ตอนที่ 380 ลิ้มรสไวน์
เมื่อเห็นสีหน้าที่แสดงความลังเลของหยางโป เย่เหวยหลินถึงกับหัวเราะออกมา ” นายวางใจได้ ที่ฉันพานายมาที่นี่ เพียงแค่มาสนุกสนานกัน นายตามสบายเลย ! “
หยางโปยังคงก้าวเท้าไม่ออก เย่เหวยหลินจึงจูงมือหยางโป ” พวกเราเข้าไปกันเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วง แม่เสือข้างในไม่กินคน ! “
หยางโปลังเลเล็กน้อย ในใจก็ยังคงสงสัย แต่ก็เดินตามเย่เหวยหลินเข้าไป
” สวรรค์บนดิน ” เป็นไนท์คลับที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง หยางโปก็เคยได้ยินมาก่อน เมื่อเดินเข้าไปก็พบกับการตกแต่งภายในอย่างหรูหรา เคล้าเสียงหญิงสาวที่ไพเราะ และมักจะมีหญิงสาวที่สวมใส่เสื้อผ้าที่มีสีสันเดินเข้ามาต้อนรับโดยการโค้งคำนับและกล่าว ” ยินดีต้อนรับค่ะ ” เสมอ
นี้เป็นครั้งแรกที่หยางโปมาในสถานที่แบบนี้ เมื่อได้มาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่เขาสามารถปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว เดินตามเย่เหวยหลินไป
เย่เหวยหลินกระซิบเสียงต่ำ ” ที่นี่ราคาสูงมาก แต่นายสามารถวางใจได้ ถ้าเขากล้าเก็บเงิน ฉันจะพังร้านของพวกเขาเอง ! “
หยางโปมองดูด้วยความประหลาดใจ นี้ดูไม่ค่อยเหมือนสไตล์ของเย่เหวยหลินสักเท่าไหร่
เย่เหวยหลินโบกมือ ” เจ้าของที่นี่ก็แค่ภายนอกดูน่ากลัว แต่จริงๆ แล้วไม่มีอะไรน่ากลัวเลย “
เมื่อกล่าวประโยคนั้นไป เย่เหวยหลินก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ แล้วเดินไปนั่งลงที่ที่นั่งด้านข้างแห่งหนึ่ง
เย่เหวยหลินสั่งไวน์ลาฟิต ปี 82 หนึ่งขวด หยางโปก้มลงดูราคาถึงกับตกใจ เพราะราคาของไวน์ลาฟิตหนึ่งขวดมีราคาถึง 588,000 หยวน !
หลังจากที่บริกรได้ยินแบบนั้น ถึงกับถามเย่เหวยหลินซ้ำแล้วซ้ำอีก ” คุณลูกค้า ไวน์ลาฟิตปี 82 ราคา 588,000 หยวน ! คุณแน่ใจว่าจะสั่งเหรอ ? “
เย่เหวยหลินไม่สนใจบริกร โบกมือไล่และพูดว่า ” เสิร์ฟไวน์มา “
บริกรรับออร์เดอร์อย่างดีใจ ค่าคอมมิชชั่นของไวน์ขวดนี้คงจะได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
ทั้งสองคนหาที่นั่งที่ค่อนข้างห่างไกล หยางโปหันไปมองด้านหลัง กวาดสายตาเห็นหญิงสาวทรงเสน่ห์และมีเสียงไพเราะกำลังส่งตาหวานมายังทางนี้ อาจจะเป็นตั้งแต่ที่พวกเขาทั้งสองคนเดินเข้ามาแล้วก็ได้
” คุณผู้ชาย พูดคุยกันหน่อยไหม ? “
หญิงสาวที่สวมชุดเดรสสีแดงเนื้อบางเดินเข้ามาและนั่งลงข้างเย่เหวยหลิน ใช้น้ำเสียงที่หวานหยาดเยิ้ม มีเสน่ห์ยั่วยวนไม่หยุด
เย่เหวยหลินโบกมือไล่ ” ไปหาผู้หญิงที่สวยที่สุดและงดงามที่สุดสองคนมาให้ฉัน ! “
ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ยื่นปากสีแดงสดของเธอ ” ฉันสวยไม่พอเหรอ ? “
เย่เหวยหลินหัวเราะขำ ” ไม่ใช่ว่าเธอไม่สวยพอ แต่ว่าเธอนั้นตาไม่ถึง น้องชายของฉันนั่งอยู่ข้างๆ แต่ตอนนี้เธอกลับสนใจเพียงแต่ฉัน แล้วจะให้ฉันทำยังไง ? “
หญิงสาวคนนั้นหันหลังกลับมาดูทันที น้องชาย คุณช่วยพูดอะไรสักอย่างเพื่อความยุติธรรมหน่อย
พูดจบ คาดไม่ถึงว่าเธอเอื้อมมือออกไปจะสัมผัส
หยางโปขมวดคิ้ว ยิ้มและเบี่ยงตัวหลบมือของหญิงสาว
หญิงสาวคนนั้นตกตะลึง เย่เหวยหลินจึงพูดว่า คุณหมดโอกาสแล้ว !
