บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 503
เมื่อเมเรดิธและไดอาน่าตะโกนออกมา ผู้คนส่วนใหญ่ในห้องต่างก็หันมามองเมเดลีนด้วยความสนใจ
เอโลอิสและฌอนโกรธจัดจนเด้งตัวขึ้นยืนเพื่อปกป้องเมเดลีน
“ปล่อยให้พวกเธอพูดในสิ่งที่พวกเธอต้องการจะพูดเถอะค่ะ” เมเดลีนได้หยุดเอโลอิสและฌอนไว้ “สิ่งเหล่านั้นที่พูดมามันมีหลักฐานแน่ชัด ดังนั้นเมเรดิธหนีเรื่องนี้ไม่พ้นหรอก ส่วนไดอาน่า ดีแล้วล่ะค่ะ เธอจะได้รู้ในไม่ช้าว่าตอนนี้เธอโง่แค่ไหน”
แม้ว่าพวกเขาจะเต็มไปด้วยความโกรธแค่ไหน แต่เอโลอิสและฌอนก็เพียงกำหมัดแน่นและยอมนั่งลง
ในความผิดหวังและเต็มไปด้วยความรังเกียจ พวกเขารู้สึกได้ว่ามันไม่สมควรที่เมเดลีนจะได้รับสิ่งเหล่านี้เลย
อย่างไรก็ตาม อาจกล่าวได้ว่าครอบครัวมอนต์โกเมอรีนั่นแหละที่มีส่วนทำให้เมเรดิธและไดอาน่าแสดงออกมาแบบในวันนี้
พวกเธอไม่มีจิตสำนึกเลย
คนหนึ่งแอบเปลี่ยนลูกสาวของพวกเขาเป็นอีกคน ในขณะที่อีกคนขโมยตัวตนลูกสาวของพวกเขามาสวมแทน พวกเธอพรากทุกอย่างที่มีความหมายสำหรับเมเดลีนไปหมด
เมื่อคิดว่าตอนนี้ทั้งสองต้องการจะใส่ร้ายเมเดลีนอีก
ช่างเป็นคนที่เลวทราม และน่ารังเกียจอะไรเช่นนี้!
ผู้พิพากษาคดีตีค้อนของเขาอย่างแรง “เงียบ! จำเลย เว้นแต่ว่าคุณต้องการที่จะถูกตั้งข้อหาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการดูหมิ่นศาล ผมขอแนะนำให้คุณเงียบ! คุณก็เช่นกัน คุณไดอาน่า ซามูเอล”
เมเรดิธกัดริมฝีปากแห้ง ๆ ของเธอด้วยความขุ่นเคือง แต่เมื่อมองแววตาทนายความของเธอทำให้เธอต้องหุบปากไปทันที
ไดอาน่าก็เงียบลงเช่นกัน เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากหันไปจ้องเมเดลีน
เมเดลีนได้สบสายตาที่สงสัยนั้นโดยไม่สะทกสะท้าน สิ่งนี้ไม่มีอะไรที่เธอต้องรู้สึกผิด
ไม่นานนัก ศาลก็เริ่มพิจารณาคดี
ทนายฝ่ายจำเลยของเมเรดิธทำหน้าที่ในงานของเขาได้ดี มีแนวโน้มว่าทนายคนนี้จะได้รับการว่าจ้างจากโรสและจอห์น
ต่างหูที่เปื้อนเลือดของบริทนีย์ถูกนำเสนอเป็นหัวข้อขึ้นมา ซึ่งทนายพูดแย้งออกมาว่า “ทุกท่านด้วยความเคารพ แม้ว่านี่คือต่างหูลูกความของผมจริง ๆ แต่ก็ต้องบอกด้วยว่าต่างหูนี้หายไปจากที่เกิดเหตุมานานกว่าสามปีแล้ว แต่เมื่อมันมาปรากฏตอนนี้ มีข้อสงสัยอย่างสมเหตุสมผลว่ามีการเติมคราบเลือดปลอมเข้าไปที่ต่างหูลูกความของผม
“เป็นไปได้ว่าคนที่ให้ต่างหูนั้นตั้งใจจะใส่ร้ายลูกความของผม
“บุคคลนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด ที่คอยรังควานลูกความของผมอย่างต่อเนื่อง!”
จากนั้นเขาชี้ให้ทุกคนมองไปยังทิศทางในห้องที่เมเดลีนนั่งอยู่
ริมฝีปากของเมเรดิธเผยอขึ้นอย่างเงียบ ๆ เงินของพวกเขาถูกใช้อย่างคุ้มค่า ทนายคนนี้มีทักษะค่อนข้างมาก
ช่างวิเศษมาก ด้วยการทำให้ความน่าเชื่อถือของหลักฐานซึ่งสำคัญที่สุดถูกสงสัย นี่จึงกลายเป็นว่าไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดได้อีก และเธอจะถูกตัดสินว่าไม่มีความผิดแน่นอน!
เอโลอิสเอื้อมมือไปจับแขนของเมเดลีนตามสัญชาตญาณ และพูดออกมาเพื่อป้องกันลูกสาวของเธอด้วยการจ้องมองอย่างหนักแน่นว่า “มันไม่ใช่ความผิดของลูกสาวฉัน! ลูกสาวของฉันตกเป็นเหยื่อตั้งแต่ต้น!”
ความโกรธไหลผ่านดวงตาเธออย่างเห็นได้ชัดเจน “เธอมันเป็นปีศาจร้ายอะไรอย่างนี้ นังเมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด? เธอก็เช่นกัน ไดอาน่า เธอจะเข้าร่วมสนับสนุนเป็นกองกำลังให้กับเมเรดิธเพื่อกล่าวหาลูกสาวของฉันได้ยังไงในเมื่อหล่อนเป็นคนที่ฆ่าลูกสาวและพ่อของเธอ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะโง่เขลาขนาดนี้!”
“ฉันไม่ได้โง่! คุณจะปกป้องลูกสาวของคุณได้ยังไงในเมื่อเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนที่ฆ่า ด้วยความเคารพ คุณต้องตั้งข้อหาเมเดลีนในข้อหาฆาตกรรม! ให้ความยุติธรรมแก่ลูกสาวของฉันด้วย!”
“ปัง!” ผู้พิพากษาเคาะค้อนอีกครั้ง “ฟังคำสั่งศาล!”
จากนั้น ตำรวจศาลก็ยืนขึ้นและเดินไปกระซิบกับผู้พิพากษา เมื่อได้ฟังแล้ว ผู้พิพากษาพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและประกาศว่า “หลักฐานสำคัญใหม่ปรากฏให้เห็นแล้ว ขอให้พยานที่ถูกเรียกมายืนขึ้นในที่แห่งนี้ด้วย”
พยานใหม่และหลักฐานใหม่?
ทั้งเมเรดิธและทนายของเธอหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ
เมเดลีนหันไปมองที่ประตูเช่นกัน และพบกับบุคคลที่คุ้นเคยเดินเข้ามาในห้อง
เจเรมี่?
ชายผู้นั้นสง่างามและมีเสนห์ เขาเดินมาพร้อมกับอากาศเย็น ๆ ที่ไหลบ่าออกมารอบตัวเขา
ดวงตาของเมเรดิธเบิกกว้าง เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ดี