SPH:บทที่ 41 ท้อง
เมื่อฉินชิงได้ยินคำพูดของเย่หยู ดวงตาของเธอปรากฏสีแดงเรื่อ และเกือบจะทำต่อมน้ำตาแตก “เย่หยู ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้!? นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันพูดมาก่อนเลยนะ!”
“ฉินชิง เกิดอะไรขึ้นกันแน่” มีความเข้าใจผิดอะไรกันรึเปล่า? “ในตอนนี้ฮันเสวี่ย เดินออกไปแล้ว เธอรู้แล้วว่าสิ่งต่าง ๆ นั้นใช่ไม่เรื่องง่ายๆเลย
อย่างไรก็ตาม ฉินชิงกล่าวทักทายฮันเสวี่ย ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็เปลี่ยนบุคลิกของเธอไปในทันที เธอดุด่าฮันเสวี่ยว่า “ฮันเสวี่ย หยุดแสร้งทำตัวเป็นคนดีสักที!”
เมื่อนักเรียนคนอื่น ได้ยินเสียงตะโกนของฉินชิง พวกเขาทั้งหมดก็ห้อมล้อมเธอด้วยความสงสัยใคร่รู้
เมื่อฉินชิง เห็นว่ามีนักเรียนหลายต่อหลายคน ที่มาจากทุกทิศทุกทาง ร่องรอยแห่งความสุข ก็พุ่งทะลุผ่านดวงตาของเธอ เธอพูดขึ้นทันที “ฮันเสวี่ย เย่หยู เลือกฉันแล้วได้โปรดออกจากชีวิตเขาไปซะทีเถอะ!”
ฮันเสวี่ย ก้าวไปข้างหน้า มองดูฉินชิงและพูดอย่างเศร้าใจว่า “ฉินชิง ฉันปฏิบัติต่อเธอในฐานะเพื่อนเสมอ ฉันไม่คาดคิดว่า เธอจะใส่ร้ายเย่หยูแบบนี้ เธอกำลังทำผิดอยู่นะ! เธอทำเพื่ออะไร? “
“เพื่ออะไร?” ฉินชิงหัวเราะเสียงดัง“ เพราะเธอสวย! เพราะครอบครัวของเธอสุขสบาย! ทุกสิ่งที่ดีในโลกนี้ มันเหมาะสมกับเธอ!”
“ฉันรับไม่ได้!” ความอิจฉาพุ่งเข้าหาดวงตาของฉินชิง ในขณะที่เธอตะโกนว่า “ฉันไม่ยอม!” ทำไมทุกสิ่งที่ดีจึงเป็นของเธอ ฉันต้องการที่จะแข่งขันกับเธอ! เย่หยูสัญญากับฉันไว้แล้ว ว่าเขาจะอยู่กับฉัน! “
มีนักเรียนมากต่างให้ความสนใจดู จากทั่วทุกมุม ขณะที่พวกเขามองเย่หยู และอีกสองคนและพูดคุยกันในเรื่องลับๆ มีเสียงกระซิบกระซาบ
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
“ดูเหมือนว่า ฉินชิงจากห้อง 5 และฮันเสวี่ยจาก ห้อง1 กำลังต่อสู้กันเพื่อแย่งผู้ชาย!”
“ว้าว ทำไมถึงเกิดเรื่องได้ล่ะ?”
“ตอนนี้เย่หยู ประทับใจฉินชิงเล็กน้อย เธอแสดงได้เก่งมาก!” “ ฉินชิง คุณควรบอกความจริงดีกว่า มิฉะนั้นคุณจะเป็นคนที่ตบหน้าตัวเอง!”
ฉินชิงจ้องที่เย่หยู ด้วยสายตาที่ปกคลุมไปด้วยม่านหมอก เหมือนลูกสุนัขที่ถูกทิ้งร้าง “พี่เย่ ไม่ได้พูดแบบนั้น เมื่อตอนที่อยู่กับฉันนี่นา”
บนใบหน้าฉินชิง แสร้งทำเป็นดูน่าสงสาร อย่างไรก็ตาม ในใจเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ใครขอให้พี่ไม่สนใจใยดีกับฉัน ตอนนี้ทุกคนในโรงเรียนรู้ว่า พี่เป็นเพียงขยะ อยากจะรู้นักว่า พี่จะเป็นอย่างไรต่อไปกับฮันเสวี่ย
ฮันเสวี่ย ไม่เชื่อคำพูดของฉินชิง และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ฉันรู้ดี ว่า เย่หยูเป็นคนแบบไหน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยู่กับเธอ!”