หญิงสาวไม่กล่าวอะไรเพียงแค่ยิ้มและหันหลังเดินจากไป
การแสดงของหญิงสาวทำให้ความประทับใจของหยางโปที่มีต่อนี่ดีขึ้นอย่างกระทันหัน เขาจ้องไปยังเย่เหวยหลินและพูดว่า ” ที่นี่มีจุดเด่นมาก ! “
เย่เหวยหลินหัวเราะออกมา “หญิงสาวที่นี้มีคุณสมบัติสูงมาก บางทีหนึ่งในนั้น อาจจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยในเมืองหลวง “
หยางโปรู้สึกประหลาดใจมาก เขาเองเป็นผู้สมัครที่เข้าร่วมในการสอบเข้าวิทยาลัย แต่ไม่ได้รับการยอมรับจากวิทยาลัย เดิมก็มีโอกาสได้เข้ามหาวิทยาลัย แต่เพราะพ่อของเขาปฏิเสธ เขาจึงเสียโอกาสในการศึกษาต่อ ดังนั้นในความคิดของเขา มหาวิทยาเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เหวยหลิน ความประทับใจที่ดีในใจของเขาก็พังทลายลงในทันที
เย่เหวยหลินหัวเราะ ไม่พูดอะไรและมองไปด้านหน้า แววตามีประกายวูบหนึ่งและกล่าวกำชับ ” ฉันไปก่อนนะ รอสักครู่ และไม่ต้องจ่ายบิลเด็ดขาด ! “
กล่าวจบ เย่เหวยหลินก็ลุกขึ้นและจากไป หยางโปเห็นเขาเดินไปหาหญิงสาวที่สวมชุดสีขาวคนหนึ่ง แต่เห็นจากระยะไกลจึงมองเห็นไม่ชัดเจน เป็นหญิงสาวรูปร่างเพรียวบาง สันนิษฐานว่าน่าจะดูดีมากทีเดียว !
หยางโปดื่มไวน์แดง เวลานั้นไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นเลย
ไวน์ลาฟิต ปี 82 ที่อยู่ในมือของหยางโป ไม่ได้ดีไปกว่าไวน์แดงธรรมดามากนัก เขาดื่มแก้วแรกยังไม่หมด ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอสวมใส่ชุดเดรสลายดอกไม้ แต่งหน้าประณีต และรูปลักษณ์สวยงาม ผ้าคลุมไหล่และเรือนผมยาวที่อยู่ด้านหลัง ทำให้สายตาของผู้คนที่พบเห็นเป็นประกาย
หญิงสาวยืนอยู่ตรงหน้าของหยางโป ชี้ไปยังที่นั่งด้านหน้าของเขา ” ตรงนี้มีใครนั่งอยู่รึเปล่า ? “
หยางโปได้ยินเสียงหวานของหญิงสาว เขาอดไม่ไหวที่จะเลือบมองดู เห็นหญิงสาวถือแก้วไวน์ที่ว่างเปล่า ตาโตมองมาที่ตนเอง หยางโปยิ้ม ” เชิญนั่งตามสบายเลยครับ “
ใบหน้าของหญิงสาวปรากฎรอยยิ้ม เหมือนดั่งดอกไม้ ชี้ไปที่ขวดอีกครั้ง นี้คือ ?
