บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 505
เหอะ…
ด้วยเสียงตะคอกที่ไม่มีข้อจำกัดของเมเรดิธ คำสารภาพของเธอทำให้ทั้งศาลตกอยู่ในความเงียบ
ดวงตาของเมเรดิธแดงก่ำขณะที่เธอหอบ เธอรู้ตัวว่ากำลังพูดผิดออกมา!
เธอเพิ่งหลุดสารภาพว่าฆ่าบริทนีย์ มอนต์โกเมอรี!
ทนายความของเมเรดิธจ้องมองเธอด้วยความงุนงง และเริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ
“นั่นคือเธอเองเหรอ เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด! เธอคือฆาตกร! นังฆาตกร!” ไดอาน่าทรุดตัวลงและกรีดร้อง
เมเรดิธกำมือแน่นขณะที่ดวงตาของเธอวาววับ
เจเรมี่จ้องมองอย่างเฉยเมยต่อรูปลักษณ์ที่น่าเกลียดของเมเรดิธ น้ำเสียงของเขาไม่สะทกสะท้านใด ๆ “คุณพูดถูก เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด คุณลบวิดีโอไปแล้ว แต่ผมก็มีช่างเทคนิคที่มีทักษะกู้มันคืนให้ผม”
“…” เมเรดิธจ้องเจเรมี่อย่างพูดไม่ออก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า “ทำไม? ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้คะ เจเรมี่ ฉันเป็นผู้หญิงที่คุณรักที่สุดนะ! คุณสัญญาว่าคุณจะปกป้องฉันตลอดไป แล้วทำไมคุณถึงช่วยเมเดลีนนั่น และใส่ร้ายฉันแทนล่ะ? ทำไมกัน?!”
ดวงตาของเจเรมี่จ้องไปที่ข้อกล่าวหาจากคำพูดที่อวดดีของเธอ “หยุดแสร้งทำได้แล้ว มันจะไม่ได้ผลอีกต่อไป คุณคงรู้ดีว่าจริง ๆ ผู้หญิงที่ผมหลงรักมาตลอดคือ เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด”
“…”
“นอกจากสิ่งที่คุณทำกับบริทนีย์ มอนต์โกเมอรีแล้ว คุณจะต้องเผชิญกับผลที่ตามมาสำหรับชีวิตของปู่เมเดลีนในไม่ช้านี้ด้วย”
เมเรดิธรีบเดินไปยังที่พยานหลังจากได้ยินคำพูดห่างเหินของเจเรมี่ แต่เธอถูกตำรวจศาลยับยั้งเอาไว้
ขณะที่เธอดิ้น เมเรดิธก็กลับไปจ้องเขม็งและตะโกนใส่เมเดลีนแทน
“เมเดลีน นังสารเลว! ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแกในเรื่องนี้! ฉันจะตามหลอกหลอนแกแม้ว่าฉันจะกลายเป็นผีไปแล้วก็ตาม ดังนั้นอย่าคิดที่จะได้อยู่กับเจเรมี่ตลอดไป! ฉันจะสาปแช่งเธอและเด็กสารเลวของเธอด้วย! พวกแกทุกคนจะต้องตายอย่างเจ็บปวด!”
ริมฝีปากของเจเรมี่ถูกกดลงด้วยความเย็นชาขณะที่เขารู้สึกโกรธที่ได้ยินคำสาปแช่งของเมเรดิธ
และเอโลอิสเองก็ไม่สามารถรั้งความรู้สึกตัวเองไว้ได้อีกต่อไป
“เธอยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ เมเรดิธ? จริง ๆ เธอน่าจะตายไปแล้วในตอนนี้ หากตอนนั้นเมเดลีนไม่ได้บริจาคสเต็มเซลล์ให้กับเธอ! เธอไม่เพียงจะตอบแทนเมเดลีนด้วยความเกลียดชังเท่านั้น แต่ยังใส่ร้ายเมเดลีนในอาชญากรรมที่เธอก่อเองอีก! เธอจะต้องชดใช้สำหรับสิ่งนี้!”
“ฉันจะลากนังสารเลวนั่นลงไปกับฉันด้วย แม้ว่าฉันจะตายก็ตาม! รอก่อนนะ เมเดลีน แค่รอ…”
เมเรดิธส่งเสียงกรี๊ดและสะอื้นไห้เหมือนคนบ้า
เมเดลีนจ้องมองตอบอย่างสงบ เธอคุ้นเคยกับนิสัยนี้มานานแล้ว โลกจะไม่เหลือมนุษย์หากคำสาปเช่นนั้นเกิดขึ้นจริง
เมื่อเมเรดิธถูกตำรวจศาลจับไว้ ผู้พิพากษาจึงตัดสินให้เมเรดิธมีความผิดฐานฆาตกรรมโดยตั้งข้อหาเพิ่มเติมในข้อหาการหมิ่นประมาทที่มุ่งร้ายต่อผู้อื่น
เนื่องจากการฆาตกรรมของบริทนีย์นั้นน่าสยดสยองเกินไป และเธอก็ถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานฆาตกรรมเลน ซามูเอลโดยเจตนาอีกด้วย เมเรดิธจึงได้รับโทษประหารชีวิต ความพยายามที่จะอุทธรณ์ถูกปฏิเสธลงทันที และบทลงโทษจะต้องถูกดำเนินการตัดสินภายในเวลาหนึ่งเดือนนี้
ศาลได้กำหนดเลื่อนระยะเวลาพิจารณาโทษออกไปแล้ว จากนั้นเมเดลีนก็ออกจากสำนักงานศาลเพื่ออาบแสงแดดอันอบอุ่นในช่วงต้นของฤดูใบไม้ผลิ รอยยิ้มที่โล่งใจทำให้ใบหน้าของเธอดูเบิกบานขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ดวงตาของเธอเป็นประกายเมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
‘พักผ่อนได้แล้วนะคะคุณปู่ คนที่ฆ่าคุณปู่ในที่สุดก็ได้รับผิด
‘ขอบคุณสำหรับการดูแลและปกป้องตลอดในช่วงสิบปีที่ผ่านมา
‘ถ้าไม่ใช่เพื่อคุณปู่ ตอนนี้หนูคงจะทำไม่สำเร็จถึงจุดนี้’
“เอวลีน เอวลีน!”