ควรเลือกฝึกวิชาเซียนที่ไหน ระหว่างสถานที่ทั้ง 3 แห่งนี้
เห็นได้ชัดว่า ไนโตะ มีปัญหาในการค้นหาคำตอบที่ถูกต้องของคำถามนี้
แม้ว่าข้อมูลเดียวที่เขารู้ในตอนนี้คือ ถ้ำริวจิ แต่ก็ไม่ยากที่ ไนโตะ จะหาข้อมูลของอีก 2 แห่งที่เหลือได้
ไนโตะ จะได้รับความช่วยเหลือจาก จิไรยะ อย่างแน่นอนถ้าเขาต้องการ…แม้ว่าเขาจะรู้วิธีนี้บ้างแล้วก็ตาม
เขารู้แล้วว่า 2 ใน 3 วิชาเซียนนั้นแตกต่างกันและอีก 1 วิชาเซียนก็คงจะแตกต่างกันเช่นกัน แต่เขาก็ต้องการฝึกวิชาเซียนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา
หากเขาสามารถเรียนรู้ได้ทั้ง 3 วิชาเซียน และสร้างวิชาเซียนใหม่ขึ้นมาได้ วิชาเซียนพิเศษของเขานั้นจะต้องจะดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยอย่างแน่นอน
หลังจาก ไนโตะ อ่านม้วนกระดาษวิชาเซียนเสร็จ เขาก็วางมันลงและหยิบม้วนกระดาษอีกม้วนขึ้นมาอ่าน
การอ่านการวิจัยของ โอโรจิมารุ นั้นเป็นเรื่องน่าเบื่อ เพราะข้อมูลเหล่านี้ไม่เคยปรากฏในการ์ตูนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องอ่านและตรวจสอบอย่างละเอียด
ไนโตะ ศึกษาม้วนกระดาษนั้นไป 2 – 3 วัน
ในที่สุด เขาก็อ่านจบและเริ่มฝึกทันที
การฝึกฝนเป็นไปอย่างยอดเยี่ยมมาก ไนโตะ สามารถรับรู้ได้ถึงพลังวิญญาณที่เพิ่มขึ้นของเขา และนี่เองที่ทำให้จักระของเขาแข็งแกร่งขึ้น!
ไม่เพียงแต่จักระที่แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น แต่ พลังสั่นสะเทือน ก็แข็งแกร่งขึ้นด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม หลังจากฝึกไปได้ครึ่งเดือน การพัฒนาก็ค่อย ๆ ชะลอตัวลง และในที่สุดก็แทบจะไม่มีความพัฒนาขึ้นเลย เห็นได้ชัดว่าการพัฒนามีขีดจำกัด
ณ จุดนี้ พลังวิญญาณของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างน้อย 1 ใน 3 จากเดิม!
มันอาจดูไม่มากสักเท่าไร แต่มันก็เกินความคาดหมายของ ไนโตะ
เพราะทั้งจักระและ พลังสั่นสะเทือน ก็แข็งแกร่งขึ้นด้วย
อุปสรรคแรกของ ไนโตะ ในการฝึก วิชาเซียน ก็คือจำนวนจักระของเขา แต่ด้วยการพัฒนานี้ทำให้เขามีจักระเพียงพอในการฝึกมัน
อย่างต่อไปก็คือการควบคุมที่สมบูรณ์แบบ เพื่อให้เกิดความสมดุลระหว่างพลังงานธรรมชาติและจักระของเขา ไม่เช่นนั้นมันก็จะไม่มีทางสำเร็จ
ความล้มเหลวในการสร้างสมดุลขณะที่ฝึกวิชาเซียนที่ ภูเขาเมียวโบคุ จะทำให้คุณกลายเป็นกบหิน!
ไนโตะ ต้องการไปสำรวจทุกที่ด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงต้องการการเตรียมตัวเพิ่มเติม
……..
ไนโตะ จำเป็นต้องหาข้อมูลของวิชาเซียนสายที่ 3 ดังนั้นเขาจึงไปหาแหล่งข้อมูลโดยตรงอย่าง ซึนาเดะ
ตอนนี้ ซึนาเดะ อยู่ในหมู่บ้าน เธอไม่ได้ตระเวนไปที่หมู่บ้านอื่นเพื่อเล่นการพนันเหมือนอย่างที่เธอเคยทำ หรือบางทีเธออาจจะเสียหมดตัวเลยต้องกลับมาที่หมู่บ้านก็เป็นได้
การที่เธอได้เห็น ไนโตะ ทำให้เธอมีความสุขอยู่เสมอ แม้ว่า ไนโตะ จะอยู่ในหมู่บ้าน แต่เขาก็มักจะยุ่งอยู่กับการทำเรื่องส่วนตัวและเธอก็ไม่ต้องการไปรบกวนเขา
หลังจากกล่าวคำทักทายง่าย ๆ จากนั้น ไนโตะ ก็ถามในสิ่งที่เขาสงสัย
“โหมดเซียน ของ วิชาเซียนทาก เหรอ?”
