“เท่าที่ข้ารู้ เขาทองดำไท่เสวียนนี้เป็นหนึ่งในสามของผู้อาวุโสของสำนักไท่เสวียน ของขลังเฝ้าบ้านของตาเฒ่าประหลาดเสวียนดำ ยิ่งไปกว่านั้นตาเฒ่าประหลาดเสวียนดำชำนาญค่ายกล เชี่ยวชาญในการกลั่นสมบัติมากที่สุด สิ่งที่มีชื่อเสียงมากที่สุดก็คือของขลังทั้งสามชิ้น ได้แก่ลูกแก้วเสวียนดำ ตำหนักเสวียนดำ ยอดเขาทองดำ!”
“แต่เป็นของขลัง ก็ต้องใช้สูตรเวทมนตร์เฉพาะถึงจะควบคุมรวบรวมได้ เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าได้รับมรดกของตาเฒ่าประหลาดเสวียนดำ?”
หลงหมิงนี้ทัดเทียมเสมอเหมือนกับผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์ในสมัยโบราณที่มีอยู่ แต่ระหว่างคำพูดของเขา สำหรับผู้อาวุโสเสวียนดำของสำนักไท่เสวียน กลับได้รับการประเมินอย่างสูง ดูเหมือนกับว่าตัวเองสู้คนอื่นไม่ได้
แต่ว่าหลัวซิวไม่ได้อธิบายให้หลงหมิงมากนัก เหตุผลที่เขารู้วิชาพลังตราประทับเหล่านี้ ทุกอย่างเป็นเพราะว่าดวงวิญญาณของตาเฒ่าประหลาดเสวียนดำคนนั้น ก็เก็บอยู่ในร่างกายของเขา
ตูมตาม……
เขาทองดำไท่เสวียนสั่นไหวอย่างรุนแรง แต่สีหน้าของหลัวซิวกลับยิ่งอยู่ยิ่งซีดเซียวมากขึ้นเรื่อยๆ ใช้พลังจิตแท้ไปอย่างมาก เมื่อเห็นว่าจะต้านทานไม่ไหว
ในเวลานี้เอง พลังวิญญาณบริสุทธิ์แผ่ซ่านจากฝ่ามือซ้ายของเขา กระจายไปทั่วร่างกาย ก็ทำให้เขาราวกับว่าได้รับความช่วยเหลือจากเทพในทันที พลังจิตแท้ก็เพิ่มสูงขึ้นหลายเท่า
“ผลการฝึกตนของเจ้าช่างตื้นเกินไป ไม่จะสามารถรวบรวมเขาทองดำได้ ข้ามาช่วยเจ้าด้วยกำลังส่วนหนึ่ง”
พลังวิญญาณบริสุทธิ์นี้ ก็ย่อมมาจากวิญญาณของจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำ มีความช่วยเหลือของพลังนี้ ความเร็วในการบีบนิ้วพลังตราประทับของหลัวซิว ก็เร็วมากขึ้นอย่างมากเช่นกัน
ใช้เวลาไม่นานมาก เขาทองดำไท่เสวียนซึ่งแต่เดิมมีความสูงหนึ่งหมื่นฟุต ได้ย่อขนาดให้เล็กเหลือหลายฟุต ยิ่งไปกว่านั้นยังคงหมุนไปรอบๆและหดตัวอย่างไม่หยุด
จนกระทั่งในที่สุดยอดภูเขาสูงตระหง่านลูกนี้กลายเป็นขนาดเท่าฝ่ามือ ถึงได้หยุดแนวโน้มที่จะเล็กลง กลายเป็นกระแสแสง ไม่ได้เข้าสู่ในร่างกายของหลัวซิว
ในขณะนี้ ในชี่ไห่จุดตันเถียนของหลัวซิว บริเวณใกล้เคียงกับยาเทพจิตความเป็นความตายขั้วขาวดำ ลอยอยู่สำนักสีดำแห่งหนึ่ง ยังมียอดเขาสีทองดำแห่งหนึ่ง
ของขลังที่มีชื่อเสียงสามอย่างของตาเฒ่าประหลาดเสวียนดำโบราณ ตอนนี้อยู่ในร่างกายของเขาแล้ว แม้แต่ตัวของหลัวซิวเอง ก็บอกไม่ได้ว่าเป็นเรื่องดีหรือหายนะกันแน่
ท้องฟ้าในระยะไกลแตกสลายอย่างสมบูรณ์แล้ว และชิ้นส่วนพื้นที่จำนวนนับไม่ถ้วนถูกก่อกวนเข้าด้วยกัน ก่อตัวเป็นกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ กลืนกินชิ้นส่วนคุณสมบัติที่มองเห็นได้ทั้งหมด
หลัวซิวแบกเหยียนเยว่เอ๋อร์ที่ยังหมดสตินอนหลับอยู่ และมือทั้งสองก็กลายเป็นเงาเศษบีบนิ้วเป็นพลังตราประทับ กระตุ้นพลังวิชาห้ามค่ายกลโบราณของคีตโลกาถ้ำเทพสถิตแห่งนี้
แสงสีทองดำผนึกรวมอยู่ใต้ฝ่าเท้าของหลัวซิวทีละชั้น จัดเรียงวางเป็นค่ายกลขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง สัญลักษณ์ค่ายกลนับไม่ถ้วนส่องแสง และมีความลึกลับอย่างไม่รู้จบ
