ตอนที่ 253 : สุดยอดไปเลย! รวยขนาดนั้น แล้วแต่กลับมาทํางานส่งอาหาร!
หญิงสาวมองดูเทพธิดาผู้สูงศักดิ์อย่างนี้อาที่ราวกับเป็นหงส์ขาวบริสุทธ์เมื่อมองกลับมาดูที่ตัวเองเธอนั้นไม่ต่างจากลูกเป็ดขี้เหร่เลย!
ใจหายทันที!
น้องชายที่แสนดีแบบนี้มีเพียงแค่เทพธิดาเท่านั้นที่คู่ควรกับเขา
เจียงเฉินมองดูหญิงสาวที่เดินจากไปก่อนจะหันกลับไปพูดกับนอา “โอเค โอเค เจ้านายของ เธอเป็นคนจริงจังนะการเอามาอ้างแบบนี้มันไม่ ค่อยจะดีนะ”
นี้อาพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “ไม่หรอกค่ะฉันเป็นผู้ช่วยของคุณเจียงดังนั้นฉันควรช่วยคุณเจียงจบปัญหาทุกอย่างค่ะ!”
“อ่าง”
เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะเอามือมากุมขมับของเขาการปล่อยให้สองสาวตามติดเขาตอนส่งอาหารคงไม่ใช่ความคิดที่ดีแล้ว!
มันเป็นการจํากัดเสรีภาพในชีวิตอย่างแท้จริง!
หลังจากนั้นเจียงเฉินก็พาสองดอกไม้งามออกไปทานอาหารกลางวัน
เจียงเฉินตัดสินใจซื้อวิลล่าสวีทขนาด 430 ตารางเมตรในหลงวานวิลล่าบนวงแหวนรอบที่สองของเมืองหลวงเพื่อเป็นที่พักให้กับลูซี่และนีอา
ทําไมเขาทําแบบนี้แล้วกลับรู้สึกว่าเขานั้นกําลังมีบ้านเล็กบ้านน้อยเลย?
ตอนบ่าบ
การส่งอาหารของเจียงเฉินก็ดําเนินต่อไปส่วนลูซี่และนีอาก็ให้อยู่ในที่พักของพวกเธอไป
“ติ้ง! คุณได้รับออเดอร์ใหม่….สถานที่จัดส่ง :อาคารนานาชาติ อาคาร A”
อาคารนานาชาติ!
อาคารแห่งนี้เป็นอาคารภาณิชย์ระดับไฮเอนด์บนถนนสายการเงินของเมืองหลวง มันมีความสูงที่สูงมากสามารถมองเห็นได้แทบทั้งเมืองหลวง ข้างในก็เต็มไปด้วยบริษัทขนาดใหญ่ที่ติดอันดับ 500 อันดับแรกของโลก!
ส่วนชั้นล่างของอาคารก็เป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ซึ่งจะเน้นเป็นแบรนด์ระดับนานาชาติซะเป็นส่วนใหญ่
เจียงเฉินหยิบถุงอาหารมาแล้วเดินเข้าไปในอาคารนานาชาติอย่างสบายๆ
ผ่านเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและขึ้นลิฟต์ตรงมายังชั้นที่ 21
เขาต้องเดินผ่านแผนกต้อนรับก่อนที่จะเข้าสู่โซนของสํานักงานขนาดใหญ่
แต่สิ่งที่เจียงเฉินไม่ได้สังเกตก็คือด้านหลังแผนกต้อนรับนั้นมีโลโก้ LVMH ขนาดใหญ่ติดตั้งเอาไว้!
ที่นี่เป็นสํานักงานใหญ่ของ LVMHในเมืองหลวง
หรือก็คือสํานักงานของเจียงเฉินนั่นเอง!
