ใบหน้ายิ้มเยาะ “วางใจเถอะ คนที่เป็นที่รักของเธอไม่ได้เป็นอะไรในใจของฉันนานแล้ว เธอเป็นเจ้าสาวของเธอให้ดีเถอะ”
ไม่อยากอยู่ในพื้นที่เดียวกันกับฉู่อีอี ฉู่เจียเสวียนพูดจบก็หันหลังจากไป
ด้านนอก กงจวิ้นฉืออยู่ที่หน้าประตูนานแล้ว เมื่อเห็นฉู่เจียเสวียนออกมา ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้ม “คุยเสร็จแล้วเหรอ?”
“อือ เรื่องเล็กน้อย พวกเราออกไปเถอะ ตรงนี้เป็นห้องพักผ่อนของผู้หญิง คุณก็กล้าเดินเข้ามานะ” เอ่ยแซว รอยยิ้มบนใบหน้าฉู่เจียเสวียนสดใส
เธอมองต่ำ ปกปิดความผิดหวังในดวงตาเอาไว้
“ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน ผมก็ต้องไปด้วยสิ” เสียงอบอุ่นลอยเข้าหูของฉู่เจียเสวียน ทำให้ดวงตาเธอร้อนผ่าว
เดิมทีในใจรู้สึกเจ็บปวด แต่คำพูดของกงจวิ้นฉือทำให้หัวใจของเธออบอุ่นอย่างประหลาด
ทั้งสองคนพูดคุยหยอกล้อแล้วกลับไปนั่งในโบสถ์ ถังถังเห็นฉู่เจียเสวียนกลับมา ยื่นมือดึงเธอให้นั่งลง
หลังจากนั่งลงแล้ว ถังถังเอ่ยปากอย่างอดใจรอไม่ไหว “ชุดเจ้าสาวมีปัญหาตรงไหน?”
ถังถังขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าสง่างาม จริงอยู่ที่เธอไม่ชอบฉู่อีอี แต่ว่าถ้าหากมีข่าวหลุดออกไปว่าชุดเจ้าสาวของร้านเธอมีปัญหาล่ะก็ มันจะไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของบริษัทเธอเท่าไร
“ไม่มีอะไร ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว” เอ่ยปากไม่ใส่ใจ ฉู่เจียเสวียนตอบอย่างผ่อนคลาย
“เรียบร้อยแล้ว? งั้นเดี๋ยวพวกเราคอยดูละครสนุกๆ เถอะ” เดิมทีฉู่เจียเสวียนไม่เป็นไรแล้ว ในใจรู้สึกผ่อนคลาย แต่จู่ๆ ถังถังกลับพูดประโยคแบบนี้ออกมา
ละครสนุกๆ? ฉู่เจียเสวียนอึ้งไป “ดูละครสนุกอะไร?”
“ฮาๆ ไม่บอกเธอหรอก” ถังถังจ้องเธอตาไม่กระพริบ
ฉู่เจียเสวียนหัวเราะเบาๆ อย่างทำตัวไม่ถูก ถังถังคนนี้คิดจะทำอะไรนะ ถึงได้ลับๆ ล่อๆ แบบนี้
เพียงแค่ไม่กี่นาทีก็จะเริ่มพิธีแต่งงานแล้ว ฉู่อีอีกลับเข้ามาในโบสถ์อีกครั้ง
ในเวลานี้ ฉู่อีอีได้เปลี่ยนชุดแต่งงานแบบใหม่ล่าสุดซึ่งเข้ากับใบหน้าของเธอดุจดอกไม้
บุคลิกองอาจผึ่งผายของเผยหนานเจวี๋ยสะกดผู้คน ท่วงท่าเยือกเย็น ใบหน้าที่เฉยเมยเจือปนลมหายใจที่ชวนให้หัวใจหวั่นไหว ทุกอิริยาบทเผยให้เห็นความสง่างามสูงส่ง
บาทหลวงกล่าว “เจ้าบ่าวคุณเผยหนานเจวี๋ย คุณจะเต็มใจยอมรับคุณฉู่อีอีเป็นภรรยาหรือไม่? ไม่ว่ายากดีมีจนก็จะไม่ทิ้งทอดกันหรือไม่?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาทั้งคู่ของเผยหนานเจวี๋ยล้ำลึก
เขาต้องการจะใช้ชีวิตที่เหลือนี้กับฉู่อีอีจริงเหรอ?
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน การได้มาซึ่งผู้หญิงที่เขารักลึกซึ้ง เขาจะต้องดีใจแทบคลั่ง แต่ว่าทำไมพอมาถึงวันนี้ เขากลับไม่รู้สึกดีใจเลย?
หรือว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองต้องการมาโดยตลอด?
ผ่านไปเนิ่นนาน ฉู่อีอีไม่ได้ยินคำตอบของเผยหนานเจวี๋ย รู้สึกอกสั่นขวัญแขวน
บาทหลวงรอนานแล้วไม่ได้คำตอบของเผยหนานเจวี๋ย จึงทวนคำถามอีกรอบ
ฉู่อีอีมองเผยหนานเจวี๋ยอย่างตกตะลึง เขาเป็นอะไรไป? เขากำลังลังเลอะไร?
สายตาของฉู่เจียเสวียนจ้องเผยหนานเจวี๋ยเขม็ง เนิ่นนานไม่ได้ยินคำตอบของเขา คิ้วขมวดกัน
เธออยากแต่งงานกับเธอตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้ลังเลนานขนาดนี้?
ในขณะที่ทุกคนต่างตกตะลึง เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปาก เสียงที่เปี่ยมไปด้วยแรงดึงดูดดังขึ้น “ผมยอมรับ”
สามคำนี้ทำให้ฉู่อีอีถอนหายใจโล่งอก ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นก็ถอนหายใจโล่งอก
บาทหลวงกล่าว “เจ้าสาวคุณฉู่อีอี คุณจะเต็มใจยอมรับคุณเผยหนานเจวี๋ยเป็นสามีหรือไม่? ไม่ว่ายากดีมีจนก็จะไม่ทิ้งทอดกันหรือไม่?”
เสียง “ปัง” ดังขึ้น ประตูใหญ่ของโบสถ์ถูกคนเตะออก แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาจากภายนอก ยิ่งทำให้บรรยากาศภายในโบสถ์เหมือนดังความฝัน
ด้านนอก เงาร่างเล็กปรากฏตัวขึ้นที่ประตูโบสถ์ เพียงแต่ท้องที่ป่องขึ้นมาทำเอาทุกคน ณ ที่นั้นประหลาดใจ
มีละครสนุกๆ ให้ดูตรงหน้าแล้ว มีทั้งความสับสนและการคาดเดา
ถังถังมองคนที่อยู่หน้าประตู ริมฝีปากแดงยกยิ้ม ในดวงตามีประกายความเยือกเย็น