บัญชามังกรเดือด บทที่ 505 มอบของขวัญ
ทีมต่อสู้ทีมสองที่นำโดยเหล่าหม่า จะรับผิดชอบรับมือกับสงครามยามราตรี โดยสมาชิกแบ่งเป็นถงชวน เถียปี้ ชุยหมิงและอะเปิน
เมื่อเปรียบเทียบกับทีมต่อสู้ที่นำโดยเถียหนิงซวง กำลังการต่อสู้ของพวกเขานั้น แข็งเกร่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด
เพราะฉินเทียบนยรู้ว่าในสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองอย่างเมืองจิ่นหู หากอีกฝ่ายต้องการจะก่อเรื่องอะไรสักอย่าง ก็มักจะเป็นเวลากลางคืนเป็นส่วนใหญ่
เถียหนิงซวงพวกเขาที่รับผิดชอบตอนกลางวัน ที่จริงแล้วแค่อยู่รักษาการ เพราะที่มีโอกาสต่อสู็ ก็ยังคงเป็นทีมที่สอง
คนพวกนี้นอนทั้งวันในตอนกลางวัน ใกินอาหารเย็นเป็นอาหารเช้า และพึ่งกินอิ่มกัน กำลังท่วมตัวได้แต่อัดอั้นอยู่แต่ในห้องไม่มีที่ปลดปล่อย
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเทียน พวกเขาที่อยู่ภายใต้การนำของหม่าหงเทา ก็รีบพุ่งออกมาทันที
“พี่เทียน จะเปิดศึกแล้วหรือยัง?”ดวงตาทั้งคู่ของถงชวนเป็นประกาย จนไม่สามารถระงับตวามตื่นเต้นไว้ได้
ฉินเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า:” ถ้าไม่มีอะไรผิดคาด ภารกิจนี้ถือว่าเป็นภารกิจอีกอีกด้วย”
“เดี๋ยวระวังกันด้วย”
ตระกูลหยางอยู่ในอันดับที่สามจากห้าตระกูลใหญ่ ได้รับการยกย่องจากพวกเขาว่าเป็นผู้เก่งกล้าสามารถที่พึ่งพาได้ ดังนั้นจะประมาทไม่ได้
มิฉะนั้น ฉินเทียนคงไม่ออกมาด้วยตัวเองหรอก
เขาพาทุกคน โถมตัวลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ ปีศาจขาวกำลังจะขึ้นบันไดแล้ว
เขายกเท้าข้างหนึ่งขึ้น โดยมองเห็นฉินเทียนที่กำลังหันหน้าเข้าหาในขณะที่เงยหน้าขึ้น และชะงักอย่างควบคุมไม่ได้
“นายก็คือฉินเทียนใช่ไหม?” เขาไม่อยากจะเชื่อ
เพราะว่าฉินเทียนในจินตนาการของเขา คือปีศาจร้าย ที่องอาจกล้าหาญ ที่สามารถกระเพื่อมสระน้ำเมืองจิ่นหูเป็นคลื่น ทำไมถึงยังหนุ่มขนาดนี้?
นอกจากนี้ เมื่อมองไปแล้วยังดูสดใสมาก มันเหมือนกับพี่ใหญ่ข้างบ้าน
มุมปากของฉินเทียนยกขึ้น:”ฉันคือฉินเทียน”
“ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายก็คือปีศาจขาวใช่ไหม?”
สีหน้าของปีศาจขาวหมองคล้ำขึ้นมา:”นายรู้จักฉันเหรอ?”
ฉินเทียนหัวเราะและพูดว่า:”ฉันรู้ว่าจะช้าหรือเร็วนายก็ต้องมา และฉันรอนายมานานแล้ว”
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว เรามาเข้าประเด็นเลยดีกว่า”
“ที่นายมา เพื่อมาทำงานให้ตระกูลหยาง หรือว่ามาล้างแค้นให้น้องชาย?”
