ฟึ้ม!!
พลังสั่นสะเทือน ระเบิดออกมาและและดาบสั้นขนาดใหญ่ก็หยุดห่างจาก ไนโตะ ไปเพียงไม่กี่นิ้ว
เมื่อเทียบกับดาบขนาดใหญ่นี้ทำให้ระยะห่างนั้นดูน้อยมาก
แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ ดูเหมือนว่ามันเป็นระยะท่างที่ห่างกันราวกับโลกและสวรรค์ และดาบนั้นก็ไม่มีวันไปถึงเขา!
แคร๊ก!!
เสียงแตกดังลั่นออกมาและภายใต้สายตาที่น่าสะพรึงกลัวของ กามะบุนตะ รอยร้าวก็ปรากฏขึ้นบนดาบของเขา!
ทันใดนั้นรอยร้าวก็เริ่มแพร่กระจายจนเต็มใบดาบ
ในที่สุด ดาบขนาดใหญ่ก็หักครึ่ง!
แค่การดีดนิ้วธรรมดา ๆ ไนโตะ ก็สามารถทำลายดาบและส่งให้มันกระเด็นลอยขึ้นไปบนฟ้าและปักลงตรงหน้า กามะบุนตะ
มันปักลงมาบนพื้นห่างแค่ 2 – 3 ฟุตจากหัวของ กามะบุนตะ ทำให้เขาเหงื่อออกมาทันที
ด้วยพลังจากเพียงนิ้วเดียว ไนโตะ ก็สามารถทำลายดาบของเขาได้ ไนโตะ ไม่ควรมีพลังเช่นนี้ แม้ว่า ไนโตะ จะสามารถใช้โหมดเซียนได้ก็ตาม!
นี่มันเป็นไปไม่ได้!!
ในขณะที่ กามะบุนตะ กำลังตกใจจนไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป ในที่สุด กบตัวที่ 2 ก็มาถึง
จากนั้นก็มีมาเพิ่มเป็นตัวที่ 3 และ ตัวที่ 4
ภูเขาเมียวโบคุ เป็นถิ่นที่อยู่ของกบและมีกบอยู่เป็นจำนวนมาก ดังนั้นพวกกบเกือบทั้งหมดจึงสามารถสัมผัสถึงการไหลของพลังงานธรรมชาติที่แปลกไปได้
กามะบุนจะ อยู่ใกล้ที่สุด ดังนั้นเขาจึงมาถึงที่นี่ก่อน
“กามะบุนตะ เกิดอะไรขึ้น?”
“แล้วดาบของเจ้าหักได้ยังไง?”
“ดูนั่นสิ! มีคนอยู่บนหัว กามะบุนตะ!”
กบที่เพิ่งมาถึงทุกตัวดูแปลกใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็น
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็มารวมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ และพวกเขาก็มีขนาดที่แตกต่างกันออกไป
พวกเขาทั้งหมดก็เข้าล้อมรอบ ไนโตะ ทันที หลังจากที่พวกเขาเห็นว่า กามะบุนตะ เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับมนุษย์ พวกเขาก็ตัดสินว่ามนุษย์คนนั้นเป็นศัตรู
“มนุษย์คนนี้ไม่ได้ทำสัญญากับพวกเรา แล้วมันเข้ามาได้ยังไง?!”
“ผู้บุกรุก!”
“ระวังตัวให้ดี มนุษย์ใช้โหมดเซียนได้ และดูเหมือนว่ามันจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้การไหลของพลังงานธรรมชาติเกิดความผิดปกติ”
กบบางตัวกำลังวิเคราะห์สถานการณ์ ในขณะที่ ไนโตะ ยังคงยืนอยู่บนหัวของ กามะบุนตะ และมองดูพวกกบอยู่เฉย ๆ
ไนโตะ ไม่สนใจสายตาของพวกเขา และจ้องมองไปที่ฝูงกบเพื่อมองหา ฟุคาซาคุ และ ชิมะ แต่เขาไม่พบ
กบเหล่านี้ไม่ได้มีสิทธิที่จะตัดสินใจและพวกเขาก็ไม่ได้เป็นผู้ดูแลสถานที่แห่งนี้ ถ้าเขาจะพูดด้วยเขาก็จะพูดกับเซียนใหญ่เท่านั้น
“มนุษย์ เจ้าบุกรุกเข้ามาในดินแดนของเรา เจ้ามีจุดประสงค์อะไร?”
ในที่สุด กามะบุนตะ ก็ตั้งสติกลับมาจากความตกใจได้ และตะโกนถามออกไป
ในเวลานี้ เขาสามารถบอกได้ว่า ไนโตะ ไม่ใช่คนดี!
“ฝึกฝน”
กามะบุนตะ มองไปที่ ไนโตะ ด้วยความงุนงง แล้วพูดว่า “ฝึกฝนงั้นเหรอ?”
กบมารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อย ๆ และขณะที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกัน กบตัวอื่น ๆ ก็พร้อมที่จะต่อสู้
อย่างไรก็ตามคำตอบของ ไนโตะ ก็ทำให้ กามะบุนตะ และกบตัวอื่น ๆ งุนงง
“ฝึกฝน…เจ้าหมายถึงฝึกร่างกายให้เป็นอมตะงั้นรึ?”
