ตอนที่ 236 : สามีของฉันเป็นผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลหมิงเต๋อ
โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนหยานจึง
เจียงเฉินนําสร้อยคอมาคืนและหาซีหลานกับเพื่อนร่วมงานของเธอไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเพื่อรักษา
คอของเพื่อนร่วมงานสาวนั้นมีลอยเลือดอยู่แต่ดูแล้วแผลไม่ได้ลึกมาก
หลินหลานเองก็ว่องไวมากเธอจึงไม่ได้รับบาดแผล
แต่จู่ๆหลินซีหลานก็ปวดท้องขึ้นมาบนรถ
หลังจากที่เจียงเฉินรู้เรื่อง เขาก็เพิ่งจะพบว่าเธอปวดแบบนี้มานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว!
เพื่อป้องกันสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาได้อนาคตดังนั้นการรักษาสุขภาพของเธอคือสิ่งที่สําคัญที่สุด
เจียงเฉินตัดสินใจทันที “ไปทําซีดีสแกนก่อนดีกว่า ถ้าไม่เป็นอะไรก็ให้หมอสั่งยาจีนกลับมา เดี๋ยวกลับไปแล้วฉันจะช่วยดูแลเธอ
เอง”
เจียงเฉินเดาว่าอาการของเธอน่าจะมาจากการที่หลินซีหลานยุ่งกับงานมากเกินไปจนไม่ได้ทานอาหารตามเวลา
“ตกลง”
หลินซีหลานยิ้มไม่คัดค้าน เพราะอย่างไรก็ตาม เธอนั้นก็รับฟังการตัดสินใจของเจียงเฉินอยู่แล้ว
“นี่ ทําความรู้จักกับฉันหน่อยก็ได้นะ ฉันชื่อหลีเส็งหนาน เครื่องวันนี้ฉันขอบคุณมากนะ” เพื่อนร่วมงานของหลินซีหลานจับมือของเธอออกมาอย่างกล้าหาญ
เจียงเฉินยิ้มออกมา “ผมชื่อเจียงเฉินครับ จริงๆแล้วไม่ต้องขอบคุณผมก็ได้ครับ เพราะผมทําไปก็เพื่อซีหลาน”
หลีเส็งหนานพูดถามออกมา “คุณสวมหน้ากากตลอดเลยหรอคะ?”
เจียงเฉินตอบ “ใช่ครับ พอดีหน้าของผมมีแผลเป็นก็เลยคิดว่าใส่เอาไว้จะดีกว่า”
แผลเป็น?
มันน่าเกลียดขนาดนั้นเลยหรอ?!
หลี่เส้งหนานเข้าใจทันทีและรีบขอโทษออกมา “ฉันขอโทษด้วยนะคะ”
เจียงเฉิน “ไม่เป็นไรครับ”
“ยังไงก็ตาม…” หลี่เส็งหนานนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “ในฐานะเพื่อน ฉันคงต้องเตือนคุณเอาไว้แล้ว เพราะมีคนรวยรุ่นที่สองขับรถมาเซราติคนหนึ่งกําลังตามจีบซีหลานมาตั้งแต่เมื่อวาน. และที่สําคัญคือเขาหล่อมากด้วย!”
หลี่เส็งหนานมองไปที่หน้าของเจียงเฉิน(สวมหน้ากากอยู่)
เธออดไม่ได้ที่จะกังเวล ในแง่ของรูปลักษณ์ (ชายที่มีแผลเป็นบนหน้า vs ชายหน้าหล่อ) แถมยังมีเงิน (ขับรถออดี้ vs ขับรถมาเซราติ) มองยังไงเจียงเฉินก็แพ้!
เจียงเฉินยิ้มออกมาอย่างไม่ใส่ใจ
หล่อหรอ? ฉันหล่อพอไหมล่ะ?
เงินหรอ? เงินฉันก็มี!
คนรวยรุ่นที่สองคนอื่นก็แค่ขยะ!
หลี่เส็งหนานพูดต่อ “ฉันได้ยินมาจากเพื่อนร่วมงานว่าคนรวยรุ่นที่สองคนนั้นถึงกับเข้าไปหาเธอที่สถานนีตํารวจเลย แต่พอพบว่าซีหลานไม่ได้อยู่ที่นั่น พวกเธอก็เลยบอกว่าพวกเรากําลังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล และตอนนี้เขาคงจะกําลังมาแน่”
เวลานี้เองที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล
รถมาเซราติขับเข้ามาก่อนจะจอดอย่างรวดเร็ว
จอดรถ!