เจียงเฉินตะโกนออกไป “ใครคือคุณจ้าวผ่านครับ? อาหารมาส่งแล้วครับ”
ชายวัยกลางคนโบกมือ “ทางนี้…”
เจียงเฉินส่งอาหารก่อนจะมองไปที่ป้ายชื่อของเขา
ชื่อ : ข้าวผาน
ตําแหน่ง : หัวหน้างาน
เจียงเฉินแสดงรอยยิ้มออกมาอย่างเป็นมืออาชีพ “ขอให้ทานอาหารให้มีความสุขนะครับ ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยกดคําชมห้าดาวให้ด้วยนะครับ…”
พูดจบเขาก็หันหลังและเตรียมจะเดินออกไป
ในเวลานี้เองหัวหน้างานจ้าวผานก็พูดออกมา “เดี๋ยวก่อน”
เจียงเฉิน “มีอะไรหรอครับ?”
จ้าวผานยิ้มและพูดออกมา “น้องชาย ลงไปซื้อบุหรี่ให้ฉันสักซองได้ไหม เดี๋ยวฉันให้เงินนายไป 30 หยวนซื้อของราชาฟูหรงนะราคา 25 หยวน ส่วนที่เหลืออีก 5 หยวนก็เป็นค่าเดินของนายไป”
หลังจากพูดจบเขาก็หยิบแบงก์ 20 หยวนและเหรียญ 10 หยวนออกมาก่อนจะยื่นให้เจียงเฉิน
น้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกแม้จะมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าแต่มันก็แฝงไว้ด้วยความ ดูถูกอย่างไม่ต้องสงสัยเจียงเฉินขมวดคิ้ว
ถ้าบอกเขาก่อนที่จะเอาอาหารขึ้นมาส่งให้เขาก็คงไม่ปฏิเสธอะไรเพราะเขานั้นก็ใจดีกับคนอื่นอยู่ แล้ว
แต่อย่างไรก็ตามฉันเอาอาหารมาส่งให้แล้วแต่คุณกลับต้องการให้ฉันลงไปซื้อบุหรี่แล้วขึ้นมา ใหม่?
แล้วน้ําเสียงของคุณล่ะ? คุณคิดว่าทุกคนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคนเลยใช่ไหม?
หน้าคุณใหญ่มาจากไหนกัน?!
เจียงเฉินยิ้ม “พี่ชาย ทําไมคุณไม่ลงไปซื้อบุหรี่ผมสักซองละเดี๋ยวผมให้เงินไป 50 หยวนไปซื้อ ราชาฟูหรงนะราคาของมันอยู่ที่ 25 หยวนเงินที่เหลืออีก 25 หยวนถือว่าเป็นค่าเดินก็แล้วกันผมให้มากกว่า 20 หยวนเลยนะผมใจกว้างมากเลย ใช่ไหมล่ะหรือว่าเราจะวิ่งแข่งกันลงไปดี?”
หัวหน้างานจ้าวผานมีสีหน้าที่มือลงทันที “นายหมายความว่ายังไง?!”
เจียงเฉินยักไหล่ “ไม่มีความหมายอื่น ผมก็แค่คิดว่ามันคงจะดีที่จะให้เงินคนอื่นบ้าง”
จ้าวผานโกรธจัด เขานั้นเป็นหัวหน้างานขิงบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติ อีกฝ่ายที่เป็นแค่คนส่งอาหารตัวเหม็นๆกลับกล้าใช้เงินมาปั่นหัวเขา?
จ้าวผานพูดออกมาอย่างดูถูกว่า “นายก็แค่คนส่งอาหารไม่ใช่รึยังไง?! ลงไปซื้อบุหรี่มันจะอะไรกันนักกันหนา? คิดว่าตัวเองทํางานในบริษัทใหญ่ แล้วเกิดหยิ่งขึ้นมา?”
เจียงเฉินตอบกลับ “คุณก็แค่คนงานเหมือนกันไม่ใช่รึไง? มีแต่ความหยิ่งยโสแบบนี้คิดว่าเงินเดือนตัวเองสูงกว่าคนอื่นขนาดนั้นเลยหรอ?”
