กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 665
“นายท่าน ดะ…ได้ไข่มุกมังกรลูกที่จะ…เจ็ดมาแล้วเจ้าค่ะ”
เสี่ยวลู่วิ่งมาอย่างรีบร้อนและตื่นเต้นจนพูดไม่เป็นศัพท์
นางเป็นสตรีที่งดงามมากๆ คนหนึ่ง ปกตินางเป็นคนสุขุมหนักแน่น ไม่ว่าจะเจอปัญหาใหญ่แค่ไหนก็ยังมั่นคงดุจขุนเขา ทว่าคราวนี้นางกลับควบคุมตัวเองไม่อยู่ หัวใจกระเพื่อมขึ้นลงไม่หยุด ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น
ทุกคนตกตะลึง
เจอไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดแล้วงั้นหรือ
จะเป็นไปได้อย่างไร…
รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะยอมมอบไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดให้ง่ายๆ ได้อย่างไร
สวีหู่กล่าวว่า “เมื่อครู่ว่าอย่างไรนะ เจ้าคงไม่ได้จับไข้หรอกนะ”
“เจ้านะสิจับไข้ นายท่าน ได้ไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดมาแล้ว เผ่าหยกของพวกเรามีทางรอดแล้ว”
“ได้มาแล้ว?”
กู้ชูหน่วนรู้สึกเหมือนฝันและไม่อยากเชื่อ
“เจ้าค่ะ ตอนนี้อยู่ที่ผู้อาวุโสเจ็ด ท่านผู้อาวุโสเจ็ด…”
“ไอหยา…กะโหลกของข้าแทบจะแตกอยู่แล้ว แม่สาวน้อยเสี่ยวลู่ เจ้าดูเรียบร้อยขนาดนั้น แต่เหตุใดจึงวิ่งเร็วขนาดนี้”
ผู้อาวุโสเจ็ดกระหืดกระหอบตามมา ในมือถือกล่องใบหนึ่งเอาไว้ราวกับถือสมบัติล้ำค่า สีหน้าของเขาดูตื่นเต้นยิ่งกว่าเสี่ยวลู่ เขามองกู้ชูหน่วนด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม สุดท้ายก็ทรุดตัวคุกเข่าเสียงดังปึ่ก พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว
ผู้อาวุโสหกเห็นดังนั้นจึงก้าวเข้ามาข้างหน้าสองสามก้าว เอ่ยอย่างร้อนรนว่า “เสี่ยวลู่พูดจริงรึผู้เฒ่าเจ็ด ได้ไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดมาแล้วจริงหรือ”
ผู้อาวุโสเจ็ดไม่กล้าพยักหน้า เขาเปิดกล่องด้วยมืออันสั่นสะท้าน ทันใดนั้นไข่มุกมังกรที่พวกเขาตามหามานานแสนนานจึงเผยออกมาให้เห็น
ชั่วขณะนั้นทุกคนพากันล้อมเข้ามา แต่ละคนเบิกตากว้างและขยี้ตาตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ
ได้ไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดมาแล้ว…
ในที่สุดก็ได้มาแล้วงั้นหรือ
พวกเขาออกค้นหามานานนับพันปี ในที่สุดก็รวบรวมไข่มุกมังกรได้ครบทั้งเจ็ดลูก
คำสาปโลหิตของเผ่าหยกจะถูกแก้ พวกเขาจะไม่ต้องแบกรับความทรมานจากคำสาปโลหิตอีกต่อไป
กู้ชูหน่วนคิดจะหยิบไข่มุกมังกรมาตรวจสอบว่าเป็นของจริงหรือไม่ ทว่าผู้อาวุโสหกชิงตัดหน้าและหยิบขึ้นตรวจดูอย่างละเอียดอยู่เป็นนาน จากนั้นจึงเอ่ยด้วยเสียงที่สั่นเทา “อาหน่วน มันคือไข่มุกมังกร เป็นไข่มุกมังกรของแท้ สวรรค์ทรงโปรด…ในที่สุดก็หาไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดพบแล้วจริงๆ รึ”
กู้ชูหน่วนไม่ได้เข้าไปดูไข่มุกมังกร นางเข้าไปพยุงผู้อาวุโสเจ็ดขึ้นมาและถามอย่างกังวลว่า “ท่านหาไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดพบได้อย่างไร แล้วเยี่ยจิ่งหานกับซือม่อเฟยล่ะ”
“เจี้ยงเสวี่ยเป็นคนมอบไข่มุกมังกรให้ข้า เจี้ยงเสวี่ยบอกว่าเยี่ยจิ่งหานชิงมาจากรองหัวหน้าเผ่าซือคง ส่วนเรื่องที่ว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไรข้าไม่รู้เลย ทันทีที่เห็นไข่มุกมังกร ข้าก็รีบวิ่งมาทันทีโดยไม่คิดจะหยุดพัก”
ผู้อาวุโสเจ็ดยังคงจ้องมองไปที่ไข่มุกมังกร ทุกคนต่างระมัดระวังตัวเต็มที่เพราะกลัวว่าอยู่ๆ จะมีใครปรากฏตัวขึ้นและชิงไข่มุกมังกรไป
กู้ชูหน่วนรับรู้ถึงความผิดปกติได้จากประโยคสั้นๆ นั้น
ไข่มุกมังกรเป็นสิ่งที่สำคัญขนาดนี้ เหตุใดเยี่ยจิ่งหานจึงไม่นำมามอบให้นางด้วยตัวเอง แต่กลับสั่งให้เจี้ยงเสวี่ยเป็นคนนำมาให้?
ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเยี่ยจิ่งหานแน่ๆ
รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่มีทางมอบไข่มุกมังกรให้อย่างง่ายดายเช่นนี้
เมื่อคิดได้ดังนั้น กู้ชูหน่วนจึงเอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “ผู้อาวุโสหก ผู้อาวุโสเจ็ด รบกวนพวกท่านปกป้องไข่มุกมังกรกลับไปที่เผ่าหยกด้วย แล้วข้าจะตามไปในภายหลัง”
“ท่านบ้าไปแล้วรึแม่หนู เวลานี้แล้วยังจะไปไหนอีก? นี่คือไข่มุกมังกรนะ ไข่มุกมังกรที่เผ่าหยกตามหาและเฝ้ารอมานับพันปี จะมีอะไรสำคัญยิ่งไปกว่าไข่มุกมังกรอีก ชาวเผ่าหยกทุกคนกำลังรอให้เจ้าไปสกัดไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดอยู่”
“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเยี่ยจิ่งหาน ข้าต้องไปหาเขา”
“เยี่ยจิ่งหานกับเผ่าหยก อะไรสำคัญกว่ากัน”
“สำหรับข้า เขากับเผ่าหยกมีความสำคัญเท่าๆ กัน เสี่ยวลู่ เคลื่อนย้ายกำลังพลทั้งหมดมาที่นี่ คอยคุ้มกันผู้อาวุโสหกและผู้อาวุโสเจ็ดกลับไปที่เผ่าหยก ต้องนำไข่มุกมังกรกลับไปอย่างปลอดภัยให้ได้”
เพียะ!
ทันใดนั้นผู้อาวุโสหกที่รักและเอ็นดูกู้ชูหน่วนเสมอก็ตบนางและตำหนิอย่างแรง “ท่านคิดว่าเพราะเหตุใดเผ่าหยกจึงเลือกท่านเป็นหัวหน้าเผ่า? ไม่มีใครสกัดไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดได้นอกจากท่าน ถ้าท่านไม่กลับไป ต่อให้รวบรวมไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดลูกได้แล้วอย่างไร ถึงอย่างไรก็ช่วยชีวิตชาวเผ่าหยกไม่ได้อยู่ดี อีกไม่นานก็จะถึงคืนพระจันทร์เต็มดวงวันที่สิบห้าแล้ว อี้เฉินเฟยและชาวเผ่าหยกหลายชีวิตกำลังรอท่านอยู่ ทุกนาทีที่ท่านล่าช้า ท่านรู้หรือไม่ว่าชาวเผ่าหยกต้องตายไปกี่คน”
เสียงตบดังสนั่นจนทุกคนรู้สึกไม่สบายใจเอามากๆ
ยิ่งเป็นช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้พวกเขายิ่งต้องปกป้องไข่มุกมังกรให้ดีที่สุด จะให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นไม่ได้เด็ดขาด
เผ่าหยกรอต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ
ใบหน้าที่งดงามของกู้ชูหน่วนมีรอยนิ้วทั้งห้าปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน นอกจากนี้รอยนั้นยังบวมแดงขึ้นทันตาเห็น
มือของผู้อาวุโสหกสั่นสะท้าน เขารู้สึกราวกับมีเลือดทะลักออกมาในใจ
หัวใจของเขาเหมือนถูกบิดด้วยมีด เขาอยากจะเข้าไปดูอาการบาดเจ็บของกู้ชูหน่วน ทว่าขาทั้งสองข้างดูเหมือนจะถูกยึดไว้ด้วยตะกั่ว
ผู้อาวุโสเจ็ดกล่าวอย่างลุด้วยโทสะ “ท่านเป็นบ้าอะไรถึงได้ตบนางเช่นนั้น ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่ปลายเส้นของผมนางอีกละก็ ระวังข้าจะสู้ท่านสุดชีวิต ท่านเจ็บหรือไม่อาหน่วน ผู้อาวุโสเจ็ดจะประคบน้ำแข็งให้ท่านเอง”
“ไม่เป็นไร เมื่อครู่นี้ผู้อาวุโสหกพูดว่าอะไรนะ? มีเพียงข้าเท่านั้นที่สกัดไข่มุกมังกรได้?”