ฉินชิง หัวเราะเยาะและพูดว่า “ฮ่าๆ! เธอจะรู้อะไร! เธอรู้จักผู้ชายจริง ๆเหรอ ว่าเป็นอย่างไร? เย่หยู เขาชอบฉัน!”
นักเรียนโดยรอบทุกคนหายใจเข้าลึก ๆ คำพูดนี้มีความหมายมากมาย! พวกเขาทั้งหมดมองเย่หยูด้วยสายตาที่แปลกประหลาด
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเย่หยู จะเหยียบเรือสองแคม !”
ฉินชิงคนนี้มีเสน่ห์มาก ถ้าเป็นคนอื่น ๆ พวกเขาจะไม่สามารถทนได้หรอก! “
“ไอ้ขยะ!”
“เย่หยู คนนี้โชคดีมากเกินไป มันแย่มาก คนที่จะสวยพอๆกับฮันเสวี่ยในโรงเรียนมีน้อยมากและเขายังต้องการที่จะต่อสู้กับทุกคน!”
เมื่อยามเหลือบมองฝูงชน ดวงตาของเย่หยูเปล่งประกายด้วยแสงเยียบเย็น โอวหยางหยู นี่นายอีกแล้ว! ดูเหมือนว่าฉันต้องให้บทเรียนกับนายแล้วจริงๆ!
เย่หยู มองไปที่ โอวหยางหยู ผ่านฝูงชน และพูดอย่างเย็นชาว่า “โอวหยางหยู ฉันไม่คิดว่า นายยังกล้าที่จะยืนต่อหน้าฉัน”
เมื่อเผชิญหน้ากับความเย่อหยิ่งและรัศมีที่คมกริบของเย่หยู ใบหน้าของโอวหยางหยูก็ซีดลง แต่เขาบังคับตนเองให้สงบสติอารมณ์
เขารู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่จะพลิกสถานการณ์!
“ฮะ!” “ทำไมฉันถึงไม่กล้ามา” โอวหยางหยู มองเย่หยู เงยศีรษะขึ้น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เหยียดหยามว่า
“เย่หยู ฉันไม่คิดว่า นายจะเป็นคนที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายเช่นนี้!”
เย่หยูหัวเราะเบา ๆ และมองดูด้วยความสงบนิ่งไปที่โอวหยางหยู “โอ๊ะ บอกฉันสิ ฉันน่ารังเกียจและไร้ยางอายได้ยังไง?”
“ดูนี่สิ!”
โอวหยางหยู หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาแล้ววางไว้ตรงหน้าเย่หยู” ดูอย่างละเอียด นี่คืออะไร!”
สีหน้าเย่หยูเข้มขึ้น และมีสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา เขาพูดกับฉินชิงว่า“ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าโอวหยางหยูจะกำจัดสิ่งนี้ออกไป”
ฉินชิง ไม่เข้าใจสิ่งที่เย่หยูกำลังพูด และดูกระดาษทันทีในมือของโอวหยางหยู
ผัวะ!
ใบหน้าของฉินชิงกลายเป็นซีดเผือดในทันที เธอจ้องมองกระดาษในมือของโอวหยางหยู ด้วยความสยองขวัญและพึมพำว่า “คุณมีสิ่งนี้ได้อย่างไร?!”
เมื่อฮันเสวี่ยเห็นกระดาษแผ่นนี้ การแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไป เธอมองดูที่ฉินชิง ด้วยความไม่เชื่อและมีความรังเกียจในแววตาของเธอ
นักเรียนโดยรอบสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลง ในการแสดงออกของเย่หยู และคนอื่น ๆ มองกระดาษแผ่นนี้น
“รายงานทางการแพทย์ชื่อ ฉินชิง … การตั้งครรภ์ … และจากนั้นก็ยุติการตั้งครรภ์!”
เพื่อนร่วมห้องอ่านคำศัพท์บนกระดาษ จากนั้นการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปและเขาก็ตกใจ
เกิดการระเบิดเสียงดังเซ็งแซ่ขึ้น เนื่องจากเนื้อหาบนกระดาษชิ้นนี้น่าประหลาดใจอย่างแท้จริง
“มันเป็นรายงานทางการแพทย์ของฉินชิงจริง ๆ เหรอ “
“เธอท้องเหรอ?”
“มองไม่เห็นรึยังไง?
“โอ้นี่มันเกินไป … “
ทุกคนดูที่ฉินชิง และความหมายในสายตาของพวกเขาเกือบทำให้เธอเป็นบ้า
ฉินชิงเดินโซเซไปไม่กี่ก้าว ใบหน้าของเธอซีดและไร้เลือด เธอถามโอวหยางหยู อย่างรวดเร็ว “ทำไมคุณถึง … “
โอวหยางหยูก้าวไปข้างหน้าอีกขั้น แล้วรีบถามว่า “เย่หยูบังคับให้คุณทำแท้งเหรอ?