จ้าวผานโกรธ “ก็ได้ รอฉันก่อนเถอะ! ฉันจะรายงานแกพร้อมกับคําวิตารณ์แย่ๆให้แกได้ใช้เวลาในวันนี้อย่างเปล่าประโยชน์!”
เจียงเฉินมองอย่างมีความสุข
รายงานฉันหรอ?
น่ากลัวว่าคงจะไม่มีใครสนใจคํารายงานของนายหรอกนะ!
เจียงเฉินยิ้มออกมา “ก็เอาสิ ถ้านายไม่รายงานไม่ให้คําวิจารณ์แย่ๆกับฉัน นายมันหมา!”
“อ๊ากกกNN แกเรียกฉันว่าหมางั้นหรอ?! รอก่อนเถอะฉันจะรายงานแกเดี๋ยวนี้แหละ!”
จ้าวผานระเบิดควมโกรธออกมา
เขากดโทรไปรายงานทันที
“สวัสดี ผมจะรายงานพนักงานของพวกคุณ…”
“สวัสดีค่ะ ต้องการรายงานใช่ไหมคะ?”
“ใช่ ผมต้องการรายงาน!”
“ได้ค่ะ ถ้าพนักงานของเรามีปัญหาจริงๆเราจะลงโทษเขาอย่างรุนแรงแน่นอนค่ะ!”
เมื่อจ้าวผานได้ยินแบบนี้เขาก็ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ “ผมล่ะชอบความเข้มงวดของหมด สนจริงๆ”
ฝ่ายบริการลูกค้า “ขอทราบหมายเลขคําสั่งซื้อด้วยค่ะ”
จ้าวผาน “คุณตรวจสอบจากคําสั่งซื้อล่าสุดของผมได้เลยรายการที่มีชานมสองแก้ว คนที่ส่งชา นม…”
ฝ่ายบริการลูกค้า “ค่ะ ฉันได้รับคําสั่งซื้อล่าสุดของคุณมาแล้วค่ะ กรุณารอสักครู่นะ คะ…เรียบร้อยค่ะ ยืนยันแล้วค่ะไม่ทราบว่าจะรายงานเรื่องอะไรคะ?”
จ้าวผานหันไปมองเจียงเฉินอย่างเย็นชาก่อน จะเยาะเย้ยออกมา“ฮัม! นายเห็นไหม?! ตอนนี้ ฉันกําลังรายงานนายแล้ว!ฉันจะทําให้การทํางานตลอดทั้งวันของนายต้องพัง!ดูสิว่าจะกลัวได้รึยัง!”
เจียงเฉินกอดอกมองไปที่จ้าวผานแบบนิ่งๆ
ฉันจะดูนายโอ้อวดต่อไปหน่อยก็แล้วกัน
จ้าวผานที่เห็นว่าเจียงเฉินไม่ได้มีความกลัวเลยก็รู้สึกโกรธ
กัดฟัน!
“แกรอดูได้เลย!”
หลังจากนั้นเขาก็เริ่มรายงาน “ความผิดของเจียงเฉินผ่านทางโทรศัพท์ “พนักงานของพวกคุณคนนี้เขา…!@!@$!”
แต่หลังจากที่เขาพูดออกไปได้แค่สองสามคําก็มีเสียงตอบกลับมา“นี่คุณกําลังพูดอยู่รึเปล่า คะ?….ฮัลโหล ฮัลโหล…คุณคะ ฉันไม่ได้ยิน คุณเลย…เฮ้ เฮ้ เฮ้….เอ่อดูเหมือนจะวางสายไปแล้วนะ…ตรูด ตรูด ตรุด…”
จ้าวผาน “…”
เขามองไปที่โทรศัพท์ของเขาอย่างว่างเปล่า
อะไรกัน?
สัญญาณไม่ดี?
อาคารนี้ก็มีสัญญาณขึ้นเต็มไม่ใช่หรอมันเป็นไปไม่ได้เลยที่สัญญาณจะไม่ดี!
