บทที่ 1492 –ทางเลือก
ชิงสุ่ยมองไปที่เด็กหนุ่มหยิ่งยโสและยิ้มอย่างไม่แยแส “นี่เจ้าเห่าอะไรกันรึ แม้แต่เจ้าของตัวเจ้ายังไม่ได้พูดอะไรเลย?”
“จะเจ้า ….. นายน้อยของข้าจะสังหารเจ้าค่อยดูได้เลย” ชายหนุ่มคนนั้นกล่าวออกมา ขณะสายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ในตอนนี้ฮั่ว อิงจ้าวได้ถอนหายใจออกมา “ถูกต้องเขาเป็นของข้า เมื่อท่านด่าเขา ท่านก็เหมือนด่าข้าไปด้วย เอาแบบนี้แล้วกัน ข้าจะปล่อยท่านจัดการเรื่องราวนี่กับเขา โดยที่ข้าจะไม่เข้าไปยุ่ง แต่หากมีไรเกิดขึ้นกับท่านข้าจะไม่รับผิดชอบใดๆ ” ในตอนชิงสุ่ยรู้ได้ในทันทีว่าชายหนุ่มผู้นี้นั้นชาญฉลาดอย่างมาก เขานั้นจะใช้ลูกน้องเป็นเครื่องมือในการกำจัดชิงสุ่ย แต่หากมีอะไรผิดพลาด มันนั้นก็จะไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยกับเขา
ในเวลานั้นชายคนนั้นตรงไปเตะชิงสุ่ยอย่างรุนแรง แต่ถูกหยุดไว้อย่างง่ายดาย ก่อนที่ชิงสุ่ยจะหักขาของเขาและ เตะลงไปที่ของสงวนของเขาจนมันระเบิดออกมา
“ไม่ๆๆๆ”
“เจ้าช่างกล้าอย่างมาก ที่มาทำร้ายคนของข้า วันนี้ข้าฮั่ว อิงจ้าวของสาบานว่าข้าจะไม่ยอมปล่อยให้เจ้าหนีออกไป”ท่าทางของเปลี่ยนไปอย่างมาก ขณะที่เขาตะโกนออกมา
ชาวบ้านที่อยู่ในที่แห่งนี้นั้นได้แต่สายหน้า นี่เป็นละครบทหนึ่งที่พวกเขานั้นได้เห็นมาหลายๆครั้งแล้ว
“เอาอย่างนี้ ข้าจะให้ทางเลือกเจ้า มอบหญิงสองคนนั้นมาซะแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”
“ใช่ จากนั้นก็รีบใส่หัวไป!”
หลายคนที่อยู่ใกล้ๆได้แต่รู้สึกสงสารกลุ่มของชิงสุ่ยในตอนนี้ พวกเขานั้นรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของฮั่วอิวจ้าว และยังรู้ถึงอิทธิพลของตระกูลฮั่วอีกด้วย มันทำให้พวกเขาคิดว่าชิงสุ่ยได้พบกับปิศาจร้ายที่น่ากลัวเข้าให้แล้ว
“ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะเป็นนายน้อยอะไรทั้งนั้น ข้านั้นไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้ามากมายนัก ถ้าเจ้าปล่อยให้ข้าไปข้าจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน” ชิงสุ่ยถอนหายใจ
“จัดการมัน!” ฮั่ว อิงจ้าวกล่าวออกมาด้วยความดฏรธอย่างมาก
ในเวลานั้นกลุ่มคนทั้งหมดได้พุ่งเข้าใส่ชิงสุ่ย ตามที่คาดไว้เมืองหลินห่ายไม่ได้อ่อนแอจริงๆเมือเทียบกับเมืองรอบๆ แต่พวกเขานั้นก็ยังเป็นเพียงแค่ผู้บ่มเพาะระดับต่ำเท่านั้นเมื่อเทียบกับชิงสุ่ย
ไม่ว่ายังก็ตามพวกเขานั้นก็อยู่เพียงแค่ขั้นเทวะกษัตริย์เท่านั้น พวกเขาไม่สามารถแตะต้องชิงสุ่ยได้เลยแม้แต่ปลายเล็กในตอนนี้
อ้ากกกกก!
เพียงแค่หนึ่งลมหายใจเท่านั้น ร่างของคนเหล่านั้นได้กองลงที่พื้นอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่ชิงสุ่ยค่อยเดินไปข้างฮั่ว อิงจ้าวในตอนนี้
“ถ้าเจ้ากล้าฆ่าข้าตระกูลฮั่ว จะไม่ปล่อยเจ้าไป”
เปรี๊ยง!
