ไม่มีใครบอกได้ว่าแท้จริงผู้อาวุโสหนานกงดึงดันมาตลอดเส้นทางความล้มเหลวทั้งหมดเพียงไหน แต่ทุกการกระทำของเขานั้นช่างเห็นแก่ตัวและเจ้าคิดเจ้าแค้น
ตอนนี้ทุกครั้งที่เสี่ยวต้านเขอเห็นชายแก่ เธอมักเข้าไปซ่อนในห้องของเธอทันที ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ครั้งล่าสุดจะฝังใจเธอไปเสียแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้พ่อตัวเองเกือบเสียชีวิตอยู่บ้าง จึงต้องการซ่อนตัวจากชายสูงวัยให้มากเท่าที่จะทำได้
ผู้อาวุโสหนานกงยอมรับเรื่องที่เขาคงต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพียงลำพัง จึงไม่ได้คาดหวังจากเสี่ยวต้านเขอกับซูโยวหรานมากนัก
ถึงอย่างไรเขาก็เอาแต่จมอยู่กับเรื่องในอดีตไม่ใช่ในอนาคตข้างหน้าอยู่แล้ว
แต่ความมุ่งมั่นทั้งหมดนี้มีไว้เพื่อชดใช้ให้กับเวลายี่สิบปีเต็มในคุกของเขา
เขาเลือดเย็นหรือ
นั่นไม่ใช่เรื่องที่ต้องสงสัยเลย
อย่างนั้นเขาน่าสงสารหรือ
หากใครคิดเรื่องนั้น เขาก็คงน่าสงสารจริงๆ
ซูโยวหรานรู้สึกผิดกับชายแก่บ่อยครั้ง แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใกล้หรือแสดงความเป็นห่วงเป็นใย เธอกลัวว่าหากเข้าใกล้เขามากเกินไป สุดท้ายเธอจะตกเป็นเครื่องมือของเขา
…
คืนนั้นซูโยวหรานเดินเข้ามาในห้องทำงานกลังจากอาบน้ำเสร็จ และพบว่าหนานกงเฉวียนจ้องมองรูปพ่อแม่ของเขาอยู่ หากไม่มีของแบบนี้เขาคงลืมว่าพ่อแม่หน้าตาเป็นอย่างไรไปแล้ว
“ปู่จะมีความสุขหลังจากได้แก้แค้นจริงเหรอคะ ต่อให้เขาทำสำเร็จและทำให้ตระกูลโม่ทุกข์ทรมานได้ เขาจะมีความสุขจริงๆ เหรอคะ”
“เขาไม่อยู่ในจุดที่จะมานึกถึงความสุขแล้วละครับ เขามีชีวิตอยู่เพื่อเหตุผลเดียวคือทำให้ตระกูลโม่ทุกข์ทรมาน เขาหยุดไม่ได้เพราะถ้าเขาหยุด เขาจะเสียแรงใจทั้งหมดในการมีชีวิต” หนานกงเฉวียนเอ่ยพลางโอบซูโยวหรานไว้
ซูโยวหรานปวดใจแทนหนานกงเฉวียน แม้ว่าผู้อาวุโสหนานกงจะเกือบทำให้เขาหลับไปตลอดกาล เขาก็ไม่เกลียดปู่ตัวเอง ซ้ำยังให้โอกาสแก้แค้นด้วย
ชายคนนี้ทั้งดูสูงใหญ่และอันตราย แต่แท้จริงกลับสุดแสนจะใจดี
“คุณแบ่งทุกความเจ็บปวดของคุณมาให้ฉันได้ไหมคะ เห็นคุณเป็นอย่างนี้ฉันก็ปวดใจนะคะ…”
หนานกงเฉวียนกอดเอวซูโยวหรานไว้ก่อนระบายยิ้ม “ลูกผู้ชายทุกคนก็ควรจะอดทนอย่างนี้ไม่ใช่เหรอครับ”
“ไม่ค่ะ ไม่ใช่แน่นอน”
อย่างน้อยโม่ถิงก็ไม่เคยทุกข์ทรมานกับการสูญเสียขนาดนี้
และถังหนิงคงไม่มีทางปล่อยให้เกิดขึ้นเช่นกัน
พวกเขาทั้งคู่ต่างดูแลตัวเองเป็นอย่างดี
“พอแล้วละครับ ทุกคนก็มีคติการใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง อย่างถังหนิงที่คุณชื่นชอบก็ยืนหยัดในคติของตัวเองว่าจะไม่ทำร้ายคนที่ไม่ทำร้ายเธอก่อน ในขณะที่คติประจำใจของผมก็คือไม่โทษโชคชะตาหรือคนอื่นแล้วก็ใจดีอยู่เสมอไงครับ”
หลังจากได้ยินดังนั้น ซูโยวหรานหลุดขำออกมา “คุณพูดผิดแล้วค่ะ คนที่ฉันชอบที่สุดไม่ใช่ถังหนิง แต่เป็น…คุณต่างหาก!