ในเวลานี้เองเขาก็ได้ยินเสียงที่เขาเกลียดชัง “หืม? คุณไม่ได้จะรายงานแล้วหรอเอาสิโทร ไปNNN
จ้าวผานโกรธมาก “นาย…นายรอฉันก่อน เถอะ!”
โทรใหม่!
หลังจากดําเนินการตามขั้นตอนหลายครั้งเขาก็กลับมาติดต่อกับฝ่ายบริการลูกค้าได้อีกครั้งแต่ครั้งนี้เขายังไม่ได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็พูดกลับมา “เฮ้…คุณครับคุณกําลังพูดอยู่รึเปล่า? ซื้อove สวัสดีครับ….มีอะไรจะรายงานไหมครับ….ตรู้ด ตรีด ตรูด….”
จ้าวผาน “…”
เขามองไปที่โทรศัพท์ของตัวเองอย่างสับสน
เสียงที่ของเจียงเฉินที่เขาเกลียดชังก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ไอ้หยา จะรายงานฉัน แต่สุดท้ายก็ทําไม่สําเร็จมน่าสงสารจริงๆ ”
จ้าวผานโกรธจัด (‘)P
เขากัดฟันมองไปที่เจียงเฉิน “แกรอฉันก่อนเถอะฉันไม่เชื่อว่าฉันจะทําไม่ได้”
ครั้งนี้เขาอยู่ห่างจากเจียงเฉินไปสิบเมตร
แล้วโทรไปหาฝ่ายบริการลูกค้าเป็นครั้งที่ สาม…
อย่างไรก็ตามช่วงแรกที่เขาติดต่อกับฝ่ายบริการลูกค้ามันจะผ่านไปรอย่างราบรื่นแต่พอจะ รายงานสัญญาณกลับไม่ดีก่อนที่จะถูกตัดสาย
จ้าวผานมองไปที่เจียงเฉินด้วยท่าทางที่กลัวๆ
เขามีอะไรพิเศษรึเปล่า?
เจียงเฉินส่ายหัว “ดูเหมือนสวรรค์จะไม่เป็นใจให้นายนะNN”
“นาย!” จ้าวผานตัวสั่นด้วยความโกรธ “ได้! ฉันไม่รายงานนายผ่านผ่านฝ่ายบริการลูกค้าก็ได้แต่ฉันจะรายงานนายผ่านทางแอพพลิเคชั่นแทน!”
เขาเปิดแอพพลิเคชั่นขึ้นมาแล้วเริ่มทําตามที่เขาบอกทันที…
เขานั้นให้คะแนนหนึ่งดาวและยังเขียนคําวิจารณ์แย่ๆลงไปอีกด้วย
ส่ง
โหลด!
ข้อความเด้งขึ้นมา!
[ขอขอบคุณสําหรับความคิดเห็นระดับห้าดาวของคุณ!]
พรูดNNN
จ้าวผานกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
“เป็นไปไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าฉันกดรายงานแย่ๆไปนะ!!”
ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร
ในห้องทํางานของประธานบริษัท
เครนตั้นประธานของ LVMH กรุ๊ปสาขาประเทศจีนที่เพิ่งจะประชุมเสร็จก็คิดว่าเขานั้นน่าจะไปเยี่ยมเจียงเฉินสักหน่อยแล้วก็ส่งจดหมายเชิญเข้านิทรรศการสินค้าหรูของ LVMHให้กับเจียงเฉินด้วย
ใช่แล้วมันเป็นนิทรรศการสินค้าหรูหราไม่ใช่แค่งานแฟชั่นโชว์!
ในฐานะที่เป็นกลุ่มบริษัทสินค้าหรูหราอันดับ 1ของโลก LVNH นั้นครอบคลุมสินค้าหรูหราชั้นนํา เกือบทั้งโลกดังนั้นการจัดนิทรรศการในครั้งนี้จึง ไม่ใช่แค่งานแฟชั่นที่มีแต่เสื้อผ้าแต่ยังมีนาฬิกากระเป๋าเครื่องสําอาง เครื่องประดับ…
ทุกๆสองวันจะมีการเปลี่ยนหมวดหมู่ไปด้วย!