ชิงสุ่ยตบลงไปที่หน้าของเขาอย่างรุนแรง
“ข้าไม่ค่อยชอบสังหารคนเท่าไรนัก แต่ข้าเกลียดคนโง่เช่นเจ้าอย่างมาก การที่เจ้าทำเช่นนี้นั้นเป็นดังการนำหายะมาสู่ครอบครัวของเจ้า เจ้ารู้รึไม่?”ชิงสุ่ยตบลงไปที่หน้าของเขาอีกครั้งหลังกล่าวจบ
ในตอนนี้ฮั่ว อิงจ้าวเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาในใจของเขา โดยทั่วไปเมื่อเขากล่าวถึงตระกูลฮั่ว ทุกๆคนั้นจะหวาดกลัวจนต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ในทันที แต่มันไม่ใช่ชิงสุ่ย หลังจากที่โดนตบลงไปบนหน้าของเขาทำให้เจาเหมือนจะได้สติขึ้นมา มีคนที่ไม่กลัวตระกูลของเขาแม้จะรู้ว่าเขานั้นคือใคร ยิ่งไปกว่านั้นคำพูดของชิงสุ่ยนั้นทำให้เขานั้นหวดกลัวเข้าไปในใจอย่างลึกซึ้ง
มันทำให้เขานึกถึงคำพูดของบรรพบุรุษของตระกูลฮั่ว ที่เคยกล่าวไว้ว่าหากใครนั้นทำให้ตระกูลของพวกเขานั้นได้รับอันตรายเขาคนนั้นต้องเป็นคนแบกรับเรื่องราวทั้งหมดเอาไว้ หากให้เลือกระหว่างตระกูลกับคนๆนั้นเขายินดีเลือกตระกูล
ในตอนนี้เขานั้นรู้สึกกลัวตายขึ้นมาอย่างมากที่สุด เขานั้นยังไม่พร้อมที่จะจากโลกใบนี้ไปในตอนนี้ ขายังมีหลายสิ่งที่อยากทำ ยังมีผู้หญิงมากมายที่เขานั้นยังไม่ได้สัมผัส เขายังไม่อยากตาย และยังตายไม่ได้
“ตกลงเจ้าเชื่อแล้วหรือไม่ว่าข้ากล้าสังหารเจ้า?”ชิงสุ่ยกล่าวออกมาขณะที่จับไปที่แขนของเขา
“ข้าเชื่อแล้ว ได้โปรด คุณชายอย่าฆ่าข้าเลย ข้าขอโทษในความโง่เขล่าของข้า ได้โปรดอย่าฆ่าข้าเลย”ชายหนุ่มกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว
“แล้วทำไมตอนที่ข้าบอกให้เจ้าหยุดถึงไม่หยุดกันละ?”ชิงสุ่ยยิ้มออกมาขณะที่บีบลงไปที่แขนของเขา ตอนนี้ชิงสุ่ยกำลังรอให้สมาชิกคนอื่นๆของตระกูลฮั่วนั้นมาหาเขาในตอนนี้
“นั้นเพราะข้าคิดว่าท่านนั้นอ่อนแอ และไม่กล้าที่จะทำร้ายข้า…”
แกร๊ก!
ในตอนนั้นเองแขนของชายคนนั้นได้หักลงไปในทัน ในเวลานั้นเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและความหวาดกลัว
“อย่าให้ข้ารู้นะว่าเจ้ายังทำเรื่องเช่นนี้อีก ไม่งั้นข้าจะตามมาจัดการเจ้า!”ชิงสุ่ยยิ้มและมองไปที่เขาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ได้ๆ ข้าสาบาน ข้าจะเลิกทำเช่นนี้ และข้าจะไม่ทำมันอีกต่อไป ให้อภัยข้าเถอะ!”เขากล่าวออกมาขณะที่ร้องออกมา
“งั้นก็ได้ ในเมื่อเจ้าไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้ว…”ชิงสุ่ยเตะลงไปที่ของสงวนของอีกฝ่ายอย่างรุนแรงในตอนนี้ ทำให้เขานั้นกลายเป็นขันทีในทันที
ชิงสุ่ยนั้นไม่รู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำ คนเช่นเขาได้นำโชคร้ายมาให้กับผู้หญิงจำนวนมากมาย มันนั้นถือว่าเป็นเรื่องดีที่ชิงสุ่ยได้ทำลายเขาไปในตอนนี้
ในตอนนี้ชิงสุ่ยสามารถบอกได้ว่ากลุ่มคนที่ใกล้เขามาในตอนนี่คือคนของตระกูลฮั่ว
ทั้งหมดนั้นกำลังพุ่งตรงเข้ามาทางเขา หนึ่งในนั้นเป็นชายชราที่ทรงพลังอย่างมาก และชิงสุ่ยสามารถบอกได้แล้วเขานั้นเป็นผู้นำของเมืองหลินห่ายแห่งนี้
