หน่วยหมาป่าของตระกูลโจวมาถึงแล้ว!
คนสองร้อยกว่าคนถือดาบยาวประกายแสงเย็นยะเยือก เพียงแค่พลานุภาพนี้ ก็สามารถทำให้คนที่ขี้ขลาดฉี่ราดแล้ว
“หน่วยหมาป่าของตระกูลโจว ว่ากันว่าตอนนั้นคุณท่านโจวจ้างราชาบู๊มาฝึกพวกเขา และจำนวนเกือบสามร้อยคน แต่ละคนมีความแข็งแกร่งระดับอาจารย์บู๊ ส่วนคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาพวกเขาไปถึงระดับปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว!”
“เมื่อก่อนคุณท่านโจวเป็นคนนำหน่วยหมาป่าพวกนี้ออกไปสู้รบ ถ้าเทพเจ้าขัดขวางก็ฆ่าเทพเจ้า ถ้าพระพุทธเจ้าขวางทางก็ฆ่าพระพุทธเจ้า และแม้แต่เจ้าพ่อยาเสพติดที่สามเหลี่ยมทองคำก็ยังถูกปราบ พวกคุณรู้จักพยัคฆ์แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งเป็นกองกำลังใต้ดินอันดับหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไหม? คุณท่านโจวเป็นคนนำหน่วยหมาป่าไปฆ่าทำลายล้างเขา”
มีคนสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ไม่มีใครไม่รู้จักพยัคฆ์แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่ครั้งหนึ่งเขาเกือบจะรวมกองกำลังใต้ดินในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้สำเร็จ เขามีพลังอำนาจมากมาย แผ่กระจายไปทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีพญาบู๊เป็นคนบัญชาการ กระทั่งควบคุมธุรกิจของสามเหลี่ยมทองคำ เมื่อก่อนเจ้าชายองค์ที่สามของเนปาลถูกพวกเขาฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม ราชวงศ์ของเนปาลไม่กล้าทำอะไรสักอย่าง แถมยังมาขอโทษด้วย”
บางคนกระซิบความลับบางอย่างในอดีต และคนอื่น ๆ ถึงได้รู้ว่าหน่วยหมาป่าน่ากลัวเพียงใด
เมื่อพูดถึงพยัคฆ์แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ไม่มีใครไม่รู้จักเขา เพราะเขานั้นมีชื่อเสียงมาก
เหมือนโจรสลัดของแคริบเบียน แต่ไม่รู้ว่าเขานั้นแข็งแกร่งกว่าโจรสลัดของแคริบเบียนกี่เท่า
แต่คนที่ทรงพลังเช่นนั้น กลับถูกฆ่าทำลายล้างในชั่วข้ามคืน และพยัคฆ์แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็ถูกลบชื่ออย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้น คุณท่านโจวก็กลายเป็นฮ่องเต้ใต้ดินของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
“เย่เซิ่งเทียนรนหาที่ตาย เมื่อสักครู่คุณท่านโจวต้องการจับมือสร้างสันติภาพกับเขา และให้เกียรติเขาแล้ว ถ้าเขาตกลง เขาจะมีลาภยศสรรเสริญไม่มีที่สิ้นสุด แต่เขากลับปฏิเสธ”
“ถูกต้อง หน่วยหมาป่าของตระกูลโจวปรากฏมาถึงแล้ว ถึงแม้ว่าลูกน้องของเย่เซิ่งเทียนจะเก่ง แต่แล้วไงล่ะ? หรือว่าเขาจะสามารถต่อสู้กับหน่วยหมาป่าสองร้อยกว่าคนนี้ได้?”
“เด็กหนุ่มที่ไม่รู้ว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ”
บางคนกระซิบ และมองเย่เซิ่งเทียนด้วยสายตาที่มองคนโง่เขลา
ตอนนี้เป็นไงล่ะ ไม่รู้จังหวะที่ควรจะเดินหน้าหรือถอยหลัง ทำให้ตายอย่างร่างกายแหลกลาญ
ใบหน้าของโจวฮงหรูเปลี่ยนไปอีกครั้ง การปรากฏตัวของหน่วยหมาป่าทำให้เขาแอบถอนหายใจด้วยความโล่งใจ
แต่ยังกล่าวด้วยความโมโหว่า “ไอ้ลูกอกตัญญู แกทำเรื่องอะไรไว้กันแน่!!”
“ท่านพ่อ ท่านพ่อกลัวอะไร ผมพาหน่วยหมาป่ามาเพื่อจัดการไอ้เด็กเปรตนี้โดยเฉพาะ ผมแค่ฆ่าสุนัขแก่ไปหนึ่งตัวเท่านั้น ประจวบเหมาะที่ไอ้สุนัขแก่คนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับไอ้เด็กเปรตคนนี้ อ้อ อีกอย่าง
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทุกคนก็เข้าใจทันที
มิน่าเย่เซิ่งเทียนบอกว่าถ้าไม่ฆ่าล้างตระกูลก็จะไม่ยอมเลิกรา ที่แท้มันเป็นเช่นนี้เอง
โจวอู่กล่าวด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ว่า “เดิมทีฉันต้องการฆ่าครอบครัวของแก แล้วขายภรรยาและลูกสาวของแก แต่มีคนช่วยพวกเธอเอาไว้ ทำให้พวกเธอหนีรอดไปได้ ฮึ่ม ๆ คราวหน้าครอบครัวของแกไม่โชคดีเช่นนี้หรอก!”
โจวเทียนฉีกัดฟันด้วยความแค้นและกล่าวว่า “อารอง พูดไร้สาระกับมันทำไม รีบฆ่ามันเร็ว”
เย่เซิ่งเทียนมองโจวอู่อย่างเงียบ ๆ ดวงตาแดงก่ำ!
คุณท่านฟาง ถูกสัตว์เดรัจฉานคนนี้ฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม!
ฉากนองเลือดและโศกนาฏกรรมของตระกูลฟาง ยังคงอยู่ในสมองไม่จางหาย!
เย่เซิ่งเทียนกำหมัดทั้งสองไว้แน่น เล็บของเขาจิกไปที่ฝ่ามือ และมีเลือดไหลออกมา! !
ยกโทษให้ไม่ได้!
เป็นโทษที่ไม่อาจให้อภัย! !
คุณกล้าฆ่าพ่อของเพื่อนผม!
แล้วยังลงมือทำร้ายครอบครัวของเพื่อนผมอีกด้วย!
วันนี้ ผมจะทำให้คุณรู้ว่าอะไรคือตายทั้งเป็น!
ผมจะทำให้คุณรู้ว่านรกน่ากลัวขนาดไหน! !