คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 590
อีกด้านหนึ่ง แดร์ริลก็ฟื้นตัวเต็มที่หลังจากพักผ่อนได้เต็มวันที่คฤหาสน์ลับส่วนตัวของอีเว็ตต์
เขาได้รับข่าวในตอนเช้าเรื่องที่สำนักประตูสุราลัยเอาชนะสำนักอื่น ๆ ที่เหลือ ทุกสำนักได้ถอยร่นหนีหายไปและนี่คือสิ่งที่แดร์ริลคาดหมายไว้ ไม่มีคนธรรมดาคนไหนที่สามารถทำลายค่ายกลทองคำสิบทิศได้
หลังจากที่รับทราบข่าวนี้แล้ว เขาก็ฝากข้อความถึงเซปไฟร์และรับสั่งให้เซปไฟร์รวบรวมสมาชิกทั้งหมดของสำนักประตูสุราลัยเพื่อมุ่งหน้าไปยังภูเขาคุนหลุน
แผนการเดิมคือการทำลายสำนักคุนหลุนภายในสามวัน และวันนี้เป็นเพียงแค่วันที่สองที่แดร์ริลตัดสินใจพาทุกคนไปสำรวจภูเขาคุนหลุน พวกเขาจะรอการมาถึงของเชสเตอร์ที่นั่นและพวกเขาจะบุกโจมตีภูเขาคุนหลุนด้วยกัน
แดร์ริลและแด็กซ์กล่าวอำลาอีเว็ตต์ในตอนเช้าตรู่และเดินทางออกจากคฤหาสน์ลับส่วนตัว แด๊กซ์เกือบจะหายดีจากอาการบาดเจ็บแล้ว เขาตื่นเต้นมากที่จะได้ออกรบ ซึ่งเขาใช้เวลาตลอดทั้งเช้าในการขัดลับขวานให้คมกริบ
ในเขตชนบทของเมืองตงไห่ สมาชิกสำนักประตูสุราลัยจำนวนสองสามพันคนมารวมตัวกันในตอนบ่ายและรอเวลา ในที่สุดพวกเขาก็เห็นแดร์ริลและแด๊กซ์กำลังเดินเข้ามาหา
“สวัสดีท่านประมุขสำนัก!”
สมาชิกทุกคนเปล่งเสียงออกมาอย่างพร้อมเพรียงกันด้วยน้ำเสียงที่ดังราวกับฟ้าร้อง เซปไฟร์ถือธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรมสูงสามเมตร มันดูน่าเกรงขามและน่าชื่นชม
แด๊กซ์ตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของเขา “แดร์ริล นายคือดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายงั้นเหรอ?”
แดร์ริลไม่เคยกล่าวถึงตำแหน่งของเขาในสำนักประตูสุราลัยกับแดกซ์ แด๊กซ์ประหลาดใจมากจนเขาต่อยเล่นกับแดร์ริล
“ไอ้ห่า! คิดไม่ถึงเลย! ฉันก็อยากจะก่อตั้งสำนักใหม่เหมือนกัน!”
ในบรรดาพวกเขาสามคน เชสเตอร์เป็นถึงประมุขนิกายแห่งนิกายตำหนักอมตะและแดร์ริลก็เป็นถึงประมุขสำนักประตูสุราลัย เขาเองก็ต้องการที่จะก่อตั้งสำนักขึ้นมาด้วยเหมือนกัน!
“แด๊กซ์นายจะก่อตั้งสำนักชื่อภูเขาบุปผาก็ได้” แดร์ริลหัวเราะ “จะได้เหมือนกับราชาลิง”
“ไอ้บ้า!” แด๊กซ์หัวเราะร่า ตบไหล่แดร์ริลขณะพวกเขาเริ่มออกเดินทาง พวกเขานำทัพสมาชิกสำนักประตูสุราลัยหลายพันคนมุ่งหน้าไปยังภูเขาคุนหลุน
ในเมืองตงไห่ ลิลี่นั่งอยู่บนโซฟาด้านในคฤหาสน์ ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเธอรู้สึกอารมณ์เสีย หัวใจของเธอแตกสลายเมื่อได้ยินเรื่องพิธีวิวาห์ของแดร์ริลและอีวอน
เธอไม่สามารถทำใจยอมรับความจริงได้ เรื่องที่พวกเขาแต่งงานกัน
เธอจะเป็นใครถ้าหากอีวอนคือภรรยาของแดร์ริล
ก่อนหน้านี้ ลิลี่หนีออกมาจากคอนเสิร์ตด้วยความโกรธเคืองและแดร์ริลไม่ได้แม้แต่จะฉุดรั้งตัวเธอไว้ นับตั้งแต่นั้นมาแดร์ริลก็ไม่ได้กลับบ้านและไม่ได้โทรมาหาเธอเลยด้วยซ้ำ
เมื่อใดก็ตามที่ลิลี่เข้าไปในห้องและเห็นอีวอนนอนอยู่ตรงนั้น เธอห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะรู้สึกชอกช้ำระทมใจ
“ลิลี่น้อย เอาน้ำมาให้แม่หน่อย แม่เหนื่อยมาก” ซาแมนธาเปิดประตูและเดินเข้าไป
สองสัปดาห์ก่อน คุณย่าลินดันได้จัดงานทัวร์ ซาแมนธาถูกขอให้ไปช่วยเนื่องจากขาดแคลนกำลังคน งานทัวร์ทำเงินได้มหาศาลและซาแมนธาเองก็ได้รับเงินโบนัสก้อนโต เธอนั้นรู้สึกอิ่มเอมใจ