” เธอสามารถดื่มได้ ” หยางโปพูด
รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้หญิงนั้นกว้างขึ้นอีก ราวกับเด็กหญิงตัวเล็กๆ ได้รับสิ่งที่ตัวเองรัก เธอรินไวน์แดงหนึ่งแก้วแล้วเขย่าเบาๆ ดมเล็กน้อย และกล่าวว่า ” ที่นี่น้อยคนนักที่จะสั่งไวน์ลาฟิต ปี 82 เพราะว่าข้างนอก ไวน์ลาฟิต ปี 82 หนึ่งขวดมีราคาแค่ 200,000 หยวน ซึ่งที่นี่กลับแพงกว่าตั้งสามเท่า ! “
เมื่อเห็นว่าหยางโปดูเหมือนไม่สนใจมากนัก หญิงสาวก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ” คุณคงรวยมาก สั่งไวน์ชนิดนี้ได้โดยไม่กระพริบตา “
หยางโปหัวเราะขึ้นมา ” เธอนี้น่าสนใจจริงๆ ทำงานอยู่ที่นี่ แต่กลับพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับไนท์คลับต่อหน้าแขก เจ้านายของเธอรู้บ้างรึเปล่า ? “
หญิงสาวยิ้มอย่างมีเลศนัย พูดตามตรง ฉันไม่ได้ทำงานที่นี่ !
หยางโปรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและมองหน้าขึ้นๆ ลงๆ เห็นหญิงสาวสวมใส่ชุดเดรสคอเสื้อสูง ใบหน้าตกแต่งเพียงบางเบา ดูเหมือนว่าฝ่ายตรงข้ามจะรักษาระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายโดยจงใจ หยางโปยิ้ม
” ถ้าเธอไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่ แล้วเธอคือ ? “
ฉันเป็นซอมเมอลิเย่ร์ ฉันมาที่นี่เพื่อดื่มไวน์ ! หญิงสาวกล่าว
หยางโปเพิ่งจะสังเกตเห็น ถึงแม้หญิงสาวดูแล้วจะเหมือนคนที่ขี้เมา แต่แท้จริงแล้วไวน์สักหยดก็ยังไม่ได้ดื่มเข้าไป
” คุณสามารถเรียกฉันว่า ยียี ชื่อเต็ม หลิวยียี หมายถึงต้นหลิ่วที่ปลิวไสว” หญิงสาวดูเป็นคนที่ร่าเริงมาก เธอยื่นมือข้างขวาออกมา
หยางโปเอื้อมมือออกไปทักทาย ” ผมชื่อหยางโป “
” คุณนี่น่าสนใจจริงๆ ” หลิวยียีตอบ
หยางโปรู้สึกประหลาดใจ ” หืม ? ผมน่าสนใจตรงไหนกัน ? “
” เพราะคุณเป็นคนดี บางครั้งฉันก็มาเพื่อลองชิมไวน์ จึงเข้าไปพูดคุยอย่างไร้ยางอาย มีผู้ชายบางคนพูดจาเหลาะแหละ เมื่อหลังจากรู้ที่มาของฉัน ก็ไม่ยอมสนใจฉันแล้ว “
ทันใดนั้นหยางโปก็หัวเราะ แม้ว่าเขาจะมาที่นี่เป็นครั้งแรก แต่เย่เหวยหลินก็แนะนำเขามาก่อน การพูดคุยที่นี่ก็มีค่าใช้จ่าย อีกทั้งถ้าหากต้องการตกลงข้อกำหนดอื่นๆ จำเป็นต้องไปตกลงกันข้างนอก บางคนมาที่นี่เพื่อพาคนออกไป และดูในขณะที่พวกเขาดื่มและดื่ม สายตาเห็นคนที่ดื่มจนเหมือนคนเมาจะไม่กังวลได้ยังไง ?
” คุณทำแบบนี้ อันตรายมาก ” หยางโปตอบ
หลิวยียีพยักหน้า ” ใช่แล้ว ฉันก็เข้าใจ แต่เพื่อเป็นซอมเมอลิเย่ร์อันดับหนึ่งของโลก ถ้าหากไม่ลองดื่มไวน์ให้เยอะ แล้วจะสามารถเป็นถึงขั้นระดับสูงได้ยังไง ? ประเด็นก็คือไวน์เหล่านี้มีราคาสูงเกินไป ฉันเพิ่งจะอยู่ปีสอง จะมีเงินไปซื้อไวน์จำนวนมากได้ยังไง ? “
เย่เหวยหลินที่พาผู้หญิงที่ใส่ชุดขาวไป เขาหันศีรษะมองมายังหยางโป เมื่อเห็นหยางโปกำลังพูดคุยอยู่ตรงนั้น เขาก็หัวเราะออกมาแล้วเดินจากไป