บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 513
เขาหันหลังกลับมา พร้อมกับหยีตาเรียวยาวและมีเสน่ห์เป็นรูปสระอิ “เธอเป็นห่วงฉันเหรอ?”
“…” เมเดลีนรีบปล่อยมือของเธอ “ฉันไม่ได้เป็นห่วงคุณ ฉันแค่ไม่อยากให้แจ็คได้รับบาดเจ็บเท่านั้น”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับลูกชายของเราเด็ดขาด” เจเรมี่สัญญาอย่างจริงจัง เขาจับมือของเมเดลีนไว้ “ลินนี่ ไปรอฉันที่รถ ฉันจะพาแจ็คกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”
เมเดลีนรู้สึกงุนงง ในขณะที่เจเรมี่ผลักเธอเบา ๆ “เร็วเข้า รีบไปขึ้นรถเถอะ”
ดวงตาของเขาดูจริงใจ และน้ำเสียงของเขาดูปกติ แต่เมเดลีนกลับไม่ได้รู้สึกชื่นชม “เจเรมี่ ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณ ลูกชายเป็นของฉัน และฉันจะช่วยชีวิตเขาเอง”
สายตาของเจเรมี่เปลี่ยนไปจากเดิม “เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉัน ฉันต่างหากที่เป็นหนี้เธอ ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธยังไง เธอก็เปลี่ยนความจริงที่ว่า แจ็คเป็นลูกของเราไม่ได้”
เมื่อพูดจบ เขาก็ลากเมเดลีนไปยังรถที่จอดอยู่ข้างถนน
เมเดลีนกลัวว่าจอห์นและโรสจะจับพิรุธได้ หากเธอร้อนรนมากเกินไป
“รอฉันอยู่ที่นี่ อย่าเข้ามา” เจเรมี่พูดสั่ง
เมเดลีนกำลังจะสาปแช่งเจเรมี่ แต่โทรศัพท์ของเธอกลับสั่นขึ้นเสียก่อน
โรสโทรมาหาเธอ เมเดลีนคาดว่าโรสโทรมาหาเธอเพราะกระเป๋าเดินทางถูกตั้งรหัสผ่านไว้ หากไม่มีรหัสผ่านเธอก็ไม่สามารถเปิดมันได้
พอรับสาย โรสก็มาขอรหัสผ่านตามที่เธอคาดเดาไว้จริง ๆ
เดิมทีเจเรมี่อยากจะลงมือทันที แต่เขากลับได้ยินโรสพูดผ่านทางโทรศัพท์ว่า “เมเดลีน แกกล้าเล่นแง่แบบนี้เหรอ? ไม่เอาน่า รหัสผ่านของกระเป๋าเดินทางคืออะไร?”
เมเดลีนจัดการกับเธออย่างใจเย็น “ถ้าเธอไม่ให้ฉันเห็นลูกชายของฉัน ฉันก็จะไม่ให้เธอเห็นเงินสดเหมือนกัน”
“แก…” โรสรู้สึกหงุดหงิด “เอาล่ะ! ในเมื่อแกต้องการพบลูกชายของแกมาก มานี่สิ! ฉันจะส่งตำแหน่งให้แกเดี๋ยวนี้!”
เมเดลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องหรอก ฉันมาถึงแล้ว”
“…”
โรสอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำตอบ ในวินาทีต่อมา เธอก็ได้ยินเสียงปัง! ประตูไม้ตรงหน้าเธอถูกเตะจนเปิดออก!
จอห์นที่กำลังแกะรหัสผ่านอยู่กระโดดขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาเห็นเจเรมี่ปรากฏตัวต่อหน้าเขา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาทรุดตัวลงกับพื้น
โรสตกใจเป็นอย่างมากจนโทรศัพท์ในมือหล่นลงกับพื้น
“คุณ คุณ… คุณหาที่นี่เจอได้ยังไง?!” ดวงตาของโรสเบิกกว้าง
“แน่นอน ผมเอง ผมเป็นคนบอกแม่” เสียงไพเราะของแจ็คสันดังขึ้นชัดเจน
โรสหันไปมองแจ็คสันที่แทะแอปเปิลด้วยท่าทางไม่เชื่อ
“โรส จอห์น ฉันไม่คิดว่าพวกคุณจะไม่สำนึกผิดจริง ๆ คุณไม่มีแม้แต่ความเป็นมนุษย์ขั้นพื้นฐานด้วยซ้ำ คุณทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน” เมเดลีนดุ
มุมปากของโรสและจอห์นกระตุก พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะเคลื่อนไหว
เมื่อมองไปที่เจเรมี่ที่กำลังก้าวไปข้างหน้า รังสีอำมหิตที่เปล่งออกมาจากร่างกายของเขาทำให้พวกเขาสั่นสะท้าน
เจเรมี่มองดูคนหน้าซีดสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขา ดวงตาของเขาจ้องมองคนทั้งคู่ด้วยสายตาเย็นชา
จอห์นและโรสรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก พวกเขาค่อย ๆ ขยับตัวออกไป
ถ้าเขารู้เรื่องนี้เร็วกว่านี้ เขาคงจะไม่ต้องเสียเวลา
เขากวาดสายตามองผ่านจอห์นและโรสไปที่ใบหน้าเล็กของแจ็คสัน คิ้วที่ขมวดเป็นปมคลายออกด้วยความโล่งอกและความรัก “แจ็ค มาหาพ่อกับแม่”
“ครับ”