“ใช่ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีเพียงธิดาศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่สกัดไข่มุกมังกรได้ อวี้เอ๋อร์ล่วงลับไปแล้ว นอกจากท่านจึงไม่มีใครสกัดไข่มุกมังกรเพื่อทำยาแก้พิษคำสาปโลหิตได้อีก”
“นั่นเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมพวกท่านจึงผลักดันให้ข้าขึ้นเป็นหัวหน้าเผ่า…”
“อาหน่วน ท่านอย่าได้ตำหนิผู้อาวุโสหกเลย มีเรื่องหนึ่งที่พวกเราไม่กล้าบอกท่าน คำสาปโลหิต…คำสาปโลหิตกลายพันธุ์ เดิมทีคำสาปโลหิตจะสำแดงฤทธิ์ในคืนพระจันทร์เต็มดวงวันที่สิบห้า แต่คราวนี้…ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดคำสาปโลหิตของชาวเผ่าจึงปะทุขึ้นในตอนต้นเดือน เพราะ…เพราะไม่ทันรับมือ ดังนั้น…ดังนั้นชาวเผ่าหยกจึงบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก พวก…พวกเรากลัวว่าจะทนรอจนถึงวันที่สิบห้าไม่ได้ เกรงว่าคำสาปโลหิตจะสำแดงฤทธิ์ก่อนกำหนดอีกครั้ง นั่นคือความจริง…”
สมองของกู้ชูหน่วนว่างเปล่า นางเบิกตากว้างและจ้องมองผู้อาวุโสเจ็ดอย่างกดดันและมองเสี่ยวลู่กับคนอื่นๆ อย่างลุแก่โทษ
คำสาปโลหิตสำแดงฤทธิ์ก่อนกำหนด?
แล้วเหตุใดจึงไม่มีใครบอกนาง
“ท่านอย่าโทษเสี่ยวลู่เลย เป็นผู้อาวุโสสูงที่ห้ามนางไม่ให้บอก หากยังหาไข่มุกมังกรไม่พบ บอกไปก็มีแต่จะทำให้ท่านทุกข์ใจยิ่งกว่าเดิม”
“อาหน่วน…พลังของเยี่ยจิ่งหานแข็งแกร่งกว่าที่ท่านคิด และเขาก็ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตราย ทว่าเผ่าหยก…”
ท้ายที่สุดผู้อาวุโสเจ็ดก็มอบสิทธิ์ในการเลือกให้กู้ชูหน่วน
พวกเขาจะไม่ตำหนินางไม่ว่านางจะกลับไปหรือไม่
ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นนางที่ทุ่มเททุกอย่างมากมายเพื่อตามหาไข่มุกมังกร
เหวินเส่าอี๋ได้ยินการสนทนาทั้งหมดของพวกเขาก่อนที่เขาจะถูกพาตัวไป
สายตาของเขาเหลือบมองไปยังทิศที่ตั้งของเผ่าเพลิงฟ้า คิดไม่ออกจริงๆ ว่าเยี่ยจิ่งหานได้ไข่มุกมังกรมาได้อย่างไร
รองหัวหน้าเผ่าซือคงเป็นคนชิงไข่มุกมังกรไปจริงๆ หรือ
ถ้าเป็นรองหัวหน้าเผ่าซือคงที่ชิงไป เช่นนั้นเขาก็เป็นคนฆ่าแม่ทัพใหญ่เซี่ยวด้วยใช่หรือไม่
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ กู้ชูหน่วนกำดวงใจที่เจ็บปวดของตนเองไว้แน่น นางหลับตาลงอย่างทุกข์ทรมาน จากนั้นจึงกำหมัดแน่นจนมีเสียงกระดูกลั่น
“เรียกรวมตัวยอดฝีมือจากนิกายเทพอสูรและหออันดับหนึ่งในใต้หล้าทุกคน คุ้มกันพวกเรากลับไปยังเผ่าหยก แสดงคำสั่งหยกศักดิ์สิทธิ์ เรียกให้ยอดฝีมือจากเผ่าหยกออกมาเป็นกำลังสนับสนุน จะเกิดอะไรขึ้นกับไข่มุกมังกรไม่ได้เด็ดขาด”
“เจ้าค่ะ”
“นอกจากนี้ให้ส่งกองกำลังออกไปตามหาลั่วอิ่งให้พบ ค้นหาที่อยู่ของเยี่ยจิ่งหาน ให้เผ่าน้ำแข็งคอยคุ้มกันจวนแม่ทัพเอาไว้”
“ขอรับ”