มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 467
“เอ่อ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกงงงวย
“ดูสิ สถานที่นี้เดิมทีเป็นโครงการก่อสร้าง เวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง ได้รับการจ้างให้ควบคุมงานนี้เมื่อประมาณปีก่อน แต่เห็นได้ชัดว่านักพัฒนาเหล่านั้นใช้วัสดุที่มีคุณภาพต่ำกว่าที่สมควรและเพราะแบบนั้น จึงมีการพังทลายรอบ ๆ พื้นที่โครงการ ผู้คนกว่าร้อยคนก็ได้รับบาดเจ็บจากสิ่งนี้ หกสิบคนในนั้นคือคนงาน! โชคดี คราวนี้ไม่มีใครเสียชีวิต!”
“ใช่ ฉันได้ข่าวมาว่านักพัฒนาหนีไปในที่สูงกันเมื่อคืนก่อน! คนเหล่านั้นจากเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง มีปัญหาอยู่แน่นอนในตอนนี้ ผู้คนประมาณสิบกว่าคน รวมถึงคุณจองก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งของพวกเขา ฉันได้ยินมาประมาณนั้นแหละ! พวกเขากำลังรอที่จะได้รับการจัดการอยู่ในขณะนี้!” คนงานตอบ
ตามที่เจอรัลด์นึกขึ้นได้ ลุงจองคือ ผู้อำนวยการของเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง เขาก็ถูกปลดเช่นกันเหรอ?
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ชั่วครู่ เจอรัลด์ก็ถามขึ้น “ทำไมนักลงทุนต้องหนีไปด้วยล่ะ? เนื่องจากว่าก็ไม่มีใครเสียชีวิต การชดเชยก็คงจะเพียงพอแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ความรับผิดชอบหลักก็ไม่ได้เป็นหน้าที่ของนักลงทุน ใช่ไหม?”
“เรื่องก็คือว่า ฉันได้ยินมาว่านักพัฒนาเหล่านั้นเงินหมดมาสักพักก่อนแล้ว ตามข่าวลือหกเดือนก่อนเป็นที่แน่นอน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ ตอนนี้พวกเราแค่อยากจะรู้ว่าจะตามหาใครได้! พวกเราก็ต้องการเงินเดือนของเรานะ!”
“สำหรับเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง อืม บางคนต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤตเช่นนี้เหมือนกัน ถ้านายไม่เคยได้ยิน มีกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งได้วางแผนที่จะพัฒนาและบูรณะมณฑลเงียบสงบ เนื่องจากเหตุการณ์โชคร้ายเช่นนี้กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ เหล่าผู้นำต้องโกรธจัดมากแน่ ผลกระทบของเหตุการณ์นี้ช่างเลวร้ายอย่างแท้จริง!”
หลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมด ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจถึงสถานการณ์ทั่วไป
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยเหลือเรื่องนี้ได้ แม้ว่าเขายังคงเห็นใจกับคนเหล่านั้นทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
เจอรัลด์กลับรถของเขาและขับจากไป หลังจากขอบคุณเหล่าคนงาน
ระหว่างการเดินทาง เจอรัลด์ก็ได้รับข้อความจากแซค มันคือเรื่องเดียวกันเกี่ยวกับการพังทลายของตึกที่เหล่าคนงานได้เล่าให้เจอรัลด์ฟังก่อนหน้านี้ ช่างเป็นหายนะอะไรอย่างงี้!
เมื่อเห็นว่าแซคส่งข้อความหาเขา เจอรัลด์จึงใช้โอกาสนี้เพื่อขอให้เขามองหาอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญในด้านหยก
เจอรัลด์รู้ว่าแซครู้จักผู้คนมากมายมากกว่าเขา
เมื่อเจอรัลด์กลับไปที่โรงแรม เขาก็อาบน้ำขณะที่เขากำลังจะออกไปทานมื้อค่ำอย่างรวดเร็ว เขาก็ได้รับสายโทรเข้า เป็นพ่อของเขาเอง
“พ่อครับ?”
