ตอนที่ 386 เถ้าแก่กู่
หยางโปจ้องมองไปที่มีย่า หยกเม็ดถั่วไวโอเล็ตชนิดนี้ ถือได้ว่าเป็นหยกคุณภาพต่ำ
พนักงานขายหวางเสี่ยวลี้ไม่ยอมแพ้ พูดกระซิบ หยกไวโอเล็ตหายาก และไม่ได้แพง ! คุณจะรู้ดีไปกว่าฉันได้ยังไง ？
หยางโปหัวเราะออกมา ” เมื่อผมพูดไปแล้ว ผมรู้เรื่องพวกนี้พอสมควร ! ผมเคยได้ติดต่อสอบถามกับผู้เชี่ยวชาญเรื่องหยกมาแล้ว ! “
หวางเสี่ยวลี้จ้องมองหยางโป กำลังจะเอ่ยปากพูด ก็ได้ยินเสียงอบอุ่นดังมาจากด้านข้างเขา
เอ้ สวัสดีคะ คุณคืออาจารย์หยางใช่ไหมคะ ？
หยางโปพอได้ยินคำพูดนี้เขาจึงหันหน้าไปมอง เห็นคนใส่เครื่องแบบชุดสีดำคนหนึ่ง มีป้ายติดอยู่บนหน้าอกของเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา หยางโปก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คุณคือ ?
ฉันเป็นผู้จัดการของร้านนี้ แซ่หลี่ ฉันได้ดูรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณล่าสุดของคุณผ่านรายการโทรทัศน์แล้วมันน่าเหลือเชื่อจริงๆค่ะ สีหน้าผู้จัดการหลี่เต็มไปด้วยความชื่นชม
หวางเสี่ยวลี้ได้ยินแบบนั้นเธอก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอไม่ค่อยดูรายการโทรทัศน์วินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ แต่ก่อนเธอเคยดูสองสามครั้ง และประทับใจต่อผู้เชี่ยวชาญอยู่บ้าง เมื่อเธอเห็นหยางโปที่ยังอายุน้อยแบบนี้ เธอก็สงสัยเล็กน้อย และหันไปถามผู้จัดการ
ผู้จัดการค่ะ เขาพิธีกรคนใหม่ของรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณเหรอค่ะ ?
ผู้จัดการหลี่รีบชี้ไปที่หยางโปและอธิบายว่า เขาเป็นสมาชิกของกลุ่มผู้เชี่ยวชาญรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณสองสามเทปล่าสุด !
หวางเสี่ยวลี้ได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกตะตึงไปในทันที
หยางโปรีบโบกมือ มันเป็นเพียงแค่การได้รับเกียรติจากหน่วยงาน และผมก็แค่ได้เข้าร่วมรายการสองสามเทปเท่านั้นเอง
มันยอดเยี่ยมมากอยู่แล้ว ต้องรู้ก่อนว่ามีผู้เชี่ยวชาญวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณกี่ท่าน และจะมีสักกี่คนที่สามารถเข้าร่วมในรายการได้ ？ คุณสามารถเข้าร่วมรายการได้ ก็แสดงได้ว่าคุณเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่จริงๆถึงจะไปนั่งในนั้นได้ ! ผู้จัดการหลี่พูดสรรเสริญเยินยอ
หยางโปโบกมืออีกครั้ง เขาพูดถ่อมตัวสองสามประโยค
เหมินย่าหนานสังเกตเห็นสถานการณ์ด้านของหยางโป เมื่อเธอเห็นหยางโปคุยกับพนักงานขายหญิงอย่างถูกคอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ” เพื่อนของคุณเชื่อถือได้ไหม ？ เดิมที่ฉันยังวางแผนว่าจะแนะนำเพื่อนของคุณให้กับมีย่า ตอนนี้ดูแล้วฉันจะต้องเตือนมีย่าให้อยู่ห่างจากเขาแล้วล่ะ !
ลัวย่าวหัวเหลียวไปมอง หยางโปไม่ใช่คนแบบนั้น ผมจะเข้าไปดูสักหน่อย บางทีอาจจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นก็ได้ ?
มันไม่สามารถเป็นเรื่องอื่นไปได้หรอก เหมินย่าหนานเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ แต่เธอก็เดินตามหลังลัวย่าวหัวไป
เข้าไปใกล้ อีกหน่อย เธอก็ได้ยินพนักงานขายหญิงพูดว่า อาจารย์หยาง …การวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ…
เหมินย่าหนานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ลัวย่าวหัวเข้าใจแล้วก็กล่าว คุณเข้าใจผิดแล้ว น่าจะเป็นเพราะช่วงก่อนหยางโปไปปรากฏตัวในรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ และช่วงนี้คงมีการออกอากาศแล้ว นั่นน่าจะเป็นแฟนคลับผู้หญิงของเขา ที่จำเขาได้
เหมินย่าหนานยิ่งรู้สึกประหลาดใจมากขึ้น ก่อนหน้านี้เธอได้ยินมาว่าหยางโปและลัวย่าวหัวได้ร่วมมือกันเปิดโรงประมูล เธอก็แปลกใจนิดหน่อย แต่เธอก็พอจะเข้าใจ เพราะครอบครัวมีเงิน มันไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อเธอได้ยินมาว่าหยางโปเป็นผู้เชี่ยวชาญของรายการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามันกลับกันกับที่เธอเข้าใจมาก่อนหน้านี้ ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงจะมีบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษกว่าผู้เชี่ยวชาญทั่วไป !