เปิดประตู
ชายหนุ่มรูปงามหน้าตาสดใสความหล่อรวมแล้วประมาณ 90 คะแนนลงมาจากรถ
ชื่อของเขาคือซูเจียเหยา!
ตอนที่ซูเจียเหยาได้เห็นหลินซีหลานครั้งแรกเขาก็ถูกดึงดูดด้วยนิสัยที่กล้าหาญของเธอ
“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าหลินซีหลานจะมีปัญหากับท้องของเธอและต้องมารักษาตัวที่โรงพยาบาล มันจะต้องเป็นโอกาศที่ดีอย่างแน่นอน!”
“ในที่สุดฉันก็มีโอกาศใกล้ชิดกับเธอ!”
เมื่อซูเจียเหยาได้ยินข่าวว่าหลินซีหลานมีปัญหาเกี่ยวกับท้องของเธอ เขานั้นกลับไม่ได้กังวลแต่เขากลับตื่นเต้นแทน เพราะหลินซีหลานนั้นเข้าถึงได้ยากเกินไปเธอนั้นปฏิเสธดอกไม้จากเขา ไม่รับสายเขา ของขวัญทุกอย่างก็ถูกส่งคืน เธอนั้นปฏิเสธเขาอย่างเย็นชา!
ตอนนี้หลินซีหลานเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล
นั่นก็มากพอที่เขาจะใช้มันเป็นข้ออ้างในการเข้าหาเธอไม่ใช่หรอ?
ซูเจียเหยาตรวจดูเสื้อผ้าของเขาให้ดูหล่อเหลามากที่สุดก่อนจะเดินถือช่อดอกกุหลาบ 99 ดอกเข้าไปในโรงพยาบาล!
“ว้าวหล่อมาก!”
“เธอสังเกตุเห็นนาฬิกาของเขาไหม?! ดูเหมือนจะเป็นนาฬิกาผู้ชายจากแบรนด์บุลการี(*[BVLGARI]อย่าไปอ่านว่าบุพการีนะ*) ราคา 880,000 ต่อเรือนเลยนะ!”
“น่าจะเป็นคนรวยรุ่นที่สอง!”
คนไข้หญิงจํานวนมากที่อยู่รอบๆร้องอุทานออกมา
ซูเจียเหยามองไปรอบก่อนจะเดินไปที่ศูนย์ประชาสัมพันธ์
ซูเจียเหยา “คนสวย ผมขอถามอะไรหน่อยสิ มีสาวสวยที่มาพร้อมกบเครื่องแบบตํารวจลาดตระเวนมาที่นี่ก่อนหน้านี้ไหมครับ?”
หยาบาลหน้าแดงทันทีเมื่อได้เห็นซูเจียเหยา “ตอนนี้เธอกําลังอยู่ในห้องตรวจที่ 6 ค่ะ…”
ซูเจียเหยายิ้มอย่างสดใส “ขอบคุณมากครับคนสวย”
เขาไปที่ห้องตรวจหมายเลข 6 อย่างรวดเร็วก่อนจะพบกับหลินซีหลาน
“เห้ย นั่นมันใครกัน?!” เมื่อเห็นเจียงเฉินที่กําลังนั่งหัวเราะอยู่ข้างๆหลินซีหลาน สวรเจียอี้ก็ระเบิดความโกรธจากความหึงหวงทันที
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน?
ทําไมมันถึงได้ใกล้ชิดกับหลินซีหลาน!
ยกโทษให้ไม่ได้
ไม่ได้แล้ว ฉันจะต้องโอ้อวดแล้ว!
“ฮ่ม! เดิมที่ฉันต้องการที่จะเข้าหาเธอด้วยฐานะคนธรรมดา แต่สิ่งที่ฉันได้กลับเป็นความเย็นชาต่อจากนี้ฉันจะหยุดทําแบบนั้นแล้ว แสดงตัวตนที่แท้จรองของฉันออกมา ตัวตนของคนรวยรุ่นที่สอง!
“สวรรค์ได้ให้กําเนิดฉันซูเจียเหยา คนที่ทั้งรวยทั้งหล่อเหลา!”