เขากดโทรไปยังเบอร์ของเจียงเฉินที่เขาได้รับ มา
ห่างออกไป 100 เมตรโทรศัพท์มือถือของเจียงเฉินก็ส่งเสียงดังขึ้น
“สวัสดีครับ คุณ…”
“คุณเจียงใช่ไหมครับ? ผมเครนต้นประธานบริษัท LVMH กรุ๊ปสาขาประเทศจีนครับ”
“สวัสดีครับ”
“คุณเจียง จริงๆผมอยากจะไปหาคุณตั้งแต่เมื่อวานแต่ลูซีบอกว่าคุณน่าจะยังคงยุ่งกับงานของ คุณอยู่และกลัวว่าผมจะเข้าไปขัดขวางการทํางานของคุณ วันนี้ผมเพิ่งจะจัดการเรื่องสินค้าในห้างจอยซิตี้เสร็จก็เลยต้องขอโทษด้วยที่ผมโทรหาคุณช้าไปมาก….”
เจียงเฉินนั้นสามารถได้ยินความอ่อนน้อมถ่อมตนและความเคารพของประธานเครนต้นที่มีต่อเขาได้อย่างชัดเจน
แต่มันก็ถูกต้องแล้ว เพราะเขานั้นเป็นถึงผู้ถือหุ้นอันดับสองส่วนอีกฝ่ายเป็นแค่พนักงานคนหนึ่งเท่านั้นและยังเป็นเพียงพนักงานสาขาดังนั้นมัน จึงเป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ว่าทําไมเขาถึงให้เกียรติขนาดนี้
ในห้องทํางานของประธานบริษัท เครนสั้นยืนขึ้นขณะคุยโทรศัพท์กับเจียงเฉินก่อนจะเดินออกมาจากห้องทํางานของเขา
และก็ยังมีเลขาสาวสองคนเดินตามเขาพร้อมกับโน้ตบุ๊คและไอแพดอย่างใกล้ชิด
ซึ่งมันบังเอิญมากที่เขาเดินไปทางเจียงเฉินพอดี
ถ้าเขานั้นไม่หันหลังกลับเขาจะได้เจอกับเจียงเฉินอย่างแน่นอน
เครนต้น “ครับ คุณเพียงไม่ทราบว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนหรอครับ?”
เจียงเฉิน “ผมกําลังส่งอาหารอยู่”
อะไรนะ?!
ส่งอาหาร?
เครนต้นตกตะลึงสะดุดล้ม
อะNNN
เครนต้นส่งเสียงออกมาก่อนจะล้มลงไปกระแทกกับโต๊ะและพลิกไปหลายตลบ
ทั้งสํานักงาน…
เงียบ!
เงียบกริบ!
แต่ไม่นานพนักงานก็รีบตอบสนิงกันอย่างรวดเร็วนี่มันประธานของพวกเขานะ!
ตัวสั่น!
พวกเขาไม่กล้าที่จะปริปากออกมาแม้แต่น้อยพวกเขารีบหันกลับไปทํางานทันที!
ทํางานหนัก
เครนั้นไม่สนใจพนักงานของเขาเขาหันไปพูดโทรศัพท์ต่อ“ขอโทษด้วยครับคุณเจียง พอดีเมื่อ กี้พื้นมันลื่นน่ะครับ….คุณเจียงคุณคงจจะจัดการ กับบริษัทจัดส่งอาหารใช่ไหมครับ?”
เจียงเฉิน “ไม่ ฉันนี่แหละส่งอาหาร!”
เครนต้น “…”
จู่ๆเขาก็เงียบลง!
