บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 267 ทําให้ถูกต้อง
“อะไรนะ?”อู๋หมิงที่อยู่ๆก็โดนไป๋จูเหวินเชิญออกมาข้างนอกถามพลางมองท่าที่จริงจังของไป๋จูเหวิน
“ข้ากําลังจะขอเหม่ยหลินแต่งงาน”ไป๋จูเหวินพูดย้ําอีกครั้ง แต่ท่าทางของมันเหมือนกําลังรู้สึกผิดอะไรบางอย่างหรือเปล่า?
“เดี๋ยวสิ ที่เจ้าหายไปช่วงนี้ไปทําอะไรมากัน ก่อนหน้านี้ ข้าไม่เห็นเจ้าจะรู้เลยด้วยซ้ําว่าเหม่ยหลินคิดยังไงกับเจ้า”อู๋หมิงว่าพลางมองไป๋จูเหวินด้วยความประหลาดใจ ก่อนหน้านี้มันแทบจะไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรด้วยซ้ํา ทําเอาอู๋หมิงนั้นเห็นใจเหม่ยหลินอยู่ไม่น้อย
“มันก็ หลายๆเรื่อง แต่มันก็ทําให้ข้ารู้เสียทีว่ารู้สึกอย่างไรกับเหม่ยหลิน”ไป๋จูเหวินยิ้มพลางมองไปทางสระน้ําที่อยู่เบี้องหน้า
“ดีสิ งานแต่งของเจ้าให้จัดการในวังเลยดีหรือไม่”อู๋หมิงถามด้วยท่าที่ตื่นเต้น
“ไม่เป็นไร ข้าคิดว่าจัดที่เมืองร้อยแปดอสูรน่าจะดีกว่า”ไป๋จูเหวินตอบเสียงเรียบ เพราะหากจะให้เหม่ยหลินยกขบวนแห่เจ้าสาวไปที่ผาไร้กันก็คงลําบากเกินไป เพราะนอกจากจะต้องเดินทางไกลแล้วยังต้องลงมาจากผาไร้กันและฝ่าเหล่าอสูรของป่าเมฆาอัสนีหรือไม่ก็ปาวัฒนะอีก
“ได้ ข้าจะไปร่วมงานด้วย แน่นอนว่าน้องๆของข้าก็เช่นกัน”อู๋หมิงว่าพลางยิ้มกว้าง พวกเทียนเหวินต้องดีใจแน่ๆที่ได้ยินข่าวนี้
“ขอบใจเจ้ามากที่ยอมเปิดทางให้ข้า”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มออกมา ทําเอาอู๋หมิงงงไปพักหนึ่ง เปิดทาง? เรื่องอะไรกัน?
“เรื่องนี้เจ้าควรไปบอกหวงหลงก่อนไม่ใช่หรือ รีบไปเถอะ” อู๋หมิงว่าพลางสายหน้าเบาๆ ทําไมไป๋จูเหวินถึงเอาเรื่องนี้มาบอกมันก่อนที่จะไปบอกพ่อแม่ของฝั่งหญิงกัน จริงสิ คงต้องให้เทียนเหวินไปรายงานแม่สะใภ้แล้วกระมัง
“นั่นสิ งั้นข้าขอตัวก่อน”ไป๋จูเหวินลาพลางกระโดดออกจากวังหลวงไป ด้วยความเร็วของหลินหลินนั้น เมืองร้อยแปดอสูรที่อยู่ติดกับเมืองหลวงแทบจะไม่ต่างจากเดินเล่นเลย
“ไปกันเถอะเหม่ยหลิน”ไป๋จูเหวินว่าพลางกุมมือเหม่ยหลินเอาไว้ ยามนี้วังมังกรมาปรากฏขึ้นตรงหน้าไป๋จูเหวินแล้ว
“เจ้าค่ะ” เหม่ยหลินยิ้มอายๆพลางกระโดดลงจากหลังของหลินหลินไปพร้อมๆกับไป๋จูเหวิน แม่ไม่ทราบทําไมไป๋จูเหวินถึงแวะไปหาอู๋หมิงก่อนก็เถอะ