ในตอนนี้ซูเจียเหยาก็เริ่มปล่อยกลิ่นอายของคนรวยออกมา!
เยของคนรวยออกมา
เขาก้าวไปข้างหน้าและเดินไปหาหลินซีหลาน เพื่อนําดอกไม้ไปให้เธอด้วยความกังวล
“คุณหลิน ผมได้ยินมาว่าคุณเข้ามารับการรักษาที่โรงพยาบาล ผมกังวลมากเลยนะตอนที่ได้ยินข่าวผมถึงกับต้องรีบขับรถออกมาทันที”
เมื่อเห็นซูเจียเหยา หลินซีหลานก็มองดูเขาด้วยความรักเกียจก่อนจะเข้าไปกอดแขนของเจียงเฉิน “ฉันมีแฟนอยู่แล้ว นายยอมแพ้ไปเถอะ!”
ซูเจียเหยามองไปที่เจียงเฉิน และคิดว่าเสื้อผ้าของเจียงเฉินนั้นเป็นแค่เสื้อผ้าราคาถูกข้างถนน
พวกคนจน!
ซูเจียเหยาแสดงความรังเกียจออกมา
การโอ้อวดของเราเริ่มขึ้น!
ถึงเวลาที่ฉันจะแสเงพลังของเงินให้เธอแล้ว!
เขามองไปรอบๆโรงพยาบาลอย่างเย่อหยิ่งก่อนจะแสดงความคิดเห็นออกมา
“โรงพยาบาลหยานจิงแห่งนี้ดูแย่เกินไป ดูการตกแต่งสิ ทั้งเก่า แถมยังมีตะไคร่น้ําด้วย..คนสวยอย่างคุณหลินจะมาที่ต่ําต้อยแบบนี้ได้ยังไง?”
แพทย์ พยาบาล ผู้ป่วยรอบๆ “???”
เมื่อกี้เขาพูดอะไรออกมา?
บอกว่าพวกเราเป็นคนชั้นต่ํา?
ทันใดนั้นพวกเขาก็มองไปที่ซูเจียเหยาที่ละคน!
เจียงเฉินแทบจะกลั้นหัวเราะไม่ไหว พวกอันธพาลที่เย่อหยิ่งและยังเป็นคนรวยรุ่นที่สองแบบนี้เขาไม่ได้เจอมาสักพักแล้ว
แต่ซูเจียเหยาไม่สนใจเขายังต้องการอวดเบ่งเงินของตัวเองอยู่
“คุณหลิน ผมคิดว่าสภาพแวดล้อมของโรงพยาแบบนี้ไม่เหมาะกับคุณเลย ผมสามารถหาโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้ 10,000 เท่าให้คุณได้นะ!”
“คุณรู้จักโรงพยาบาลหมิงเต่อไหม นั่นเป็นโรงพยาบาลชั้นยอดของเมืองหลวงเลยนะ เป็นโรงพยาบาลที่ก่อตั้งในจีนแต่กลับมีระดับอยู่ที่ระดับสากล!”
“โรงพยาบาลนี้ได้รับการยอมรับจากชาวต่างชาติอย่างรวดเร็ว เพราะความสะอาดและสะดวกสบาย แถมโรงพยาลยังเป็นระดับไฮเอนด์ สภาพแวดล้อมของโรงพยาบาลจัดว่าดีเยี่ยม มาตรฐานทางการแพทย์ก็เป็นระดับสากล และพยาบาลก็บริการอย่างอบอุ่นและเอาใจใส่
“ถ้าคุณหลินเต็มใจไปที่นั่น คุณหลินจะต้องได้รับการรักษาอย่างดีแน่นอน!”
ซูเจียเหยาพูดออกมาอย่างดุเดือด!
สําหรับเขาโรงพยาบาลหมิงเต้อนั้นจัดว่าดีที่สุด!
เจียงเฉินกับหลินซีหลานที่นั่งอยู่ด้วยกันก็มองดูเขาด้วยสายตาแปลกๆ….
เจียงเฉิน : ขนาดฉันที่เป็นผู้ถือหุ้น ฉันยังไม่เคยโอ้อวดขนาดนี้มาก่อนเลยนะ
หลินซีหลาน : ฉันก็แค่ปวดท้องเอง!