“ไม่ว่าจะเพื่อใครก็ตาม ฉันรับได้หมด เพราะฉันเป็นคนช่วงชิงโครงการของตระกูลหยางเอง ปีศาจดำน้องชายของนาย ก็เป็นฉันที่สั่งคนไปสังหาร”
ปีศาจขาวตกใจเป็นอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงว่า ฉินเทียนจะสัตย์ซื่อเพียงนี้ พอได้เจอหน้ากัน เขาก็อาสารับสารภาพว่า ได้ฆ่าน้องชายของตน
จากความคาดหมายของเขา ฉินเทียนจะต้องปฏิเสธทุกวิถีทางแน่นอน หรือหาข้ออ้างต่างๆ มากลบเกลื่อน
“ถ้านายอยากแก้แค้นน้องชาย สามารถมาหาฉันได้”
“คนที่พี่เถียนพูดถึง คือฉันเอง”หม่าหงเทาเอ่ยปากพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
มือของเขากำมีดเหมียวไว้แน่น และข้อกระดูกเป็นสีขาว รับรู้ได้ว่าใช้กำลังอย่างเต็มแรง
เพราะว่าการพบกันของยอดฝีมือ ไม่จำเป็นต้องลงมือ ก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย
ในสายตาของหม่าหงเทา ปีศาจขาวต้องเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจแน่นอน และเก่งถึงขนาดที่เขาไม่มั่นใจได้ว่าจะเอาชนะได้แม้เพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์
แต่ยิ่งเป็นแบบนี้เท่าไหร่ ก็ยิ่งกระตุ้นจิตใจอยากสู้ของเขามากเท่านั้น
“เป็นนายสินะ!”ปีศาจขาวจ้องไปที่หม่าหงเทาอย่างจัง ทั้งตัวสั่นเทาด้วยความฮึกเหิม
ในเวลาเดียวกันก็มีลมหายใจสีขาวแห่งความตาย โผล่ออกมาบนมือทั้งสองข้าง
ทันทีที่เขาลงมือ ฝ่ามือหนึ่งตบใส่บนหยูฮั่นไป๋ที่อยู่ข้างๆ
เสียงแตกพรึบดังขึ้น และแล้วราวบันไดแข็งแรง ก็แตกหักเหมือนชั้นน้ำแข็ง โดยเริ่มจากชั้นหนึ่งขึ้นไปยังชั้นสอง และขยายไปจนสุดทางของชั้นสอง
จากนั้นตกลงกับพื้นเสียงดังโครมคราม และแตกเป็นผง
การเคลื่อนไหวนี้ ทำให้ทุกคนต่างตกใจเป็นอย่างมาก
แม้แต่ฉินเทียนเอง ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
“นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ถ้าอยากเก็บซากศพไว้ทั้งหมดแล้วก็ จงฆ่าตัวตายซะ”มีความลำพองใจปรากฏอยู่ในสายตาอันเย็นชาของปีศาจขาว
การเก็บตัววครั้งนี้ ทำให้กำลังภายในของเขา เพิ่มขึ้นไม่น้อย
รอให้หยางหยวนชิ่งขึ้นครองตำแหน่งผู้นำ และช่วยเขาค้นหาวัตถุทำความเย็นบนเรืออับปางในทะเลตงไห่ พอถึงเวลานั้นเขาก็จะสามารถขึ้นไปได้อีกระดับหนึ่ง!
หม่าหงเทาสูดลมหายใจเข้าไปหนึ่งที และพูดว่า:”พี่เทียน ผมเป็นฆ่า เรื่องนี้ปล่อยเป็นหน้าที่ของผมเถอะ”
“ถ้าหากผมแพ้ ก็ต้องตายอย่างสมเกียรติ!”
นี่เป็นการขอคำสั่ง โดยที่เขาต้องการจะต่อสู้กับปีศาจขาว
ฉินเทียนลังเลใจเล็กน้อย
ตามกฎของยุทธภพ คำพูดของหม่าหงเทา ก็สมเหตุสมผลแล้ว แต่เขาไม่อยากให้หม่าหงเทาสู้สงครามที่คาดเดาไม่ได้
ตอนนี้เขาขาดแคลนคนเกินไป และหม่าหงเทาเป็นผู้ที่โดดเด่นที่สุดในองค์กรคำสาปสวรรค์
เขาไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด
ลังเลได้ครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่ปีศาจขาว ขมวดคิ้วถามขึ้นว่า:”นายมาแก้แค้นจริงหรือ?”
“ในกล่องคืออะไร?”
“ตามหลักแล้ว ถ้ามาแก้แค้น ทำไมยังให้คนถือกล่องขนาดใหญ่มาด้วย?
หรือว่า ข้างจะมีอาวุธร้ายกาจอะไรอยู่อย่างนั้นหรือ?
เมื่อได้ยินเสียงของฉินเทียน คนที่เหลือต่างงุนงงกัน
เหล่าลิ่วพุ่งขึ้นมาทันที บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ถามขึ้นเสียงเบาว่า:”พี่เทียน คงไม่ใช่ระเบิดใช่ไหม?”