“โอ้ ไป๋จูเหวิน เจ้ากลับมาแล้ว” หวงหลงว่าพลางยืนขึ้นจากบัลลังก์
“นายน้อย ข้าได้ข่าวว่าท่านออกไปตามหาพ่อแม่ ไม่ทราบเป็นเช่นไรบ้างขอรับ” ต้าชิงและต้าเฉินรีบเข้ามาหาไป๋จูเหวินทันที เพราะพวกมันดันสวนทางกับไป๋จูเหวินพอดี ตั้งแต่ไป๋จูเหวินกลับมาจากการโจมตีของอสูรปักเป้า พวกมันก็พึ่งจะได้เจอนายน้อยของพวกมันนี่ล่ะ
“ข้าได้พบแล้ว…”ไป๋จูเหวินตอบพลางหันไปมองหวงหลงนิ่ง ราวกับจะบอกว่าเรื่องพ่อแม่ของไป๋จูเหวินนั้นเอาไว้หลังจากนี้ค่อยพูดคุยกัน
“ท่านหัวหน้า”ไป๋จูเหวินว่าพลางเดินเข้ามาหาหวงหลงด้วยท่าที่จริงจัง ทําเอาหวงหลงอดสงสัยไม่ได้ว่าทําไมไป๋จูเหวินถึงทําท่าทีเช่นนั้น
“ข้าทราบดีขอรับว่าเหม่ยหลินได้หมั้นหมายกับอู๋หมิงไปแล้ว แต่ข้าก็อยากจะขอร้องท่าน…”ไป๋จูเหวินว่าพลางยื่นมือไปจับมือของเหม่ยหลินเอาไว้ แต่หวงหลงที่ยืนอยู่ตรงหน้ากลับทําหน้างงไปหมด
“เหม่ยหลินไปหมั้นกับอู๋หมิงตั้งแต่เมื่อไหร่” หวงหลงถามออกมาเช่นเดียวกับเหล่าอาวุโสคนอื่นๆซึ่งไม่แพ้กัน
“ก็..ตอนที่อาวุโสเทียนหมิงให้เหม่ยหลินหมั้นหมายกับศิษย์ของท่านไงขอรับ”ไป๋จูเหวินตอบพลางกระพริบตาปริบๆ ตอนนั้นพวกมันยังเข้าใจผิดเรื่องของเทียนเหวินอยู่ ทําให้ท่านอาวุโสเทียนหมิงประกาศหมั้นหมายกับเหม่ยหลินไป
“นั่นก็จริง แต่อาวุโสเทียนหมิงไม่ได้มีศิษย์คนเดียวเสียหน่อย” หวงหลงว่าพลางสายหน้าเบาๆ
“แต่เท่าที่ข้าทราบ…”ไป๋จูเหวินนิ่งไปพักหนึ่งพลางย้อนความทรงจําของตนเองดูว่ามันเคยเห็นอาวุโสเทียนหมิงรับศิษย์คนไหนบ้างนอกจากอู๋หมิง เพราะมันจําได้ว่าท่านมีศิษย์แค่คนเดียวไม่ใช่หรือ
“ก็ตัวเจ้าเองไม่ใช่หรือ” หวงหลงถามพลางมองไปทางเหม่ยหลิน ซึ่งนางเอกก็พยักหน้าออกมาเช่นกัน
“ข้าว”ไป๋จูเหวินขมวดคิ้วพลางนึกย้อนกลับไป หรือจะเป็นตอนที่หวงหลงไปตามตัวเหม่ยหลินกลับจากเมืองของมารดานางกัน จะว่าไปตอนนั้นอาวุโสเทียนหมิงก็โพส่งออกมาว่าไป๋จูเหวินเป็นศิษย์ของมัน แม้มันจะทําเพียงมอบตําราโลหิตมังกรให้ไป๋จูเหวินเท่านั้นก็ตาม
“จริงด้วย งั้นก็หมายความว่า…”ไป๋จูเหวินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หากเป็นแบบนั้นก็หมายความว่าก่อนหน้านี้มันกับเหม่ยหลินนั้น..