มั้งคู่มองดูอย่างเงียบๆ
ผู้ป่วยที่ได้ฟังคําพูดของซูเจียเหยาก็เริ่มรู้สึกว่าสภาพของโรงพยาบาลแทย์แผนจีนหยานจิงนั้นดูแย่จริงๆ
มันทําให้พวกเขานั้นมีความรู้สึกที่อยากจะไปที่โรงพยาบาลหมิงเต๋อและหาหมอที่นั่นขึ้นมา!
“ฮ่าฮ่าฮ่า…” ในเวลานี้เองพยาบาลที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะออกมา “โรงพยาบาลหมิงเต๋อมีระดับที่สูงมากก็จริง แต่ราคาของที่นั่นสูงกว่าโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนของเราร้อยเท่า! แค่ค่าลงทะเบียนใช้ : 1,000 รักษาไข้หวัดธรรมดาๆ : 7,000-8,000! คลอดบุตร : 200,000! เป็นยังไงล่ะ ถ้ามีเงินไม่มากพอก็ไม่ได้รับการรักษาหรอกนะ!”
คนไข้รอบๆพากันสูดอากาศเย็นเข้าปอดกันอย่างรวดเร็ว
มีเสียงพูดคุยกันเกิดขึ้น!
นาดนั้นเลยหรอ?”
“ค่าลงทะเบียนที่นี่แค่ 10 หยวนแต่ที่นั่น 1,000 หยวนเลยหรอ? แล้วทําไมค่ารักษาไข้หวัดธรรมดาๆถึงได้มากถคง 7,0008,000 กัน?!”
“นี่รักษาโรคหรือปล้นกันเนี่ย?!”
พวกเขาล้มความคิดที่จะไปหาหมอที่นั่นกันทันที และต่างก็รู้สึกว่าโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนหยานจิงนั้นดูน่ารักขึ้นมาทันที
และในเวลานี้เองซูเจียเหยายิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ!
พยาบาลคนนี้ทําได้ดีมาก! สิ่งที่เธอพูดออกมายิ่งเสริมให้โรงพยาบาลหมิงเต๋อดูสูงขึ้นไปอีก!
“ใช่แล้ว!” ซูเจียเหยาพูดออกมาอย่างหยิ่งยโส “โรงพยาบาลหมิงเต๋อเป็นสถานที่ที่มีแต่แพทย์ชั้นนําระดับสากล มีแต่คนรวยและมีอนาจเท่านั้นที่กล้าเข้าไป และคนจนก็คงไม่กล้าเข้าไปด้วยซ้ํา!”
ในที่สุดซูเจียเหยาก็โผล่หางออกมาเขาพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “คุณหลิน ผมรู้ว่าคุณเป็นแค่ตํารวจสายตรวจ คุณคงจะทํางานหนัก และคงจะไม่มีเงินมาก ดังนั้นหากคุณมาเป็นแฟนของผม ผมจะพาไปที่นั่นเอง! และยังออกค่าใช้จ่ายให้ด้วย!”
หลินซีหลานพูดออกมาอย่างเย็นชา “ไม่ ฉันไม่ต้องการมัน ฉันคิดว่าโรงพยาบาลแพทย์แผนจรนหยานจิงแห่งนี้ก็ดีมากแล้ว และอีกอย่างฉันมีสามีแล้ว ดังนั้นกรุณาอย่ารบกวนฉันค่ะ…และนอกจากนี้ ตําแหน่งจริงๆของฉันคือกัปตันของกองตํารวจอาชญากรรมหลงเฉิง ดังนั้นต่อให้คุณเอาเงินออกมาโอ้อวดมันก็ไม่มีผลอะไรอยู่ดี และฉันขอเตือนคุณครั้งสุดท้าย อย่ามายุ่งกับฉันอีก!”
ซูเจียเหยา “…”
ทุกคนตกตะลึง!
หลินซีหลานไม่ใช่ตํารวจสายตรวจ แต่เป็นกัปตันของกองตํารวจอาชญากรรมหลงเฉิง?!
คนระดับนี้มีอํานาจมากไม่ใช่หรอ?!
น่ากลัว!