“ต่อไปนี้ถ้าใครกล้ามาทำร้ายคุณอีก ฉันซัดพวกเขาให้น่วมเพื่อคุณได้นะคะ อย่าลืมว่าฉันเคยเป็นทหารมาก่อนนะ”
“ยัยโง่เอ๊ย!” หนานกงเฉวียนก้มหน้าลงกดจูบซูโยวหรานที่ริมฝีปาก ก่อนทั้งคู่จะเข้านอนและผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของกันและกัน
ด้วยความมีคุณธรรมของหนานกงเฉวียนถึงทำให้ถังหนิงยอมรับในตัวเขา และเป็นเหตุผลเดียวกับที่เธอยินดีช่วยเขาเช่นกัน
อย่างไรก็ตามสองตระกูลก็มีความสัมพันธ์ที่แปลกประหลาด
เดิมทีพวกเขาเป็นคู่อริกัน แต่ตอนนี้หนึ่งในพวกกลับช่วยชีวิตอีกฝ่ายไว้
ซ้ำยังมีโชคชะตาแสนอาภัพระหว่างเสี่ยวต้านเขอกับฝาแฝด…
…
แน่นอนว่าผู้อาวุโสหนานกงมีเพียงตัวคนเดียว โดยเฉพาะระหว่างที่เขารอการประกาศวันออกฉายของมดราชินีสองและบินไปๆ มาๆ ระหว่างอเมริกากับปักกิ่งตามลำพัง โชคร้ายที่เขาคงไม่รู้ถึงสิ่งที่กำลังรอเขาอยู่ในตอนสุดท้าย
ผ่านไปหนึ่งปีแล้วนับตั้งแต่พวกเขาประกาศเริ่มถ่ายทำมดราชินีสองแต่ไห่รุ่ยยังคงไม่ออกมายืนยันวันออกฉายอย่างเป็นทางการหรือชี้แจงความคืบหน้าแต่อย่างใด
ถังหนิงทำเพียงทุ่มเทกับการตัดต่อเพราะต้องการให้ภาพออกมาละเอียดที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และมีเทคนิคพิเศษที่เหนือชั้นกว่าผลงานของชัยชนะ
แต่ในขณะที่งานครบรอบมดราชินีกำลังมาถึง ไม่เพียงแต่ไห่รุ่ยจะไม่ประชาสัมพันธ์มดราชินีสองพวกเขายังประกาศจัดงานครบรอบและสนใจแต่กับการประชาสัมพันธ์งานนี้แทน
แม้ว่าแฟนๆ จะไม่ได้ข่าวคราวเกี่ยวกับมดราชินีสองแต่งานครบรอบนี้ก็มีของขวัญและรางวัลที่น่าสนใจมากมาย ประกอบกับวันคริสต์มาสที่ใกล้เข้ามา งานนี้จึงดึงความสนใจของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว
ยิ่งไปกว่านั้นไห่รุ่ยยังประกาศว่าจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับทุกคนในเวลาเที่ยงคืนของวันที่สิบหก
สุดท้ายทุกคนจึงหันไปสนใจงานนี้โดยไม่รู้แม้แต่น้อยว่ามันเกี่ยวข้องกับมดราชินีสอง