“เจ้ากับเหม่ยหลินหมั้นกันแล้วไม่รู้ตัวหรือ”ได้ยินหวงหลงพูดเช่นนั้นไป๋จูเหวินก็ยิ้มเจื่อนๆออกมาทันที แล้วแบบนี้มันไม่ไปหาอู๋หมิงเสียเที่ยวหรือ
“แล้ว….การที่เจ้าพูดเรื่องนี้ออกมามันหมายความว่ายังไง” หวงหลงยิ้มพลางถามคําถามออกมาด้วยท่าทีสบายๆ “เรื่องนั้น ข้าอยากจะขอเหม่ยหลินแต่งงานขอรับ”ไป๋จูเหวินตอบพลางเกาแก้มเขินๆ
“ทําไมจะไม่ได้ละ เจ้าก็หมั้นกับเหม่ยหลินมานานแล้ว นางเองก็ชอบเจ้า และเจ้าก็ชอบนาง มีอะไรต้องปฏิเสธกัน” หวงหลงว่าพลางตบบ่าไป๋จูเหวินอย่างชอบใจ
“ขอบพระคุณขอรับท่านหัวหน้า”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มกว้าง
“ไม่ ตอนนี้เจ้าต้องเรียกข้าว่าพ่อไม่ใช่หรือ” หวงหลงพูดด้วยรอยยิ้มแสนจะอ่อนโยน ทําเอาภาพหวงหลงที่ได้เจอกันครั้งแรกสลายหายไปไม่เหลือเลย
“จริงสิท่านหัว….ท่านพ่อ ข้ามีเรื่องอยากจะบอกท่าน” ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปทางเหม่ยหลิน
“เรื่องอะไรหรือ?” หวงหลงขมวดคิ้วพลางมองไปทางบุตรสาวของตนเอง จะว่าไประดับพลังของเหม่ยหลินก็เพิ่มขึ้นมาก ไม่ใช่นางก้าวผ่านระดับเทียนเซียนแล้วงั้นหรือ
“ตอนนี้เหม่ยหลินสามารถทําตามที่ท่านหวังเอาไว้ได้แล้วขอรับ นางสามารถเก็บพลังอสูรเอาไว้หลังจากก้าวขึ้นมาระดับเทียนเซียนขอรับ”ไป๋จูเหวินพูดด้วยท่าทางดีใจ นี่คือความหวังสูงสุดของหวงหลง มันถึงกับยอมทําเรื่องชั่วลงไปไม่น้อยเพื่อทําให้เหม่ยหลินเป็นแบบนี้
“เยี่ยม ยอดเยี่ยมจริงๆ” หวงหลงเบิกตากว้างพลางเดินมาข้างหน้าเหม่ยหลินช้าๆ
“วันนี้ช่างเป็นวันดียิ่งนัก เช่นนั้นต้องฉลอ…ไม่สิ ต้องจัดงานแต่งก่อนนี่นะ ไม่ต้องห่วงข้าจะจัดให้อลังการอย่างแน่นอน เจ้าแค่ชวนครอบครัวของเจ้ามาก็พอ”ได้ยินเช่นนั้นไป๋จูเหวินก็ยิ้มเจื่อนๆออกมาทันที ครอบครัวของมันงั้นหรือ ตอนนี้พ่อและแม่แท้ๆของมันไม่สามารถออกมาจากแดนลับแลได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไป๋จูเหวินจะไม่มีญาติเลย นอกจากพวกท่านน้าและเหล่าอสูรในผาไร้กันแล้ว มันยังมีราชวงศ์ชินอีกต่างหาก มันสมควรเชิญทั้งหมดหรือไม่
“ถ้าเช่นนั้นข้าอยากจะเชิญพวกท่านน้าของข้ามาร่วมงานด้วย”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปทิศใต้ซึ่งเป็นทางไปยังเขตอสูรผาไร้กั้น
“ได้ ย่อมได้” หวงหลงตอบพลางหยักหน้า ความจริงคนในกลุ่มนักล่าอสูรนั้นยังมีหลายๆคนที่ยังไม่ทราบที่มาของไป๋จูเหวิน และยังไม่ทราบเลยว่าน้าของไป๋จูเหวินคือใคร
