ตอนที่ 1554 เด็กนี่ไม่เลว (4)
เป็นครั้งแรกที่จวินอู๋เสียได้ขึ้นมาบนชั้นสาม แต่สภาพของชั้นสามนั้นเกินกว่าที่นางคาดว่าจะได้เห็นมาก มีสระขนาดใหญ่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวภายในห้องกว้าง ในสระนั้นมีระลอกคลื่นกระเพื่อมพร้อมกับกลิ่นเหล้าโชยเข้าจมูกของจวินอู๋เสีย
สระตรงหน้านางเต็มไปด้วยเหล้าชั้นดี!
“ตั้งแต่นี้ไป เจ้าต้องแช่ตัวในสระเหล้านี้เป็นเวลาครึ่งวันทุกวัน ไม่ว่ามันจะทำให้เจ้ารู้สึกไม่สบายแค่ไหน เจ้าก็ต้องอยู่ในนั้นให้ถึงครึ่งวัน ส่วนอีกครึ่งวัน เจ้าสามารถฝึกฝนความสามารถของเจ้าบนชั้นสามนี้ได้” ซูหย่ามองจวินอู๋เสีย นางหยุดครู่หนึ่งขณะประเมินขนาดตัวที่เล็กของจวินอู๋เสียก่อนจะพูดว่า “เจ้าสามารถแช่ในสระทั้งเสื้อผ้าเลยก็ได้”
จวินอู๋เสียหันหน้ามามองซูหย่า นางไม่ได้สนใจเรื่องนั้นนักหรอกเนื่องจากพวกนางเป็นผู้หญิงทั้งคู่ นางไม่รังเกียจที่จะเปิดเผยอะไรต่อหน้าซูหย่า แต่เห็นได้ชัดว่าซูหย่าใส่ใจและห่วงใยศิษย์ “ขี้อาย” ตัวน้อยของนาง
หลังจากให้คำแนะนำกับจวินอู๋เสียแล้ว ซูหย่าก็เดินลงบันได ทิ้งจวินอู๋เสียให้จัดการตัวเอง
จวินอู๋เสียถอดชุดคลุมตัวนอกออก เหลือเพียงชุดคลุมชั้นใน แล้วก้าวเข้าไปในเหล้าที่เย็นและสดชื่น เหล้าในสระหนาวเย็นเล็กน้อย ทันทีที่ลงไปในนั้น จวินอู๋เสียก็สั่นไปทั้งร่าง กลิ่นหอมเข้มข้นของเหล้าฟุ้งกระจายไปในอากาศ จวินอู๋เสียนั่งลงในสระหลังจากร่างกายปรับอุณหภูมิได้แล้ว
สระนั้นไม่ได้ลึกมาก สูงไม่ถึงหนึ่งเมตรด้วยซ้ำ เมื่อจวินอู๋เสียนั่งลง น้ำก็ถึงแค่คางของนางเท่านั้น ต่ำกว่าริมฝีปากนางประมาณสองนิ้ว
เอาแค่ความรู้สึก เหล้าก็ไม่ได้สัมผัสแตกต่างจากน้ำมากนัก จวินอู๋เสียไม่เข้าใจว่าทำไมซูหย่าถึงพูดว่าที่นี่อาจจะทำให้รู้สึกไม่สบาย
จวินอู๋เสียสงบจิตใจและแช่ตัวอยู่ในสระ
ก่อนที่ซูหย่าจะจากไป นางได้กล่าวว่า ตอนที่จวินอู๋เสียแช่ตัวอยู่ จะต้องปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่วิธีที่จวินอู๋เสียใช้พลังจิตวิญญาณนั้น แท้จริงแล้วเป็นการแปลงพลังจากพลังวิญญาณของนาง พลังจิตวิญญาณที่แท้จริงคืออะไรนางไม่รู้ ดังนั้นนางจึงทำได้แค่พยายามผลักดันพลังวิญญาณของนางออกมา
ในขณะที่นางปล่อยพลังวิญญาณออกมานั้นเอง ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งกับร่างกายของนาง
ขณะที่พลังวิญญาณกระจายออกมาจากร่าง เหล้าที่อยู่รอบตัวจวินอู๋เสียซึ่งแนบชิดกับผิวของนางก็รู้สึกเหมือนว่ามันกำลังซึมเข้ามาในตัวนางอย่างช้าๆ ความรู้สึกเย็นที่ผิวหนังค่อยๆแพร่กระจายไปทั่วทุกเส้นประสาท แช่เซลล์ทุกเซลล์ในร่างเอาไว้ในเหล้า ในเวลาแค่ครู่เดียว จวินอู๋เสียยังไม่ได้ปล่อยพลังวิญญาณออกมามากมายอะไรนัก แต่ร่างกายของนางก็แสดงอาการเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียเหมือนตอนที่นางใช้พลังไปจนหมด
สถานการณ์นี้ทำให้จวินอู๋เสียรู้สึกประหลาดใจ ร่างกายของนางรู้สึกเหมือนมีบางอย่างระบายออกไปจนหมด แต่พลังวิญญาณในเส้นลมปราณของนางก็ยังคงแข็งแกร่งดีอยู่
ความเย็นเล็กน้อยกลายเป็นความหนาวเหน็บกัดกระดูก ตอนนี้ข้างนอกเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิและดอกไม้กำลังเบ่งบาน แต่จวินอู๋เสียรู้สึกเหมือนถูกพายุหิมะโหมกระหน่ำเข้าใส่ หนาวมากจนปากซีดไม่มีสีเลือด
แต่จวินอู๋เสียไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณปิดกั้นความหนาวเหน็บนั้น แต่อดทนอยู่อย่างเงียบๆ
ซูหย่าต้องมีเหตุผลที่สั่งให้นางทำเช่นนี้ ในเมื่อนี่คือการฝึก มันก็ย่อมไม่สะดวกสบายอยู่แล้ว เพื่อให้นางได้พลังและความสามารถมากขึ้น จวินอู๋เสียก็ไม่รังเกียจที่จะอดทน
เวลาผ่านไปจากวินาทีเป็นนาที จวินอู๋เสียสงบจิตใจตั้งสมาธิไปที่พลังวิญญาณ พยายามมองข้ามความรู้สึกไม่สบายตัวอย่างเต็มที่
เมื่อใจของนางสงบลงอย่างสมบูรณ์ ความหนาวเหน็บก็ดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่ทนไม่ได้
พลังวิญญาณสีม่วงของนางถูกดันออกไปทีละนิด และนั่นเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น