ฉินชิง เหลือบมองไปที่โอวหยางหยูด้วยความสิ้นหวัง และพูดด้วยสายตาของเธอที่ปิดลงว่า “ใช่!”
“ห่ะ”
นักเรียนโดยรอบทุกคน ระเบิดเสียงกร่นด่าเย่หยูเต็มไปด้วยความโกรธและรังเกียจ
“เย่หยู คนนี้น่ารังเกียจเกินไปแล้ว เขาทำสิ่งนี้ได้อย่างไรกัน!”
“ถูกต้อง ใบหน้าที่หล่อเหลามันก็เป็นการเสียของอย่างแท้จริง!”
“โยนเขาออกไปจากโรงเรียนของเรา เราไม่ต้องการคนไร้ยางอายแบบนี้!”
“ไล่เขาออกจากโรงเรียน!”
นักเรียนตะโกนพร้อมเพรียงกัน โดยเรียกร้องให้เย่หยู ถูกไล่ออกจากโรงเรียน
ในขณะนี้ความภาคภูมิใจในดวงตาของโอวหยางหยู ไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป เขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้นักเรียนเงียบลง หลังจากนั้นหันไปมองหาฮันเสวี่ย “เสี่ยวเสวี่ย บุคคลประเภทนี้ไม่คุ้มค่ากับความเศร้าของเธอ รีบๆปล่อยเขาไปเถอะ!”
การแสดงออกของฮันเสวี่ยนั้นเย็นชา และไม่ได้คลายแขนของเธอบนแขนเย่หยูออกมา เพราะแม้ว่าเธอจะต้องต่อต้านโลกใบนี้ ฮันเสวี่ยก็ยังต้องยืนเคียงข้างเย่หยู!
ฮันเสวี่ยพูดอย่างหนักแน่นว่า “นายไม่ต้องพูดอีกต่อไป ไม่ว่าอะไรฉันเชื่อในตัวเย่หยู”
โอวหยางหยู เดือดดาลอย่างรุนแรง เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาโป่งออกมา เขาแทบไม่อยากเชื่อ แม้แต่ในตอนนี้ฮันเสวี่ย ยังคงเชื่อใจเย่หยูมาก!
“เธอ … “
โอวหยางหยูกำลังจะพูด เมื่อเขาได้ยินเพื่อนร่วมห้องตะโกนข้างหลังเขา“ ครูใหญ่และผู้อำนวยการจูมาที่นี่แล้ว!”
โอวหยางหยูสงบลงทันที เนื่องจากไม่มีหนทางใดที่ฮันเสวี่ย จะเข้าใจผิดเย่หยู ดังนั้นการไล่เย่หยู ออกจากโรงเรียนอาจถือได้ว่าบรรลุเป้าหมายของเขาแล้ว!
อาจารย์ใหญ่ เสวี่ยซู พร้อมกับ คณบดี จู เหลียง ทำให้นักเรียน แยกออกจากกัน และเดินเข้ามาด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
โอวหยางหยู รีบวิ่งไปที่ด้านข้างของหลี่เสวี่ยซู และส่งรายงานทางการแพทย์ของฉินชิงให้เขาในมือ จากนั้นเขาก็พูดว่า “อาจารย์ใหญ่เรื่องนี้เป็นแบบนี้ … “
โอวหยางหยู บรรยายภาพได้อย่างชัดเจนว่าเย่หยู บังคับให้ฉินชิงตั้งท้อง แล้วเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่เขาบังคับให้เธอต้องทำแท้ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “อาจารย์ใหญ่คนที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายคนนี้ต้องถูกไล่ออก!”
หลี่เสวี่ยซู ไม่ได้พูดอะไรเลย หลังจากที่เขาได้ยินเรื่องนี้และหันมามองที่ฉินชิง“ โอวหยางหยูพูดความจริงหรือ?”
“มันเป็นความจริง!”
ร่างกายของฉินชิงโซเซเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรอีก เธอสามารถฝืนตัวเองและดำเนินการต่อ
หลี่เสวี่ยซูถอนหายใจ“ ฉันไม่เคยคิดเลยว่า โรงเรียนของเราจะมีคนแบบนี้ เย่หยูบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้”
เย่หยูพยักหน้า ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าและมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าทุกคนมาถึงแล้วมันถึงเวลาแล้วที่เรื่องนี้จะจบลงซะที!