เครนั้นยิ้มออกมาอย่างช้าๆ “คุณเจียง คุณนี่ตลกจริงๆนะครับ”
เจียงเฉิน “ไม่ได้ล้อเล่น”
เครนสั้นรีบเปลี่ยนเรื่อง “โอเคครับ คุณเจียงไม่ทราบว่าตอนนี้คุณอยู่ไหมครับ ผมจะเข้าไปพบสักหน่อยจะสดวกไหมครับ?”
เจียงเฉิน “ผมอยู่ในอาคารนานาชาติ”
เครนต้นประหลาดใจมาก “อาคารนานาชาตินั่นไม่ใช่อาคารที่ LVMH ของเราตั้งอยู่หรอครับ?”
เจียงเฉินประหลาดใจ “บังเอิญขนาดนั้นเลยหรอ?”
ขณะที่พูดเครนั้นก็เดินต่อ
และพวกเขาก็เจอกันแต่ก็เครนั้นก็เดินผ่านไป
เครนต้นพยักหน้า “ใช่ครับ LVMH ของเราอยู่บนชั้นที่ 21 ครับ”
เจียงเฉินยิ่งประหลาดใจ“ฉันก็อยู่ชั้นที่ 21”
“อ่าvs” เครนต้นตกตะลึง “คุณเจียงนี่มันเรื่องบังเอิญจริงๆหรอครับ? ทั้งชั้นที่ 21 เป็นสํานักงานของ LVMH นะครับ”
เจียงเฉินตกตะลึง “นี่มันบังเอิญไปหน่อยไหม?”
หลังจากนั้น…
พวกเขาก็หันหลังกลับมา
คําพูดของทั้งสองที่มันตรงกับในสายทําให้พวกเขาหันกลับมา
มองหน้ากัน
เครนต้นมองไปที่คนส่งอาหรเบื้องหน้าของเขาก่อนจะถามออกมาด้วยความเคารพ “คุณคือคุณเจียงใช่ไหมครับ?”
เจียงเฉินตกตะลึง “คุณก็คือเครนสั้น?”
เครนต้นพยักหน้าก่อนจะพูดออกมาด้วยความเคารพ “คุณเจียง ผมคือเครนต้น ตอนนี้คุณว่างรึเปล่าครับ?”
ขณะที่พูดเขาก็มองไปที่เครื่องแบบคนส่งอาหารของเจียงเฉินด้วยความตกตะลึง
โอ้พระเจ้า!
เขาเป็นคนส่งอาหารจริงๆด้วย!
หรือนี่จะเป็นคํากล่าวของปราชญ์จีนโบราณที่ว่า : วิถีของการเดินทางสายกลาง!?
ศึกษา
ขาของจ้าวผานอ่อนแรงเขาคุกเข่าลงบนพื้น
เขามองไปที่เจียงเฉินด้วยความหวาดกลัวคนๆนี้เป็นใครกัน?ทําไมท่านประธานถึงรู้จักเขา?แล้วทําไมท่านประธานถึงดูเคารพเขามากด้วย?
จบกัน!
ฉันจบแล้ว!
ฉันเพิ่งทําให้เขาขุ่นเคือง!
เครนต้นมองไปที่จ้าวผานที่กําลังตื่นตระหนกเขาก็ขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”
“มันเป็นแบบนี้…” เจียงเฉินยิ้มและเล่าการกระทําของจ้าวผานออกไป
ใบหน้าของเครนสั้นเปลี่ยนไปเป็นเย็นชาทันที
เครนต้นมองไปที่จ้าวผานก่อนจะหันกลับไปพูดกับเลขาของเขา “จากนี้ต่อไปฉันไม่ต้องการเห็นหน้าของเขาอีกเข้าใจไหม?”
เลขาพยักหน้า “รับทราบค่ะท่านประธาน”
จ้าวผานสิ้นหวัง : นี่มันจบแล้วจริงๆ!