“เจ้าลูกชาย ลูกได้ทำการลงทุนในบ้านเกิดของเราอยู่ใช่ไหม? พ่อได้ข่าวมาว่ามีตึกถล่มอยู่ที่นั่น ช่างเป็นเหตุร้าย…”
“ใช่ครับ แม้กลุ่มของผมไม่ได้เกี่ยวข้องในเรื่องนั้นก็ตาม”
เจอรัลด์คิดกับตัวเองว่า พ่อของเขารู้ข่าวไวมาก
“โอ้ พ่อรู้ว่ามันไม่เกี่ยว แต่อย่างไรก็ตาม พ่อแค่อยากจะบอกว่าลุงจองของลูกถูกปลดออกจากตำแหน่งของเขา ลูกช่วยไปหาและช่วยเหลือครอบครัวพวกเขาได้ไหม?”
“พ่อครับ ผมบอกพ่อไปแล้ว ลุงจองลืมมิตรภาพทั้งหมดของเขากับพ่อไปนานแล้ว ทำไมพ่อถึงยังคงขอให้ผมไปช่วยเหลือพวกเขาอีกล่ะ?” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงงงวย
พ่อของเจอรัลด์นี่เหลือเกินจริง ๆ หัวข้อเดียวกันมักจะผุดขึ้นมาอยู่เสมอเมื่อไหร่ก็ตามที่พ่อของเขาโทรหาเขา
เจอรัลด์ได้รับการเตือนอย่างต่อเนื่อง ให้เสนอความช่วยเหลือให้กับครอบครัวจองถ้าพวกเขาเผชิญกับความยากลำบากใด ๆ
ทำไมเจอรัลด์ถึงจะช่วยเหลือเลลาต่อไปล่ะแม้ว่าเธอดูหมิ่นดูแคลนและดูถูกเขางั้นเหรอ?
แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้สึกผิดหวังกับครอบครัวจองมาโดยตลอด ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เขาไปบ้านของพวกเขา เขาได้อธิบายเกี่ยวกับสถานการณ์ให้พ่อของเขาฟังเช่นกันตอนนั้น
นั่นช่างเป็นความทรงจำที่เลวร้ายของเขาจริง ๆ และแม้ว่าเขารู้ว่าครอบครัวจองตกอยู่ในปัญหาในครั้งนี้ เขาก็ไม่ได้แคร์เลยจริง ๆ
ท้ายที่สุดแล้ว ก็เหมือนกับลุงจองได้พูดไว้ เจอรัลด์ไม่ต้องไปที่บ้านของเขาเพื่อตามหาเขา เว้นแต่ว่าจะมีเรื่องบางอย่างที่สำคัญจริง ๆ
เจอรัลด์จึงขี้เกียจจะอะไรกับครอบครัวของเขาจริง ๆ
“อืม มีบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้อย่างง่ายดาย ยังไงซะ ลูกได้พบกับคุณป้าเลอาของลูกหรือยัง?” พ่อของเขาถาม ด้วยการเปลี่ยนหัวข้อขึ้นมาฉับพลัน
เจอรัลด์ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นมา “ครับ ผมเจอเธอแล้ว ทำไมเหรอ?”
“พูดตามตรง พ่อเคยทำให้ลุงจองของลูกผิดหวังมาก่อนหน้านี้ พ่ออดไม่ได้ที่จะโทษตัวเองกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็แค่…ไม่ว่าพวกเขาอาจจะปฏิบัติกับเราอย่างไรก็ตาม โปรดช่วยเหลือพวกเขาเมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกสามารถทำได้ก็พอ…” พ่อของเจอรัลด์ตอบขณะที่เขาถอนหายใจ
“…อะไรนะ? พ่อไปทำอะไรมา?”
เจอรัลด์ตกใจ
พ่อของเขาและป้าเลอามีสัมพันธ์เชิงชู้สาวกันหรือเปล่า?
นั่นคือเหตุผลที่ทำไมลุงจองถึงมักจะเย็นชามากกับครอบครัวของเจอรัลด์อยู่เสมอใช่ไหม?
“พ่อ? อธิบายตัวเองมาที นอกจากนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่กับผู้หญิงคนนั้นที่พ่อขอให้ผมตามหา? เซร่า แมคาเมอร์ คนนั้น เธอกับป้าเลอาทั้งสองเป็นผู้หญิงของพ่อหรือเปล่า?”
เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถามออกมาด้วยความหงุดหงิด