ฉินเทียนใส่หัวไปมา ปฏิเสธการคาดเดานี้ เพราะถ้าเป็นระเบิดจริง ด้วยความจุของกล่องนี้ ถ้าระเบิดขึ้นมา ทั้งตึกคงไม่เหลือซาก
ทุกคนก็จะตาย รวมถึงปีศาจขาว
ฉินเทียนคิดว่า ปีศาจขาวไม่มีทางยอมตายพร้อมกับพวกเขาแน่ อย่างน้อยจากที่เห็นตอนนี้ ปีศาจขาวคือไม่อยากต่อสู้และจะถอนกำลังทหาร
สีหน้าของปีศาจขาวขัดแย้งกันเล็กน้อย เล็ไม่ยอมตอบคำถามของฉินเทียน
เพราะที่เขามาที่ เพื่อมอบของขวัญแทนหยางหยวนชิ่ง ภายในกล่องเต็มไปด้วยของขวัญทั้งกล่อง และเพื่อสานความสัมพันธ์กับฉินเทียน
และถ้าเขาอธิบายเจตนาที่มา เมื่อเปิดกล่องออก เช่นนั้นก็ไม่สามารถพูดเรื่องการแก้แค้นได้อีก
เขารับปากกับหยางหยวนชิ่งแล้วว่า จะไม่ฆ่าคนที่นี่
อย่างไรก็ตาม มันจะคุ้มค่าสำหรับมากที่สุด หากเขาสามารถใช้บารมีและอำนาจบังคับให้ฆาตกรฆ่าตัวตายก่อนที่จะชี้แจงเจตนาที่มาของเขา
ดูเหมือนว่าตอนนี้ แผนที่คิดอย่างรอบคอบนี้ล้มเหลวไปแล้ว ไม่ยอมรับไม่ได้แล้ว
“อย่าตื่นเต้นไป วันนี้ที่ฉันมา ไม่ใช่มาฆ่าคุณ”
“ฉันเป้นตัวแทนของเจ้านายตระกูลหยาง มามอบของขวัญให้คุณ”
“เปิดกล่องออก!”เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา
ผู้ติดตามทั้งสองคนรีบเปิดกล่องออก ข้างในเห็นเพียงสีเหลืองครึ่ง และขาวครึ่งหนึ่ง
สีเหลืองคือทองคำแท่ง สีขาวคือเงินแท่ง
กล่องนี้คิดเป็นเงินทั้งหมด เกรงว่าน่าจะได้สิบกว่าล้าน
คนที่ที่เห็นภาพนี้ต่างตกละลึงไปหมด รวมถึงฉินเทียนด้วย
“นายบอกว่า ของทั้งหมดนี้หยางหยวนชิ่งขอให้นายเอามามอบให้ฉันอย่างนั้นหรือ?”
“ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม?”ฉินเทียนทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
ปีศาจขาวพูดอย่างหนักแน่นว่า:”คุณฟังไม่ผิดหรอก!”
“เจ้านายตระกูลหยางเป็นคนที่ชอบคบหาสมาคม ดังนั้นฉินเทียน ขอเพียงแค่คุณรับปากว่าจะสนับสนุนเขา ในการเลือกตั้งผู้นำในอีกสิบวันข้างหน้า”
“ถ้าอย่างนั้น ของทั้งหมดนี้ก็จะเป็นของคุณ”
“ความแค้นระหว่างเรา ก็ถือว่าหายกันเหมือนกัน!”
เป็นอย่างนี้นี่เอง
ในที่สุดฉินเทียนก็เข้าใจแล้ว
เขากระตุกคิ้วเล็กน้อย:”แล้วถ้าฉันไม่รับปาดล่ะ?”
ปีศาจขาวกัดฟันพูด:”ฉันรับรองว่า คุณก็จะไม่ได้พระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้อีก”
ที่แท้จะใช้บุญคุณมาข่มขู่นี่เอง หยางหยวนชิ่งกลัวว่าตนจะไม่รับปาด ดังนั้นจึงส่งอาวุธสังหารที่แข็งแกร่งอย่างปีศาจขาวมามอบขอลขวัญให้
แบบนี้คือกำลังบังคับตน ไม่รับปากก็ไม่ด้สินะ
เมื่อเผชิญกับสายตาที่จดจ่อมาอย่างเหี้ยมโหดของปีศาจขาว ฉินเทียนไม่ต้องสงสัยเลย ตราบใดที่ตัวเองไม่เห็นด้วย อีกฝ่ายก็จะจู่โจมด้วยอานุภาพที่รุนแรงเป็นแน่
เรื่องมันพึ่งเริ่มขึ้น เขาก็ไม่อยากจะต่อสู้ เพราะเขาอยากรู้ว่า จะแผนอะไรต่อไปอีก
ตระกูลอื่นๆ อีกหลายตระกูล จะเลียนแบบหยางหยวนชิ่งหรือเปล่า มามอบของขวัญให้ตน เพื่อคะแนนเสียงหรือไม่?
เขาคิดได้สักพัก แล้วพูดว่า:”เพื่อนสามารถเป็นได้ ของขวัญฉันก้รับไว้ได้”
“ฉันคิดว่าสามารถสนับสนุนตระกูลหยางเป็นผู้นำ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เป็นแค่ในนามของฉันเท่านั้น”
“เพราะจากที่ฉันนี้ ฉันไม่ได้มีสิทธิ์ในการลงคะแนน”
“ข้อนี้ขอให้นายกลับไปบอกเจ้านายของตระกูลหยางด้วย”
บทที่ 504 มีภารกิจมาแล้ว