใหญ่ขนาดนี้!
“ฮ่าๆๆ คุณหนูเยี่ย เกรงว่าต้องทำให้คุณผิดหวังแล้ว!” หวงซื่อซินเอ่ยกลั้วหัวเราะกับเยี่ยหวันหวั่น
โหวเม่าเฟิงก็ยิ้มเอ่ย “ไม่รู้ว่าหยกดิบของคุณหนูเยี่ยเป็นยังไงแล้ว?”
เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้สนใจพวกโหวเม่าเฟิง หันไปถามว่านเฮ่ออวิ๋น “เถ้าแก่ว่าน พวกเราเหลืออีกกี่ก้อนคะ”
ว่านเฮ่ออวิ๋นตอบด้วยสีหน้าปั้นยาก “ละ…เหลือแค่ก้อนสุดท้ายแล้วครับ…”
เมื่อครู่พวกเขาตัดไปอีกหนึ่งก้อน และออกมาเสียอีกแล้ว
ต่อให้หินหยกมากมายพวกนี้มีคุณภาพไม่สูงเท่าของร้านฮุ่ยชุ่ย แต่เขาก็เลือกสรรมาอย่างตั้งใจ แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าผ่าได้หยกที่ได้มาตรฐานไม่ได้สักก้อนเดียว
บางที เขาคงไม่เหมาะจะอยู่ในวงการนี่จริงๆ…
“ฮ่าๆๆ…” โหวเม่าเฟิงได้ยินก็พลันหัวเราะยกใหญ่ “คุณหนูเยี่ย ผมว่าคุณคงได้ขาดทุนย่อยยับจริงๆ แล้วละ! คุณเหลืออีกก้อนหนึ่งไม่ใช่เหรอ งั้นก็เปิดเถอะ ทำไม หรือว่าไม่กล้าแล้ว?”
“คุณหนูเยี่ย…” ว่านเฮ่ออวิ๋นไม่รู้จะพูดอะไร สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“เหลืออีกก้อนไม่ใช่เหรอ เปิดต่อเลย!” เยี่ยหวันหวั่นบอกอย่างไม่ทุกข์ร้อน
“อาจารย์หวัง เปิดเถอะ…” สีหน้าว่านเฮ่ออวิ๋นห่อเหี่ยว
“ตกลง” หวังฮู่พยักหน้า ก่อนเริ่มลงมือต่อ
หินหยกก้อนนี้มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษเช่นกัน หนักกว่าห้าสิบกิโลกรัม มีเปลือกสีกาดำ และเป็นก้อนที่แพงที่สุดในกองหินหยกนี้แล้ว
หินหยกหนักกว่าห้าสิบกิโลกรัมเริ่มถูกตัดออกช้าๆ ภายใต้การทำงานของเครื่องตัดหยก
หินหยกทั้งก้อนค่อยๆ เปิดเผยต่อสายตาผู้คนตามแต่ละวินาทีที่ผ่านไป
หลังจากสีสันของหยกดิบเผยออกมา หัวใจของว่านเฮ่ออวิ๋นก็ร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม…
จบกัน…เสียแล้ว…
“ฮ่าๆๆ เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้พูดโวซะใหญ่โต ฉันยังนึกว่าหินหยกก้อนส่งท้ายนี้จะมีอะไรพิเศษซะอีก แต่กลับเป็นแค่หยกเหลืองก้อนเดียว?”
หยกเจไดต์สีเหลืองนับว่าเป็นหยกเกรดต่ำสุดในบรรดาหยกเจไดต์แล้ว
“หรือก็คือผู้หญิงคนนี้เสียเงินมากมายแต่ผลสุดท้ายเปิดได้หยกขยะ?”