“พี่ไป งั้นข้าจะไปกับท่าน….”เหม่ยหลินยังพูดไม่ทันจบ จูเชวี่ย เสวียนอู่ และหยวนหยวนก็ออกมาจับแขนของเหม่ยหลินเอาไว้ก่อน
“เจ้าน่ะมากับพวกพี่ซะดีๆ” เหล่าอสูรสาวแห่งกลุ่มนักล่าอสูรต่างพากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พลางลากเหม่ยหลินกลับเข้าไปในวังมังกรอย่างรวดเร็ว ทําเอาไป๋จูเหวินได้แต่มองตาปริบๆ
“เจ้าสาวก่อนแต่งก็ต้องเก็บตัวหน่อยละนะ” หวงหลงว่าพลางมองเหล่าอสูรที่พาบุตรสาวของตัวเองเข้าห้องไป
“ขอรับ ถ้าเช่นนั้นข้าจะไปแจ้งข่าวให้พวกท่านนาทราบก่อน แล้วข้าจะรีบกลับมาขอรับ”ไป๋จูเหวินว่า พลางพาพวกหลินหลินเดินทางออกจากเมืองร้อยแปดอสูรไปยังผาไร้กัน
“โอ้ แต่งงาน” ทันทีที่ได้ทราบข่าว พวกท่านน้าก็พากันต ใจเป็นอย่างมาก
“จูเอ๋อ เจ้าจะแต่งกับใคร พวกข้ารู้จักหรือเปล่า”น้าไก่ฟ้าถามพลางจับบ่าของไป๋จูเหวินเขย่าแรงๆหลายรอบ
“รู้สิขอรับ นางก็เคยมาที่นี่แล้วด้วย”ไป๋จูเหวินตอบพลางยิ้มเจื่อนๆ พวกท่านน้าดูดีใจกันมากเลยทีเดียว
“เจ้าหมายถึงอาวุโส 7 งั้นหรือได้ยินเช่นนั้นไป๋จูเหวินก็หน้าเหยเกทันที ก็จริงที่อาวุโส 7 เคยมาที่นี่แล้ว และเป็นผู้หญิงที่สวยไม่น้อย แต่ไป๋จูเหวินก็ไม่เคยคิดอะไรกับนางเสียหน่อย
“เจ้าบ้า จูเอ๋อหมายถึงเหม่ยหลินต่างหาก”น้าจิ้งจอกว่าพลางดึงหนวดของราชสีห์เพลิงที่หนึ่ง
“อ๋อ เป็นเหม่ยหลินนี่เอง” มังกรธรณีพยักหน้าพลางหัวไปมองเขตอสูรของตน งานนี้มันเองก็อยากไปเข้าร่วมเช่นกัน เพียงแต่เขตอสูรไม่มีใครอยู่เฝ้าจะดีหรือ
“ไม่ต้องห่วงหรอก หากมีอะไรเกินขึ้นข้าจะกลับมาเอง” พยัคฆ์อัสนีว่าพลางตบบ่ามังกรธรณีเบาๆ ตั้งแต่มังกรธรณีขึ้นมาเป็นราชาที่แท้จริงของเขตอสูรผาไร้กัน มันก็แทบไม่ได้ออกไปไหนเลย
“ดี ข้าเองก็อยากจะไปด้วย”มังกรธรณีว่าพลางยิ้มออกมา
“ท่านพ่อ..”อยู่ๆที่ขาของมังกรธรณีก็มีแรงดึงน้อยๆมา จากเด็กสาวที่มีร่างขาวผ่องไปทั้งตัว
“แน่นอน วันนี้เจ้าเองก็ไปได้”มังกรธรณียิ้มพลางอุ้มไปไปขึ้นมา นางอยากออกไปข้างนอกมานานแล้ว การได้ไปร่วมงานแต่งของไป๋จูเหวินนับว่าสามารถทําให้นางสมหวัง ได้เลยทีเดียว
“นายน้อยกําลังจะแต่งงาน!!”เถ้าแก่หวังในร่างของอสูรลิงพูดออกมาอย่างตกใจ มันได้ข่าวว่าต้าชิงกับต้าเฉินกลับมาแล้วเลยจะมาเยี่ยมเสียหน่อย แต่กลับได้รับข่าวใหม่เสียอย่างนั้น
“ไม่ได้แล้ว เรื่องดีๆเช่นนี้ต้องประกาศให้ทั่วกัน” เถ้าแก่หวังว่าพลางหันหลังออกไปทันที ทําเอาเหล่าราชาห้ามไม่ทันเสียอย่างนั้น ไม่นานอสูรทั่วทั้งเขตอสูรผาไร้กันก็ทราบเรื่องงานแต่งของไป๋จูเหวิน ท่าทางวันพิธีคงวุ่นวายน่าดูเสียแล้ว