“ใช่แล้ว สภาพแวดล้อมของที่นี่เหมาะสมในการใช้เป็นสถานที่ฝึกเพื่อให้ได้มาซึ่งร่างอมตะ”
ไนโตะ พยักหน้าและตอบ กามะบุนตะ ด้วยน้ำเสียงสงบ
การแสดงออกของ กามะบุนตะ ดูอึดอัดใจอยู่เล็กน้อย จากนั้นเขาก็โกรธขึ้นมาและพูดว่า “ล้อเล่นรึเปล่า?!”
เขาต้องการฝึกที่นี่ ที่เป็นดินแดนของพวกเขา?
อะไรกันเนี่ย!!
ถ้า ไนโตะ ทำสัญญากับพวกเขาแล้ว เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ปัญหา
แต่โหมดเซียนของเขา ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับวิชาเซียนกบเลย ราวกับว่าเขากำลังของให้ใครบางคนยกบ้านของตนให้เขา
นี่เป็นเรื่องไร้สาระ!
“ฆ่ามัน!”
เมื่อ กามะบุนตะ พูดคำนี้ออกมา กบทุกตัวก็กระโดนเข้าโจมตีทันที
เมื่อเห็นภาพนี้ ไนโตะ ก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
พวกเขาไม่เห็นความต่างของพลังงั้นเหรอ?!
ตู้ม! ตู้ม!! ตู้ม!!!
ทันใดนั้น ไนโตะ ก็กระโดดลงจากหัวของ กามะบุนตะ และเคลื่อนที่ชั่วพริบตาหลายครั้ง
หลังจากเขาต่อยหมัดออกไปไม่กี่หมัด กบทุกตัวก็ร่วงลงบนพื้น
จากนั้น ไนโตะ ก็ลอยลงถึงพื้นอย่างช้า ๆ
กบเหล่านี้ไม่อ่อนแอ แต่พวกเขาแค่ไม่แข็งแรงพอที่จะหยุด ไนโตะ พวกเขาไม่สามารถแตะต้องตัว ไนโตะ ได้ ช่องว่างระหว่างพลังของพวกเขาแตกต่างกันมากเกินไป
หลังจากเอาชนะกองทัพกบทั้งหมดแล้ว ไนโตะ ก็ไม่ได้โจมตีต่อไป แต่หลังจากที่เขาส่ายหัว เขาก็หันไปมองทิศทางหนึ่งในทันที
…
ห่างออกไปจากสถานที่ต่อสู้
หลังจากการต่อสู้ที่เกิดขึ้น กบตัวเล็ก 2 ก็ปรากฏตัวออกมา
กบตัวเล็ก 2 ตัวนี้กำลังวิ่งผ่านป่าด้วยความเร็วสูง
ถึงกบทั้ง 2 จะตัวเล็ก แต่ความแข็งแรงของพวกเขาก็ไม่สามารถวัดได้จากขนาดตัว พวกเขาคือ 2 เซียนใหญ่ แห่งดินแดนนี้!
พวกเขาดูกังวลเป็นอย่างมาก ขณะที่พวกเขารีบตรงไปยังที่เกิดเหตุ
“เราต้องรีบไปที่นั่นก่อนที่มันจะจบลง”
“แต่เจ้าผู้บุกรุกคนนั้นผ่านเขาวงกตมาได้อย่างไร หรือเขาวงกตของพ่อง่ายเกินไป…”
ชิมะ ดูค่อนข้างกังวลมาก
“เด็ก ๆ ของเราไปถึงที่นั่นแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ หรอก ตอนนี้พวกเขาก็คงกำลังต่อสู้กับผู้บุกรุกอยู่!”
“พูดมาได้ยังไง!! นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แล้วนะพ่อ แก่จนคิดไม่ได้แล้วงั้นรึ!”
ฟูคาซาคุ เข้าใจเรื่องนี้ดี มันเป็นปัญหาใหญ่ แต่เขาก็ไม่คิดว่านี้เป็นความผิดของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นคนสร้างเขาวงกตขึ้นมาก็ตาม
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาเถียงกันว่านี้เป็นความผิดของใคร และ ชิมะ ก็รู้ดี แต่เธอเพียงแค่หยอกล้อเขาเท่านั้น
“มิหนำซ้ำยังเป็นถึงเซียนใหญ่ ก็คงจะแก่…”
“อ๊ะ ๆ!! หยุดพูดเลยนะแม่!”
พวกเขายังไปไม่ถึงสถานที่เกิดเหตุ และขณะที่พวกเขากำลังทะเลาะกันอยู่นั้น ไนโตะ ก็มองเห็นพวกเขาจากระยะไกลได้ด้วยสัมผัสพิเศษของเขา
2 ท่านนี้…
เมื่อเห็นทั้งคู่ทะเลาะกัน ไนโตะ อดไม่ได้ที่จะคิดถึง คุชินะ
ไนโตะ กลัวจริง ๆ ว่าพวกเขาจะเป็นเหมือนกับ 2 ท่านนี้ในอนาคต!
2 เซียนใหญ่ โต้เถียงกันตลอดทางจนพวกเขามาถึงสถานที่เกิดเหตุ และพวกเขาก็หยุดเถียงกันทันทีเมื่อได้เห็นว่ากบทั้งหมดได้พ่ายแพ้ไปแล้ว
ติดตามข่าวสารและ อ่านก่อนใครได้ที่เพจ Facebook : Chan’s Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild