หนิงไป่เปิดกล่องของขวัญของเธอ เธอนำชิ้นส่วนอาวุธของเธอออกจากร้าน อาวุธชิ้นนี้ดูแตกต่างจากปืนทั่วไปโดนสิ้นเชิง เช่นเดียวกับปืนใหญ่ที่มีรูปทรงแแปลก พลังงานที่ควบแน่นของมันยิงแสงสีแดงอันตรายออกมาอย่างรวดเร็ว
หลุมลึกปรากฏขึ้นจากการยิงง
ขณะที่เธอพยายามฉีดพลังงงานเข้าไปในปืน อาทิมิสก็เปิดออกสายฟ้าทรงพลังทรงกลมสีม่วงเข้มขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมันหมุนด้วยความเร็วสูงคลายว่ามันกำลังกระตุ้นพลังงานของปืน
“ปืนกระบอกนี้ .. แตกต่างจากปืนอื่นๆ”
พลังของมันเทียบกับกระจกสวรรค์ไม่ได้ แต่ก็ถือเป็นที่น่าพอใจ
ทุกคนมองด้วยความอิจฉา .. อาวุธนี้ไม่เพียงแต่จะทรงพลังเท่านั้นแต่มันดูเท่มาก!
ในการต่อสู้เราสามารถยิงสลักพลังงานกลุ่มหนึ่งหรือที่เรียกว่าฝนกรดที่คล้ายกับดาวตกได้
ช่างเป็นภาพที่ชวนทึ้ง
สมาชิกผู้ชมที่กำลังอิจฉาส่งความเห็นอย่างท้วมท้น [เปิดเลยอีกสองกล่อง!]
“เปิดเลย! มาดูกันว่าเจ้าของร้านมีของดีอะไร”
“อย่าหยุด! ข้าอดใจรอไม่ไหวที่จะเห็นของขวัญชิ้นต่อไปแล้ว”
ฟังดูเหมือนว่ากล่องของขวัญเหล่านี้เป็นของพวกเขาเอง
หนิงไป่เดินกลับมาช้าๆ กล่องของขวัญสองกล่องยังคงตั้งอยู่บนโต๊ะ
เห็นได้ชัดว่ากล่องของขวัญเหล่านี้ดูเหมือนว่าข้างในจะเป็นสิ่งของทำนองเดียวกันซึ่งมีผลกับสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ หนิงไป่มองดูกล่องแลสงสัยว่ามันมีอะไรอยู่ในกล่องที่เหลือ
เธอเปิดมันและพบผลึกน้ำแข็งที่เย็นมาก
ตอนนี้ร้านค้าทั้งสองได้รับคริสตัลมากมายและพลังอย่างเหลือล้น ฟางฉีจึงไม่ต้องไปหาวัตถุดิบยิบย่อยที่ระแบบต้องการ เห็นได้ชัดว่าผลตอบรับล้นหลามเมื่อดูคำตอบจากก้อนคริสตัล
“นี่คืออะไร?”
“ก้อนน้ำแข็ง?”
ผู้คนมองหน้ากันด้วยความงุนงง
น้ำแข็งชิ้นนี้ปล่อยพลังงานที่เย็นพร้อมเปล่งแสงสีขาวที่ดูลึกลับ
มีป้ายบางอย่างติดอยู่ข้างๆ
“ผลึกน้ำแข็งหมื่นปี!?”
“นี่คือสมบัติอะไร?”
“มีใครเคยเห็นสมบัติเช่นนี้มาก่อนมั้ย?”
[ดาบบินของจี้เห่าคนของกลุ่มเมฆเขียว ถูกสร้างขึ้นจากน้ำแข็งหมื่นปี] มีคนส่งความเห็นขึ้นมาบนหน้าจอใหญ่
“มันเป็นวัสดุ ..”
“มันจะดีมากถ้าเป็ยคิรสตัลเขียวอายุหมื่นปี ..” นักบวชเต๋าปีกแดงดูผิดหวัง เนื่องจากคริสตัลสีเขียวอายุหมื่นปีสามารถสร้างเป็นดาบมังกรได้ เห็นได้ชัดว่าคริสตัลน้ำแข็งเป็นวัสดุที่ด้อยกว่าเมื่อนำมาเทียบกัน
“มันดูธรรมดา ..”
“เกือบจะแย่”
ข้อความบนหน้าจอแสดงให้เห็นถึงความผิดหวังของผู้ชม สมบัติชิ้นนี้ไม่ได้เลวร้ายแต่ก็ขอรอดูของขวัญชิ้นสุดท้ายก่อนแล้วกัน
หนิงไป่วางมันและหยิบกล่องสุดท้ายขึ้นมา
ทุกคนมองไปที่กล่องสุดท้าย
เธอเปิดกล่อง
ไม้ที่ดูเก่าโบราณอันหนึ่งวางอยู่ข้างใน
“นี่มันคืออะไร?” หนิงไป่ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น ไม้สั้นๆ นี้มันอะไรกันเธอหยิบขึ้นมาอ่านป้ายข้างๆ เขียนว่า “ไม้กายสิทธิ์ยาวสิบเอ็ดนิ้วมีทำจากวัสดุที่มีส่วนผสมของนกฟีนิกซ์”
ลูกค้าหลายคนที่กำลังดูหน้าจอตะลึง
“ไม้กายสิทธิ์ของแฮร์รี่พอตเตอร์!!?”
