ในช่วงเวลานี้ ณ ตระกูลหมาป่าในทางตะวันตกของจักรวาล
ข่าวของตายของหลางเจียหลงได้ถ่ายทอดมาถึงที่นี่ ทำให้ทั่วทั้งตระกูลหมาป่าสั่นสะเทือนอย่างกะทันหัน สาธารณะเดือดดาล ผู้อาวุโสจำนวนนับไม่ถ้วนของตระกูลหมาป่าต่างก็รวมตัวกันที่สำนักงานใหญ่ เต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม
“ล้ำเส้น ล้ำเส้นเกินไปจริงๆ เจ้าเซี่ยปิงของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั่นช่างยโสโอหังอย่างที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ไม่คาดคิดว่าจะกล้าสังหารผู้นำตระกูลหมาป่าของข้าอย่างเปิดเผยและไม่เกรงกลัวเช่นนี้ แม้แต่นายน้อยหลางเป่ยเจียงรวมถึงผู้อาวุโสจำนวนมากของตระกูลหมาป่าก็ตายไปด้วยเงื้อมมือของเขา ทำให้ตระกูลหมาป่าเผชิญกับความสูญเสียอย่างหนัก”
ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลหมาป่าคำรามออกมา “ทุกๆคน หากพวกเราไม่สังหารเจ้าเซี่ยปิงของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั่น ในอนาคตตระกูลหมาป่าของพวกเราจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในทางตะวันตกของจักรวาลได้อีกเหรอ มีใครที่จะเคารพนับถือพวกเราอีกหรือ? การที่สังหารผู้นำตระกูลและสังหารผู้อาวุโสไปกว่าสิบคน ทว่าตอนนี้กลับไม่กล้าทำอะไรเขา หลังจากนี้จะมีใครที่เกรงกลัวตระกูลหมาป่าของพวกเราอีก จะมีใครที่จะให้ความสำคัญกับตระกูลหมาป่าของพวกเราอีก!”
เขาไม่สามารถยับยั้งความโมโหของตนเองได้
“สังหารเจ้ามนุษย์เซี่ยปิงนั่น ตัดหัวเขาออกมา นำมาแขวนไว้ที่หน้าประตูของพวกเรา เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู เลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด!” ผู้อาวุโสของตระกูลหมาป่าอีกคนก็ตะโกนออกมาอย่างโมโห ออร่าจิตสังหารกำลังเดือดดาล
เขาต้องการที่จะจับตัวเซี่ยปิงมาทันที สังหารเขา ล้างแค้นให้กับความบาดหมางทั้งหมด
“ทว่าเจ้ามนุษย์นั่นเป็นลูกศิษย์สายตรงของนิกายฟ้าดิน เป็นลูกศิษย์ของเซนต์ การที่ต้องการจะจัดการกับเขา จะต้องจัดการกับนิกายฟ้าดินก่อน นี่คือการทำสงคราม เป็นเรื่องที่ต้องคิดไตร่ตรองให้ดี”
ผู้อาวุโสของตระกูลหมาป่าคนหนึ่งก็พูดออกมาอย่างรอบคอบ
“ผายลม!”
ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลหมาป่าคนนั้นก็ต่อว่าออกมา “นิกายฟ้าดินวิเศษวิโสอย่างไรกัน เป็นเพียงแค่กลุ่มอิทธิพลของมนุษย์ มีที่ไหนที่จะเทียบกับตระกูลหมาป่าของพวกเราที่ถือครองอำนาจในทางตะวันตกของจักรวาล”
“หากนิกายฟ้าดินต้องการทำสงครามกับตระกูลหมาป่าของข้า ถ้าอย่างนั้นก็ทำสงคราม คิดว่าตระกูลหมาป่าของข้าไม่มีเซนต์อย่างนั้นรึ? ไม่สามารถที่จะต่อกรกับเซนต์ของนิกายฟ้าดินรึ? หากแม้แต่การที่ผู้นำนิกายของพวกเราถูกสังหารไปโดยเจ้าเด็กนั่นและไม่กล้าที่จะล้างแค้นนั้น ถ้าอย่างนั้นตระกูลหมาป่าของพวกเราจะดำรงอยู่ไปเพื่ออะไร?!”
