ตอนที่ 1533 ห้องประหลาด (3)
นางต้องใช้พลังวิญญาณเท่าไหร่ถึงจะสามารถวางลูกแก้วทั้งหมดลงบนชั้นวางได้?
แมวดำตัวน้อยคิดจะแปลงร่างเป็นสัตว์อสูรสีดำเพื่อช่วยจวินอู๋เสียวางลูกแก้วคริสตัลทั้งหมด แต่จวินอู๋เสียก็ห้ามไว้
“ข้าจะทำเอง” จวินอู๋เสียพูดพลางเดินไปหยิบลูกแก้วคริสตัลอีกลูก
หลังจากมาที่ภูเขาฝูเหยา นางไม่มีโอกาสใช้พลังวิญญาณมากนัก และนางเข้าใจว่าเพื่อที่จะเร่งการพัฒนาพลังวิญญาณของนาง นางจะต้องใช้พลังวิญญาณให้หมดเพื่อผลักดันให้ขีดจำกัดของตัวเองไปได้ไกลขึ้น
และสถานที่นี้ก็ทำให้นางมีโอกาสนั้น
เมื่อแมวดำตัวน้อยเห็นว่าจวินอู๋เสียดื้อรั้นมาก มันก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากถอยไปด้านข้างและเฝ้าดูจวินอู๋เสียวางลูกแก้วคริสตัลบนชั้นวางของอย่างเงียบๆ
พลังวิญญาณของนางถูกสูบไปอย่างต่อเนื่อง หลังจากจวินอู๋เสียวางลูกแก้วไปได้ 10 ลูก นางก็รู้สึกว่าพลังวิญญาณของนางถูกใช้ไปจนหมดเกลี้ยง
การใช้พลังวิญญาณเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าหลังจากถูกแปลงเป็นพลังจิตวิญญาณ แค่แตะลูกแก้วคริสตัลพวกนั้นก็จะโดนลูกแก้วดูดพลังจิตวิญญาณไปอย่างบ้าคลั่ง!
หลังจากพลังวิญญาณของจวินอู๋เสียหมดลง นางก็นั่งลงทำสมาธิ
โชคดีที่ไม่มีใครอยู่ในห้องนอกจากนางกับแมวดำตัวน้อย นางจึงสามารถนำอ่างบัวหิมะออกมาและใช้บัวหิมะจักรพรรดิฟื้นฟูพลังวิญญาณของนางได้อย่างรวดเร็ว
บนภูเขาฝูเหยา อากาศเต็มไปด้วยพลังวิญญาณ แม้ว่าจวินอู๋เสียจะไม่สามารถดูดซับพวกมันได้โดยตรง แต่นางก็สามารถใช้บัวหิมะจักรพรรดิเพื่อถ่ายโอนพลังวิญญาณมาให้นางได้
ถ้าไม่ใช่เพราะภูเขาฝูเหยามีพลังวิญญาณอยู่หนาแน่น แม้จะมีบัวหิมะจักรพรรดิอยู่ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จวินอู๋เสียจะฟื้นพลังวิญญาณของนางได้ภายในระยะเวลาสั้นๆ
พลังวิญญาณของนางมาถึงขั้นพลังวิญญาณสีม่วงขั้นสี่แล้ว และการฟื้นฟูพลังวิญญาณจำนวนมหาศาลนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถจินตนาการได้!
หลังจากที่พลังวิญญาณของนางฟื้นกลับคืนมา จวินอู๋เสียก็เริ่มทำภารกิจของนางต่อ
พลังวิญญาณของนางหมดลงครั้งแล้วครั้งเล่า และนางก็ลงนั่งทำสมาธิฝึกฝนครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นกัน
พลังวิญญาณในร่างของจวินอู๋เสียถูกใช้และฟื้นคืนหมุนเวียนกันอยู่อย่างนั้น ผลักดันขีดจำกัดของนางซ้ำแล้วซ้ำอีก
เมื่อจวินอู๋เสียวางลูกแก้วคริสตัลลูกสุดท้ายลงบนชั้นวางของ ใบหน้าของนางก็ซีดขาวแล้ว เม็ดเหงื่อของนางไหลลงมาจากหน้าผากและหยดลงบนพื้นไม้จนพื้นเปียก
การที่พลังวิญญาณของนางถูกใช้จนหมดและฟื้นกลับมาซ้ำๆ นอกจากจะทำให้นางรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างเต็มที่แล้ว ยังให้ความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนและแปลกประหลาด
พลังวิญญาณในร่างของนางดูเหมือนจะแตกต่างจากเมื่อก่อน แต่เป็นยังไงนั้น นางก็ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
นางรู้สึกว่าพลังวิญญาณคล้ายจะหนาแน่นขึ้น
แต่นั่นไม่ใช่ผลกระทบที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของพลังวิญญาณ
จวินอู๋เสียไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว หลังจากตรวจสอบจนแน่ใจว่าไม่ได้พลาดลูกแก้วคริสตัลลูกใดในห้อง นางก็ให้แมวดำตัวน้อยเข้าไปในร่างของนาง จากนั้นก็เดินไปที่ประตูซึ่งปิดสนิท
‘เอี๊ยด’
ประตูบานใหญ่และหนักถูกผลักเปิดออกอย่างช้าๆ แล้วจวินอู๋เสียก็เดินหน้าซีดออกมาจากห้อง
ชายสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่นอกประตูผงะไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นจวินอู๋เสีย พวกเขามองใบหน้าซีดเซียวของนางด้วยสายตากังวลเล็กน้อย
“เสร็จแล้ว” จวินอู๋เสียพูดช้าๆ แม้ว่าร่างกายของนางจะอ่อนเพลีย แต่นางก็ยังยืดหลังตรง
ชายสองคนมองจวินอู๋เสียและไม่ได้พูดอะไร แค่ให้คนหนึ่งเข้าไปตรวจในห้องหนึ่งรอบ หลังจากแน่ใจว่าลูกแก้วคริสตัลทั้งหมดในห้องถูกวางไว้บนชั้นวางแล้ว พวกเขาก็ยอมรับว่าจวินอู๋เสียทำภารกิจของนางเสร็จสิ้นแล้ว
“นี่คือกุญแจห้องของเจ้า” ชายคนหนึ่งวางกุญแจที่เตรียมไว้ลงบนมือของจวินอู๋เสีย และบอกที่ตั้งห้องพักของนาง