เขาเก็บข้าวของตัวเองอย่างสิ้นหวังและจากตําแหน่งงานสบายๆของเขาไป
ประธานเครนั้นกลับมายิ้มอย่างอบอุ่นและประจบประแจงเขาพูดกับเจียงเฉิน “คุณเจียงผมขอถามหน่อยได้ไหมไม่ทราบว่าคุณพอมีเวลามานั่งในห้องทํางานของผมหน่อยไหมครับ”
ทัศนคติที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วทําให้คนทั้งสํานักงานตกตะลึง
เจียงเฉินพยักหน้า “ในเมื่อมาถึงแล้วงั้นผมฉันก็ขอเรียนรู้การดําเนินงานของบริษัทหน่อยก็แล้ว กัน”
เครนต้นถาม “คุณต้องการให้ผมให้ผมจัดพนักงานมารายงานคุณเลยไหมครับ?”
เจียงเฉิน “มันจะไม่ยุ่งยากใช่ไหม?”
เครนสั้นรีบพูด “ไม่มีปัญหาครับ คุณเป็นถึงผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองของบริษัทดังนั้นการที่พวกเขาทําแบบนี้ก็นับว่าเป็นเกียรติของพวกเขา แล้วครับ”
เจียงเฉินพยักหน้า “งั้นก็ตามนั้นเลยก็ได้”เครนต้นโค้งคํานับ “เชิญครับ”
เจียงเฉินพยักหน้าและเดินไปที่ห้องทํางานของประธานบริษัท
หลังจากที่เจียงเฉิน ประธานเครนต้นและคนอื่นๆเข้าไปในห้องทํางานของประธานไปแล้ว ทั่วทั้งสํานักงานก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com
“บ้า!”
“บ้า!”
“บ้า!”
คําพูดนับพันรวมกันแต่ทุกคนที่ถูกพูดออกมาแต่ทุกคํานั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึงของผู้พูด
“ผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองเป็นคนส่งอาหาร!”
“สุดยอดไปเลยมีเงินขนาดนั้นแต่กลับไปส่งอาหาร!”
“หาประสบการณ์ชีวิตงั้นหรอ?”
“ฉันจะได้ว่าเมื่อวานก่อนสํานักงานใหญ่ได้ออกประกาศมาโดยแจ้งว่าบริษัทได้มีผู้ถือหุ้นอันดับสองคนใหม่ซึ่งมันก็คงจะเป็นเขา!”
“ฉันจําได้ว่าผู้ถือหุ้นอันดับสองคนก่อนมีหุ้นอยู่ 10% นั่นหมายความว่าเขาก็คงจะต้องมีหุ้นเกินกว่า 10% ใช่ไหมนั่นมันกี่พันล้านกัน?”
“อย่างน้อยๆก็แสนล้านนะหรืออาจจะมากกว่านั้น!”
“บ้าเอ้ย! นั่นมันหนึ่งแสนล้านเลยนะ!”
“เทพเจ้าที่มีเงินนับแสนล้านกําลังยืนอยู่หน้าพวกเรา!”
ทั่วทั้งสํานักงานพากันสูดอากาศเย็นเข้าปอด
ไม่นานพนักงานคนหนึ่งก็โพสต์ลงโซเชียลของเธอ
“วันนี้ฉันโชคดีมากจนได้ใกล้ชิดกับผู้ถือหุ้นอันดับสองของบริษัทเขามีทรัพย์สินกว่าแสนล้าน!”
“แล้วที่น่าตกตะลึง! เทพที่มีนับแสนล้านคนนั้นกลับเป็นเด็กส่งอาหาร!”
ในไม่ช้าก็มีคนเข้ามากดไลค์และแสดงความคิดเห็นจํานวนมาก
“คนส่งอาหาร? มีเงินเป็นแสนล้าน? เรื่องจริง
หรอ?”
“เข้าใจอะไรผิดไปไหม?”
“เรื่องเป็นคนส่งอาหารหรือไม่เป็นชั่งมันก่อนแต่ฉันขอตกตะลึงกับทรัพย์สินของเขาก่อนNN”