คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 580
เมื่อแม่ชีแห่งโชคชะตาได้ยินเมแกนด่าแดร์ริล เธอก็พลันฉีกยิ้ม “ในที่สุดเธอก็มีสติ ฉันดีใจมาก ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าแดร์ริลมันเป็นเศษสวะ”
แม่ชีแห่งโชคชะตาหน้านิ่ว “ดาร์บี้คนหนึ่งเป็นสมาชิกของนิกายตำหนักอมตะและอีกคนคือดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแห่งสำนักประตูสุราลัย ดาร์บี้ทั้งสองคนนี้คือเศษสวะของโลกเรา”
เมแกนไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยเท่านั้น
แม่ชีแห่งโชคชะตาลูบไหล่ของเมแกน “นิกายตำหนักอมตะจำเป็นต้องถูกทำลาย แต่เรามีเรื่องที่สำคัญกว่าในตอนนี้ ทั้งหกสำนักกำลังรวมตัวกันที่สถาบันหกวิถีเพื่อหารือเรื่องแผนการวันพิพากษา มากับฉันในวันพรุ่งนี้”
วันพิพากษา? เมแกนนั้นงวยงง
แม่ชีแห่งโชคชะตาฉีกยิ้ม “วันพิพากษาคือแผนการกลอุบายที่จะใช้เพื่อทำลายสำนักประตูสุราลัย ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแห่งสำนักประตูสุราลัยได้ดูถูกเหยียดหยามเราทั้งหกสำนักหลัก เราจะต้องแก้แค้นด้วยการที่จะต้องทำลายสำนักของพวกมันให้สิ้นซาก!”
สิ่งที่น่าอับอายขายขี้หน้ามากที่สุดก็คือการที่ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายบังคับให้เธอแต่งงานกับประมุขลีโอนาร์ดแห่งสำนักบู๊ตึ๊งที่หอยคอยดาวปราถนา ต่อหน้าเพื่อนฝูงในยุทธจักร
เมื่อคิดถึงเหตุการณ์นั้นมันก็ทำให้เธอเดือดพล่าน! เธอจะต้องเป็นคนสังหารดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายด้วยมือของเธอเอง!
“อาจารย์ ฉันจะขอติดตามไปด้วยเพื่อหารือเรื่องการกำจัดสำนักประตูสุราลัย” เมแกนประกาศกร้าว
แม่ชีแห่งโชคชะตายิ้มเริงร่า “เมแกนเธอคือศิษย์รุ่นพี่แห่งสำนักง้อไบ๊ เธอจะต้องจดจำเอาไว้ เธอต้องแยกแยะระหว่างธรรมะและอธรรม จงยืนหยัดเพื่อความดีตลอดไป” เธอแนะนำ “อนาคตของสำนักง้อไบ๊นั้นฝากไว้อยู่ที่เธอและบรรดาพรรคพวกของเธอ”
เมแกนรู้สึกกินใจกับการที่แม่ชีแห่งโลคชะตานั้นวางใจเธอ “ไม่ต้องห่วงท่านอาจารย์ ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้สำนักง้อไบ๊ภาคภูมิใจ!” เธอเชียร์อย่างตื่นเต้น
กลับไปที่เกาะอมตะ แดร์ริลและแด๊กซ์ไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน
เชสเตอร์กอดศพของอดีนาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะฝังร่างของเธอไว้ที่ด้านหลังเนินเขา เขานอนหลับอยู่หน้าหลุมศพของเธอตลอดทั้งคืน
เพียงแค่วันเดียว คัลลัม เวบบ์และอดีนาก็ได้จากเขาไป เขาตกอยู่ในความสิ้นหวังอย่างท้อแท้โดยสิ้นเชิง ฝนตกพรำตลอดทั้งคืน ในเช้าวันต่อมาคนรับใช้ก็มาพบว่าเขาเป็นลมหมดสติไปเพราะมีไข้ขึ้นสูงอยู่หลังเนินเขา
เขารีบแจ้งให้แพทย์สองคนมารักษาตัวเชสเตอร์ เชสเตอร์ก็ตื่นขึ้นหลังจากที่แพทย์ได้ให้ยาเขา
แด๊กซ์และแดร์ริลก็ได้เข้าไปเยี่ยมเชสเตอร์ สภาพของเขาดูเหนื่อยอ่อนและทรุดโทรมขณะนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง หัวใจของพวกเขาปวดร้าวให้กับเชสเตอร์ พวกเขาทำได้แค่เพียงกล่าวอำลาเชสเตอร์และเดินทางออกจากเกาะอมตะ ในตอนแรกพวกเขาสามคนได้ตกลงว่าจะไปที่เมืองตงไห่ด้วยกันเพื่อไปเอาโอสถฟีนิกซ์จากลีรอย เฮนเดอร์สัน อย่างไรก็ตามหลังจากที่อดีนาเสียชีวิตด่วนจากไป เชสเตอร์ก็หมดอาลัยตายอยาก แดร์ริลจึงไม่กล้าที่จะหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมากล่าวอีก
ก่อนจะเดินทางออกจาเกาะอมตะ แดร์ริลก็ก้าวขึ้นเรือและนั่งอยู่บนดาดฟ้าเรือ เขาโทรศัพท์หาเซปไฟร์
เซปไฟร์รับสายอย่างสุภาพ “ท่านประมุข”
แดร์ริลถอนลมหายใจยาว เขากล่าวถาม “เจ้าสำนักแห่งสำนักคุนหลุนอยู่ที่ไหนตอนนี้?”
เซปไฟร์ตอบกลับทันควัน “ท่านประมุข ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาลีรอย เฮนเดอร์สันได้ป้วนเปี้ยนอยู่ในสถาบันหกวิถี”
ก่อนที่แดร์ริลจะได้วางสาย เซปไฟร์ก็กล่าวเสริมต่อ “ท่านประมุข เมื่อวานนี้ ผมได้นำพาพรรคพวกสาวกผู้ติดตามแห่งสำนักประตูสุราลัยไปทำลายสำนักเพลิงวิญญาณ พวกมันคือพรรคคนโฉดแห่งเมืองซีรีน ทำแต่สิ่งชั่วร้ายและก่อนกวนให้เกิดความวุ่นวาย ฮอลล์มาสเตอร์แห่งสำนักเพลิงวิญญาณก็เป็นคนผีทะเลและเสพติดมัวเมากับการพนันประพฤติตัวน่าละอายและไล่รีดไถเงินชาวบ้านตาดำ ๆ ฉะนั้นผมจึงฆ่าเขาตายคาที่ ผมเพิ่งจะได้มารายงานให้คุณฟังได้ในตอนนี้ก็เพราะว่าเราใช้เวลาทั้งคืนเก็บกวาดสถานที่ทั้งหมด ได้โปรดอภัยให้ผมด้วย!”
“นายทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” แดร์ริลยิ้ม “จำไว้ครั้งหน้า การกระทำอะไรที่เป็นการกวาดล้างเหล่ามารร้ายทั้งหมด ไม่จำเป็นขออนุญาตฉัน จัดการได้เลยอย่างเหี้ยมหาญ!”
“ขอรับ ท่านประมุข” เซปไฟร์กล่าวตอบอย่างสุภาพ
แดร์ริลและเซปไฟร์ต่างเร่งรัดรายงานสถานการณ์ของตัวเองให้ฟังซึ่งกันและกัน ก่อนจะวางสาย