ในที่สุด หลัวซิวก็ชี้นิ้วลงไปที่ตำแหน่งศูนย์กลางของค่ายกลแห่งนี้ และด้วยพลังห้ามโบราณของทั้งคีตโลกาถ้ำเทพสถิต เริ่มที่จะเคลื่อนย้าย
ประเทศเทียนหวูท้องฟ้าเกิดการเปลี่ยนแปลง
ตั้งแต่คีตโลกาถ้ำเทพสถิตพื้นที่พังทลาย ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ยี่สิบคนได้เสียชีวิต สถานการณ์ในพื้นที่โดยรอบของทั้งประเทศเทียนหวู ก็เกิดความวุ่นวายทุกที่อยู่เสมอ
ฝานไท่เต๋อถูกหลัวซิวทำลายร่างกายและเทพจิตส่วนใหญ่ในคีตโลกาถ้ำเทพสถิต แล้วก็เหลือเทพจิตดวงหนึ่งอยู่ในตะเกียงวิญญาณ
เขาต้องการฟื้นฟูวันเก่าๆของผลการฝึกผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลานานนับสิบปี
ราชวงศ์ตระกูลฝานไม่กล้าที่จะออกแถลงการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ ปิดข่าวอย่างแน่นหนา ในขณะที่กองกำลังต่างๆในประเทศเทียนหวู ก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ แสดงความกระตือรือร้นเอาจริงเอาจังอย่างออกนอกหน้า
เจ้าตำหนักจื่อเหมือนกับฝานไท่เต๋อ ก็ใช้ตะเกียงวิญญาณรักษาชีวิตไว้ หลังจากที่อาจารย์ตำหนักจื่อได้รับข่าวคราว ก็โกรธจัดมาก และออกโรงด้วยตัวเอง มุ่งหน้าไปตรวจสอบที่บ่อน้ำอมตะ
ในเมืองชิงหยุนธรรมดาของที่ผ่านมา ตอนนี้กลับมีผู้แข็งแกร่งจำนวนมากมาชุมนุม อยู่ในคีตโลกาถ้ำเทพสถิต ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์หลายคนที่ได้รับผลประโยชน์จากหลัวซิว ก็ย้ายไปที่เมืองชิงหยุน และพักอาศัยอยู่ใกล้เคียงกับตระกูลหลัว
ในวันนี้ ความสงบเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในเมืองชิงหยุน ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยสีม่วงในทันใด แรงกดดันมหาศาลที่คาดเดาไม่ได้ ได้หล่นลงมาในเมือง
การแพร่กระจายของท้องฟ้าสีม่วงกลายเป็นผลลัพธ์ขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ราวกับชามใหญ่คว่ำ ครอบคลุมทั้งเมืองชิงหยุน
บนท้องฟ้าเหนือเมืองชิงหยุน เรือรบขนาดใหญ่ที่เรียบง่ายลำหนึ่ง ทะลุผ่านเมฆ และปรากฏตัวขึ้น
บนดาดฟ้าของเรือรบ นักยุทธ์คนหนึ่งที่ฝึกตนประสบความสำเร็จยืนอย่างภาคภูมิใจ บรรยากาศหดหู่
อยู่ในพื้นที่ของประเทศเทียนหวู คิดว่ามีแต่ราชวงศ์ตระกูลฝานเท่านั้นที่มีเรือรบ แต่ว่าเรือรบลำนี้ กลับไม่ได้มาจากราชวงศ์ตระกูลฝาน บนที่สูงของเรือรบ แขวนธงไว้ด้านหนึ่ง เขียนว่า:ตำหนักจื่อ!
“เป็นคนของตำหนักจื่อ!”
ผู้แข็งแกร่งแห่งโลกยุทธ์ทุกคนในเมืองต่างตื่นตระหนก แต่ละคนก็มองขึ้นไปเรือรบทองแดงในอากาศด้วยสีหน้าท่าทางด้วยความตกตะลึง
ในเวลาเดียวกัน องครักษ์เกราะเขียวของในเมืองชิงหยุนก็รวมตัวกันทั้งหมด ภายใต้การนำของเจ้าสำนักยุทธ์ และยืนอยู่บนกำแพงเมือง
“ผู้มาเป็นใคร?”เจ้าสำนักยุทธ์บินขึ้นไป และตะโกนเสียงดัง
เขาแค่เพิ่งเข้าสู่แดนฝึกจิต และไม่รู้จักสามกองกำลังใหญ่เหนือผู้คนโดยรอบประเทศเทียนหวู
บนเรือรบที่ดูเหมือนภูเขาบนท้องฟ้า ชายชราคิ้วสีขาวในชุดคลุมสีม่วงเอามือทั้งสองไพล่ไว้ข้างหลัง ดวงตาคู่หนึ่งที่ไม่แยแสไร้ความรู้สึกนึกคิด ค่อยๆมองมา
ชายชราคนนี้ เพียงแค่มองไปทางด้านล่างของเมืองชิงหยุนแวบหนึ่งอย่างเฉยเมย และก็ไม่ได้สนใจอีก
ด้วยฐานะกับผลการฝึกตนของเขา จะลดสถานะของตัวเอง มาถือสาคนอ่อนแอได้อย่างไร?