เวลานี้ ทุกคนมองหินหยกที่หนักกว่าห้าสิบกิโลกรัมก้อนนั้นและพากันหัวเราะลั่นออกมา
——————————————————-
บทที่ 766 เขียวจักพรรดิชั้นยอดของจริง
เหลือก้อนสุดท้ายแล้ว
หวังฮู่อดนิ้วสั่นไม่ได้…
แล้วสุดท้ายก็ยัง…เสีย…
ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นหยกเหลือง…
เป็นแค่หยกเหลืองแสนธรรมดาก้อนหนึ่ง ราคาแค่ไม่กี่หมื่น…
แต่ของโหวเม่าเฟิงก้อนนั้นกลับผ่าได้หยกจักรพรรดิ
“เยี่ยหวันหวั่น นี่คือชนะขาดลอยที่เธอว่าเหรอ?! เธอนับดูว่าตัวเองสร้างความเสียหายมากมายให้บริษัทมากี่ครั้งแล้ว!”
ในเวลาเดียวกัน เฝิงอี้ผิงซึ่งอยู่ในจอโทรศัพท์มือถือของเซวียลี่เห็นหยกที่ผ่าออกมาแล้ว ก็ตะคอกด้วยความโมโหทันที
“หึๆ น่าขำชะมัด ก้อนหนึ่งเป็นหยกขยะไร้มูลค่า อีกก้อนหนึ่งเป็นหยกจักรพรรดิ…น่าสนใจจริง เยี่ยหวันหวั่น แบบนี้เธอคิดจะทำตามสัญญา ไสหัวออกจากบริษัทไปตอนไหน” ซือหมิงหลี่ยิ้มเย็น
ทว่ายังไม่ทันที่เยี่ยหวันหวั่นจะพูดอะไร ผู้เชี่ยวชาญการประเมินหยกดิบหลายคนก็เร่งรุดมาถึงแล้ว
ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งในนั้นหยิบไฟฉายมาส่องหยกจักรพรรดิที่ว่าอย่างละเอียด หลังจากยืนยันซ้ำๆ หลายรอบ เขาก็ส่ายหน้าเอ่ย “นี่ไม่ใช่หยกจักพรรดิ!”
ได้ยินเช่นนี้ หวงซื่อซินหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ “พูดเหลวไหลอะไร นี่ไม่ใช่หยกจักรพรรดิแล้วจะเป็นอะไรได้?”
ผู้เชี่ยวชาญไม่พอใจคำตะคอกของหวงซื่อซิน จึงตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “หยกดิบนี้ความวาวดูเหมือนดีมาก ความใสสูงมาก มองเผินๆ เหมือนหยกเนื้อน้ำแข็งไม่ก็อาจถึงขั้นหยกเนื้อแก้วที่ความวาวดี อีกทั้งมันเป็นพวกที่มีลายคราม เหมือนหยกเจไดต์เขียวล้วนเนื้อแก้วหรือเนื้อน้ำแข็งมาก ปกติมักถูกใช้หลอกว่าเป็นหยกชั้นยอด แต่ราคาจริงๆ ต่างกับหยกชั้นยอดราวฟ้ากับเหว…”
เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้เชี่ยวชาญตระกูลซือที่เยี่ยหวันหวั่นพามาเมื่อครู่ก็ปรี่กันเข้ามาดูทั้งหมด
เมื่อได้ดูก็พบว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ…
“นี่…นี่ไม่ใช่หยกจักรพรรดิจริงๆ…”
พวกเขาคิดไปเองว่าหยกก้อนนี้ของร้านฮุ่ยชุ่ยเป็นของชั้นยอด จึงไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย และไม่ได้ดูให้ละเอียด ไม่นึกเลยว่าจะเป็นของเสีย
แต่สินค้าแบบนี้ยากจะแยะแยะจริงๆ ต่อให้เป็นมือฉมังก็ยังเข้าใจผิดได้ง่ายๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงในสถานการณ์วุ่นวายเมื่อครู่นี้
ในเวลานี้เอง หวังฮู่ที่ยังตัดหยกต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ก็พลันร้องตกใจ “คุณหนูเยี่ย! เถ้าแก่! สี…สีโดดแล้ว!”