“ข้าคิดว่าใช่ ..”
มีใครบางคนเพิ่งได้รับไม้กายสิทธิ์ธรรมดาในกล่องของขวัญเล็ก ผู้คนไม่ค่อยรู้สึกเชื่อในมันสักเท่าไร แต่ตอนนี้พวกเขากลับเห็นด้วยตาของตัวเองว่ามันคือสัสดุเดียวกับไม้กายสิทธิ์ของแฮรี่พอตเตอร์
“มัน .. ใช้ได้ใช่มั้ย?”
ทุกคนที่เคยดูหนังจะรู้ว่าสิ่งของต่างๆ ในโลกของแฮร์รี่พอตเตอร์นั้นมีจิตวิญญาณ ไม้กายสิทธิ์ที่เหมาะสมไม่เหมาะสมมันจะเลือกผู้ใช้ด้วยตัวของมันเอง
คุณสมบัติของวัสดุไม้คือความแม่นยำและความคงทนซึ่งเป็ยคุณสมบัติจำเป็นสำหรับทุกคนที่ต้องตระหนักถึงความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่
หนิงไป่เอามันออกมาทดสอบ เธอทำก้อนหิมะและชี้ไม้ไปที่มันพลางร่ายเวทย์เบาๆ
“คาถาแปลงร่าง!?” ทุกคนจ้องไปที่หนิงไป่ด้วยความประหลาดใจ
จากนั้นก้อนหิมะก็กลายเป็นหนูตัวเล็กสีขาวมันกระโดดลงมาจากมือของเธอและร้องเจื้อยแจ้ว
“มันใช้ได้จริงหรอ!?”
“เจ้าไม่แปลกใจเลยหรอที่เธอสามารถร่ายคาถาเปลี่ยนร่างได้”
“มันวิเศษมากที่เธอสามารถเปลี่ยนสิ่งของที่ไม่มีชีวิตให้เป็นสัตว์มีชีวิตได้!”
ผู้ฝึกฝนนอกร้านเมืองครึ่งรู้สึกไม่เชื่ออย่างยิ่ง หลายคนทึ่งกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
หนิงไป่ชี้ไม้กายสิทธิ์ของเธออีกครั้งที่หนูตวเล็กและหมุนทวนมันกลับกลายเป็นลูกบอลหิมะทันที
เธอวางไม้กายสิทธิ์ด้วยความพึงพอใจทันที
“ต่อไป ..”
“ตาข้าแล้ว” ทันใดนั้นเมฆหน้ายิ้มก็ลอยมา
มันเปิดกล่องอย่างไม่สบอารมณ์
ภายในมีปืนพกสีเทาเงินธรรมดา
“..?”
“สมบัติอยู่ที่ไหน? ไหนสมบัติของข้า!?” มันถอดชุดของมันออกทันทีและจ้องไปทางฟางฉี “พวกเขาทุกคนได้ของดีทำไมข้าถึงได้ขณะนี้”
“หยุดโทษข้า” ฟางฉีกล่าว “กล่องทั้งหมดถูกปิดผนึกก่อนที่จะนำออกมา ข้าเองก็ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ในนี้เหมือนกัน”
“ถ้าอย่างนั้น .. บอกข้าทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น!?” ในขณะที่มันโหยหวนมันเองก็รีบกลับเข้าไปอุดอู้ในผ้าผ่ม “บ้าเอ้ย หนาวจริง!”
หลังจากตัวสั่นอยู่พักหนึ่งมันตะโกนว่า “เจ้าช่วยปีศาจน้อยนั้น เธอจึงได้ของดีกว่าข้า!”
ฟางฉีเหลือบมอง “เจ้าต้องการให้ข้าอธิบายมั้ย? มองหน้าตัวเองในกระจกแล้วเจ้าจะรู้ว่าทำไม”
“หน้าข้าเป็นอะไร?” เขาเปิดผ้าห่มเล็กน้อย เผยให้เห็นบางอย่างที่ดำสนิท
ฟางฉีกล่าว “ดูใบหน้าของเจ้าจะไปเทียบกับคนสวยแบบเธอได้ยังไง!”
“เป็นความผืดของข้าหรือเปล่าที่มีหน้าตาหน้าเกลียด?” ปีศาจตะโกน
ฟางฉีมองด้วยสายตาเหยียด “ขออภัยใบหน้าของเจ้าน่าเกลียดมาก จนข้ามิกล้าเอาออกกล้อง”
“ข้าโกรธ!” มันสูดหายใจเข้า “ได้!”
“ฮ่าาๆๆๆๆ”
“พี่สาวปีศาจกลายเป็นคนใบ้เฉย” ยือหยันหัวเราะ
“หน้าตาหน้าเกลียด! ฮ่าๆๆๆ” โมเซียนขำ
[ไหนคนต่อไป!?]
มีคนเอ่ยถามถึงคนต่อไปในหน้าจอ
อีกสี่คนที่ได้รับของขวัญคือนาหลัยหมิงสือ(หลูซือฉี), ซงฉิงเฟิง(เคียวคุซานากิ), ตงชิงลี่และซูเทียนจิ