หลังจากนั้นหลินซีหลานก็โอบแขนของเจียงเฉิน “อีกอย่างนะ ฉันคงต้องบอกอะไรกับนายอีกอย่าง สามีของฉันเขาก็เป็นผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลหมิงเต้อ”
ซูเจียเหยาชี้ไปที่เจียงเฉินด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง “คุณ…คุณเป็นผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลหมิงเตือจริงๆหรอ?!”
เจียงเฉินยิ้มออกมาก่อนจะยื่นนามบัตรของเขาให้ซูเจียเหยา “ใช่แล้ว ผมเป็นผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลหมิงเต๋อจริงๆ และตอนที่คุณยกย่องโรงพยาบาลหมิงเตือผมก็มีความสุขมากจริงๆที่ได้ยินแบบนั้น เพราะมันแสดงว่าโรงพยาบาลของผมสามารถดําเนินกิจการได้ดีจริงๆ”
ซูเจียเหยาก้มลงไปอ่านนามบัตร [ผู้ถือหุ้นโรงพยาบาลหมิงเต๋อเจียงเฉิน!]
ซูเจียเหยากระอักเลือดออกมาเต็มปาก!
ความรู้สึกโมโหก่อนหน้านี้ถูกพัดหายไปในทันที!
อับอาย!!
หดหู่!!
ผู้ป่วยและพยาบาลที่อยู่รอบๆพากันหัวเราะออกมา เมื่อพวกเขาได้เห็นฉากการพลิกคว่ําของเขา
“นี่มันตลกดีจริงๆ!”
“ฉันหัวเราะจะตายอยู่แล้ว เขาคิดว่าสาวน้อบคนนั้นเป็นแค่ตํารวจสายตรวจ แต่แท้จริงแล้วเธอเป็นถึงกัปตันของกองตํารวจอาชญากรรม!”
“เขาโอ้อวดว่าโรงพยาบาลหมิงเต่อนั้นยอดเยี่ยมาก แต่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลหมิงเต่อนั่นแหละอยู่หน้าเขา!”
เหล่าผู้ป่วยที่โดนซูเจียเหยาดูถูกว่าเป็น “คนจน” ตอนนี้พวกเขาได้เจอโอกาศเอาคืนพวกเขาก็เอาคืนกันอย่างบ้าคลั่ง
ซูเจียเหยาที่ถูกเยาะเย้ยก็รู้สึกอับอายเขาจึงรีบวิ่งหนีออกไปทันที
และในเวลานี้เอง….
โทรศัพท์ของหลินซีหลานก็มีเสียงดังขึ้น
“ผลตรวจซีที่แสกนของคุณออกมาแล้วอย่าลืมตรวจสอบ…”
หลินซีหลานกดไปที่แอปของโรงพยาบาลก่อนจะดูผลตรวจ “ไม่มีความผิดปกติในกระเพาะอาหาร..สุขภาพดี…”
เจียงเฉินกับหลินซีหลานถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
หลังจากนั้นก็ไปรับยาจีนสําหรับบํารุงกระเพาะตามใบสั่งยา
เจียงเฉินมองดูเวลาและพบว่าตอนนี้ก็เป็นเวลา 12.00 แล้ว “ซีหลาน ต่อจากนี้เธอต้องกินข้าวให้ตรงเวลาแม้ว่างานจะยุ่งอยู่ เข้าใจไหม?”
“ฉันก็รู้” หลินซีหลานทําหน้ามุ่ย “แจ่บางทีมันลืมจริงๆ”
“งั้นต่อจากนี้ฉันจะคอยเตือนก็แล้วกัน!” เจียงเฉินจับมือของหลินซีหลานและมองดูเธออย่างเอ็นดู
“ไปเถอะ เดี๋ยวพาไปกินข้าว
ทั้งสองเดินจับมือกันออกไป
คนแก่บางคนที่ได้เห็นก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
“ดูหนุ่มคนนี้สิ เขามีความสามารถขนาดนี้แถมยังรวยอีก แต่ไม่คิดจะโอ้อวดเลย เป็นชายหนุ่มที่ดีจริงๆ!”
“น่าเสียดายที่ผู้ชายคนนี้มีแฟนแล้ว ไม่งั้นฉันจะแนะนําให้หลานสาวของฉันให้เขารู้จักแน่”
“ฉันก็มีหลานสาวที่สวยมากเหมือนกัน..แต่ดูแล้วเธอคงจะเทียบกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้แน่ๆ