ซึนาเดะ ดูประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากที่เธอครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอก็พูดออกมาว่า “ฉันรู้จัก แต่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะฝึกโหมดนั้นได้ ฉันจึงไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับมันมากนัก”
ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีคุณสมบัติที่จะเรียนรู้ วิชาเซียน
ตัวอย่างเช่น มินาโตะ โฮคาเงะ รุ่น 4 เขาไม่สามารถใช้ โหมดเซียน ได้อย่างสมบูรณ์ และเขาก็บอกเองว่าเขามีปัญหาในการเรียนรู้มัน
“ผมสงสัยว่า ท่านคัตสึยุ มีโหมดเซียนหรือเปล่า”
ซึนาเดะ มองดู ไนโตะ และพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “เธออยากรู้วิธีใช้ โหมดเซียน ของ วิชาเซียนทาก งั้นเหรอ? ฉันได้ยินมาว่ามันยากมากเลยน่ะ แต่ถ้าเธออยากรู้เธอคงต้องไปที่ ป่าชิโคซึ แล้วถามเรื่องนี้กับ เซียนทากยักษ์ เอาเองแล้วละ!”
“เซียนทากยักษ์?”
ไนโตะ รู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาได้ยินคำนี้
เขารู้อยู่แล้วว่าทากเหล่านี้ต้องมี เซียนทาก คอยชี้แนะ
แต่ ไนโตะ ก็รู้สึกแปลกใจที่ ซึนาเดะ แนะนำให้เขาไปหา เซียนทากยักษ์ และเรียนรู้ วิชาเซียนทาก จาก ป่าชิโคซึ โดยตรง…แล้วพวกเขาจะยอมสอนเขาเหรอ?
ซึนาเดะ เห็นถึงความกังกลของ ไนโตะ เธอยิ้มและตบไหล่เขาแล้วพูดว่า “มันใจเข้าไว้สิ เธอเป็นคนอ่อนโยนและเป็นมิตร ถึงเธอจะยังไม่ได้ทำสัญญากับทาก แต่พวกเขาก็จะสื่อสารกับเธอได้แน่นอน”
“และถึงแม้ว่า พวกเขาจะไม่ยอมฝึกให้เธอ แต่เธอก็ยังมีฉันอยู่นะ”
ซึนาเดะ ลูบหัว ไนโตะ เบา ๆ เหมือนพี่สาวลูบหัวน้องชาย มันทำให้ปากของ ไนโตะ กระตุกเล็กน้อย หลังจาก นาวากิ น้องชายของเธอตายไป ความสัมพันธ์พี่สาวน้องชายของทั้งคู่ก็มากขึ้น
ไนโตะ ไม่ได้ทำสัญญากับทาก ดังนั้นทากจึงไม่สามารถใช้คาถาอัญเชิญแบบย้อนกลับและอัญเชิญเขาไปที่ป่าได้
ดังนั้น ไนโตะ จึงเดินทางออกจาก โคโนฮะ พร้อมกับ ซึนาเดะ เพื่อเดินทางไปยัง ป่าชิโคซึ
ป่าชิโคซึ นั้นอยู่ใกล้กับ ภูเขาเมียวโบคุ มาก และเพราะทั้งคู่เดินทางด้วยความเร็วสูง พวกเขาจึงใช้เวลาเพียงไม่กี่วันเท่านั้นเพื่อไปถึงที่นั่น
ป่าแห่งนี้อยู่ใต้พื้นดิน
มันเป็นถ้ำขนาดใหญ่ใต้พื้นดิน ซึ่งพบพื้นดินเคยเป็นภูเขาไฟขนาดใหญ่มาก่อน
“เซียนทากยักษ์ น่าจะอยู่ที่นั่น”
ซึนาเดะ มองไปรอบ ๆ จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่ทิศทางใดทิศทางหนึ่ง
ป่าแห่งนี้และสถานที่อีก 2 แห่งล้วนเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน ไม่มีใครรู้อายุของ เซียนยักษ์ เพราะพวกเขาอยู่มาอย่างยาวนาน
ในขณะที่เดินเข้าไปในป่านี้ พวกเขาทั้ง 2 พบกับทากอยู่บ่อยครั้ง
ทากเหล่านี้ล้วนมาเพื่อทักสาย ซึนาเดะ
ในไม่ช้า ไนโตะ และ ซึนาเดะ ก็เดินมาจนมองเห็น เซียนทากยักษ์ ได้จากระยะไกล ร่างของเขาใหญ่มาก แม้แต่ ไนโตะ ก็ไม่สามารถซ่อนอาการตกใจของเขาได้
ยิ่งเขาเดินเข้าไปใกล้เท่าไร ไนโตะ ก็เห็น เซียนทากยักษ์ ตัวใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
แม้แต่การที่ ซึนาเดะ อัญเชิญ คัตสึยุ ในการ์ตูน ก็ดูเล็กมากเมื่อเทียบกับ เซียนทากยักษ์
“ตอนแรกฉันก็ตกใจแบบเธอเนี่ยแหละ”
ซึนาเดะ มองไปที่ ไนโตะ และยิ้ม
เซียนทากยักษ์ หันหัวไปรอบ ๆ และหันมามองทั้งคู่
“โอ้…นั่น ท่านซึนาเดะ ไม่ใช่เหรอ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละ?”
ถึงแม้ว่า เซียนทากยักษ์ จะมีขนาดใหญ่มาก แต่เสียงของเธอก็ไม่ต่างไปจาก คัตสึยุ และนำเสียงก็อ่อนโยนอย่างเหลือเชื่อ และไม่มีจิตสังหารเหมือน งู อยู่เลย
เสียงอันอบอุ่นของเธอทำให้ความตกใจของ ไนโตะ ค่อย ๆ จางหายไป
ซึนาเดะ โค้งให้ เซียนทากยักษ์ แล้วเธอเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างตั้งใจว่า
“เรามาที่นี่เพื่ออยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับ โหมดเซียน ของ วิชาเซียนทาก คะ”