“เจ้าก็คือเจ้าสำนักยุทธ์ที่ได้รับการแต่ตั้งแต่โดยสำนักเซียวเหยาในเมืองชิงหยุนงั้นหรือ?”
บนเรือรบ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก้าวออกมา มองลงมาจากตำแหน่งที่สูง และพูดอย่างมองลงไปด้วยความจองหองว่า: “ให้เวลาเจ้าหายใจสามอึดใจ ส่งมอบตัวคนในครอบครัวของหลัวซิวออกมา ไม่อย่างนั้นตาย!”
“หลัวซิว?”
เจ้าสำนักยุทธ์ได้ยินชื่อนี้ สีหน้าท่าทางก็แข็งทื่อในทันที
เขาไม่รู้ว่าหลัวซิวทำให้ใครขุ่นเคืองใจกันแน่ อีกฝ่ายมาหาถึงที่โดยตรง
“ท่านเป็นใครเป็นกัน หรือว่าไม่รู้ว่าคูเมืองใหญ่ในเขตการปกครองหยุนหลงนี้ ก็ได้รับการคุ้มครองโดยสำนักเซียวเหยาเหรอ?”
สีหน้าของเจ้าสำนักยุทธ์ลังเลตัดสินใจไม่ได้ ทำได้เพียงนำสำนักเซียวเหยาที่ผู้อยู่เบื้องหลังนี้ออกมา
แม้ว่าสำนักเซียวเหยาอยู่ในประเทศเทียนหวูถือได้ไม่เชิงว่าเป็นกองกำลังใหญ่ชั้นสูงสุด แต่ยังไงก็เรียกได้ว่าเป็นสำนักกลุ่มหนึ่งที่มีอำนาจในพื้นที่ โดยสถานการณ์ทั่วไปก็ไม่มีใครยอมที่จะเริ่มเป็นคนหาเรื่องก่อน
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เจ้าสำนักยุทธ์คาดไม่ถึงคือ เขาบอกภูมิหลังของสำนักเซียวเหยา นักยุทธ์ชุดสีม่วงบนเรือรบเหล่านั้นแต่ละคนก็ยืนด้วยสีหน้าเย็นชา ต่างก็แสดงสีหน้าดูหมิ่น
ดูเหมือนว่า สำหรับคนเหล่านี้บนเรือรบ สำนักเซียวเหยาไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าสิ่งที่ไม่เข้าชั้นเท่านั้นเอง
“สำนักเซียวเหยาแค่สำนักเล็กๆแห่งหนึ่งที่ไม่เข้าชั้น ไม่ต้องพูดถึงเมืองชิงหยุนเล็กๆ ต่อให้เป็นเขตการปกครองหยุนหลง ข้าก็สามารถยกมือขึ้นเพื่อทำลายมันได้!”
ชายวัยกลางคนเยาะเย้ย จากนั้นก็มีแสงเย็นชาประกายในดวงตา นิ้วหนึ่งชี้ออกมา
“รีบถอยเดี๋ยวนี้!”
เย่เซี่ยงโต่วในเมืองด้านล่างเห็นฉากนี้ สีหน้าท่าทางเคร่งครัด
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะเตือนเจ้าสำนักยุทธ์ แต่กลับช้าไปอยู่บ้าง ชายวัยกลางคนชี้แสงม่วงสายหนึ่งออกมา ตูมเสียงหนึ่ง ก็ทะลุหัวกะโหลกของเจ้าสำนักยุทธ์ในทันที พร้อมกับคราบเลือดผสมกับเยื่อสีขาว
ฉากนี้อยู่ในสายตาของนักยุทธ์หลายคนที่อยู่ในเมืองด้านล่าง และทุกคนที่อยู่ให้เหตุการณ์ก็เกิดความโกลาหลในทันที
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนักยุทธ์เหล่านั้นของเมืองชิงหยุน เจ้าสำนักยุทธ์นั้น เทียบเท่ากับการมีอยู่ของเจ้าเมือง ผลการฝึกตนสูง ความแข็งแกร่งทรงพลัง
แต่ทรงพลังราวกับเจ้าสำนักยุทธ์ ถูกคนบนเรือรบเหล่านั้นฆ่าราวกับมดด้วยการชี้นิ้วเดียว อีกฝ่ายเป็นใครเป็นกันแน่? แล้วผลการฝึกตนน่ากลัวแค่ไหน?