เมื่อ เหมินย่าหนานเดินเข้ามา พอได้ยินพนักงานหญิงขายพูด อาจารย์หยาง เป็นผู้เชี่ยวชาญ พูดกันตามจริง ที่คุณพูดนั้นก็เป็นความจริง แต่คุณก็รู้ ร้านของเราที่นี่เชื่อมโยงเป็นห่วงโซ่ ด้วยอำนาจของฉัน ฉันสามารถลดให้ได้ต่ำสุด 15%
เมื่อเหมินย่าหนานเห็นมีย่า ดูเหมือนจะคล้อยตามแบบนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปสะกิดและดึงมีย่าขยับไปเล็กน้อย กระซิบถามต้นสายปลายเหตุ
เมื่อมีย่าพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้หนึ่งรอบ เธอลังเลเล็กน้อยและพูด
ลดตั้ง 15% ราคาก็ต่ำมากแล้วนะ !
เหมินย่าหนานส่ายหัว เธอโง่รึเปล่า หรือว่าเธอยังดูไม่ออก ? หยางโปเก่งขนาดนี้ เขาต้องช่วยเธอซื้อกำไลที่ดีและมีราคาที่สมเหตุสมผลให้เธอได้แน่ เธอจะมากังวลอะไรในเวลานี้อีก ？
มีย่าพยักหน้า ล้มเลิกความคิดของเธอ แล้วเดินกลับไปและเอ่ยปากพูด ผู้จัดการหลี่ ขอบคุณมากสำหรับความมีน้ำใจของคุณ เรื่องนี้ช่างมันเถอะ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกันในครั้งต่อไปนะค่ะ
ผู้จัดการหลี่มีสีหน้าเสียดาย ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ !
หวางเสี่ยวลี้ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบหยิบสมุดบันทึกออกมาเล่มหนึ่ง แล้วมอบให้กับหยางโป คุณหยาง คุณช่วยเซ็นลายเซ็นให้ฉันหน่อยได้ไหม !
หยางโปเอื้อมมือไปหยิบปากกา เซ็นชื่อให้หวางเสี่ยวลี้ เมื่อตอนที่ส่งคืน ทันใดนั้นก็ได้ยินสำเนียงกวางตุ้งของคนคนหนึ่ง พูดว่า เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? ลูกค้าไม่พอใจอะไรใช่ไหม ？ “
หยางโปหันหลังกลับไป เมื่อเห็นคนอ้วนอุ้ยอ้าย หน้าผากและศีรษะล้าน เขาก็ชี้ไปที่กำไลข้อมือที่หวางเสี่ยวลี้กำลังจะเก็บ
หวางเสี่ยวลี้หันไปมอง ก็เก็บกำไลข้อมือวางเข้าไป
ผู้จัดการหลี่ตกใจ เธอก็ชี้ไปที่ชายคนนั้นแล้วรีบพูดว่า เถ้าแก่ คุณมาได้ยังไง ？
เธอกลัวว่าหยางโปและคนอื่นๆจะไม่รู้จัก ผู้จัดการหลี่จึงรีบกล่าวแนะนำ ท่านนี้คือเถ้าแก่กู่เจ้าของร้านของเราค่ะ
หยางโปหันหน้าไปพยักหน้าให้อีกฝ่าย เขารู้ความเป็นมาของร้านนี้ดี เถ้าแก่กู่คนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังในโลกของหยกมณฑลกวางตุ้ง เขาพึ่งพาการสะสมหยกเพื่อทำธุรกิจใหญ่และในที่สุดก็ก่อตั้งร้านเครื่องประดับหยกและทองของเขาเองขึ้นมา หลังจากเสร็จสิ้นการสะสมทุนเริ่มต้นแล้ว เขาก็เริ่มเปิดร้านค้าจำนวนมากทั่วประเทศอย่างรวดเร็ว เพื่อสร้างเครือข่ายห่วงโซ่
เถ้าแก่กู่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้ม และหันไปมองผู้จัดการหลี่
ผู้จัดการหลี่ รีบอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่
เถ้าแก่กู่เงยหน้าขึ้นมองหยางโป คุณหยางอายุยังน้อย ก็เป็นถึงตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญแล้ว อนาคตข้างหน้าต้องก้าวไกลอย่างแน่นอน !
หยางโปส่ายหน้า คุณเกรงใจเกินไปแล้ว
แบบนี้ดีแล้ว ในเมื่อคุณหยางรู้สึกว่ามันแพงเกินไป งั้นผมก็จะลดราคาให้คุณถึง 40%! ไปเลย เถ้าแก่กู่พูด