เมื่อผู้อาวุโสหนานกงได้ยินว่าไห่รุ่ยกำลังจะจัดงานใหญ่โตสำหรับภาพยนตร์เรื่องเก่า เขาอดไม่ได้ที่จะว่าเย้ย “ถ้าเก่งขนาดนั้นก็น่าจะกำหนดวันฉายมดราชินีสองแทนสิ…”
ทางอเมริกาเตรียมพร้อมทุกเมื่อ หากแต่ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวจากไห่รุ่ย…
หมายความว่าแผนเดิมของเขาที่จะโจมตีฝาแฝดระหว่างช่วงคริสต์มาสคงไม่อาจทำได้เช่นกัน
…
ช่วงนี้ของปีเป็นช่วงที่หนาวที่สุดในปักกิ่ง หากแต่โรงภาพยนตร์ก็ยังคงเป็นที่นิยม
ไห่รุ่ยกำลังจะจัดงานเพื่อมดราชินีและโรงภาพยนตร์ได้มอบคูปองปริศนาจำนวนหนึ่งซึ่งสามารถแลกของขวัญชิ้นใหญ่ในคืนวันที่สิบหกได้
“จะเป็นของขวัญอะไรกันนะ พวกเธอได้คูปองบ้างไหม”
“ฉันก็ไม่แน่ใจว่าคืออะไร แต่มันน่าสนใจมากเลยนะเนี่ย”
“นึกไม่ถึงว่าไห่รุ่ยจะจัดงานครบรอบมดราชินีใหญ่โตขนาดนี้ ต้องบอกว่าพวกเขาทุ่มทุนมากเลยละ แต่จริงๆ แล้วฉันสนใจวันฉายของมดราชินีสองมากกว่านะ”
“ใครสนกันละ วันที่สิบหกเป็นวันอาทิตย์ เราคงได้ไปเห็นว่าจะมีอะไรน่าทึ่งกัน”
“เราก็จะไปเหมือนกัน…”
ผู้คนต่างฮือฮากับงานของไห่รุ่ยและหลายคนก็ตัดสินใจว่าจะเอาคูปองไปที่โรงภาพยนตร์ในวันที่สิบหกเพื่อไปดูว่ามีอะไรน่าทึ่งอยู่ในนั้น
ทว่าไม่มีใครคาดคิดว่าคูปองจะใช้แลกโอกาสที่จะได้ดูมดราชินีสองในรอบปฐมทัศน์!
แน่นอนว่าคูปองนั้นมีจำนวนจำกัด แต่ละโรงภาพยนตร์จึงได้รับแจกจ่ายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทั้งหมดเป็นลูกเล่นของไห่รุ่ย หากเป็นไปตามแผนคูปองปริศนาเหล่านี้จะสร้างความตกตะลึงได้ไม่น้อย!
หนึ่งวันก่อนการฉายรอบปฐมทัศน์ ถังหนิงเริ่มรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย…
เธอไม่ได้แข็งแกร่งและมีสติอย่างที่เคย…
“ในที่สุดคุณก็กังวลแล้วเหรอครับ” โม่ถิงหัวเราะขณะที่มองท่าทีของเธอ “นี่ไม่ได้เป็นเรื่องที่คุณควรกังวลมาตั้งแต่แรกเหรอครับ”
“ฉันรู้ว่าจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ ฉันก็แค่กลัวไปตามธรรมชาติน่ะ” ถังหนิงพึมพำ แทนที่จะบอกว่าตื่นตระหนก พูดกันให้ถูกต้องบอกว่าเธอคาดหวังกับกระแสตอบรับของผู้ชมมากกว่า