สีโดดที่ว่าคือภายในหยกก้อนเดียวกันมีสีสองสีหรือมากกว่า
พอผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งของทางโหวเม่าเฟิงเหลือบเห็นหยกเจไดต์นั้น ก็พลันพุ่งเข้าไปอย่างตื่นเต้น “นะ…นี่มัน…”
“ตายแล้ว…”
แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ผู้เชี่ยวชาญการประเมินคนนั้นก็หันไปเรียกผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ มาทันที “เร็ว! รีบมาดูเร็ว!”
จากนั้นผู้เชี่ยวชาญการประเมินหลายคนพากันเข้ามา ใช้ไฟฉายแสงเข้มส่องลงไป
ภายใต้แสงไฟฉายส่อง หยกดิบก้อนนี้เผยสีเขียวบริสุทธิ์น่าครั่นคร้ามออกมาอย่างเด่นชัด
“หยก…หยกจักรพรรดิ! นี่ต่างหากหยกจักรพรรดิที่แท้จริง!”
ทันทีที่เสียงของผู้เชี่ยวชาญจบลง ทุกคนในที่นั้นตะลึงงันในพริบตา
ว่ายังไงนะ?
หยกที่เปิดดูของร้านฮุ่ยชุ่ยเป็นของปลอม กลับกลายเป็นว่าหอหลินหลางเปิดหยกจักรพรรดิออกมาได้?
เป็นไปได้ยังไง
“นี่เป็นหยกจักพรรดิก้อนใหญ่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาตั้งแต่ทำอาชีพนี้เลย ราคาประเมินค่าไม่ได้แล้ว” ผู้เชี่ยวชาญการประเมินบางคนจ้องหยกดิบหนักราวห้าสิบกิโลกรัมนี้อย่างใกล้ชิด ทอดถอนใจด้วยความทึ่งไม่หยุด ถึงจะมีแค่ส่วนตรงกลาง แต่น้ำหนักก็น่าทึ่งมากพอแล้ว
“หยกจักรพรรดิ เป็นไปได้ยังไง เป็นไปไม่ได้! เอาอะไรมาบอกว่าของฉันไม่ใช่ แต่ของพวกเขาใช่! ฉันเปิดร้านพนันหยกมาตั้งหลายปีขนาดนี้ จะมองหยกจักรพรรดิผิดไปได้ยังไง” โหวเม่าเฟิงสับสนลนลาน
“เถ้าแก่โหว นี่คือหยกจักพรรดิจริงๆ คุณไม่เชื่อก็มาดูเอง!” ผู้เชี่ยวชาญมีสีหน้าจนปัญญา คิดในใจว่าต่อให้แกเปิดร้านนานกว่านี้อีกหลายปี แต่จะมีโอกาสได้เห็นหยกจักรพรรดิด้วยตาตัวเองสักกี่ครั้งกันเชียว
โหวเม่าเฟิงรีบร้อนเข้าไปตรวจดู หลังจากผู้เชี่ยวชาญอธิบายซ้ำไปซ้ำมา ในที่สุดเขาก็จำต้องเชื่อ…
โหวเม่าเฟิงตวัดมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยความโกรธ โกรธจนเลือดเกือบไหลย้อน
ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ หยกกองนี้ของว่านเฮ่ออวิ๋นก็เป็นของเขาไปแล้ว!
เวลานี้หวงซื่อซินเป็นบ้าไปแล้ว เอาแต่ซักถามผู้เชี่ยวชาญไม่หยุด
“หยกจักรพรรดิ…ฮ่าๆๆ เจอสีโดดซะงั้น แถมยังเป็นสีเขียวจักพรรดิ!” หวังฮู่กระโดดโลดเต้น
ช่วงชีวิตนี้ เขาถึงกับได้ผ่าหยกจักรพรรดิกับมือตัวเอง
มิหนำซ้ำยังเป็นหยกชั้นสุดยอด นี่มันปาฏิหาริย์ชัดๆ!
……………………………..