ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 459
แซ็ค ซิมเมอร์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาพูดว่า “ฮาร์วี่ ยอร์ก ช่วยหยุดทำเรื่องขายหน้าได้ไหม? บัตรเชิญพวกนี้ถูกขอโดยนายน้อยเบรนท์ ซิลวาอย่างชัดเจนโดยใช้คอนเนคชั่นของเขา มันเกี่ยวข้องอะไรกับแกด้วย?”
เบรนท์รู้สึกโกรธด้วยเช่นกัน “แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? แกกล้าดียังไงมาเอาความน่าเชื่อถือจากฉันไป?”
แม้แต่ฌอน ซิมเมอณ์ชี้ตรงไปที่จมูกของซิมเมอร์และตะโกนว่า “ไซม่อน! ดูไอ้ลูกเขยของแกสิ! เอามันกลับไปเดี๋ยวนี้!”
“ไม่ก็ไล่มันออกไปให้เร็วที่สุด!”
“หรือ หยุดไม่ให้มันทำให้เราขายหน้า!”
“พวกเรา ตระกูลซิมเมอร์ทนไม่ไหวที่จะถูกทำให้ขายหน้าก็เพราะมัน!”
เพียงแค่ฮาร์วีย์กำลังจะพูดบางอย่าง แมนดี้ตบหน้าเขา
“มากับฉัน!!!”
แมนดี้ทนไม่ไหวอีกต่อไป หล่อนแค่อดทนกับความอัปยศไม่ไหวอีกต่อไป
หล่อนรู้สึกว่าหล่อนเจอกับความน่าอายมากพอแล้วในวันนี้ อย่างไรก็ตาม ฮาร์วี่ยังคงทำให้หล่อนขายหน้ามากกว่าเดิม
ไม่ว่าเธอจะสงบเสงี่ยมมากแค่ไหน หล่อนรู้สึกเหมือนใจสลายแล้วในตอนนี้
***
ด้านนอกของโรงแรม
แมนดี้ได้ร้องไห้เรียบร้อยแล้วและอ้อนวอน “ฮาร์วี่ ฉันขอร้องเถอะ!”
“หลายอย่างเกิดไปแล้วเกิดขึ้นกับตระกูลซิมเมอร์หลายวันมานี้!”
“รากฐานที่ฉันสร้างขึ้นมาได้หายไปแล้วตอนี้!”
“ฉันอยากจะเริ่มใหม่ในบัควู้ดและเริ่มมันเลย!”
“ฉันขอร้องคุณเถอะ ได้โปรดให้ฉันได้ใช้ชีวิตอย่างสงบ หยุดทำให้ฉันขายหน้าเถอะ!”
“ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อ ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ! ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ…”
แมนดี้หมอบลงและร้องไห้ด้วยความคับแค้นข้างถนนเหมือนกับเด็กน้อยที่หมดหนทาง
ฮาร์วีย์รู้สึกทุกข์ใจมากและยื่นมือไปเช็ดน้ำตาตรงหัวของหล่อน เขาจึงพูดว่า “แมนดี้ คุณอยากไปงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ไหม?”
แมนดี้สะอื้น “ใครบ้างล่ะจะไม่อยากไป? การได้เข้าร่วมในนามของตระกูลซิมเมอร์หมายถึงการมีโอกาสที่จะได้นำตระกูลในอนาคต!”
“เราจะยกตระกูลซิมเมอร์ให้พวกโง่นั่นเหรอ?”
“คุณไม่เห็นสายตาของพ่อแม่กับซินเทียร์บ้างเหรอ?”
“แต่ถ้าฉันอยากจะไปเหรอ? ปู่คงไม่ให้บัตรเชิญเราอีกแล้ว! คุณเอามาได้เหรอ?”
“ผมทำได้” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างมั่นใจ
แมนดี้สะบัดมือของเขาทิ้งทันที หลังจากนั้นหล่อนจึงยืนขึ้นและจากไป หล่อนไม่เรื่องอะไรจะคุยกับชายคนนี้อีกแล้ว
“ในเวลาแบบนี้ คุณก็ยังยืนหยัดในเกียรติของนาย! ทำไมคุณถึงดื้อด้านมากขนาดนี้?!”
“คุณไม่ใช่แค่ไม่รู้ว่าควรหยุดเมื่อไหร่ ใช่ไหม? คุณจะไม่เชื่อว่าบางอย่างสามารถเกิดขึ้นได้จนกว่ามันจะเกิดขึ้นจริงใช่ไหม!”
“แมนดี้ ทำไม่คุณไม่ลองเชื่อผมแค่ครั้งนี้สักครั้งล่ะ? ผมไม่เคยหลอกคุณ” ฮาร์วีย์กล่าวพร้อมถอนหายใจ
แมนดี้ถาม “ฉันจะเชื่อคุณได้อย่างไร? จะทำอะไรเพื่อทำให้ฉันเชื่อคุณได้?”
ฮาร์วีย์พูดอย่างจริงจัง “ถ้าผมบอกว่าคุณสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงได้ คุณทำได้แน่ ผมหมายความแบบนั้น”
แมนดี้มองไปที่ฮาร์วีย์อย่างจริงจังด้วยเช่นกัน หล่อนถอนหายใจหลังจากครู่หนึ่งและพูดว่า “โอเค ฮาร์วีย์ ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเชื่อคุณ! ถ้าคุณทำไม่ได้ ฉันจะหย่ากับคุณ!”
“เมื่อเวลานั้นมาถึง อย่ามามาโทษฉันนะ!”
“เชื่อผมสิ เราจะไม่หย่ากัน” ฮาร์วีย์ยิ้ม
แมนดี้เช็ดน้ำตาและพูดว่า “โอเค ฉันจะปล่อยครั้งนี้ไป ฉันจะไปงานเลี้ยงนั่น ฉันต้องการที่จะบอกทุกคนเหมือนกันว่าสามีของฉันสามารถหาบัตรเชิญและทำให้ฉันเข้าร่วมงานเลี้ยงต้อนรับในวันพรุ่งนี้ได้!”
“โอเค ไปเถอะ ผมจะคุยโทรศัพท์”
ฮาร์วีย์พูดเสียงเบาหลังจากที่ต่อสายติด “อีวอน ซาเวียร์ บอกควีนนี่ว่าฉันจะเข้าร่วมงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้”
“ได้ค่ะ!”
“ช่วยฉันแจ้งกับควีนนี่ด้วยว่า ตระกูลซิมเมอร์เกี่ยวข้องกับฉัน เพราะงั้นฉันอยากจะพูดปิดงานกับผู้ที่มาร่วมงานในงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้…”
“ฉันไม่สนว่าแรงจูงใจของหล่อนคืออะไร แต่ถ้าหล่อนอยากทดสอบฉัน อย่าโทษที่ฉันจะเป็นคนแรกที่เอาชนะเธอได้”
“ท่านประธานคะ มิสยอร์กบอกว่าหล่อนแค่ต้องการต้อนรับการกลับมาของราชาในครั้งนี้และไม่ได้มีวาระใด ๆ ซ่อนเร้น หล่อนบอกว่าคุณรู้จักตัวตนของหล่อนดี เรื่องพวกนี้ไม่สามารถปกปิดจากคุณได้”
“โอเค!”
ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อย วางสายโทรศัพท์และเดินกลับเข้าห้องของโรงแรมอีกครั้ง