ชิงสุ่ยค่อยๆมองขึ้นอย่างช้าๆ ในตอนนี้ผู้ชายที่แข็งแกร่งได้ปรากฏอยู่ข้างบนหัวของเขา แต่ถึงอย่างไรความแข็งแกร่งของเขาก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับชิงสุ่ย
“นี่เจ้ากล้าก่อเรื่องในเมืองหลินท่ายของข้าอย่างนั้นรึ?” เสียงของชายชราดังขึ้น
ชายชรานั้นดูไม่ชรามากนัก แต่ด้วยผมสีเทาของเขา รวมถึงคิ้วสีขาวของเขาทำให้เขานั้นดูเข็มขรึมอย่างมาก
ในตอนนี้ชายชรานั้นไม่ได้พูดอะไรมากมายนัก นั้นเพราะเขาไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น และทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าจู่โจมตระกูลฮั่วของเขา
ในตอนนี้เขาได้แต่มองไปที่สภาพของชายหนุ่มที่ถูกหักแขนอยู่ข้างล่าง
ชิงสุ่ยยิ้มและมองไปที่ชายชรา “ข้าแน่ใจว่าเจ้ารู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นดีเพียงแค่ข้านั้นแข็งแกร่งกว่าเจ้า ทำให้เจ้านั้นไม่กล้าลงมือในตอนนี้ มิฉะนั้นแล้วใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับข้าบ้างในตอนนี้?
ในตอนนี้ชายชราโมโหอย่างมาก แต่ถึงอย่างไรเขานั้นก็ไม่ได้ลงมือแต่อย่างใดนั้นเพราะ เขารู้สึกได้ว่าชิงสุ่ยนั้นไม่ใช่คนที่อ่อนแอเลย
เขารู้สึกว่าชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่ใช่คนที่เขาจะสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย และเขาก็ไม่อยากเสี่ยงที่จะทำตระกูลฮั่วนั้นเดือดร้อน
“นายท่าน ข้าต้องขอโทษท่านด้วยจริง นั้นเป็นความผิดของพวกเรา ข้าจะจัดงานเลี้ยงขอโทษท่านหลังจากนี้ แต่ตอนนี้ท่านช่วยแก้ไขปัญหาให้กับเราก่อนได้รึไม่?”ชายชราที่เป็นสมาชิกตระกูลฮั่วกล่าวออกมา กับผู้นำของเขา
ในตอนนี้ทุกๆคนเห็นด้วยกับคำพูดของเขา
คำพูดดังกล่าวทำให้ชายชราอึ้งไปชั่วขณะ ในตอนนี้เขาลังเลใจอย่างมาก
“พวกท่านสบายใจได้ ข้าไม่ได้มาเพื่อก่อปัญหาเพียงแค่ถูกเจ้าหนุ่มคนนี้คุกคามเท่านั้น นอกจากนี้เขานั้นยังพยายามที่จะพาหญิงสาวทั้งสองนี้ไปเป็นของตัวเองอีกด้วย ข้าจึงต้องลงมือสั่งสอนไป แล้วตอนนี้ท่านคิดว่าสิ่งที่ข้าทำลงไปนั้นสมควรหรือไม่?”ชิงสุ่ยกล่าวออกมาอย่างสงบ
ในตอนนี้ชายชราสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย ในตอนนี้ชายชราโมโหชายหนุ่มคนนั้นอย่างมาก เขานั้นเกือบทำให้ตระกูลของเขาเองนั้นพบเจอกับหายนะ ในตอนนี้ชายชราคิดว่าหลังจากที่ทุกอย่างจบลงเขานั้นจะจับชายผู้นั้นขังเป็นเวลา100ปีเพื่อเป็นการลงโทษ
“เราเสียใจในสิ่งที่คนของเราได้ทำลงไป เพื่อเป็นการชดเชยให้ท่าน เราจะชดใช้ให้ท่าน ว่าแต่ท่านมีอะไรที่สามารถให้เราสามารถทำให้ท่านได้บ้าง”
“ในตอนนี้เรายังไม่มีที่พักอยู่ และเราก็สนใจที่จะหาที่พักอยู่บนถนนสายนี้ ที่แห่งนี้น่าสนใจอย่างมาก”ชิงสุ่ยกล่าว
“เรามีคฤหาสน์อยู่ในจุดที่ดีที่สุดอยู่บนถนนสายนี้ ข้าหวังว่าถ้าท่านไม่ถือสาท่านสามารถนำมันไปใช้ได้เลยในตอนนี้”ชายชรากล่าวอย่างสุภาพด้วยหัวใจที่เจ็บปวด