เขาโมโหอย่างมากพร้อมกับจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสของตระกูลหมาป่าที่เอ่ยออกมาเมื่อครู่นี้
“ท่านผู้อาวุโสสูงสุดพูดถูกแล้ว นี่คือความอาฆาตแค้นที่ใหญ่หลวง นิกายฟ้าดินแล้วอย่างไรกัน ไม่มีใครที่จะขัดขวางการล้างแค้นของพวกเราได้”
“ส่งทหารออกไปที่นิกายฟ้าดิน บอกให้พวกเขาส่งตัวเจ้าฆาตกรเซี่ยปิงมา ไม่อย่างนั้นจะต้องถล่มนิกายฟ้าดินให้ราบเป็นหน้ากลอง ฆ่าล้างมนุษย์ในทั้งหกอาณาเขตดวงดาว ทำให้มนุษย์เหล่านี้ได้รู้ว่าตระกูลหมาป่าของข้าร้ายกาจเพียงใด”
“ทำสงคราม ทำสงครามทันที ยึดครองอาณาเขตดวงดาวที่อยู่ภายใต้การปกครองของนิกายฟ้าดิน สังหารมนุษย์ที่ต่ำต้อยให้หมดสิ้น”
ยอดฝีมือของตระกูลหมาป่าแต่ละคนต่างก็คำรามออกมา สาธารณะเดือดดาล บ่งบอกว่าจะต้องต่อสู้กับนิกายฟ้าดินไปจนถึงที่สุด ส่งทหารไปที่นิกายฟ้าดิน ฆ่าล้างลูกศิษย์ทั้งหมดของนิกายฟ้าดิน ล้างแค้นให้กับความบาดหมางทั้งหมด
“เยี่ยมมาก”
ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลหมาป่าก็ฮึกเหิมอย่างมาก คิดว่านี่เป็นความเดือดดาลของสาธารณะ นี่คือการที่ตระกูลหมาป่ารวมกันเป็นปึกแผ่นเดียวกัน เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ตระกูลหมาป่าสามัคคีกันเช่นนี้ นี่คือสงครามของการล้างแค้น จะต้องทำลายนิกายฟ้าดินให้จงได้
ตราบใดที่ตระกูลหมาป่าของพวกเขาสามารถที่จะถล่มอาณาเขตดวงดาวทั้งหกแห่งของนิกายฟ้าดินได้ ฆ่าล้างมนุษย์ทั้งหมด ปล้นชิงสมบัติทั้งหมดมา จากนั้นมันก็เพียงพอที่จะชดใช้ให้กับความสูญเสียของตระกูลหมาป่าได้
ในขณะที่ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลหมาป่าผู้นี้ต้องการที่จะประกาศคำสั่งออกไป ส่งกองกำลังทั้งหมดของตระกูลหมาป่าออกไป มุ่งหน้าไปที่นิกายฟ้าดิน ทันใดนั้นจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา แอบแฝงไปด้วยความยิ่งใหญ่และเกรียงไกร
“หุบปาก ล้มเลิกความคิดที่จะโจมตีนิกายฟ้าดินทันที ทำเหมือนกับว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้น ห้ามส่งทหารออกไปที่นิกายฟ้าดินเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็อย่ากล่าวโทษข้าหากว่าข้าจะถอนตัวจากสงครามนี้”
อะไรนะ?!
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้อาวุโสและผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลหมาป่าทุกๆคนต่างก็ตกใจไปตามๆกัน เพราะว่าผู้ที่เอ่ยออกมานี้ก็คือบรรพบุรุษเก่าแก่ของตระกูลหมาป่าของพวกเขา—เซนต์หมาป่าหอนจันทรา!
“เหตุใดกันท่านบรรพบุรุษเก่าแก่ เหตุใดจึงลงมือไม่ได้? เจ้ามนุษย์เซี่ยปิงนั่นโหดเหี้ยมและบ้าบิ่นอย่างถึงที่สุด ฉีกใบหน้าของพวกเราตระกูลหมาป่า สังหารผู้นำตระกูลหมาป่าของพวกเรารวมถึงยอดฝีมืออีกมากมาย หากไม่ล้างแค้น จากนั้นตระกูลหมาป่าของพวกเราจะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน?”
ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลหมาป่าก็ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนเองได้ยิน ไม่อยากเชื่อว่าเซนต์หมาป่าหอนจันทราจะขัดขวางพวกเขาไม่ให้ล้างแค้น
“เวลานี้นิกายฟ้าดินแตกต่างจากในอดีต มีโอกาสสูงว่าเจ้าผีแก่อสูรมืดเลื่อนขั้นขึ้นไปในขอบเขตไร้เทียมทานแล้ว หากทำสงครามกับนิกายฟ้าดิน บางทีไม่ใช่แค่ข้าจะไม่สามารถต้านทานเขาเท่านั้น หนำซ้ำก็อาจจะถูกสังหารไปได้ พวกเจ้าห้ามเคลื่อนไหวเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นหายนะของตระกูลหมาป่าของพวกเรา” เซนต์หมาป่าหอนจันทราเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม บอกถึงข่าวที่ตนเองได้ยินมา
“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? เซนต์อสูรมืดนั่นทรงอำนาจจนถึงขั้นนั้นแล้วรึ?!”
เมื่อได้ยินข่าวนี้ ผู้อาวุโสของตระกูลหมาป่าจำนวนมากก็สั่นเทา เหมือนกับถูกสาดด้วยถังน้ำเย็นก็ว่าได้ ความเดือดระอุของพวกเขาจางหายไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีความคิดล้างแค้นอีกต่อไป สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือความตื่นตระหนก
หากเมื่อครู่นี้พวกเขาไม่ได้รับรู้ถึงข่าวนี้และออกไปล้างแค้นนิกายฟ้าดินอย่างโง่เขลาล่ะก็ ในตอนนั้นแม้แต่บรรพบุรุษเก่าแก่ของพวกเขาก็อาจจะต้องตายไป ซึ่งส่งผลให้ตระกูลหมาป่าของพวกเขาถูกฆ่าล้างไปได้อย่างง่ายดาย
เพราะว่าภายในจักรวาล เซนต์คือผู้ที่มีพลังการต่อสู้ในระดับสูงสุด เซนต์คือผู้ที่ตัดสินผลลัพธ์ของสงคราม!
ผู้บ่มเพาะในระดับอื่นๆนั้น ต่อให้มีมากแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์ เป็นได้เพียงแค่โล่กำบังกระสุนเท่านั้น
หากแม้แต่บรรพบุรุษเก่าแก่ของตระกูลก็บอกว่าไม่สามารถต้านทานเซนต์ของนิกายฟ้าดินได้ นั่นก็หมายความว่าพวกขากำลังนำพาความตายมาสู่ตนเอง
“สรุปก็คือเรื่องนี้ให้ยุติลงแค่นี้ เจ้าทำการเลือกผู้นำคนใหม่ซะ อย่าสร้างปัญหาขึ้นมาอีก ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นจากตัวหลางเจียหลงเอง พวกเขาต้องการที่จะซุ่มโจมตีลูกศิษย์ของเซนต์อสูรมืด ท้ายที่สุดก็ถูกสังหารไปเสียเอง ไม่สามารถเรียกร้องขอความเป็นธรรมจากใครได้ บางทีหากผีแก่อสูรมืดยกทัพมาถามโทษจริงๆ พวกเราก็อาจจะต้องขอโทษเช่นกัน”
เซนต์หมาป่าหอนจันทราพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม
“อะไรนะ? เจ้าบัดซบนั่นสังหารผู้นำตระกูลและผู้อาวุโสจำนวนมากของพวกเรา ทว่าพวกเราก็จะต้องขอโทษ บนโลกนี้มีความจริงเช่นนี้ด้วยรึ?!” ผู้อาวุโสจำนวนมากของตระกูลหมาป่าก็รู้สึกไม่พึงพอใจและโศกเศร้าอย่างมาก
พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องเช่นนี้มาก่อน ไม่มีทางที่จะล้างแค้นได้ หนำซ้ำยังต้องขอโทษอีก เป็นกังวลว่าฝ่ายตรงข้ามจะยกทัพมาถามโทษ นี่ช่างเป็นความอัปยศอดสูของตระกูลหมาป่า
“โลกนี้มีเพียงความจริงข้อเดียวเท่านั้น นั่นก็คือความแข็งแกร่งคือทุกอย่าง เรื่องอื่นๆไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึง เจ้าเตรียมพร้อมที่จะขอโทษไว้ ไม่ว่าอย่างไรก็อย่าสร้างปัญหาใดๆให้กับนิกายฟ้าดินเด็ดขาด อย่าหาข้ออ้างให้กับเจ้าผีแก่อสูรมืดโจมตีตระกูลหมาป่าของพวกเรา ไม่อย่างนั้นตระกูลหมาป่าของพวกเราจะต้องตกอยู่ในอันตราย”
เซนต์หมาป่าหอนจันทราพูดออกมาอย่างอับจนหนทาง น้ำเสียงแอบแฝงไปด้วยความเศร้าสร้อย เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่ต้องการล้างแค้น ทว่าการที่มีพลังอำนาจด้อยกว่าอีกฝ่ายนั้น มันจะไม่ใช่เป็นการรนหาที่ตายหรือ?!
บอกตามตรง ในตอนที่เขาได้ยินว่าเซนต์อสูรมืดสังหารเซนต์เพชฌฆาตบ้าคลั่ง เซนต์ปีศาจทมิฬ เซนต์ปีศาจน้ำแข็งและเซนต์บาบีเรี่ยนสายฟ้าในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็ตกใจจนร่างกายสั่นเทิ้ม ไม่คาดคิดว่าจะมีตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ปรากฏขึ้นมาในเผ่าพันธุ์มนุษย์
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้อาวุโสของตระกูลหมาป่าจำนวนมากก็หวาดกลัวขึ้นมา หากแม้แต่บรรพบุรุษเก่าแก่ของพวกเขาก็ตื่นตระหนกเช่นนี้ เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาแมลงต่ำต้อยจะกล้าทำอะไรอีก หากไม่มีการคุ้มครองของเซนต์หมาป่าหอนจันทรา บางทีตระกูลหมาป่าของพวกเขาก็อาจจะถูกทำลายล้างไปแล้ว
พวกเขาก็อับจนหนทางอย่างมาก ในโลกนี้กำปั้นใครใหญ่สุด ก็ย่อมมีอำนาจใหญ่สุด ต่อให้ผู้นำตระกูลของพวกเขาจะถูกสังหารแล้วอย่างไร หากปราศจากพลังอำนาจ ก็ยังคงทำได้เพียงแค่ยอมจำนนเท่านั้น
ไม่อย่างนั้นมันจะกลายเป็นหายนะของการถูกฆ่าล้างทั้งตระกูล
…………….
ในอีกฝากหนึ่งของทางตะวันตกของจักรวาล
พระผู้อาวุโสจำนวนมากก็ได้ยินข่าวที่พระโพ่วฌา พระหยวนเจิน พระจื๋อไห่และพระคนอื่นๆถูกเซี่ยปิงสังหารไป พวกเขาต่างก็เดือดระอุขึ้นมาเช่นกัน
เพราะว่าพระผู้อาวุโสอย่างพวกเขาก็คือกระดูกสันหลังที่แท้จริง ทว่าตอนนี้กลับถูกสังหารไปโดยคนๆเดียว นี่คือความสูญเสียที่พระพุทธศาสนาไม่สามารถรับมือได้ นี่คือเรื่องที่สำคัญอย่างถึงที่สุด ไม่สามารถเพิกเฉยได้
สาวกของพระพุทธศาสนาต่างก็รับรู้ถึงเรื่องที่สำคัญนี้
ต่อให้พวกเขาจะเป็นสาวกรุ่นเยาว์ บ่มเพาะอุปนิสัยที่ดีมา มีความสงบสุขุม ทว่าพวกเขาก็ยังไม่สามารถยับยั้งความเดือดดาลในใจได้